Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ścieżka to książka kultowa w kraju autora - w Słowenii, niestety u nas ciągle niezbyt popularna nawet pomimo tego, że jakieś nagrody na górskich festiwalach udało jej się zdobyć. Myślę, że bez większej przesady można powiedzieć, że jest to obecnie klasyk literatury górskiej na skalę światową. Książka leżała i kurzyła się na mojej półce prawie rok. Za każdym razem jak chciałem do niej podejść nieco odrzucało mnie samo wydanie. O ile okładka jest w mojej opinii ładna i schludna, tak wnętrze z jego pożółkłymi stronami i dystrybucją tekstu już takie nie jest. Koniec końców udało się i kiedy w nią wpadłem, nie mogłem się oderwać. Historia z pozoru jest zwyczajna, bez zbędnych fajerwerków, ot autobiografia w której autor przedstawia swoją wspinaczkową drogę od samych początków, aż po zdobycie najwyższego szczytu na ziemi. Nie jest to jednak jej główną istotą. Jak to określił jeden z czytelników w swojej recenzji "To jest zwykła książka napisana w niezwykły sposób" i rzeczywiście tak jest. Język z jakim wyraża się autor jest niesamowity, przez kolejne strony dosłownie się płynie, sama książka jest po prostu piękna. Jakby tego było mało całość uzupełniają poetyckie wstawki. Historie czy też ścieżka życia jaką przedstawia nam Nejc jest ciekawa, emocjonalna i powiedziałbym romantyczna. Dzięki niej można lepiej zrozumieć czym tak naprawdę są dla niego góry i co go w te góry pcha, ale z perspektywy czytelnika to także książka mocno filozoficzna, książka o życiu, o samotności, o własnych słabościach, ale też i o młodości i przemijaniu. Aż trudno uwierzyć, że momencie jej wydania autor miał zaledwie 29 lat. Tym smutniejsze jest to, że zginął zaledwie dwa lata później - 24 kwietnia 1983, po obrywie seraków na Manaslu. Książkę zdecydowanie polecam każdemu, nie tylko fanom literatury górskiej.