Niewątpliwie tematy podejmowane w powieści są, zarówno uniwersalne, jak ponadczasowe, a więc nader ważne dla każdego człowieka. A podejmowane nie wprost i w ciekawy dla mnie sposób. Poza tym, Jostein Gaarder wykazuje się wielką wrażliwością, zachwyca się pięknem świata i niesamowitością kosmosu. Parę faktów z astronomii jest tak ciekawie opisanych, że mam ochotę poszerzyć moją lichą wiedzę na te tematy.

Mały, zaledwie czteroletni Georg Roed, traci ojca. Zostaje więc wychowywany przez mamę Veronikę, która po paru latach wychodzi za mąż, za Jorgena. Ojciec Georga, Jan Olav, był lekarzem i marzycielem, dla którego świat był cudowną baśnią.

Po jedenastu latach od jego śmierci, Georg odnajduje od niego list, schowany w wózku spacerowym dodam, to niezwykły, choć długi list, ciągnący się przez większość książki. Georg wraz z czytaniem go, coraz lepiej poznaje naturę i historię swego ojca, historię której nie mógł poznać, z powodu choroby i przedwczesnej śmierci ojca.

Minusami książki są: powolna akcja, brak rozdziałów, dosyć częste powtórzenia i cukierkowa miłość. Mamy tu platońską ideę miłości, która w praktyce zdarza niesamowicie rzadko.

Polecam tą książkę szczególnie młodym osobom.

Niewątpliwie tematy podejmowane w powieści są, zarówno uniwersalne, jak ponadczasowe, a więc nader ważne dla każdego człowieka. A podejmowane nie wprost i w ciekawy dla mnie sposób. Poza tym, Jostein Gaarder wykazuje się wielką wrażliwością, zachwyca się pięknem świata i niesamowitością kosmosu. Parę faktów z astronomii jest tak ciekawie opisanych, że mam ochotę poszerzyć...