Historia "Dziewczyny z pomarańczami", to historia osobistej baśni. Jostein Gaarder w typowy dla siebie sposób zawiązuje akcję, snując przy tym rozważania natury egzystencjalnej. Odnajdujemy motywy wspólne dla książek autora: pościgu, listu i gry hazardowej. Wspólne nawiązania- pośrednie i bezpośrednie- do sztuk pięknych, muzyki i astronomii. Mimo, iż autor zagląda do króliczej nory, jednak w nią nie skacze; w jego świecie zawsze pozostaje nadzieja, rachunek gry jest zawsze dodatni. Zarówno szeroki wachlarz odniesień, jak i pozytywny wydźwięk, sprawiają że książka może spodobać się szerszemu gronu odbiorców. Doceniam, w wielu miejscach jestem zauroczona, jednak nie kupuję w całości tej wizji wszechświata. Z niektórych pisarzy się wyrasta i Gaarder jest dla mnie jednym z nich, przy czym nie przekreśla to jego zasług w budzeniu ciekawości młodych czytelników.

Historia "Dziewczyny z pomarańczami", to historia osobistej baśni. Jostein Gaarder w typowy dla siebie sposób zawiązuje akcję, snując przy tym rozważania natury egzystencjalnej. Odnajdujemy motywy wspólne dla książek autora: pościgu, listu i gry hazardowej. Wspólne nawiązania- pośrednie i bezpośrednie- do sztuk pięknych, muzyki i astronomii. Mimo, iż autor zagląda do...

Hmm, powieść (?)bardzo krótka, 178 stron, pisanej listem rozmowy nieżyjącego ojca z dorastającym synem. I to wszystko co jest w niej ciekawe - forma. Treść mogłaby zacząć się od strony 137 i wystarczyłoby tych emocji, które autor chciał przekazać. Jedno jest na pewno warte zrobienia po jej przeczytaniu: nawet jeżeli masz już 40 lat, a masz to szczęście spytać Rodziców( a może Dziadków)o ich miłość, zrób to, nie czekaj, bo wszyscy jesteśmy tu tylko chwilę...

Hmm, powieść (?)bardzo krótka, 178 stron, pisanej listem rozmowy nieżyjącego ojca z dorastającym synem. I to wszystko co jest w niej ciekawe - forma. Treść mogłaby zacząć się od strony 137 i wystarczyłoby tych emocji, które autor chciał przekazać. Jedno jest na pewno warte zrobienia po jej przeczytaniu: nawet jeżeli masz już 40 lat, a masz to szczęście spytać Rodziców( a...

Piękna i wzruszająca ❤️

Piękna i wzruszająca ❤️

Przyejmna, lekka lektura i miłości. Przyjemne czytadło

Przyejmna, lekka lektura i miłości. Przyjemne czytadło

Ckliwa opowieść, którą napisał zmarły ojciec do swojego nastoletniego syna, gdy ten był jeszcze małym szkrabem. Opowiada o swoim życiu i o tym, jak poznał Dziewczynę z pomarańczami. Wzruszająca i pełna miłości. Szybko się czytało. POLECAM

Ckliwa opowieść, którą napisał zmarły ojciec do swojego nastoletniego syna, gdy ten był jeszcze małym szkrabem. Opowiada o swoim życiu i o tym, jak poznał Dziewczynę z pomarańczami. Wzruszająca i pełna miłości. Szybko się czytało. POLECAM

Dawno nie czytałem książki tak pięknej, smutnej, a zarazem optymistycznej.

Tak, ryczałem. Ale było warto

Dawno nie czytałem książki tak pięknej, smutnej, a zarazem optymistycznej.

Tak, ryczałem. Ale było warto

"Dziewczyna z Pomarańczami" to tytuł książki J. Gaardera, norweskiego pisarza, który jest chyba najbardziej znany z utworu "Świat Zofii"
Coś mnie w tej książce urzekło, może właśnie sposób przedstawienia prostych prawd, może alegoryczna historia, a może tytułowa Dziewczyna, będąca uosobieniem miłości, której szuka każdy z nas.

Gdy po raz pierwszy czytałam te opowieść byłam w zupełnie innym miejscu niż dzisiaj. Minęło tyle lat i dopiero teraz widzę, że rzeczywiście miłość i śmierć nieustannie przeplatają się w życiu, także moim. Prawdą jest to, "że jeśli wybierzesz życie, wybierzesz także śmierć".
Wierzę też, że śmierć jest początkiem zupełnie nowego życia, które nigdy się nie kończy 😇

"Dziewczyna z Pomarańczami" to tytuł książki J. Gaardera, norweskiego pisarza, który jest chyba najbardziej znany z utworu "Świat Zofii"
Coś mnie w tej książce urzekło, może właśnie sposób przedstawienia prostych prawd, może alegoryczna historia, a może tytułowa Dziewczyna, będąca uosobieniem miłości, której szuka każdy z nas.

Gdy po raz pierwszy czytałam te opowieść byłam...

Pamiętam że bardzo mi się podobała, kiedy ją czytałam.

Pamiętam że bardzo mi się podobała, kiedy ją czytałam.

Całkiem niezła książka. Myślę że bardziej kierowana dla młodszych odbiorców, ale starsi też mogą dowiedzieć się z niej czegoś wartościowego. To opowieść o miłośni otulonej baśniową i błogą atmosferą, która nagle musiała się bezpowrotnie skończyć. To ułożenie zdarzeń dało mnóstwo pytań, ale niewiele odpowiedzi. Co dzieje się po śmierci? Czy warto było żyć wiedząc, że się umrze? Czym jest czas? Czy świat rządzi się według określonych reguł, niczym baśń z dzieciństwa? Autor daje nam tutaj pole do popisu i własnego zastanowienia się. Wielkim plusem książki jest też opieranie się historii na astronomii- niezwykle dla mnie interesujący temat budzący wiele filozoficznych refleksji. Reasumując, książka jest dobra, historia bardzo piękna i zarazem smutna (pod koniec książki ciężko się było nie rozkleić),pozostawiająca po sobie bliżej nieokreślone uczucie utracenia czegoś ważnego.

Całkiem niezła książka. Myślę że bardziej kierowana dla młodszych odbiorców, ale starsi też mogą dowiedzieć się z niej czegoś wartościowego. To opowieść o miłośni otulonej baśniową i błogą atmosferą, która nagle musiała się bezpowrotnie skończyć. To ułożenie zdarzeń dało mnóstwo pytań, ale niewiele odpowiedzi. Co dzieje się po śmierci? Czy warto było żyć wiedząc, że się...

To opowieść o nastolatku, który czyta list napisany przed laty przez nieżyjącego już ojca. Historia przedstawiona w książce ujmuje swoją subtelnością, wzrusza i poucza szczerością. Czasem warto sięgnąć po ciut starsze książki - nie tylko z półki klasyka.

To opowieść o nastolatku, który czyta list napisany przed laty przez nieżyjącego już ojca. Historia przedstawiona w książce ujmuje swoją subtelnością, wzrusza i poucza szczerością. Czasem warto sięgnąć po ciut starsze książki - nie tylko z półki klasyka.