Wiadomości o autorce proszę czytać w „Z dziejów krzywdy kobiet”, a ja przechodzę do samego artykułu. Edytorska nota „Wolnych Lektur” zawiera wszystko, co niezbędne:
https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/walewska-kobieta-polska-w-nauce/

„Treścią artykułu Cecylii Walewskiej napisanego w 1922 r. jest skrótowe, sumaryczne przedstawienie Skłodowską-Curie nazwiska ich nie funkcjonowały w powszechnej świadomości. Z przykrością trzeba stwierdzić, że nie zmieniło się to właściwie do dziś. Część druga omawia kwestię kształcenia wyższego: udział procentowy studentek wśród słuchaczy różnych uczelni — od Wilna i Lwowa po Kraków i Poznań, jak również dokonywane przez nie wybory kierunków kształcenia. Przeważają wydziały humanistyczne, co ciekawe jednak, na Politechnice Warszawskiej wyróżniają się dwa wydziały: z niewielkiej sumy 206 studiujących kobiet, stanowiących ok. 7% wszystkich studentów, prawie połowa znalazła się na wydziale chemii (czyżby śladem noblistki?),drugi zaś pod względem popularności znalazł się wydział architektury.
W dalszej części publikacji autorka zajmuje się obecnością kobiet w nauce w ogóle. Przypomina o renesansie włoskim, który zaznaczył się obecnością wielu wybitnych przedstawicielek nauki w kulturze XVI w. Podaje w błyskawicowym skrócie dzieje mizoginii oraz zwraca uwagę na szczególną sytuację kobiet dążących do obecności w nauce wyższej, co streszcza się w słowach: „za dużo przeszkód zewsząd, za dużo pocisków, których odparcie zużywa energię i napięcie intelektualnych porywów”. Wśród tych przeszkód znajdują się fazy niedoceniania z jednej strony i przeceniania z drugiej. Walewska rozważa też zjawisko dążności do „umężczyźniania intelektu kobiecego” i mierzenia tą miarą osiągnięć kobiet zaangażowanych w rozwój nauki. W końcu daje upust rozważaniom, czy zmieni się charakter nauki w związku z uporczywym wzrostem w niej udziału kobiet. Końcowy fragment zawiera też zestawienie dokonań uczonych polskich, takich jak dr Joteyko czy dr Daszyńska-Golińska, przy odbudowie niepodległej Polski.”
Starczy tych mądrości, bo teraz ja. Autorka pisze skromnie w przedmowie:
„…Broszura moja niech będzie hasłem i bodźcem do dalszych badań….”
A to nie broszura, a kompendium wiedzy w tej materii, przedstawione na zaledwie 33 stronicach. Dla mnie bomba! A w dodatku, i tu edytor opracował przypisy, które uświetniły artykuł. Skoro za poprzedni artykuł z 1908 roku dałem 8/10, to za ten, o 12 lat dojrzalszy muszę dać 10/10. Tak wysoka ocena za naukę jaką pobrałem.

Wiadomości o autorce proszę czytać w „Z dziejów krzywdy kobiet”, a ja przechodzę do samego artykułu. Edytorska nota „Wolnych Lektur” zawiera wszystko, co niezbędne:
https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/walewska-kobieta-polska-w-nauce/

„Treścią artykułu Cecylii Walewskiej napisanego w 1922 r. jest skrótowe, sumaryczne przedstawienie...

Nie tylko Skłodowska-Curie - wiele Polek na przełomie XIX i XX wieku sięgało z sukcesami po naukowe laury. Cecylia Walewska w bardzo skrótowy sposób omawia ich sylwetki, a także kwestię obecności kobiet w nauce na przestrzeni dziejów. Przyznam, że nie słyszałam o wielu z zaprezentowanych adeptek wiedzy. Na swoje usprawiedliwienie mam jedynie to, że panie te realizowały się głównie na polu humanistycznym, a mnie bliżej jednak do profilu matemtyczno-przyrodniczego.

Z racji formy artykuł Walewskiej jest bardzo zwięzły i krótki, co pozostawia niedosyt. Niemniej czuję ogromną dumę i wdzięczność dla tych wszystkich kobiet, które przecierały następnym pokoleniom szlaki uniwersyteckie i nie wahały się, by poświęcić karierę naukową pracy dla polepszenia warunków życia w Polsce.

Nie tylko Skłodowska-Curie - wiele Polek na przełomie XIX i XX wieku sięgało z sukcesami po naukowe laury. Cecylia Walewska w bardzo skrótowy sposób omawia ich sylwetki, a także kwestię obecności kobiet w nauce na przestrzeni dziejów. Przyznam, że nie słyszałam o wielu z zaprezentowanych adeptek wiedzy. Na swoje usprawiedliwienie mam jedynie to, że panie te realizowały się...

Fajna książka. :)

Fajna książka. :)