Spodziewałam się czegoś mocniejszego . Jednak książka nie była zła. Polecam miłośnikom gatunku.

Spodziewałam się czegoś mocniejszego . Jednak książka nie była zła. Polecam miłośnikom gatunku.

Witajcie ponownie w restauracji Obślizgłe Paluchy. Serwowane potrawy wciąż są krwiste, tłuste i świeżo podane. Otis odmienił swoje życie. Jest weganinem, je kiełki, zrezygnował ze sterydów i siłowni. Zrobił się z niego cud mężczyzna... no prawie. W restauracji przejął piecze wuj Bernard, który w dalszym ciągu nie ma zahamowań. Z lubieżną przyjemnością wykorzysta seksualnie i zje wszystkich, którzy stanął mu na drodze. Andżelika pragnie zmienić ich życie i zacząć na nowo z dala od tego wszystkiego. Czy restauracja to przetrwa?

Horror ekstremalny lubię od mojego pierwszego spotkania z tym gatunkiem. Pozwala na odmóżdżenie totalne i odcięcie się od otaczającej mnie rzeczywistości. Zdarzenia i postaci są tak oderwane od chwili obecnej, że wyobraźnia nie nadąża. Z każdą kolejną stroną taplamy się w większych flakach, ekskrementach i krwi. Bohaterowie nas przerażają, denerwują oraz rozśmieszają jednocześnie. Przynajmniej mnie. I tego mi obecnie było trzeba. Czegoś aby nie rozmyślać i nie analizować. Książka bardzo mi się podobała. Wstąpię do restauracji Obślizgłe Paluchy jeszcze nie raz :)

Witajcie ponownie w restauracji Obślizgłe Paluchy. Serwowane potrawy wciąż są krwiste, tłuste i świeżo podane. Otis odmienił swoje życie. Jest weganinem, je kiełki, zrezygnował ze sterydów i siłowni. Zrobił się z niego cud mężczyzna... no prawie. W restauracji przejął piecze wuj Bernard, który w dalszym ciągu nie ma zahamowań. Z lubieżną przyjemnością wykorzysta seksualnie...

Książka przeczytana w jeden dzień jak to u mnie z reguły z ekstremą bywa. Pierwsza część była rewelacyjna i druga spełniła oczekiwania. Wspaniała uczta...czytelnicza.

Książka przeczytana w jeden dzień jak to u mnie z reguły z ekstremą bywa. Pierwsza część była rewelacyjna i druga spełniła oczekiwania. Wspaniała uczta...czytelnicza.

KSIĄŻKA JEST 18+
❗TW: morderstwa, krew, kanibalizm, gwałt, kazirodztwo, przemoc, przekleństwa

★ Druga część ,,Obślizgłych paluchów" jest jednocześnie lepsza i gorsza od pierwszej. Na pewno jest lepiej wyważona (nie ma przesytu komedii i brutalności) i co widać od razu - dłuższa, przez co lepiej się ją czyta. Podobał mi się wątek sekty, który pojawia się w połowie i jest naprawdę ciekawy. Niestety dla mnie całość bardziej przypomina obyczajówkę niż horror, nie licząc fragmentów z zabijaniem. Dużo tu relacji Andżeli i Otisa i prób naprawienia związku, zmienienia życia. Otis też nie przypomniana mi tego z poprzedniej części, ma zupełnie inny charakter i zachowania. I tak jak pisałam w poprzedniej recenzji - tytułowa restauracja jest raczej tłem. Może komuś się to spodoba, ja jednak liczyłam na więcej horroru.

KSIĄŻKA JEST 18+
❗TW: morderstwa, krew, kanibalizm, gwałt, kazirodztwo, przemoc, przekleństwa

★ Druga część ,,Obślizgłych paluchów" jest jednocześnie lepsza i gorsza od pierwszej. Na pewno jest lepiej wyważona (nie ma przesytu komedii i brutalności) i co widać od razu - dłuższa, przez co lepiej się ją czyta. Podobał mi się wątek sekty, który pojawia się w połowie i jest...

Moi mili, jeśli poszukujecie ekstremalnych doznań zapraszam Was do restauracji "Obślizgłe paluchy" na krwawy, soczysty deserek!😁

Oto powrót Otisa i spółki w wielkim stylu! Związek Otisa i Andżeliki przeżywa różne perturbacje. Zołzowata Andżelika pragnie by Otis porzucił restaurację i zaczął normalnie żyć. Ślepo zakochany Otis stara się robić wszystko, aby zadowolić swą ukochaną...
W tym czasie Bernard chce przejść na emeryturę i zostać gwiazdą telewizji kulinarnej...

Otis i jego kompani zostają wkręceni w różne niesamowite przygody. Czy restauracja przetrwa?

Była to dla mnie to była szalona jazda bez trzymanki. Określenie tej książki jako horror ekstremalny jest zbytnim uproszczeniem, mamy tu nieźle zarysowane tło obyczajowe i trzyma w napięciu niczym świetny thriller. Książka jest groteskowa i absurdalna, a zwroty akcji nie pozwalają się zatrzymać nawet na moment! Bohaterowie są wyraziście nakreśleni, zwłaszcza wkurzająca Andżelika, której ma się ochotę głowę urwać. Otisem chce się potrząsnąć, aby rzucił te wredne babsko. Wyskoki wujka Edwarda rozwalały... Oj! Jak ciężko się od tego było oderwać!

Bogusz ma naprawdę świetny styl i lekkie pióro. Dopracowane słownictwo w każdym calu i perfekcyjny czarny humor. Potrafi wzbudzić skrajne emocje. W jednej chwili czuje się obrzydzenie, a w drugiej pęka się ze śmiechu. Fabuła jest wciągająca i zaskakująca. Wszystko tu ma swój czas i miejsce, gdy trzeba jest obrzydliwie, krwawo i brutalnie. Na uznanie zasługuje ogrom nawiązań do popkultury, które tak uwielbiam!

Wyśmienicie się przy niej bawiłam! Dla fanów horroru ekstremalnego rzecz idealna! Mam nadzieję, że będzie mi dane jeszcze odwiedzić kuchnię robioną z miłością przez ludzi, z ludzi i dla ludzi!😁

Moi mili, jeśli poszukujecie ekstremalnych doznań zapraszam Was do restauracji "Obślizgłe paluchy" na krwawy, soczysty deserek!😁

Oto powrót Otisa i spółki w wielkim stylu! Związek Otisa i Andżeliki przeżywa różne perturbacje. Zołzowata Andżelika pragnie by Otis porzucił restaurację i zaczął normalnie żyć. Ślepo zakochany Otis stara się robić wszystko, aby zadowolić swą...

Też dam 10 żeby nie zaniżać średniej . :) bawiłem się przednio tak jak przy pierwszej części Otis Andrzeja Bedrand i Edward RZĄDZA świetne oderwanie się od szarej rzeczywistości .

Też dam 10 żeby nie zaniżać średniej . :) bawiłem się przednio tak jak przy pierwszej części Otis Andrzeja Bedrand i Edward RZĄDZA świetne oderwanie się od szarej rzeczywistości .

Są takie restauracje, do których lubimy wracać. W nich nasze podniebienia doznają kulinarnego orgazmu, a brzuchy rozkosznej sytości. Są i takie lokale, gdzie możesz się stać nie tylko klientem, ale i głównym daniem. W warszawskiej restauracji "Obślizgłe paluchy" macie na to ogromną szansę. A szczególnie że Patryk Bogusz powraca z następną częścią przygód Otisa i spółki w "Obślizgłych paluchach II". Tym razem wpadamy razem z głównym bohaterem w wir problemów nie tylko samej knajpy, co i jego prywatnych, z którymi niechętnie, ale musi się zmierzyć. Fabuła jest jak dziki seks. Ostra, bezwzględna i wyuzdana. A z przyjemności, jaką daje, aż chce się krzyczeć, by nawet sąsiedzi usłyszeli, jak jej lektura robi nam dobrze. To nie jest tylko horror ekstremalny, to jest piekielnie dobrze skrojona opowieść pełna emocji, czasem ohydy, ale zabarwiona czarnym humorem, od którego uśmiech nie schodzi nawet na chwilę. Zapraszam was na kolację w "Obślizgłych paluchach II". Tego posiłku nigdy nie zapomnicie.

W "Obślizgłych paluchach II" obserwujemy między innymi losy związku Otisa i Andżeliki. Ta druga mocno wyprowadzała mnie z równowagi. Leniwe, wredne, wiecznie nadęte babsko, któremu za cholerę nie dogodzisz. Tak jak polubiłam ją w pierwszej części, tak w drugiej zniechęciła mnie do siebie skutecznie. A Otisa podziwiałam za wytrwałość i upartość w związku. Tu się idealnie sprawdzą słowa „miłość cierpliwa jest”. Podczas lektury poznacie ich relacje, plany, a także posiedzicie z nimi na terapii dla par, która wielokrotnie mnie bawiła. Nie brakuje też gotowania i wyskoków wujka Edwarda, które wyśmienicie budują klimat. Warto też wspomnieć o wuju Bernardzie i jego życiowych radach. Celnych, konkretnych i zdecydowanie wartych zapamiętania. "Obślizgłe paluchy II" bawią, ale i czegoś mogą was nauczyć. Fabuła jest niezwykle intrygująca i uzależniająca. Oprócz dobrze rozbudowanego tła obyczajowego, nie brakuje tu akcji, strachu i wydarzeń, które mogą zniszczyć rodzinną restaurację na zawsze.

Pamiętam, z jakim żalem odkładałam pierwszą część "Obślizgłych paluchów". Smutek wynikał z jej długości, bo nastąpiło zauroczenie Otisem, ciekawie poprowadzoną fabułą i wątkiem kanibalistycznym, który tam został podany w innej formie, niż przyzwyczaili mnie pisarze ekstremy. "Obślizgłe paluchy II" to była dla mnie soczysta niespodzianka. Bogusz ma talent i tu nie chodzi tylko o jego dopasowanie do mocniejszego horroru, ale o sam warsztat. Dba o słownictwo, porównania wypadają naturalnie i dodatkowo widać obeznanie autora z popkulturą, której elementy z przyjemnością wplata w narrację. Wspomnienie choćby o "Chłopcach z ferajny", czy o Himilsbachu spotykały się u mnie z dużą aprobatą. Bogusz pokusił się nawet o uatrakcyjnienie przypisów, które zwyczajowo są suchymi faktami dotyczącymi użytego słowa, nazwy własnej czy cytatu. A tu nie brak im kreatywności, czasem humoru, a nawet lekko sarkastycznej nuty. Przy czym w tym wszystkim ustrzegł się nadęcia, przerysowania lub przerostu formy. Wyważenie w tym wypadku w pełni mu się udało.

"Obślizgłe paluchy II" to szalona przygoda i tak warto ją odbierać. Mówienie, że to tylko horror ekstremalny jest dla niej krzywdzące. Owszem autor zadbał o intensywne kleksy brutalności, ale nie są one dominujące w treści, ale niezbędne dla scen, które wykreował. Zatem krew dobrze tryska, obrazy są pysznie sugestywne, a ofiary mają przerąbane. I takich opisów oczekiwałam, gdzie gore łączy się idealnie z historią, a nie jest tylko po to, by zaszokować lub obrzydzić czytelnika. Zaskoczyły mnie elementy dramatu, a nawet ślady empatii, której ciężko szukać w bohaterach, którzy robią posiłki z ludzi. A jednak każdy czasem bywa osamotniony, każdy ma jakieś uczucia, nawet jeśli skrywa je sadystyczna przypadłość daleka od współczucia. To było spore zaskoczenie i jeszcze bardziej urealniło naszkicowane przez autora postaci.

"Obślizgłe paluchy II" to jak sesja terapeutyczna dla znudzonych schematami czytelników, dla osób, które uwielbiają ekstremę na wysokim poziomie, jak i dla tych którzy potrzebują wyrwać się ze szponów melancholii i w końcu się szczerze uśmiechnąć. Bogusz to ważne nazwisko w horrorze ekstremalnym i nadaje mu wyjątkowego wydźwięku, nieprzeciętnego charakteru i udowadnia, że ten rodzaj opowieści można pokazać w jeszcze bardziej ekscytujący i zachwycający sposób. Zapomnijcie o tym, co wiecie lub słyszeliście o ekstremie i po prostu dajcie się jej uwieść. Tak jak ja dałam się uwieść "Obślizgłym paluchom II".

Justyna Dudkiewicz
www.zaciesz.com

Są takie restauracje, do których lubimy wracać. W nich nasze podniebienia doznają kulinarnego orgazmu, a brzuchy rozkosznej sytości. Są i takie lokale, gdzie możesz się stać nie tylko klientem, ale i głównym daniem. W warszawskiej restauracji "Obślizgłe paluchy" macie na to ogromną szansę. A szczególnie że Patryk Bogusz powraca z następną częścią przygód Otisa i spółki w...