Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Do strzelanin na terenie Neapolu dochodziło każdego dnia i na nikim nie robiło to już wrażenia” – niby zwykłe stwierdzenie faktu, a mimo iż jestem już dawno po lekturze najnowszej książki Piotra Rozmusa "Próba sił", odbija mi się echem w głowie. Bo to pokazuje, jak strach przed utratą życia, staje się przyzwoleniem na szerzenie zła i to nie byle jakiego. Mafii. Włoskiej camorry, która swoją przebiegłością, siłą, zastraszaniem i wykorzystywaniem niewinnych przejmuje władze na neapolitańskich terenach. Czasem jako cień, czasem jako cwany udziałowiec, a tym którzy szerzą niewygodną prawdę na ich temat lub co gorsze sprzeciwiają się, czeka cicha kulka w głowę, która zamyka usta na wieki. Bo w świecie rządzonym przez mafijne rodziny, tylko oni mają ostatnie słowo.

"Próba sił "to wielowątkowa powieść sensacyjna nasiąknięta mafijnym światem. Autor nie bał się wprowadzić wielu bohaterów, do tego dać obraz działań mafijnych klanów, dopieszczając to postaciami polskiego pochodzenia. Rozmus podjął się trudnego zadania, które nie jednemu czytelnikowi zamiesza w głowie, bo dzieje się dużo, wszędzie i wszystko na raz. Sporo przeskoków miejsc, sytuacji i dialogów. Dlatego zalecam skupienie, by odnaleźć się kto, komu i dlaczego. Ta wytrwałość jest wynagradzana. Bo o ile na polskim rynku literackim, jeśli słyszmy książka mafijna, z założenia jest to erotyk, tutaj to rasowy mafijny walec, który pokazuje siłę działań krwawych rodzin. Ich konszachty z prawem, polityką, biznesami dużymi, ale i tymi mniejszymi. To jak nawet na rękę jest dla mafii czas pandemii i jak sprytnie wykorzystują to dla własnych zysków. Przerażające, ale niestety możliwe.

Poza tymi dynamicznymi wątkami autor dopieścił opowieść historiami bohaterów, pokazał ich odczucia względem sytuacji, w które zostają wrzuceni i doprawił to wszystko sugestywnymi opisami, by jak najbardziej dać poczucie bycia w środku wszystkich zdarzeń. Oprócz silnej strony męskich postaci są również kobiety. Dociekliwe, skrzywdzone, ponętne, ale i zuchwałe. Z tej historii mogłyby spokojnie powstać trzy tomy, bo tak dobrze czułam się, poznając każdy zakamarek tej powieści. Widać, że autor odrobił lekcję i naprawdę mocno wsiąkł w kuluary życia włoskich mafiozów. Dzięki temu książka, która jest fikcją, wybrzmiewa paraliżującą realnością. Daje poczucie strachu, przestrogi, a także jednocześnie fascynuje, bo jednak takich rządów bez inteligencji i błyskotliwości z pewnością nie byłoby w takiej zatrważającej skali.

"Próba sił" to genialna powieść mafijna o rodzinach, zaufaniu, miłości i przede wszystkim władzy, bo to ona daje prawo bycia najważniejszym i która nie znosi sprzeciwu. Intrygująca, szalenie uzależniająca i bezkompromisowa. A kto wygra starcie na neapolitańskiej ziemi i zgarnie wszystko, a kto będzie gryźć piach, tego musicie już dowiedzieć się sami.

Justyna Dudkiewicz
www.zaciesz.com

„Do strzelanin na terenie Neapolu dochodziło każdego dnia i na nikim nie robiło to już wrażenia” – niby zwykłe stwierdzenie faktu, a mimo iż jestem już dawno po lekturze najnowszej książki Piotra Rozmusa "Próba sił", odbija mi się echem w głowie. Bo to pokazuje, jak strach przed utratą życia, staje się przyzwoleniem na szerzenie zła i to nie byle jakiego. Mafii. Włoskiej...

Lubię poznawać historie ku przestrodze. Są jak machający palec ostrzegawczy przed niepożądanymi skutkami decyzji. Szczególnie tych podejmowanych na szybko, pod impulsem, gdzie racjonalność przykrywają dawno skrywane pragnienia, a podążanie za zachciankami zaciera obraz konsekwencji. Najnowszy thriller Wojciecha Chmielarza "Za granicą", oprócz przyjemnego klimatu Chorwacji, ukazuje złożoność ludzkich relacji, ukrytych fantazji, ale i mrocznych ścieżek, do których mogą prowadzić przypadkowo poznane osoby.

Za granicą zabiera nas na chorwacki urlop Darii i Marka, na który wybierają się wraz ze swoim synem. Na miejscu oprócz pięknych krajobrazów, upału głaszczącego skórę i zadziwiająco błękitnej wody, spotykają na swojej drodze małżeństwo Szwedów. Verę, młodą, energiczną, seksowną i dziko ekscytującą dziewczynę oraz jej męża, dużo starszego i majętnego Johana. Niestety ta na pozór zwykła znajomość szybko pokaże swoje pazury, które mogę poważnie nadszarpnąć sielankowy urlop Polaków.

Chmielarz skupił się w tej historii na bohaterach i o ile sama Chorwacja woła z oddali, to jednak na pierwszym planie stoją ludzie. Ich charaktery, podejście do reguł związkowych, jak i ich zagubienie we własnych potrzebach. Autor daje do myślenia, ukazując, że pomimo szczęścia, zrozumienia i miłości, czasem może brakować iskier. Ale czy warto ich szukać, gdzie indziej niż obok ukochanej osoby?

Z pewnością udało się autorowi opisać rozbudzające się pożądanie, zazdrość beztroski związkowej, zbudować napięcie erotyczne, którego nie spodziewałam się w takim natężeniu. To powodowało, że naprawdę czekało się na kulminację tych wszystkich emocji bohaterów. Co ciekawe, nie polubiłam żadnego z nich. Irytowali mnie swoim podejściem do wielu spraw, drobiazgowością, wyolbrzymianiem, jak i ślepym dążeniem za własną satysfakcją. W "Za granicą" nie zabrakło również wątku kryminalnego, który przyjemnie dopełnił tę obyczajową, pełną lata warstwę. A sam finał dodał delikatnego dreszczu, którego po tych wszystkich namiętnościach bardzo potrzebowałam.

"Za granicą" to lekki, wakacyjny thriller w chmielarzowym stylu, który pokazuje, że naprawdę lepiej czasem nie szukać przygód, a szczególnie z obcymi ludźmi, bo tak jak film "Goście" w reżyserii Christiana Tafdrupa skutecznie zwraca uwagę, jak ważna jest asertywność, tak Wojciech Chmielarz w swojej nowej powieści pokazuje, że czasami fantazje lepiej by pozostały tylko w naszej wyobraźni.

Justyna Dudkiewicz
www.zaciesz.com

Lubię poznawać historie ku przestrodze. Są jak machający palec ostrzegawczy przed niepożądanymi skutkami decyzji. Szczególnie tych podejmowanych na szybko, pod impulsem, gdzie racjonalność przykrywają dawno skrywane pragnienia, a podążanie za zachciankami zaciera obraz konsekwencji. Najnowszy thriller Wojciecha Chmielarza "Za granicą", oprócz przyjemnego klimatu Chorwacji,...

A gdyby tak wasze wszystkie kredyty zniknęły? Każda pożyczka na dom, samochód, naukę rozpłynęły się wraz z wierzycielem? Ulga, konsternacja, wyrzut sumienia? Wiktor Mrok w swojej najnowszej książce „Bohater" dał nam mściciela żądnego krwi pośredników finansowych, który w jednych oczach budzi paraliżujący strach przez swoje mocno brutalne czyny, ale w oczach społeczeństwa jest poniekąd wybawcą. Czy w tym wypadku zło, można nazwać dobrem ogółu?

„Bohater" z miejsca wrzuca nas w akcje. Mamy seryjnego mordercę, nieuchwytnego, działającego jakby w amoku, przebiegle i z sukcesem dla swoich planów. Po drugiej stronie stoi załoga śledczych pod dowództwem pułkownik Alony Nikisziny, która zmuszona jest pędzić od jednej ofiary do drugiej, starając się rozwikłać, kto i dlaczego w takim szalonym tempie odbiera życie nieuczciwym pożyczkodawcom. Nie ma czasu na oddech, krew zalewa moskiewskie biura, a w tym my czytelnicy obgryzający paznokcie z niecierpliwości, co do finału tego makabrycznego widowiska.

Wiktor Mrok potrafi szarpać emocjami. Jego „Bohater" to dowód na to, że nadal można zrobić ciekawy, brutalny kryminał, pozbawić go obyczajowej otoczki, a skupić całą uwagę na działaniach wydziału zabójstwa od czasu do czasu przeskakując do głowy mordercy, którego zimna krew nie opuszcza nawet na moment. Do tego autor potrafi w sugestywne opisy. Czuje się lepkość krwi pod butami, siłę uderzenia młota, który łamie kolejne kończyny i ten niewyobrażalny strach w oczach ofiar, gdy sekunda dzieli ich od ramion śmierci. Styl nazwałabym prostym i konkretnym, dialogi dopasowane do bohaterów dopieszczone humorem i uszczypliwościami potrafiły wywołać uśmiech. Podobało mi się to tempo, podział na krótkie rozdziały opisane datą, godziną i miejscem sceny. Aż chciało się, jeździć palcem po mapie. W dodatku nie pierwszy raz kibicowałam bardziej zabójcy. Intrygujący, skomplikowany antagonista, ze swoją misją, ze swoją przeszłością, która domaga się przelania krwi. Fani makabry przepadną w tej historii bez wątpienia.

Na uwagę zasługuje też nieoczekiwany, skręcony jak precel finał. Tu było moje spore zaskoczenie i podobało mi się dodatkowe wyjaśnienie kierunku tej historii w posłowiu autora. Cieszę się, że sięgnęłam po tę książkę i bawiłam się wybornie, tropiąc wraz z zespołem śledczych tego przebiegłego sadystę, a was zachęcam, jeśli lubicie historie tak mocno skupienie na działaniu policji i jeśli nie straszne są wam okrutne opisy morderstw. A ja tymczasem będę wypatrywać kolejnej powieści spod pióra Mroka.

Justyna Dudkiewicz
www.zaciesz.com

A gdyby tak wasze wszystkie kredyty zniknęły? Każda pożyczka na dom, samochód, naukę rozpłynęły się wraz z wierzycielem? Ulga, konsternacja, wyrzut sumienia? Wiktor Mrok w swojej najnowszej książce „Bohater" dał nam mściciela żądnego krwi pośredników finansowych, który w jednych oczach budzi paraliżujący strach przez swoje mocno brutalne czyny, ale w oczach społeczeństwa...