Genialne. Jestem fanką charakterystycznego poczucia humoru autora, który jest obecny w każdej jego książce nawet w ekstremie.

Genialne. Jestem fanką charakterystycznego poczucia humoru autora, który jest obecny w każdej jego książce nawet w ekstremie.

„Ukąszony” to książka zdecydowanie dla pełnoletnich czytelników. Autor nie oszczędza języka czy opisów czego akurat nie odbieram jako wada, a wręcz przeciwnie. Doskonale podkreśla poprzez swój język zdegradowane, patologiczne społeczeństwo, o którym na co dzień słyszymy lub jesteśmy biernymi obserwatorami udającymi, że ten gorszy świat dla nas nie istnieje.
Patryk Bogusz przedstawia historię na pierwszy rzut oka człowieka sukcesu. Praca w korporacji, która pozwala mu na luksusowe życie, wykwintne jedzenie, markowe ubrania – rzeczy, o których przeciętny Kowalski może pomarzyć. Jednak osiągnięty- jakby się wydawało „sukces” -ma również swoją cenę, za którą należy uiścić opłatę, a odwlekając zapłatę- życie i tak samo upomni się o swoje.
Nie inaczej jest również u bohatera opowieści, kiedy przychodzi tzw. wypalenie zawodowe. Z dnia na dzień rzuca pracę, zostawiając rodzinę, żonę i dwójkę dzieci, chcąc uciec od wszystkiego. Nie widząc sensu w dotychczasowym życiu- wraca do przeszłości jakim jest patologiczne otoczenie, z którego się wywodzi. Zwiastuje to kolejne problemy i wiele sytuacji, które wywołają u czytelnik masę skrajnych emocji, poprzez śmiech, konsternacje pozostawiając swoich odbiorców z przemyśleniami.
Autor przedstawia w swojej historii dwa światy, które jednak mają wspólny mianownik jakim są odstępstwa od normy społecznej. Patologia kojarzona na ogół w najniższej warstwie społecznej to nie jedyna jaka istnieje. Patryk Bogusz oprócz tej skrajnej zdegradowanej ulicznej części społeczeństwa przedstawia wyższą ligę, a dokładniej jej mroczne oblicze, o których mniej się słyszy, gdy wszelkie tajemnice owego świata obracają się w kręgu nielicznych. W swojej opowieści autor również porusza wiele wątków filozofii życia, przemianę ustrojową opisując „dzieciństwo” głównego bohatera i sposób hipisowskiego wychowania przez jego rodziców, gdzie wszelakie używki , seks, bunt i hedonistyczne podejście do życia było na porządku dziennym. Poruszany jest temat relacje dziecka z rodzicami- o niecodziennych sposobach życia oraz jego konsekwencjach ponoszonych od najmłodszych lat, szkole podstawowej , średniej czy życiu dorosłym. Opowieść przeplatana jest wydarzeniami z przeszłości z teraźniejszością. Zabieg ten pozwala poznać głównego bohatera i zrozumieć sposób myślenia, postępowania.
„Ukąszony” to książka, która zdecydowanie podzieli czytelników. Dla jednych forma jej przekazu będzie zbyt drastyczna, dosadna i nie do przyjęcia lub po prostu przekaz nie zostanie właściwie odebrany przez co książka zostanie rzucona w przysłowiowy kąt. Dla innych zaś, będzie świetną historią i wywoła zachwyt nad formą przekazu i szeregu emocji jakie wywołuje.
Książkę oceniam wysoko. Dramaturgia, czarny humor, sensacja to składniki idealne to stworzenia historii, która potrafi zaciekawić i przebić się na tle powielających się schematów na rynku. Zarówno jak i literatura piękna uważana za jedną ze szlachetniejszych gatunków może wywołać skrajne emocje czy obrzydzenie jakim prostym przykładem jest „ Kompleks Portnoya” Philipa Rotha, o którym wspominam gdyż zagłębiając się w „Ukąszonego”, to było moje pierwsze skojarzenie 🙂
Szczerze wyczekuję na kolejną pozycję. Liczę, że Patryk Bogusz zaskoczy ponownie świetną pozycją i ponownie ukaże swój drzemiący potencjał do szerokiego grona czytelników ! :)

YERBO POCZYTALNI
https://www.facebook.com/photo/?fbid=200369282746087&set=a.134378262678523

„Ukąszony” to książka zdecydowanie dla pełnoletnich czytelników. Autor nie oszczędza języka czy opisów czego akurat nie odbieram jako wada, a wręcz przeciwnie. Doskonale podkreśla poprzez swój język zdegradowane, patologiczne społeczeństwo, o którym na co dzień słyszymy lub jesteśmy biernymi obserwatorami udającymi, że ten gorszy świat dla nas nie istnieje.
Patryk Bogusz...

"... ta dzielnica to jakiś siódmy krąg piekła, bo każdy jest zdziwiony tym, że chcę w niej przebywać. Przez miejscowych była kompletnie niedoceniona; utożsamiana z biedą i nałogami, z ukąszeniem, przez które jad zgnilizny będzie krążył po organizmie do samego końca; jego lub jej."

Nie od dziś wiadomo, że dobry pisarz odnajdzie się w każdym gatunku, który aktualnie sobie wybierze. Groza, kryminał, thriller to czasem tylko umowne granice, które w dobrych rękach elastycznie się przesuwają.

Wspominam o tym nie przypadkowo, ponieważ szczerze wierzę, że jednym z takich pisarzy jest Patryk Bogusz. Możecie się śmiać i mówić, że to stwierdzenie na wyrost, ale powiedzcie mi, ile mamy takich którzy startowali z horroru ekstremalnego i płynnie przeskoczyli do innych, zupełnie odmiennych gatunków?

„Ukąszony” to kolejna przejażdżka po Warszawskiej Pradze. Tak jak i w wcześniejszych powieściach, Bogusz zaprasza nas na wycieczkę po magicznej dzielnicy, w której królem jest biały proszek, a pierwszą damą morderstwo z wyjątkowym okrucieństwem. Miejsce, gdzie liczyć możesz jedynie na siebie, każda napotkana osoba może być zagrożeniem, a kobiety dostają tulipany, niekoniecznie takie, jakich się spodziewały.

To historia, którą właściwie mógłbym streścić kilkoma zwrotami: wielka frustracja, wypalenie i zerwanie z dotychczasowym życiem. Jest zapisem życia Tomasza - cenionego pracownika uznanej firmy ubezpieczeniowej, który w wyniku kilku zsumowanych czynników postanawia coś zmienić w swoim życiu. W końcu kiedy będzie lepszy czas na zmiany jak nie w wieku chrystusowym?

Narrator nie traci czasu na zbędne przygotowania. Oznajmia wszystkim o swoich planach, częstuje swoją rodzinę grzybami i ucieka do wyżej wspomnianej Pragi. Tam też zaczyna przygotowywać się do swojego planu, ale jak to w życiu bywa, przeszłość nie chce go puścić wolno. Chcąc tylko odpocząć od ludzi, pakuje się w masę problemów i ostatecznie musi sporo kombinować.

„Ukąszony” to dramat i satyra, która równo jedzie po wszystkim, co reprezentuje życie w dużym mieście. Autor jest bacznym obserwatorem rzeczywistości i zgrabnie pokazuje cały ten brud i syf, który toczy się pod fasadą pięknych garniturów i lśniących wieżowców. To właśnie ta autentyczność sprawia, że tak bardzo cenię sobie twórczość Patryka.

Podsumowując, „Ukąszony” jest książką, którą śmiało mogę każdemu polecić. Zapewni Wam oderwanie się od świata na dobrych kilka godzin i naprawdę niezłą rozrywkę z dobrym przesłaniem.

"... ta dzielnica to jakiś siódmy krąg piekła, bo każdy jest zdziwiony tym, że chcę w niej przebywać. Przez miejscowych była kompletnie niedoceniona; utożsamiana z biedą i nałogami, z ukąszeniem, przez które jad zgnilizny będzie krążył po organizmie do samego końca; jego lub jej."

Nie od dziś wiadomo, że dobry pisarz odnajdzie się w każdym gatunku, który aktualnie sobie...

„Człowiek może wyjść z Pragi, ale Praga nigdy nie wyjdzie z człowieka”. – w tym jednym, prostym zdaniu można by ująć jedną z puent, jaka nasuwa się po przeczytaniu „Ukąszonego" Patryka Bogusza. Autor dobrze kojarzony w środowisku horrorowym, po raz kolejny skręca w inne rejony, dając czytelnikom miejską opowieść z satyrycznym twistem, gdzie rozbija społeczne tematy tabu, opowiada o tożsamości, o relacjach międzyludzkich i powrocie do życia po wyrwaniu się z korporacyjnego kołowrotka.

„Ukąszony" to powieść skupiona na Tomku, który będąc u szczytu kariery w korporacji, z pokaźną sumą na koncie, ułożonym życiem rodzinnym i z lubiącą seksualną dominację kochanką w postaci szefowej na boku, postanawia z dnia na dzień odciąć się od tego wszystkiego i wrócić do korzeni, do znajomych i hulaszczego życia sprzed korpo wyścigu. I tu pojawia się warszawska Praga, ze swoimi zamkniętymi na obcych przekonaniami, z życiem na finansowej krawędzi, z posypaną kreską, która już za moment poszczypie przyjemnie w nozdrza.

Bogusz odważnie napisał o różnicach kulturowych, feminizmie, czy transwestytach. Wszystko z lekkim przerysowaniem, ale bez oceniania. Widać po autorze, jak dobrym jest obserwatorem przemian społecznych i kształtowania się różnych ich gałęzi. Doprawił to różnymi nawiązaniami do popkultury, słowami znanych literatów, a na koniec dorzucił narkotyczne haje, alkoholowe upodlenia i seks. Tomek to inteligentny twardziel. Jest błyskotliwy, pachnie sukcesem, a mimo to wraca na stare śmieci, by przyjrzeć się własnej tożsamości, by w pewien sposób rozliczyć się z przeszłością. Sporo tu gorzko śmiesznej prawdy o ludziach, o wybaczaniu i godzeniu się z tym, co spotyka nas na każdym kroku.

W książce prym wiedzie czarny humor, który powoduje, że pomimo niekiedy kontrowersyjnych tematów, powieść staje się przyjemna w odbiorze, wywołuje niekontrolowany śmiech, co też skutecznie wprowadza dystans, co do niektórych stwierdzeń bohatera. Dużo tu wyrwanych momentów, które zgrabnie tworzą ciąg fabularny, lecz z trudnym do przewidzenia finałem opowieści. Sporo jest również bohaterów drugoplanowych, pięknych kobiet, groźnych handlarzy, jak i ludzi, którzy pamiętają starą Pragę sprzed hipsterskiej fali. Czuć w „Ukąszonym" zabawę samego autora nad tym tekstem, że pod przykrywką ciętego dowcipu, dostajemy realną historię człowieka, którym mógłby być każdy z nas. Człowieka, który wyrwał się z ciężkich czasów, a mimo to patrzy tęsknym okiem w przeszłość. Bo w końcu każdemu z nas czasami brakuje beztroski, chwil wolności od obowiązków, ucieczki w przyjemności. Jak również przypomnienia kim byliśmy, co nas ukształtowało i wyszlifowało nasz charakter.

Polecam „Ukąszonego" każdemu, kto lubi czytać o ludzkich przywarach, kto nie boi się trudnych tematów podanych w mocno, satyryczny sposób lub kto po prostu potrzebuje czegoś lekkiego, ale nieoczywistego. Dla mnie to była przyjemna rozrywka i już nie mogę się doczekać kolejnych literackich dokonań autora.

Justyna Dudkiewicz
www.zaciesz.com

„Człowiek może wyjść z Pragi, ale Praga nigdy nie wyjdzie z człowieka”. – w tym jednym, prostym zdaniu można by ująć jedną z puent, jaka nasuwa się po przeczytaniu „Ukąszonego" Patryka Bogusza. Autor dobrze kojarzony w środowisku horrorowym, po raz kolejny skręca w inne rejony, dając czytelnikom miejską opowieść z satyrycznym twistem, gdzie rozbija społeczne tematy tabu,...

"Ukąszony” Patryka Bogusza, to dość osobliwa książka. W tej mieszance wybuchowej łączy się wszystko, co do tej pory wiązałem z autorem, a zatem jego nieskrępowanie i bezkompromisowość w ukazaniu ludzkich patologii i wynaturzeń, bynajmniej nie zwalnia. Pisarz aplikuje nam w jednej końskiej strzykawce całą masę odniesień literackich. Na przystawkę ordynarne fantazje zabarwionych erotycznie i alkoholowo, podane przez jedynego w swoim rodzaju Charlesa Bukowskiego. Danie główne zaprawione w gęstym quasi filozoficznym sosie a'la Henry Miller. Tym razem nie jemy ludzkiego mięsa jak u Bogusza czasami... No, w każdym razie, nie dosłownie. Bo jest ta powieść mięsista, mocna i wyrazista. W jakimś sensie Bogusz pozostaje na szczęście wierny sobie i swoim osobistym środkom wyrazu, już sprawdzonym w jego wcześniejszych pozycjach. Dodaje w końcu, dużo własnych przemyśleń na temat bezsensu życia we współczesnym, kręcącym się wokół korporacyjnych standardów świecie. Perwersja i lekkoduszność bohaterów, wskazuje na to, co wiem od dawna – bardziej niż Edward Lee, czy choćby Clive Barker, Patryk Bogusz wzoruje się na innych, klasycznych dziś mistrzach przełamywania Tabu (dwóch z nich już wymieniłem). Jest autor, epigonem takich tekstów formacyjnych, jak popularne "Zwrotniki".
Tutaj od razu rodzi się pytanie o głębszy sens takiej literatury dziś, gdzie wszystkie granice przełamało już dawno kino, a filmy Bunuela, Żuławskiego, czy Russela, utraciły swoją świeżo pozyskaną moc, płynącą z kontrowersyjności. Współcześnie, te obrazki z przeszłości kina niektórych po prostu cieszą swoją fabułą, albo bawią niezgrabnością bohaterów.

Wracając jednak na pole literatury. Tam, gdzie dawni buntownicy przecierali szlaki, a wulgarność mieszała się z objawem ich buntu, modernizm wiódł prym. Był świeży, nowy, zaskakiwał. Działalność Millera, posiadała podłoże, wyrastające z negacji stosunków społecznych, a rynsztokowość wymowy, szła w parze (a nawet w tan) z zamierzoną kontrowersją, nie będącą celem samym w sobie, a raczej środkiem. Czy u Patryka to przekraczanie granicy dobrego smaku i niemal surrealistyczna brzydota, są nadal świadomymi służebnicami, w czynności nadrzędnej, czyli literackiej negacji i ukazywaniu prawdy? A może jest to jedynie pusta litera, szkicowana na modłę, lecz pozbawiona właściwej podbudowy? Paradoksalnie, jest to trudne pytanie, zwłaszcza, jeśli widzi się, z jaką werwą i niewątpliwą umiejętnością, autor porusza się na ścieżkach, wytyczonych przez pornograficzną diarystykę Bukowskiego, dodając do tego szczyptę, zaczerpniętą z różnych modernistycznych kinowych obrazów.

Patryk zdecydowanie pisze na własną modłę i sam się w tym pisaniu określa (ale nie zatraca). Przy okazji powoduje w czytelniku nie tylko mdłości (u jednych) i ekscytację (u drugich),ale i zmusza Nas wszystkich do postawienia sobie pewnych zasadniczych pytań. A najważniejsze, wydaje się jedno, a jest to niedomówienie, które wypływa z lektury. Wcześniej, lub później, ale wypływa prawie zawsze, jak nieprawidłowo utopione w ścieku zwłoki. A to oznacza, że nie jest to lektura bezmyślna, powierzchowna. Coś się tam Panie i Panowie kryje, a to już wyznacza pewien poziom pisania. Konieczność zadania sobie tego pytania, stanowi chyba o największej jakości powieści Patryka. Jest to pytanie o prawdopodobieństwo historii, która, choć przerysowana, ukazuje polską rzeczywistość, znaną z kroniki kryminalnej, z ekspresu reporterów, z wszystkich przedruków gazetowych o patologicznych rodzinach.

Czy książkę mogę polecić? Zdecydowanie tak, choć początek pozostawił mnie niepewnego, co do samego charakteru książki i jest najsłabszym ogniwem w całym łańcuchu fabularnym. Czy jest ta książka próbą wypłynięcia na ocean literatury bardziej ambitnej niż to, z czym do tej pory mieliśmy do czynienia? Trudno mi na ten moment powiedzieć. Coś zdecydowanie się wykluwa i jest to o wiele mniej przerysowane, tarantinowskie. Widzę także pewną porównywalność wątków z "Ukąszonego" do fabuły np. "Czasu Umierania". Czy to źle? Przecież "Czas Umierania" to doskonała, rozrywkowa pozycja, w klimacie Noir. Z konsekwentnie stworzonymi postaciami i wszystkim tym, za co kochamy sensację. Na dodatek ukazuje ta książka pewną rzeczywistość tak namacalną, że ma się ochotę zapytać (znowu) Bogusza, o to, z iloma bandziorami w życiu chlał wódę.

W omawianej powieści, autorowi przyświecało coś więcej. Nie samą rozrywką i próbą oburzenia, żyły te słowa. Dlatego może ten niewielki, milimetrowy zarzut, o powtórkę z rozrywki. Choć, z drugiej strony, komediowość rozwiązania akcji, pięknie wyrównała ciężki ton książki, przez który czasami musieliśmy przebrnąć.

Patryk niezmiennie udowadnia swój ogromny potencjał nie tylko jako autor szeroko pojętego thrillera, czy sensacji, lecz przede wszystkim, jako pisarz świadomy tego, który świat zamierza nam pokazać, jakich środków chce użyć. Jest obserwatorem wnikliwym i tak samo ciekawym przewodnikiem. Prowadzi nas po odmętach miejskich zaułków, ale chyba jeszcze ciekawszy labirynt przychodzi nam zwiedzać, gdy pisarz bierze się za ludzkie osobowości.
9/10.

"Ukąszony” Patryka Bogusza, to dość osobliwa książka. W tej mieszance wybuchowej łączy się wszystko, co do tej pory wiązałem z autorem, a zatem jego nieskrępowanie i bezkompromisowość w ukazaniu ludzkich patologii i wynaturzeń, bynajmniej nie zwalnia. Pisarz aplikuje nam w jednej końskiej strzykawce całą masę odniesień literackich. Na przystawkę ordynarne fantazje...