Świetna lektura. Książka napisana przez eksperta (krytyk "New Yorkera"),ale niekoniecznie dla ekspertów. Autor w przystępny sposób omawia wybór najważniejszych dwudziestowiecznych nurtów muzycznych, utworów i kompozytorów. Sporo anegdot. Wszystko na tle burzliwych wydarzeń - wojen światowych, narodzin, umacniania i upadku totalitaryzmów, kryzysów gospodarczych i społecznych.
Dwie bardzo użyteczne rzeczy: indeks na końcu książki i playlisty stworzone przez autora na jego stronie internetowej. Zwłaszcza playlisty pozwalają dokładnie zorientować się w niuansach opisywanych dzieł. Dla osób z moim doświadczeniem (nieosłuchani w muzyce dwudziestowiecznej i nie mający żadnego (poza lekcjami śpiewu w szkole podstawowej) muzycznego wykształcenia),czytanie "na sucho", bez odsłuchiwania odpowiednich fragmentów, to rzecz niełatwa. Dlatego też, zgodnie z sugestią autora, polecam w taki właśnie sposób zapoznać się z tą książką.

Świetna lektura. Książka napisana przez eksperta (krytyk "New Yorkera"),ale niekoniecznie dla ekspertów. Autor w przystępny sposób omawia wybór najważniejszych dwudziestowiecznych nurtów muzycznych, utworów i kompozytorów. Sporo anegdot. Wszystko na tle burzliwych wydarzeń - wojen światowych, narodzin, umacniania i upadku totalitaryzmów, kryzysów gospodarczych i...

Ciekawy obraz muzycznego świata, widzianego oczami Amerykanina, homoseksualisty. O tyle jest to ważne, że na każdym kroku autor podkreśla (licznymi anegdotami) życie prywatne kompozytorów i jakoś co chwila okazuje się, że są gejami. Jaki to wpływ ma na samo dzieło, nie jest opisane, w końcu nie jest to książka z kręgu socjologi ani psychologii. Bardzo ciekawe przemyślenia na temat wpływu muzyki XXw na historię w ogóle. Styl bardzo lotny, jak na dziennikarza i felietonistę przystało. Zdecydowanie za dużo anegdot a za mało rzetelnych informacji. Nie spodziewajmy się po tej książce, że stanie się kompendium wiedzy o muzyce współczesnej, czy podręcznikiem akademickim. Raczej trzeba ją traktować luźno, jak opowiadania rodem z "Ciach go smykiem" Waldorffa.

Ciekawy obraz muzycznego świata, widzianego oczami Amerykanina, homoseksualisty. O tyle jest to ważne, że na każdym kroku autor podkreśla (licznymi anegdotami) życie prywatne kompozytorów i jakoś co chwila okazuje się, że są gejami. Jaki to wpływ ma na samo dzieło, nie jest opisane, w końcu nie jest to książka z kręgu socjologi ani psychologii. Bardzo ciekawe przemyślenia...

Bardzo przyjemna pozycja. Można prześledzić historię upadku popularności muzyki poważnej, czy nawet upadku samej muzyki poważnej. Autor z różnych stron pokazuje kto, kiedy i na co miał wpływ. Kto zaczął burzyć wielowiekowy system dur/mol, zobaczymy początki atonalności, wybuch kreatywności w okresie przed IIWŚ, narodziny muzyki klasycznej w Ameryce. Oglądamy realia muzyczne z punktu widzenia stalinowskiej Rosji, hitlerowskich Niemiec czy Ameryki. Dowiemy się, że po IIWŚ wiodącymi kompozytorami byli głównie eksperymentatorzy typu Cage czy Boulez, tępiący wszelkie przejawy tworzenia "po staremu". Dowiemy się kto im pomagał i dlaczego. Sporo jest o minimalizmie, trochę też wspomina o polskich kompozytorach.
Brakuje mi głównie jednej rzeczy: większego odniesienia się do muzyki popularnej i muzyki świata. Autor tym obszarem w zasadzie się nie zajął. Książka jest też bardzo nierówna, jest sporo dłużyzn, więc na raz może być nie do przełknięcia. Mimo to bardzo polecam.

Bardzo przyjemna pozycja. Można prześledzić historię upadku popularności muzyki poważnej, czy nawet upadku samej muzyki poważnej. Autor z różnych stron pokazuje kto, kiedy i na co miał wpływ. Kto zaczął burzyć wielowiekowy system dur/mol, zobaczymy początki atonalności, wybuch kreatywności w okresie przed IIWŚ, narodziny muzyki klasycznej w Ameryce. Oglądamy realia muzyczne...

Wypada żałować, że ta książka nie została wydana w pierwotnej objętości 1200 stron. Chciałoby się więcej, szczególnie na temat 2 połowy ubiegłego stulecia. Tak czy inaczej, moim zdaniem, to obowiązkowa pozycja dla tych co chcą zrozumieć kulturę XX wieku, nawet jeśli przepracowali ten temat samodzielnie zapewne znajdą tu coś nowego.

Wypada żałować, że ta książka nie została wydana w pierwotnej objętości 1200 stron. Chciałoby się więcej, szczególnie na temat 2 połowy ubiegłego stulecia. Tak czy inaczej, moim zdaniem, to obowiązkowa pozycja dla tych co chcą zrozumieć kulturę XX wieku, nawet jeśli przepracowali ten temat samodzielnie zapewne znajdą tu coś nowego.