Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo przyjemna pozycja. Można prześledzić historię upadku popularności muzyki poważnej, czy nawet upadku samej muzyki poważnej. Autor z różnych stron pokazuje kto, kiedy i na co miał wpływ. Kto zaczął burzyć wielowiekowy system dur/mol, zobaczymy początki atonalności, wybuch kreatywności w okresie przed IIWŚ, narodziny muzyki klasycznej w Ameryce. Oglądamy realia muzyczne z punktu widzenia stalinowskiej Rosji, hitlerowskich Niemiec czy Ameryki. Dowiemy się, że po IIWŚ wiodącymi kompozytorami byli głównie eksperymentatorzy typu Cage czy Boulez, tępiący wszelkie przejawy tworzenia "po staremu". Dowiemy się kto im pomagał i dlaczego. Sporo jest o minimalizmie, trochę też wspomina o polskich kompozytorach. Brakuje mi głównie jednej rzeczy: większego odniesienia się do muzyki popularnej i muzyki świata. Autor tym obszarem w zasadzie się nie zajął. Książka jest też bardzo nierówna, jest sporo dłużyzn, więc na raz może być nie do przełknięcia. Mimo to bardzo polecam.