Wydawało mi się, że książka będzie taka wprost dziecinna, jednak okazało się, że porusza naprawdę wiele poważnych tematów (uzależnienie mamy Diany, dręczenie w szkole, do którego przyczyniają się również nauczyciele jeśli nie reagują, problemy psychiczne przez nieradzenie sobie z problemami życiowymi, rozdzielenie rodziny). Uważam, że książka jest oczywiście dobra dla dzieci, lecz te młodsze mogą nie zrozumieć jej przesłania w pełni. Podobał mi się i zdziwił mnie zwrot akcji we wspomnieniach Diany i to, że jej retrospekcja nie była napisana od razu, tylko kawałek po kawałku.

Wydawało mi się, że książka będzie taka wprost dziecinna, jednak okazało się, że porusza naprawdę wiele poważnych tematów (uzależnienie mamy Diany, dręczenie w szkole, do którego przyczyniają się również nauczyciele jeśli nie reagują, problemy psychiczne przez nieradzenie sobie z problemami życiowymi, rozdzielenie rodziny). Uważam, że książka jest oczywiście dobra dla...

Naprawdę, fantastyczna książka!
Czytając ją, odczuwałam tyle emocji, że w głowie się nie mieści! 🤯 Dwunastoletnia Diana mieszka sama z babcią - trochę zwariowaną projektantką krzeseł. Dobrze rozumie się z wnuczką. Barbara Stenka, w swoich książkach, opisuje tak realistyczne życie, że myślimy, że to wydarzyło się naprawdę.
Polecam serdecznie :)

Naprawdę, fantastyczna książka!
Czytając ją, odczuwałam tyle emocji, że w głowie się nie mieści! 🤯 Dwunastoletnia Diana mieszka sama z babcią - trochę zwariowaną projektantką krzeseł. Dobrze rozumie się z wnuczką. Barbara Stenka, w swoich książkach, opisuje tak realistyczne życie, że myślimy, że to wydarzyło się naprawdę.
Polecam...

Historię Diany poznajemy stopniowo. Od początku czuć nieufność dziewczynki, wiadomo, że kryje jakąś trudną tajemnicę. Jednak łagodna, pogodna narracja powodują, że z pokorą i serdecznością czekamy na wyznania Diany.

Są wakacje, dziewczynka spędza je nad jeziorem razem ze swoją wyjątkową babcią, projektantką krzeseł. Diana nie chce rozstawać się z babcią ani na chwilę, bezpiecznie czuje się tylko w jej towarzystwie. Wychowuje się bez rodziców, nie wie czy kiedykolwiek jeszcze ich spotka. Próbując żyć normalnie, odnajduje małe przyjemności.

Ma wiernego przyjaciela, codzienne wyzwania i mikro przygody. Spokojną przystań, pewność, że jest potrzebna i kochana. Stopniowo i bardzo powoli zaczyna oswajać się z tym, może być normalnie (według powszechnie pojmowanej normalności),gdzie dzieci mają kochających opiekunów, są zadbane, nakarmione, których zdanie jest ważne i brane pod uwagę w dyskusji.

Przerażająca historia życia Diany, którą poznajemy po kawałku, w pełni tłumaczy jej lęki, niepewności i wycofanie. Jednocześnie wzrusza i podnosi na duchu miłość i oddanie babci, przyjaźń Władka.

To książka dla zdecydowanie starszych dzieci, które zrozumieją ogrom tragedii dziewczynki, jej wybory, wstyd, a jednocześnie ogromną wiarę w dobro, w szczęśliwe zakończenia.

Ta niespieszna, opowiadana z pokorą historia, poraża mocą, pokazując, jak wiele jesteśmy w stanie wytrzymać, pokazując, że dorośli to także kruche, zagubione istoty, które czasem nie radzą sobie z życiem.

Trudna, ważna, a jednocześnie subtelna książka, którą trzeba znać.

Historię Diany poznajemy stopniowo. Od początku czuć nieufność dziewczynki, wiadomo, że kryje jakąś trudną tajemnicę. Jednak łagodna, pogodna narracja powodują, że z pokorą i serdecznością czekamy na wyznania Diany.

Są wakacje, dziewczynka spędza je nad jeziorem razem ze swoją wyjątkową babcią, projektantką krzeseł. Diana nie chce rozstawać się z babcią ani na chwilę,...

Trudna książka, według mnie dla starszych nastolatków. Czytało mi się ją powoli i mozolnie. Historia niespiesznie prowadzi nas ku odpowiedzi co przydarzyło się Dianie. Autorka przedstawia problemy współczesności z punktu widzenia dziecka z zaburzeniami.

Trudna książka, według mnie dla starszych nastolatków. Czytało mi się ją powoli i mozolnie. Historia niespiesznie prowadzi nas ku odpowiedzi co przydarzyło się Dianie. Autorka przedstawia problemy współczesności z punktu widzenia dziecka z zaburzeniami.

Uważam, że ta książka jest przede wszystkim dla czytelnika dorosłego, choć głównym odbiorcą zgodnie z gatunkiem jest dziecko. Mamy tu pewny wycinek z życia małej dziewczynki, choć nie tuż po tragedii która ją spotkała. Poznajemy osobę którą się staje i którą była. To książka o poczuciu bezpieczeństwa, jak ważna jest posiadanie kogoś komu możemy zaufać i co tak naprawdę znaczy dom, rodzina i bliskość dla dziecka. Mamy też niewyobrażalną tragedię dorosłych. Osobiście co jakiś czas wracam do niej myślami, ponownie zachęciła mnie do literatury dziecięcej.

Uważam, że ta książka jest przede wszystkim dla czytelnika dorosłego, choć głównym odbiorcą zgodnie z gatunkiem jest dziecko. Mamy tu pewny wycinek z życia małej dziewczynki, choć nie tuż po tragedii która ją spotkała. Poznajemy osobę którą się staje i którą była. To książka o poczuciu bezpieczeństwa, jak ważna jest posiadanie kogoś komu możemy zaufać i co tak naprawdę...

Powinno być Grand Prix konkursu, książka niedoceniona, szkoda.

Powinno być Grand Prix konkursu, książka niedoceniona, szkoda.

Książka, która nie tylko posiada miejsce na półce, ale również w serduszku. I pozostanie tam na długo. Polecam mocno!

Książka, która nie tylko posiada miejsce na półce, ale również w serduszku. I pozostanie tam na długo. Polecam mocno!

Jedna z lepszych przeczytanych ostatnio przeze mnie książek. Wciągająca opowieść o Dianie, na której przeżycia w dzieciństwie odcisnęły piętno. Nie od razu wiemy, co się stało - wspomnienia są dawkowane, pozostawiają nas z niedosytem. Chcemy znać całą historię, a jej kawałki układają się w jedność dopiero na koniec. Pomiędzy wspomnieniami, opisującymi trudne przeżycia dziewczynki w przeszłości, znajduje się historia o obecnym życiu Diany, jej niezwykłej relacji z babcią, wakacjach nad jeziorem, jej ciekawe przygody, w tle których cały czas pojawia się trauma z dzieciństwa.
Bardzo mądra lektura, dająca do myślenia, jednocześnie zabawna i nieprzytłaczająca.

Jedna z lepszych przeczytanych ostatnio przeze mnie książek. Wciągająca opowieść o Dianie, na której przeżycia w dzieciństwie odcisnęły piętno. Nie od razu wiemy, co się stało - wspomnienia są dawkowane, pozostawiają nas z niedosytem. Chcemy znać całą historię, a jej kawałki układają się w jedność dopiero na koniec. Pomiędzy wspomnieniami, opisującymi trudne przeżycia...

Książka jest ok., ale to wszystko pozytywne, co mogę powiedzieć o konstrukcji czy przyjemności z czytania.

Narracja pierwszoosobowa jest dość chaotyczna, tak jak życie dziewczynki, która o nim opowiada. Zaczyna się od wakacji, aby nagle przeskoczyć do roku szkolnego, a ten przeskok niczemu nie służy - po prostu trochę poczytaliśmy o Dianie tu i tu, więc wypada to sztucznie. Wypadałoby jeszcze gorzej, gdyby nie spajające wszystko retrospekcje - bardzo ważne dla fabuły, dla poznania bohaterki, zrozumienia jej... oraz właśnie jako coś, co różne fragmenty z jej życia łączy w jedną opowieść o wychodzeniu na prostą po przeraźliwie trudnym i pozbawionym miłości dzieciństwie. Właśnie...

Powieść porusza bardzo ważne problemy. Z tego powodu polecałabym ją dziecio... nastolatkom w okolicach wieku Diany, czyli 12 lat. Przeczytają w niej sporo o tym, czego nie widać na zewnątrz, że choroby są różne, o tym, co jest właściwe, a co nie. Jeśli chodzi o przekazanie takich informacji młodemu odbiorcy, książka jest idealna i z całego serca mogę ją polecić. Widać, że autorka przyłożyła się do przedstawianej problematyki.

Świetna książka dla młodszych, ale dorosłemu może przeszkadzać nieco chaotyczna konstrukcja powieści.

Książka jest ok., ale to wszystko pozytywne, co mogę powiedzieć o konstrukcji czy przyjemności z czytania.

Narracja pierwszoosobowa jest dość chaotyczna, tak jak życie dziewczynki, która o nim opowiada. Zaczyna się od wakacji, aby nagle przeskoczyć do roku szkolnego, a ten przeskok niczemu nie służy - po prostu trochę poczytaliśmy o Dianie tu i tu, więc wypada to...

Książka niesie ze sobą bardzo duży ładunek emocjonalny. Pokazuje jak brak specjalistycznej pomocy psychologicznej w trudnych, traumatycznych sytuacjach życiowych może wpłynąć na ludzi dotkniętych traumą i ich otoczenie. Ale jednocześnie pokazuje, że nie ma sytuacji beznadziejnych. Zawsze jest nadzieja, że na naszej drodze pojawi się ktoś kto samą swoją obecnością wniesie w nasze życie światło. I chociaż książka zaadresowana jest do dzieci i młodzieży, to myślę, że powinna to być również pozycja obowiązkowa dla dorosłych, którzy pochłonięci swoim życiem, swoimi problemami nie zauważają, że coś złego dzieje się z dziećmi, które żyją w ich otoczeniu. A jak pokazuje przykład wychowawczyni głównej bohaterki, wystarczy się trochę zainteresować i zaangażować, żeby uniknąć tragedii.

Książka niesie ze sobą bardzo duży ładunek emocjonalny. Pokazuje jak brak specjalistycznej pomocy psychologicznej w trudnych, traumatycznych sytuacjach życiowych może wpłynąć na ludzi dotkniętych traumą i ich otoczenie. Ale jednocześnie pokazuje, że nie ma sytuacji beznadziejnych. Zawsze jest nadzieja, że na naszej drodze pojawi się ktoś kto samą swoją obecnością wniesie w...