Choć nieco zmęczyła mnie ta opowieść, to muszę przyznać, że to całkiem dobra literatura. Sama historia nie wydała mi się porywająca ani nadzwyczajna. Owszem, nieco politycznej poprawności, sporo egzystencjalnych wynurzeń, niewielka dawka historii (a szkoda, bo ta mogłaby wnieść nieco życia w opisywane wydarzenia). Szczerze? Przeczytałam i szybko zapomnę.

Choć nieco zmęczyła mnie ta opowieść, to muszę przyznać, że to całkiem dobra literatura. Sama historia nie wydała mi się porywająca ani nadzwyczajna. Owszem, nieco politycznej poprawności, sporo egzystencjalnych wynurzeń, niewielka dawka historii (a szkoda, bo ta mogłaby wnieść nieco życia w opisywane wydarzenia). Szczerze? Przeczytałam i szybko zapomnę.

Niestety nie dałam rady przez to przebrnąć. Zachęcona wieloma pozytywnymi opiniami postanowiłam po nią sięgnąć jeszcze w zeszłym roku. Po trzech miesiącach i po ponad połowie przeczytanej książki uznałam, że trzeba zakończyć ta mękę. Naprawdę strasznie nużąca i bez charakteru historia. Główny bohater niczym Piotruś Pan snuje swoja opowieść o nudnym życiu i o swoich bogatych i rozkapryszonych przyjaciołach.
Nie wiem skąd takie zachwyty.

Niestety nie dałam rady przez to przebrnąć. Zachęcona wieloma pozytywnymi opiniami postanowiłam po nią sięgnąć jeszcze w zeszłym roku. Po trzech miesiącach i po ponad połowie przeczytanej książki uznałam, że trzeba zakończyć ta mękę. Naprawdę strasznie nużąca i bez charakteru historia. Główny bohater niczym Piotruś Pan snuje swoja opowieść o nudnym życiu i o swoich bogatych...

Uwielbiam takie książki, mimo że nie do końca rozumiem, dlaczego tak jest. Chcę podążać za fabułą "Nieba w kolorze siarki", zżywać się z postaciami, tęsknić za nimi po skończonej lekturze. Mało tu jest rzeczy spektakularnych, dużo o tym, co ludzie mają w głowie, jak niejednoznaczne są ich relacje. A to wszystko w moim ulubionym skandynawskim klimacie z ciekawą historią Finlandii i mniejszości szwedzkiej w tym kraju w tle. Zazdroszczę tym, którzy powieść Westo mają wciąż przed sobą.

Uwielbiam takie książki, mimo że nie do końca rozumiem, dlaczego tak jest. Chcę podążać za fabułą "Nieba w kolorze siarki", zżywać się z postaciami, tęsknić za nimi po skończonej lekturze. Mało tu jest rzeczy spektakularnych, dużo o tym, co ludzie mają w głowie, jak niejednoznaczne są ich relacje. A to wszystko w moim ulubionym skandynawskim klimacie z ciekawą historią...

Fascynująca!

Fascynująca!

Ciekawa powieść, z gatunku tych portretujących tło historyczne. Jakaś 1/4 w połowie trochę monotonna, jednak potem znowu jest dużo lepiej. Wydarzenie będące klamrą całej historii niedopowiedziane, tego mi zabrakło, zwłaszcza że Tommy jest postacią której autor poświęcił mało uwagi.
W mojej opinii tłumaczenie należałoby poprawić, niektóre zdania brzmią nienaturalnie, jakby były kalkami składniowymi. Mimo wszystko bardzo się cieszę, że ta i inne książki z serii skandynawskiej zostały wydane w Polsce.

Ciekawa powieść, z gatunku tych portretujących tło historyczne. Jakaś 1/4 w połowie trochę monotonna, jednak potem znowu jest dużo lepiej. Wydarzenie będące klamrą całej historii niedopowiedziane, tego mi zabrakło, zwłaszcza że Tommy jest postacią której autor poświęcił mało uwagi.
W mojej opinii tłumaczenie należałoby poprawić, niektóre zdania brzmią nienaturalnie, jakby...

Całkiem ciekawa powieść, chociaż czytałam ją na dwa razy.

Całkiem ciekawa powieść, chociaż czytałam ją na dwa razy.

Szalenie rozwlekła, męcząca powieść. Miałam nadzieję, że przynajmniej uda mi się poczuć specyficzną atmosferę Skandynawii, ale nawet i to się nie udało.
Raczej nie sięgnę po kolejne utwory tego autora.

Szalenie rozwlekła, męcząca powieść. Miałam nadzieję, że przynajmniej uda mi się poczuć specyficzną atmosferę Skandynawii, ale nawet i to się nie udało.
Raczej nie sięgnę po kolejne utwory tego autora.

1. To jest o niczym. I nie chodzi tu o to, że jest to o życiu płynącym wolno, bo taki książki to ja kocham, które są o codzienności, ale ta jest po prostu o niczym.
2. Jest jak zapiski z pamiętnika rozkapryszonego, niedojrzałego, zagubionego pana.
3. To jest tak nudne, że jak pojawia się element zbrodni to nawet ten wątek nie jest w stanie popchnąć emocji.
4. Nie rozumiem zachwytów nad tą powieścią.

1. To jest o niczym. I nie chodzi tu o to, że jest to o życiu płynącym wolno, bo taki książki to ja kocham, które są o codzienności, ale ta jest po prostu o niczym.
2. Jest jak zapiski z pamiętnika rozkapryszonego, niedojrzałego, zagubionego pana.
3. To jest tak nudne, że jak pojawia się element zbrodni to nawet ten wątek nie jest w stanie popchnąć emocji.
4. Nie...

#zannkuczytamdozimy #czytam_se
⠀
"Je­sień we­szła już w fazę po­zba­wio­ną na­dziei, żółte liś­cie kle­iły się do chod­ni­ków i przez całą dobę sią­pił albo lał deszcz. Moje okno było po­kry­te wil­go­cią, wokół czer­wo­na­we­go od­bi­cia la­tarń sto­ją­cych nad brze­giem morza zbie­ra­ły się ty­sią­ce nie­du­żych kro­pel w pu­en­ty­li­stycz­nym wzo­rze."
⠀
Patrząc za okno i świecące za nim słońce, zastanawiam się, co przyniosą następne dni. Bo to, że taka jesień jak powyższa przyjdzie, nie mam najmniejszych wątpliwości. Pozostaje zadać pytanie kiedy i jak szybko się do niej przyzwyczaimy. A może nas zaskoczy i będzie idealna a otem zamieni się w idealną zimę?
⠀
To moje pierwsze spotkanie z Serią Pisarzy Skandynawskich i pomijając fakt, że na półce jeszcze kilka tytułów się znajduje, to z pewnością po tej lekturze, sięgnę po następne. Było to spotkanie z tych, których nie mogłam się doczekać, bojąc się jednocześnie, że nadzieje, które w nim pokładam roztopią się jak płatki śniegu. Na szczęście było dobrze.
⠀
Nie jest to lektura, przez którą się pędzi. Jest to raczej powolny spacer, w którym poznajemy wiele szczegółów z porozu niepotrzebnych, jednocześnie tak ważnych dla całości. Autor ma styl, któremu dałam się oczarować. Niejednokrotnie podczas dnia wpatrywałam się w niebo szukając owego koloru siarki.
⠀
Cofamy się do 1969 roku, kiedy to niebo właśnie ma kolor siarki, a między dwoma chłopakami rodzi się przyjaźń, którą będziemy mieli okazję podglądać przez kolejne lata.
Mamy również okazję podglądać miłość, liczne wzloty i upadki oraz skutki niewypowiedzianych w odpowiednim momencie słów.
⠀
Życzę sobie, żeby każda książka z tej serii była równie dobra jak ta. Jeśli je znacie, dajcie znać, które muszę koniecznie przeczytać.

#zannkuczytamdozimy #czytam_se
⠀
"Je­sień we­szła już w fazę po­zba­wio­ną na­dziei, żółte liś­cie kle­iły się do chod­ni­ków i przez całą dobę sią­pił albo lał deszcz. Moje okno było po­kry­te wil­go­cią, wokół czer­wo­na­we­go od­bi­cia la­tarń sto­ją­cych nad brze­giem morza zbie­ra­ły się ty­sią­ce nie­du­żych kro­pel w pu­en­ty­li­stycz­nym wzo­rze."
⠀
Patrząc za okno...

Nie wiem, dlaczego tak mało wydaje się takich powieści - realistyczna, współczesna proza, historia dorastania chłopaka osadzona w ciekawie przedstawionych realiach społecznych Helsinek ostatnich dekad XX wieku. Nic się nie dzieje, a czyta się super i żal, że koniec. Mogłabym tylko takie powieści czytać, ale rynek wydawniczy nie pozwala.

Nie wiem, dlaczego tak mało wydaje się takich powieści - realistyczna, współczesna proza, historia dorastania chłopaka osadzona w ciekawie przedstawionych realiach społecznych Helsinek ostatnich dekad XX wieku. Nic się nie dzieje, a czyta się super i żal, że koniec. Mogłabym tylko takie powieści czytać, ale rynek wydawniczy nie pozwala.