Niebo w kolorze siarki" to jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam w 2021 roku. Bardzo chciałam poznać co jeszcze wyszło spod pióra Westö. W swojej lokalnej bibliotece znalazłam "Lang". Mam wrażenie, że to książka trudno dostępna i mało popularna, jak na tak świetnego autora.
Ile jest Westö w "Langu"? Sporo. Choć to nie jest książka pokroju "Nieba". Da się wyczuć ten charakterystyczny styl i sposób opisywania emocji oraz pewną surowość charakterystyczną dla skandynawskiej literatury.
"Lang" to thiller erotyczny i satyra na świat mediów - tak brzmi pierwsze zdanie opisujące tę książkę. Mnie jednak trudno się z nim zgodzić. Nie ma w tej książce wg. mnie erotyki, ani satyry na świat mediów, thrillera też trudno w niej dostrzec. Dobrze jednak wypada jako obyczajówka o namiętności i obsesyjnej miłości.
Książka pisana jest w trzeciej osobie, a Lang to nazwisko przyjaciela opisującego jego historię. Z początku wiemy tylko tyle, że Lang siedzi w więzieniu i nie jest zadowolony z pierwszej wersji książki o nim.
Christian Lang, utalentowany pisarz, gwiazda telewizji, człowiek sukcesu poznaje tajemniczą Saritę. Wdaje się z nią w romans, który bardzo szybko przeradza się w erotyczną obsesję i toksyczny związek. Lang nie potrafi oprzeć się Saricie, nawet, gdy pojawia się ktoś trzeci.
Westö świetnie rysuje portrety psychologiczne bohaterów. Pod tym względem jest w "Langu" trochę z "Nieba". Kreśli portret pełen namiętności, zazdrości i zbrodni. Ukazuje psychologiczny i moralny upadek głównego bohatera. Wątek thrilleru obecny jest właściwie tylko na ostatnich stronach. Książka kończy się nagle i pozostawia pewien niedostyt. Cieszę się, że na nią trafiłam i polecam każdemu, a zwłaszcza tym, którym podobało się "Niebo w kolorze siarki". Bardzo fajnym doświadczeniem było przeczytanie książki, która ukazała się 14 lat przed "Niebem".

Niebo w kolorze siarki" to jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam w 2021 roku. Bardzo chciałam poznać co jeszcze wyszło spod pióra Westö. W swojej lokalnej bibliotece znalazłam "Lang". Mam wrażenie, że to książka trudno dostępna i mało popularna, jak na tak świetnego autora.
Ile jest Westö w "Langu"? Sporo. Choć to nie jest książka pokroju "Nieba". Da się wyczuć...

Nie powiem, że jest to książka bardzo dobra, mimo iż z początku przypadła mi do gustu. Trafiłam na nią czystym przypadkiem - ktoś wyjątkowo bardzo potrzebował się jej pozbyć, wyceniając problemy egzystencjalne Langa na marne grosze. Od nazwiska autora zaleciało Skandynawią, a że ostatnimi czasy miło zaskakują mnie skandynawscy pisarze, pomyślałam - czemu nie? Zwłaszcza, że otworzyłam na stronie opisującej erotyczne uniesienie. Ach, te młodzieńcze hormony...
Jest coś takiego w stylu Westö, co sprawia, iż każda kolejna strona to przyjemność. Lektura sama w sobie nie jest fenomenalna, gdyż pomysł nie zaskakuje i można przewidzieć do jakiego dramatu zaprowadzi nas opowieść (nie chodzi tu o znaczący początek, lecz o pojawienie się Marko - niesnaski na horyzoncie, a że testosteronem podganiane, tragedii musi stać się zadość); bohaterowie również nie wyróżniają się na tle ogółu literackich postaci. Jednak styl autora, przemyślenia Langa czy historia Estelle - są to szczegóły, które składają się na średnio (lecz nadal) interesującą całość. Co mi się nie podobało, to zobrazowanie zakończenia. Akcja rozciągana, rozwlekana nagle zostaje brutalnie ucięta i napięcie mozolnie budowane przez rozdziały ma swój koniec na łamach kilku stron, które w sumie napisane są jakby "na odwal się". Nie wiem czy autorowi dead line deptało po piętach, czy stracił chęci albo pomysł, jednak jestem troszkę rozczarowana i czuję pustkę. Jednak tylko "troszkę". Fabuła bazuje na listach głównego bohatera - "Chrisszzjana" - który korespondował z przyjacielem podczas odsiadki w więzieniu. Wiadomo - listy nigdy nie są obiektywne, ich zawartością można manipulować, tak więc czy tytułowy Lang pisał szczerze? Czy rzeczywiście stało się tak, jak opowiedział przyjacielowi? Czy wina leży wyłącznie po jego stronie?
Dlatego właśnie jest to dobra książka.

Nie powiem, że jest to książka bardzo dobra, mimo iż z początku przypadła mi do gustu. Trafiłam na nią czystym przypadkiem - ktoś wyjątkowo bardzo potrzebował się jej pozbyć, wyceniając problemy egzystencjalne Langa na marne grosze. Od nazwiska autora zaleciało Skandynawią, a że ostatnimi czasy miło zaskakują mnie skandynawscy pisarze, pomyślałam - czemu nie? Zwłaszcza, że...

Momentami miałam wrażenie, że źle przełożono książkę, tak jakby słowa nie oddawały tego, co chciał powiedzieć autor. Książka jest dość przewidywalna. Trwa się w czytaniu tej książki, ponieważ we wstępie wiemy, że coś strasznego się wydarzyło i chcemy się dowiedzieć co. Równie dobrze można by przerzucić kartki i przeczytać zakończenie;) Najbardziej w książce zaciekawiła mnie psychologiczna analiza głównego bohatera, w końcu jego przeobrażenie z oziębłego i skamieniałego na człowieka, który zaczyna odczuwać dobre emocje. Wciągnęły mnie też ostatnie strony książki, w których pada podejrzenie autora, że to nie Lang, a Sarita zabiła Marko. Co mi się nie podobało, to długie i ponure opisy mroźnych Helsinek. Książka jest ok, ale dla mnie to żaden thriller.

Momentami miałam wrażenie, że źle przełożono książkę, tak jakby słowa nie oddawały tego, co chciał powiedzieć autor. Książka jest dość przewidywalna. Trwa się w czytaniu tej książki, ponieważ we wstępie wiemy, że coś strasznego się wydarzyło i chcemy się dowiedzieć co. Równie dobrze można by przerzucić kartki i przeczytać zakończenie;) Najbardziej w książce zaciekawiła mnie...

Długo kończyłam tą zaskakującą powieść o miłości i zbrodni popełnionej, jakby się zdawało z miłości. Główny, jak i tytułowy bohater Lang, pisarz i gospodarz popularnego w Finlandii talk-show, uwikłał się w roman z nieziemsko piękną artystką z mieszkającą i wychowującą samotnie synka, Miro. Kobieta o dźwięcznym imieniu Sarita od początku stała się obsesją Langa,ale także i wybawieniem. Miesiące, które spędził z Saritą, były jego najszczęśliwszymi i zbawiennymi miesiącami.
Czy i Wy tak macie, że gdy się już zakochacie, szczęśliwie, to wszystko Wam sprzyja? W szkole/pracy/rodzinie wszystko układa się niesamowicie dobrze?
I tak było z Langiem,aż do pewnego popołudnia, gdy nakrył Saritę na zdradzie z Marko, ojcem chłopca i byłym mężem Sarity, który z całą swoją gwałtownością sprzeciwił się związkowi Langa i Sarity,a od tego już tylko krok do tragedii... Resztę będziecie musieli doczytać sami.
Książka jest napisana w dość dziwny sposób, narratorem jest przyjaciel Langa, jeszcze ze szkolnych czasów, jednak nie jest on świadkiem całych tych zdarzeń, miłości Langa do Sarity, samą kobietę spotkał tylko raz i to przypadkowo. Pisze tą powieść, jak sam twierdzi z listów, które wysyłał mu Lang z więzienia.
Powieść kończy się, jak dla mnie zbyt szybko. Czuję niedosyt.
Jest jednak coś w tych powieściach,co je łączy, mimo wszystko. Są to powieści drogi, co prawda każda opowiada o innej drodze. I każda mówi o zakończeniu każdej z dróg, które można przewidzieć i na które się czeka, nawet jeśli jest niemiłym zakończeniem wszystkiego.

Moja ocena: 4+

{http://anty---materia.blogspot.com/2010/01/6-dwupak.html}

Długo kończyłam tą zaskakującą powieść o miłości i zbrodni popełnionej, jakby się zdawało z miłości. Główny, jak i tytułowy bohater Lang, pisarz i gospodarz popularnego w Finlandii talk-show, uwikłał się w roman z nieziemsko piękną artystką z mieszkającą i wychowującą samotnie synka, Miro. Kobieta o dźwięcznym imieniu Sarita od początku stała się obsesją Langa,ale także i...

Książka ma typowy, skandynawski klimat, uczucia, namiętności i tajemnicza femme- fatale, która wg mnie generalnie mało ma w sobie tajemniczości, ten aspekt odbieram zupełnie inaczej niż autor, który przedstawiając ją, chce u nas wywołać fascynacje jej osobą, daję 5 gwiazdek za pomysł, fabułę, denerwująca mnie postać Sarity (która nie jest warta odjęcia aż 1 gwiazdki),generalnie polecam!

Książka ma typowy, skandynawski klimat, uczucia, namiętności i tajemnicza femme- fatale, która wg mnie generalnie mało ma w sobie tajemniczości, ten aspekt odbieram zupełnie inaczej niż autor, który przedstawiając ją, chce u nas wywołać fascynacje jej osobą, daję 5 gwiazdek za pomysł, fabułę, denerwująca mnie postać Sarity (która nie jest warta odjęcia aż 1 gwiazdki),...

Rewelacyjne połączenie psychologi, kryminału i reflekcji nad współczesnymi mediami. Polecam!

Rewelacyjne połączenie psychologi, kryminału i reflekcji nad współczesnymi mediami. Polecam!