Nie tego się spodziewałem. Sięgnąłem po tę książkę ponieważ interesuje mnie wszystko co związane z Sergiuszem Piaseckim, a to właśnie w więzieniu ciężkim na Świętym Krzyżu rozpoczęła się jego kariera literacka. Ponadto lubię tematykę kryminalno-penitencjarną ale raczej w wydaniu literatury faktu i reportażu niż popularnych kryminałów i zwierzeń skruszonych gangsterów. Zabierając się do książki Nosala myślałem, że czekać mnie będzie raczej poukładana chronologicznie, uporządkowana historia najcięższego więzienia w dawnej Polsce, być może kilka anegdot o wspomnianym Piaseckim (co wynikało z opisu książki) i w zasadzie tyle. Zaskoczyłem się, i to jeszcze jak! Jest to porywająca historia tragicznego miejsca, stworzonego w miejscu działania dawnego (i późniejszego) klasztoru, gdzie w latach 1819-1945 pod rządami różnych, zmieniających się wraz z polityczno-wojennymi zawieruchami władz przebywali więźniowie skazywani za najcięższe zbrodnie. Nie brak w niej opisów samego więzienia i warunków tam panujących ale autor sięga też po fascynujące źródła, takie jak listy osadzonych, rodzin, notatki służbowe czy rozkazy. Na wielką uwagę zasługuje styl jakim autor posługuje się opisując sylwetki więźniów, zbrodnie, za które przyszło im odpokutować na Łyścu, historie najgłośniejszych prób ucieczek ale również i dozorców więzienia oraz samego Naczelnika. Historia napisana jest lekko, momentami nawet z humorem, wprost zmusza do pożerania kolejnych stron, przy czym często potrafi skłonić do refleksji. Moim zdaniem pozycja obowiązkowa dla zainteresowanych tematem.

Nie tego się spodziewałem. Sięgnąłem po tę książkę ponieważ interesuje mnie wszystko co związane z Sergiuszem Piaseckim, a to właśnie w więzieniu ciężkim na Świętym Krzyżu rozpoczęła się jego kariera literacka. Ponadto lubię tematykę kryminalno-penitencjarną ale raczej w wydaniu literatury faktu i reportażu niż popularnych kryminałów i zwierzeń skruszonych gangsterów....