Bardzo obawiałam się drugiego tomu "Strażników Cytadeli", ponieważ wcześniejsza powieść nie przypadła mi do gustu. "Sekret Xeina" mile mnie jednak zaskoczył. Pomimo tego, że wiele rzeczy można było przewidzieć, opowiedziana historia naprawdę mnie zachwyciła.

Bardzo obawiałam się drugiego tomu "Strażników Cytadeli", ponieważ wcześniejsza powieść nie przypadła mi do gustu. "Sekret Xeina" mile mnie jednak zaskoczył. Pomimo tego, że wiele rzeczy można było przewidzieć, opowiedziana historia naprawdę mnie zachwyciła.

Historia przenosi się w mury Cyradeli i toczy się bardziej między ludźmi,potwory też się oczywiście pojawiają.Na dodatek całkiem nieznane i bardziej groźne.Axlin często spotyka Xeina na ulicach,ale chłopak w najlepszym razie traktuje ją obojętnie.Lubię wątki miłosne,tutaj mam jego niedobory, ale co kto lubi.Xein odkrywa ważne sekrety dotyczące Strażników, a Axlin depcze mu w tym po piętach.Całkiem ciekawa i przemyślana książka,z przyjemnością sięgnę po kolejną część.

Historia przenosi się w mury Cyradeli i toczy się bardziej między ludźmi,potwory też się oczywiście pojawiają.Na dodatek całkiem nieznane i bardziej groźne.Axlin często spotyka Xeina na ulicach,ale chłopak w najlepszym razie traktuje ją obojętnie.Lubię wątki miłosne,tutaj mam jego niedobory, ale co kto lubi.Xein odkrywa ważne sekrety dotyczące Strażników, a Axlin depcze mu...

Pałam miłością do tej serii. Ten tom jest zdecydowanie spokojniejszy niż pierwszy, ale to nie oznacza, że gorszy. Jest mnóstwo momentów, w których otwierałam szeroko buzię, jeden taki, w którym krzyczałam w myślach z ekscytacji i chociaż początkowo myślałam, że się nie polubimy, bo zaczęliśmy od Xeina (jakoś lubię go mniej),to ostatecznie jestem zachwycona, zafascynowana i oczarowana. W żadnym wypadku nie mamy tu do czynienia z klątwą drugiego tomu, on w ogóle nie cierpli na fakt bycia kontynuacją, on sumiennie kontynuuje dźwiganie tej historii. Jednocześnie zakończyła się część wątków z pierwszego tomu i zostały otwarte furtki dla nowych, a napięcie przed finałem rośnie w zastraszającym tempie.

Cały czas nie mogę wyjść z podziwu, jak bardzo jest to dopracowane i jak bardzo każdy, nawet najmniejszy wątek, ma swoje miejsce. Tu nic nie jest bez sensu, nie ma zapchaj dziur i nie czuję w ogóle objętości tych książek. Daję sobie kilka dni na ochłonięcie i wbijam w trzeci tom z popcornem.

Pałam miłością do tej serii. Ten tom jest zdecydowanie spokojniejszy niż pierwszy, ale to nie oznacza, że gorszy. Jest mnóstwo momentów, w których otwierałam szeroko buzię, jeden taki, w którym krzyczałam w myślach z ekscytacji i chociaż początkowo myślałam, że się nie polubimy, bo zaczęliśmy od Xeina (jakoś lubię go mniej),to ostatecznie jestem zachwycona, zafascynowana i...

Autorka znów przenosi nas do niebezpiecznego ale i pięknego świata. Tym razem, znajdujemy się w pozornie najbardziej bezpiecznym miejscu – w Cytadeli, do której udało się dotrzeć dwójce głównych bohaterów. Xein zostaje strażnikiem, pełnoprawnym zabójcą potworów, natomiast Axlin rozpoczyna pracę w bibliotece nad bestiariuszem. Nieporozumienie z pierwszego tomu, sprawiło, że cała relacja jaką mieli posypała się w jednej chwili. Oj nie zliczę ile razy płakałam tutaj przez Xeina. Tak jak w pierwszym tomie niespecjalnie go polubiłam, tak tutaj płakałam przez jego stosunek do Axlin przez pierwszą część książki, a w drugiej miałam ochotę go udusić za jego głupie zachowania. Jednocześnie chłopak zaczyna szukać prawdy o własnym ojcu, zaczyna mieć wątpliwości do swojej roli i odkrywa niebezpieczną prawdę. W tym samym czasie kronikarka działa na nerwy strażnikom zjawiając się wszędzie tam, gdzie potwory a zaczyna ich do cytadeli niespodziewanie przybywać. Pomaga też przyjacielowi w problemach rodzinnych co okazuje się konfliktem wpływowych rodów. Przyznam, że nie bardzo polubiłam się z resztą postaci, jedynie ucieszyłam się z powrotu Loxana i Rox.

Autorka znów przenosi nas do niebezpiecznego ale i pięknego świata. Tym razem, znajdujemy się w pozornie najbardziej bezpiecznym miejscu – w Cytadeli, do której udało się dotrzeć dwójce głównych bohaterów. Xein zostaje strażnikiem, pełnoprawnym zabójcą potworów, natomiast Axlin rozpoczyna pracę w bibliotece nad bestiariuszem. Nieporozumienie z pierwszego tomu, sprawiło, że...

Coraz częściej trafiam na tego typu trylogie - dużo mniej znane, a bardzo wciągające.
Drugi tom trzyma poziom pierwszego, choć zasadniczo fabuła się różni. O ile w pierwszym tomie przebijał się motyw wędrówki, w drugim mamy tryb życia typowo osadniczy. Zdecydowana większość fabuły dzieje się w Cytadeli.
Axlin pracuje w bibliotece i próbuje ukończyć swój bestiariusz, Xein próbuje się bezwarunkowo dostosować do zasad panujących w Straży. Ich drogi ciągle się krzyżują, jednak są w patowej sytuacji. Oboje przeżywają zawód miłosny.
Fabuła jest mniej dynamiczna, za to poznajemy stopniowo w jaki sposób funkcjonuje Cytadela i jego mieszkańcy pod ochroną Strażników.
Pomimo wolniejszej akcji, mam wrażenie, że stykamy się z większą ilością tajemnic i przede wszystkim niedomówień. Na szczęście stopniowo dostajemy też niektóre odpowiedzi, nad którymi głowią się Xein i Axlin.
Ciekawą postacią zaczyna być Rox, która z drugoplanowej postaci powoli wychodzi na pierwszy rząd. Tajemnicza, zamknięta w sobie Strażniczka, powoli zaczyna się otwierać.
Książkę przeczytałam w dwa wieczory, więc dosłownie nie da się od niej oderwać nawet na chwilę!

Coraz częściej trafiam na tego typu trylogie - dużo mniej znane, a bardzo wciągające.
Drugi tom trzyma poziom pierwszego, choć zasadniczo fabuła się różni. O ile w pierwszym tomie przebijał się motyw wędrówki, w drugim mamy tryb życia typowo osadniczy. Zdecydowana większość fabuły dzieje się w Cytadeli.
Axlin pracuje w bibliotece i próbuje ukończyć swój bestiariusz, Xein...

„Księga Axlin” czyli pierwszy tom trylogii Strażników Cytadeli skradła moje serce. Wiedziałam, że koniecznie będę musiała poznać dalsze losy bohaterów tej powieści.
Sięgając po „Sekret Xeina” byłam pełna nadziei, ale i obaw. Kojarzycie sytuacje kiedy jesteście zachwyceni jakąś serią, ale z tomu na tom książki stają się coraz słabsze? Tutaj na szczęście nic takiego nie miało miejsca!
Tak jak pierwszy tom był powieścią drogi w której stopniowo poznajemy bohaterów i otaczający ich świat pełen niebezpiecznych potworów, tak akcja drugiej części prawie w całości dzieje się w Cytadeli – najbezpieczniejszym miejscu, które jest chronione murami i nie ma w niej potworów. A raczej nie było.
Razem z bohaterami będziemy mieli okazję odkryć, dlaczego w mieście, które miało być bezpieczną przystanią dochodzi do tajemniczych ataków i kto za nimi stoi.

„Sekret Xeina” ma w sobie wszystko to, czego oczekuję od dobrej przygodówki: świetnych bohaterów z krwi i kości (również tych drugoplanowych),ciekawą i wciągającą fabułę oraz tajemnicę, którą będziemy musieli odkryć.
Autorka ma niesamowity talent do tworzenia wciągających historii i niebanalnych postaci. Myślałam, że po pierwszym tomie nie zaskoczy mnie już żaden z wykreowanych przez nią potworów, ale bardzo się myliłam.
Jeśli jesteście ciekawi najpilniej chronionego sekretu przez strażników Cytadeli to koniecznie sięgnijcie po tą książkę.
Bardzo polecam obydwa tomy i już nie mogę się doczekać, aż ponownie wkroczę do tego niesamowitego świata

„Księga Axlin” czyli pierwszy tom trylogii Strażników Cytadeli skradła moje serce. Wiedziałam, że koniecznie będę musiała poznać dalsze losy bohaterów tej powieści.
Sięgając po „Sekret Xeina” byłam pełna nadziei, ale i obaw. Kojarzycie sytuacje kiedy jesteście zachwyceni jakąś serią, ale z tomu na tom książki stają się coraz słabsze? Tutaj na szczęście nic takiego nie miało...

📜Otwierasz Księgę, która prowadzi Cię do świata pełnego niebezpiecznych potworów, odpowiedzialnych Strażników i tajemnic, które musisz odkryć.

Po tym krótkim wstępie, muszę Wam napisać, że zaskoczyła mnie ta książka. Zawsze boję się kontynuacji, bo może coś pójść nie tak lub cała akcja mocno się przeciągnie. Tutaj na szczęście tak nie było!

🌿"Sekret Xeina" naprawdę skrywa wiele tajemnic. Dowiadujemy się w nim różnych elementów, o których najlepiej żebyśmy nie wiedzieli. Albo nasi bohaterowie. Autorka znów przytacza nam perspektywę kronikarki Axlin oraz Strażnika Xeina. Obrazuje nam ich życie w Cytadeli; ich obowiązki wobec ludu czy nocne patrole. Pojawia się również Rox, czyli koleżanka po fachu X. Ją również możemy bliżej poznać, a nawet jeszcze bardziej, bo to ona jest kluczową postacią kolejnej części ("Misja Rox").

🌿Jeśli było Wam mało potworów czy walk w poprzednim tomie, to nie musicie się martwić... tutaj autorka nie żałowała! Po pierwsze dostajemy dużo nowości ze świata mitycznego, mnóstwo opisów, ksiąg czy tekstów, które nasza Kronikarka musi rozwikłać. Poza tym jest krwawo. Nikt nie jest bezpieczny, chociaż jak wszyscy mówili -Cytadela jest zawsze strzeżona- 🤫 po prostu przeczytajcie.

🌿"Sekret Xeina" jest pełen akcji, zaskoczeń oraz potworów. Te ponad pięćset stron zleci Wam jak z bicza strzelił, ale będzie tego wart.

Polecam!

📜Otwierasz Księgę, która prowadzi Cię do świata pełnego niebezpiecznych potworów, odpowiedzialnych Strażników i tajemnic, które musisz odkryć.

Po tym krótkim wstępie, muszę Wam napisać, że zaskoczyła mnie ta książka. Zawsze boję się kontynuacji, bo może coś pójść nie tak lub cała akcja mocno się przeciągnie. Tutaj na szczęście tak nie było!

🌿"Sekret Xeina" naprawdę skrywa...

Bardzo dobra kontynuacja.
Sekret Xeina różni się od pierwszego tomu. Nie jest to już powieść drogi, nieomal cała akcja dzieje się w mieście, gdzie mimo zapewnień strażników o bezpieczeństwie, wewnątrz murów pojawia się coraz więcej potworów, a atmosfera strachu nieustannie narasta. Autorka skupia się tu na przedstawieniu Cytadeli, tego jak miasto funkcjonuje i stosunków społecznych wewnątrz niego.
W pierwszej połowie powieści nie dzieje się zbyt dużo. Na szczęście druga część jest znacznie intensywniejsza i daje odpowiedź na wiele palących pytań m. in. odnośnie pochodzenia strażników.
Bohaterowie są dobrze napisani, mają swoje motywy i czuć, że są z krwi i kości. Na plus dodam też, że znacznie więcej miejsca poświęcono na postacie drugoplanowe.
Jedyna większa wada moim zdaniem to fakt, że autorka pisała troszkę za dużo o rozterkach uczuciowych głównych bohaterów, kiedy Axlin co kilka stron myśli o Xeinie i vice versa to jest to lekko nużące.
Ogólnie drugi tom jest dla mnie ciut słabszy, ale nie na tyle, aby obniżyć ocenę względem pierwszej części. Nadal jest to bardzo dobra seria fantasy dla starszej młodzieży i nie tylko. Od razu zabieram się za finałowy tom. Moja ocena to 8/10.

Bardzo dobra kontynuacja.
Sekret Xeina różni się od pierwszego tomu. Nie jest to już powieść drogi, nieomal cała akcja dzieje się w mieście, gdzie mimo zapewnień strażników o bezpieczeństwie, wewnątrz murów pojawia się coraz więcej potworów, a atmosfera strachu nieustannie narasta. Autorka skupia się tu na przedstawieniu Cytadeli, tego jak miasto funkcjonuje i stosunków...

🗡 𝐑𝐄𝐂𝐄𝐍𝐙𝐉𝐀 🗡
❗ 𝐳𝐚𝐰𝐢𝐞𝐫𝐚 𝐬𝐩𝐨𝐢𝐥𝐞𝐫𝐲 𝐝𝐨 𝐭𝐨𝐦𝐮 𝐈 ❗

❝ — Może w tym od początku tkwi problem. Bardziej zależy ci na potworach niż na ludziach.❞

W świecie zdominowanym przez potwory nawet mityczne miasto w teorii wolne od bestii — Cytadela — nie może być wolne. Axlin przebywając za jego murami, już od pierwszych chwil zdaje sobie sprawę, z tego, że zapewnia ono jedynie złudzenie pokoju, a życie w nim nie jest tak kolorowe, jak mogłoby się wydawać.

Bohaterka staje przed nowymi wyzwaniami — w Cytadeli zaczynają pojawiać się potwory, a ona pragnąc poznać odpowiedź na pytanie „dlaczego?”, w międzyczasie zostaje uwikłana w intrygę osób z wysokich rodów.

Jest jeszcze 𝘰𝘯.

Będąc na tropie potworów, dziewczyna naturalnie krzyżuje ścieżki z ich pogromcami — Strażnikami… jednym z nich jest Xein, który niegdyś będąc jej bliski, teraz przybrał maskę obojętności, za którą kryją się jedynie nienawiść i żal.

Mimo nakazu Straży chłopak nie zapomniał o przeszłości. Nie zapomina też Axlin, która przysięga, że przebijając się przez ścianę niedostępności i sekretów, odzyska dawną miłość.

⇑… a to wszystko w „Sekrecie Xeina” autorstwa Laury Gallego będącego kontynuacją „Księgi Axlin”!

🗡 𝐎𝐂𝐄𝐍𝐀: 𝟖/𝟏𝟎 🗡

Życie w Cytadeli jest skrajnie różne od losu ludzi poza jej murami — analogicznie przedstawia się to z historią Axlin, która, mimo że równie dobra, co w tomie pierwszym, w „Sekrecie Xeina” zachwyca zupełnie innymi rzeczami.

Axlin, jak to Axlin — ciekawska dziewczyna i w tej części spisała się świetnie w roli głównej bohaterki, wprowadzając nas w życie Cytadeli. Podobał mi się wyraźnie przedstawiony kontrast między nią, osobą z zachodu, a nieznającymi życia w strachu przed potworami mieszkańcami miasta. Gallego przedstawiła jej zachowanie zupełnie realnie, gdyż ta aż do końca nie porzuciła nawyków i nie dała się omamić wizją spokojnego świata, co uważam za ogromny plus.

Postacie drugoplanowe w tym tomie wyjątkowo się wyróżniły. Recenzując „Księgę Axlin” zwróciłam uwagę na fakt, iż bohaterowie byli jej słabym punktem — trudno było się z częścią związać, a relacje wydawały się napisane pospiesznie. Następna część uporała się z tym problemem, dając nam persony godne zapamiętania. Mowa tutaj głównie o Dexie i Oxanii — reprezentantach wyższych rodów, którzy zważywszy na swoje pochodzenie i znajomość z Axlin uwikłali dziewczynę w niebywale ciekawy konflikt wpływowych rodzin. Pozwoliło nam to poznać hierarchię Cytadeli czy jej zwyczaje, ale i ukazało nam problemy osób żyjących za murami, które mogły pozwolić sobie na dobra wyższe, nie musząc martwić się o przetrwanie… co nie oznacza, że na losy ich nie wpływały żadne monstra. W świecie ich pełnym całkowite odcięcie się od bestii nie byłoby to realne, więc cieszę się, że autorka zaznaczyła ich obecność także w tym wypadku

Przechodząc do Strażników — wydawali mi się oni bezbarwni. Poznaliśmy bardziej ich strukturę, zasady, z których wynika ich chłodne zachowanie. O ile śledzenie tak różnych od naszych procesów myślowych mogło być ciekawe, tak nie sprawiło, że zżyłam się, z którymś ze Strażników jakoś znacznie. Znając rygor panujący w Straży, zachowania wojowników były do przewidzenia, bo przede wszystkim spełniali oni rozkazy. Xein był chyba jedynym z nich, który nie wpisywał się w schematy — wrzucony do całkowicie różnego świata zdołał w nim porządnie namieszać. W jego przypadku mieliśmy do czynienia z burzą emocji czy wahaniami, przez co można było się z nim bardziej związać. Najbardziej wciągnęło mnie odkrywanie przez Xeina odpowiedzi na pytania dotyczące jego pochodzenia!

Jeśli chodzi o relacje, dynamika relacji między nim — mężczyzną, którego życie zostało związane jedynie ze służbą a Axlin — dziewczyną, która chciała odzyskać ukochaną jej osobę, która przybrała maskę Strażnika, ponownie nie zawiodła. Mnóstwo niewypowiedzianych słów i sekretów stanowiło urozmaicenie powieści.

Wątki romantyczne zawiązane wokół Dexa czy Oxanii, na które wpływały zwyczaje wysokich rodów, zaintrygowały mnie jednak zdecydowanie bardziej — chociażby przez fakt, że były naprawdę zagmatwane i ciągnęły za sobą mnóstwo sekretów, wplatając do fabuły pewien wątek dochodzenia. Dodam jeszcze, że ogromny plus stanowi fakt, iż autorka pokusiła się o związki jednopłciowe, na które mieszkańcy cytadeli, w przeciwieństwie do ludzi z osad martwiących się o przetrwanie, mogli sobie pozwolić. Nie spodziewałbym się ich w tej książce, a jednak — dostaliśmy godną reprezentację osób LGBT+!

Najciekawszym aspektem „Sekretu Xeina” były potwory, które nie zaskakiwały nas tylko faktem, iż zaczęły pojawiać się w teoretycznie wolnej od nich Cytadeli, ale też swoimi nowymi gatunkami. Nie spoilerując — uważam ten pomysł za genialny, tym bardziej że wyjaśnił nam różnicę między złotookimi a srebrnookimi strażnikami!

Niestety, potwory były też największym minusem tej powieści, z tego powodu, że było ich po prostu bardzo mało. To one zaintrygowały mnie najbardziej w „Księdze Axlin” i szkoda, że nie mieliśmy z nimi do czynienia więcej i w tej części. Sporadyczne wystąpienia niestety nie zaspokoiły mojej ciekawości.

Tom drugi, ogółem rzecz biorąc, znacznie różnił się klimatem od tego pierwszego i nie jest to koniecznie minus. Bardzo polubiłam Cytadelę, zasady nią rządzące, intrygi wysokich rodów. Uważam, że autorka rozegrała temat miasta bardzo dobrze, serwując nam naprawdę fascynujące i niespodziewane wątki. Mimo wszystko brakowało mi trochę tej początkowej pierwotności, dzikości, która w murach Cytadeli może i występowała, ale w znacznie przygaszonej formie.

Po zakończeniu mam ogromne oczekiwania względem „Misji Rox”. Liczę, że będzie ona balansem właśnie pomiędzy miastowym życiem a światem spoza murów. Liczę również, że zżyję się bardziej z samą Rox, która dotychczas przedstawiała się głównie jako wzorowa Strażniczka z krwi i kości — chcę więcej, chcę znać jej motywy!

🗡 𝐑𝐄𝐂𝐄𝐍𝐙𝐉𝐀 🗡
❗ 𝐳𝐚𝐰𝐢𝐞𝐫𝐚 𝐬𝐩𝐨𝐢𝐥𝐞𝐫𝐲 𝐝𝐨 𝐭𝐨𝐦𝐮 𝐈 ❗

❝ — Może w tym od początku tkwi problem. Bardziej zależy ci na potworach niż na ludziach.❞

W świecie zdominowanym przez potwory nawet mityczne miasto w teorii wolne od bestii — Cytadela — nie może być wolne. Axlin przebywając za jego murami, już od pierwszych chwil zdaje sobie sprawę, z tego, że zapewnia ono jedynie złudzenie...

Była ciekawsza niż 1 część, mimo, że odniosłam wrażenie, że mniej się w niej działo. Sekret Xeina był dużo bardziej tajemniczy i wciągający. Dobrze ukazano zmiany jakie nastąpiły w bohaterach na przestrzeni powieści. Poznaliśmy jak funkcjonuje cytadela i jej mieszkańcy. Nie zauważyłam żadnych wad. Bardzo dobra książka, godna polecenia.

Była ciekawsza niż 1 część, mimo, że odniosłam wrażenie, że mniej się w niej działo. Sekret Xeina był dużo bardziej tajemniczy i wciągający. Dobrze ukazano zmiany jakie nastąpiły w bohaterach na przestrzeni powieści. Poznaliśmy jak funkcjonuje cytadela i jej mieszkańcy. Nie zauważyłam żadnych wad. Bardzo dobra książka, godna polecenia.