Reportaż socjologiczny o życiu Warszawy w połowie lat 50. Ciekawie napisana, choć dla mnie niezbyt odkrywcza, albowiem większość faktów które zostały w książce przedstawione były mi znane.
Z przyjemnością się tego jednak słuchało z uwagi na lekki styl autorki. Bardzo podobało mi się to, że autorka wielokrotnie odnosiła się do twórczości i osoby LeopoldaTyrmanda czyniąc go niejako autorem wspomagającym z uwagi na wielokrotnie sięganie do jego powieści "Zly" czy też jego wypowiedzi o tamtych czasach.
Myślę, że warto poznać tą pozycję.

Reportaż socjologiczny o życiu Warszawy w połowie lat 50. Ciekawie napisana, choć dla mnie niezbyt odkrywcza, albowiem większość faktów które zostały w książce przedstawione były mi znane.
Z przyjemnością się tego jednak słuchało z uwagi na lekki styl autorki. Bardzo podobało mi się to, że autorka wielokrotnie odnosiła się do twórczości i osoby LeopoldaTyrmanda...

Książka na pewno poprawna. Porządne zestawienie teorii antropologicznych z ciekawym doborem źródeł dotyczących epoki. Jednak sama w sobie ma też dużo minusów. Chociażby kwestie części teoretycznych. Autorka wybiera w zasadzie dokładnie te same prace naukowe, co każdy inny pisarz będący absolwentem IKP UW. Te same odwołania jedynie zmienione w sposób pasujący do kontekstu. W kwestii źródeł razi bardzo mocne skupienie się na Tyrmandzie i jego wspomnieniach czy też książkach, co u czytelnika sprawia wrażenie, że on sam potrafił w 100% oddać ducha Warszawy. Że poza rzeczywistością opisana przez niego nie ma innej rzeczywistości. A przecież dobór źródeł wpływa bezpośrednio na odbiór pracy.

Reasumując, mogłoby być lepiej. Ale wciąż warto rzucić okiem.

Książka na pewno poprawna. Porządne zestawienie teorii antropologicznych z ciekawym doborem źródeł dotyczących epoki. Jednak sama w sobie ma też dużo minusów. Chociażby kwestie części teoretycznych. Autorka wybiera w zasadzie dokładnie te same prace naukowe, co każdy inny pisarz będący absolwentem IKP UW. Te same odwołania jedynie zmienione w sposób pasujący do kontekstu. W...

W treści ciekawa i wartościowa. Jednak wychodząc z pracą akademicką do masowego czytelnika przydałaby się lepsza redakcja tekstu, bo w warstwie formalnej otrzymujemy rozprawę młodego ambitnego doktoranta, który chce, aby czytelnik nie miał wątpliwości, że właśnie czyta młodego ambitnego doktoranta.

W treści ciekawa i wartościowa. Jednak wychodząc z pracą akademicką do masowego czytelnika przydałaby się lepsza redakcja tekstu, bo w warstwie formalnej otrzymujemy rozprawę młodego ambitnego doktoranta, który chce, aby czytelnik nie miał wątpliwości, że właśnie czyta młodego ambitnego doktoranta.

Stolica w 10 lat po wojnie – ciekawa opowieść - podążamy śladami „Dzienników” i „Złego” Tyrmanda.

Stolica w 10 lat po wojnie – ciekawa opowieść - podążamy śladami „Dzienników” i „Złego” Tyrmanda.

Sylwia Chutnik jakiej nie znałam. Pewnie dlatego, że do tej pory nie pokazała (a w każdym razie ja nie trafiłam na takie jej zwierzenia) tego, co kryje się za kulisami jej dzieł. A w tej książce te kulisy są. Wbrew opisowi nie należy się spodziewać tylko odpowiedzi o życie codzienne Warszawy tuż przed odwilżą, one są, ale zanurzone w obfitym sosie przemyśleń socjologicznych, historiozoficznych, estetycznych, literackich i w zasadzie wszelkich innych. Więc jeśli nastawiłeś się Czytelniku na kolejną plotkarską książkę, to spotkał Cię zawód. Chyba że postanowiłeś ten czas dogłębnie zrozumieć. Nie wiem, czy to do końca możliwe, ale ta książka ma ambicję do krańców tych możliwości Cię podprowadzić.

Sylwia Chutnik jakiej nie znałam. Pewnie dlatego, że do tej pory nie pokazała (a w każdym razie ja nie trafiłam na takie jej zwierzenia) tego, co kryje się za kulisami jej dzieł. A w tej książce te kulisy są. Wbrew opisowi nie należy się spodziewać tylko odpowiedzi o życie codzienne Warszawy tuż przed odwilżą, one są, ale zanurzone w obfitym sosie przemyśleń...

Moim głównym zarzutem wobec książki jest brak zdecydowania wobec jej gatunku, czy jest to praca naukowa czy przystępny tekst przybliżający rzeczywistość Warszawy z lat pięćdziesiątych. Plan był ciekawy: przyjrzeć się takim zwyczajnym elementom życia miasta jak odbudowa, odczucia zmysłowe, przemiany w kwestii postrzegania ciała (także w sztuce) oraz najbardziej charakterystyczni mieszkańcy i porównać je z dwoma dziełami Tyrmanda z tamtych lat. Bardzo podoba mi się zwrócenie ku takim zagadnieniom, bo z kronik filmowych dowiedziałem się więcej o PRL niż z podręczników. Nie przeszkadza mi opisywanie tylko Warszawy, bo w planie propagandowym odbudowa zniszczonej stolicy miała być wzorem dla reszty kraju. Pisarka postanowiła jednak opisać także wykorzystane przez nią metody badania tamtych czasów podpierając się długą bibliografią z podstawami teoretycznymi swojego warsztatu. Dla mnie były to fragmenty ciężkostrawne, dodatkowo użyto sporo pojęć specjalistycznych. Bardzo spodobał mi się rozdział o odczuciach zmysłowych typowego mieszkańca, oryginalny i sugestywny. Równie dobry był ten o charakterystycznych typach ludzi jak odchodzący w niepamięć rzemieślnicy, chuligani czy młodzi szukający wolności w przerabianiu monotonnej odzieży. Nie przekonał mnie za to rozdział o wizji ciała nowego mieszkańca: dużo podstaw teoretycznych, interpretacji propagandy a mało odwołań do Warszawy z konkretnego czasu. Może podchodzę mało ambitnie, ale te najprzystępniejsze fragmenty były dla mnie najciekawsze. Książka potwierdza też geniusz Leopolda Tyrmanda, którego ,,Zły” zawiera najpełniejszy i najbardziej barwny opis miasta jaki kiedykolwiek przeczytałem.

Moim głównym zarzutem wobec książki jest brak zdecydowania wobec jej gatunku, czy jest to praca naukowa czy przystępny tekst przybliżający rzeczywistość Warszawy z lat pięćdziesiątych. Plan był ciekawy: przyjrzeć się takim zwyczajnym elementom życia miasta jak odbudowa, odczucia zmysłowe, przemiany w kwestii postrzegania ciała (także w sztuce) oraz najbardziej...