Była lepsza, niż pierwszy tom, ale jednak wciąż czegoś mi brakowało. Nie wiem czy jest to kwestia pióra autorki, czy tłumaczenia, ale nie potrafiłam się wciągnąć i zaprzyjaźnić z bohaterami. Dla mnie to taka przyjemna historia na jeden wieczór.

Była lepsza, niż pierwszy tom, ale jednak wciąż czegoś mi brakowało. Nie wiem czy jest to kwestia pióra autorki, czy tłumaczenia, ale nie potrafiłam się wciągnąć i zaprzyjaźnić z bohaterami. Dla mnie to taka przyjemna historia na jeden wieczór.

Zabawna książka, można się pośmiać, wzruszyć i wkurzyć. Niewymagająca książka, do przełknięcia na raz.

Zabawna książka, można się pośmiać, wzruszyć i wkurzyć. Niewymagająca książka, do przełknięcia na raz.

"Jest niczym migoczący płomień, którego muszę dotknąć, nawet jeśli wiem, że się sparzę. Ogień jest gorący i nieprzewidywalny, jednak czasem człowiek potrzebuje gorąca, pragnie go"

"Potrafimy czuć tylko to, czego nauczono nas odczuwać"

Melrose, jest kuzynką poznanej w poprzednim tomie Martizy. Dziewczyna od lat skrycie kocha się w swoim najlepszym przyjacielu, Nicku, więc gdy mężczyzna prosi ją o przysługę i zajęcie jego wynajmowanego pokoju na czas swojego wyjazdu, dziewczyna bez wahania się zgadza. Jeszcze nie wie, że w pakiecie z nowym lokum przypadnie jej niesamowicie gorący, przystojny współlokator, Sutter. Niestety mężczyzna widzi w niej tylko zarozumiałą, pustą, początkującą aktoreczkę, która niestety jest również cholernie inteligentna i bardzo seksowna. Każdy kolejny dzień to nie tylko coraz większe dogryzanie sobie, ale też coraz większe przyciąganie. W końcu oboje zaczną dostrzegać uczucia, o które wcześniej się nie podejrzewali, ale strach przed ewentualną porażką będzie przejmował nad nimi kontrolę. Będą musieli zdecydować, czy chcą z nim walczyć, a Melrose będzie musiała dobrze przemyśleć, co teraz będzie z Nickiem.

"Ps Tęsknie za tobą" to bardzo fajna historia rodzącej się pięknej miłości, która spokojnie mogłaby stać się scenariuszem przyjemnej komedii romantycznej. I chociaż w tej książce motyw zostawiania sobie wiadomości i listów, z dopiskiem "P.S." nie był tak wyraźnie zaznaczony, jak w jej poprzedniczce "PS Nienawidzę cię" a fabuła była dość ciekawa, odrobinę brakowało mi w niej wyjątkości, która ujęła by mnie jakoś znacząco. Całość była lekka, ale niestety wydawała mi się momentami płaska. Nie było tu też niczego zaskakującego, choć w zasadzie książka jest bardzo przyjemna w odbiorze. Fajnie zostały pokazane punkty widzenia obojga bohaterów, którzy wcielali się w role narratorów. Pojawiły się tu sceny zabawne, namiętne, a wątek hate-love, problemy i rozterki, którymi musieli mierzyć się bohaterowie był dość wciągający. A dookoła było sporo emocji i tych bardziej i tych mniej pozytywnych. Winter Renshaw zadbała by w fabule pojawiły się też wątki dotyczące lęku przed zaangażowaniem, odczuciami związanymi z odejściem jednego z rodziców, alkoholizmu w rodzinie, molestowania seksualnego przez osoby mające wpływ na rozwój kariery. A mimo tych trudnych tematów, treść nie jest ani przeładowana, ani ciężka w odbiorze. Zaryzykuję stwierdzeniem, że momentami brakowało mi w nich głębi. Miałam wrażenie, że chociaż pokazane są ciekawie, książka nie straciłaby wiele gdyby ich zabrakło. Niemniej spędziłam z nią miły czas, dlatego polecam Wam ją jako przerywnik między bardziej wymagającymi lekturami

"Jest niczym migoczący płomień, którego muszę dotknąć, nawet jeśli wiem, że się sparzę. Ogień jest gorący i nieprzewidywalny, jednak czasem człowiek potrzebuje gorąca, pragnie go"

"Potrafimy czuć tylko to, czego nauczono nas odczuwać"

Melrose, jest kuzynką poznanej w poprzednim tomie Martizy. Dziewczyna od lat skrycie kocha się w swoim najlepszym przyjacielu, Nicku, więc...

główna bohaterka była trochę głupia...czyli w sumie normalka.

główna bohaterka była trochę głupia...czyli w sumie normalka.

Fajna, szybko się czyta.

Fajna, szybko się czyta.

Są takie książki, które czyta się “na raz” niezależnie od objętości. Jedną z nich jest na pewno “PS Tęsknię za tobą” Winter Renshaw, drugi tom serii Postscriptum. Tym razem śledzimy losy Melrose, czyli kuzynki Maritzy, której historię poznaliśmy w pierwszej części. Melrose zgadza się podnająć pokój swojego przyjaciela Nicka na czas jego wyjazdu. W pakiecie z sypialnią dostaje nieznośnego współlokatora Suttera, a reszty możecie się domyślić.

Zacznę od tego, że ani razu nie odłożyłam tej książki z własnej woli. Zakładka była właściwie niepotrzebna, bo wracałam do niej zaraz po kilkuminutowej przerwie. Nie mogłam się oderwać od tej historii! Była zabawna, poważna wtedy, gdy poruszała trudniejsze tematy, a w odpowiednich momentach naprawdę gorąca.

Jak dla mnie “PS Tęsknię za tobą” przebiła poprzedniczkę, choć zdaję sobie sprawę, że jest to dość niepopularna opinia.

Raczej nie nastawiałabym się tutaj na wzruszenia. Jedyny moment, kiedy uroniłam łezkę to ten, w którym mój narzeczony zaczął tuż obok mnie siekać cebulę. Ta książka ma po prostu dostarczać rozrywki i to zadanie spełnia wzorowo. Autorka wyposażyła bohaterów w cięty język, nic nie było przesłodzone, a ci, którzy powinni nas irytować, robili to od samego początku.

“PS Tęsknię za tobą” to nieskomplikowana historia o dwojgu ludzi, którzy zawsze marzyli o tym, czego nie mogli mieć. To opowieść pokazująca, że czasem warto po prostu przestać analizować i cieszyć się tym, co dostajemy od życia.

Są takie książki, które czyta się “na raz” niezależnie od objętości. Jedną z nich jest na pewno “PS Tęsknię za tobą” Winter Renshaw, drugi tom serii Postscriptum. Tym razem śledzimy losy Melrose, czyli kuzynki Maritzy, której historię poznaliśmy w pierwszej części. Melrose zgadza się podnająć pokój swojego przyjaciela Nicka na czas jego wyjazdu. W pakiecie z sypialnią...

Ok, tego się nie spodziewałam! Nie czytając opisu, byłam pewna, że ta część będzie kontynuacją poprzedniej... a tu takie zaskoczenie! 😁
Melrose pamiętam z pierwszej części jako dosyć kapryśną dziewczynę, a okazuje się bardzo ogarniętą i inteligentną kobietą!😊
Sutter - na początku sprawia wrażenie zimnego dupka, a jednak pozory mylą i z chęcią przygarnęłabym jego brata bliźniaka, gdyby taki istniał 😂

Klasycznie wkurzałam się, że nie potrafią się od razu ze sobą dogadać, że zamiast rozmawiać to każde domyślało się po swojemu... Ale też cieszyłam się w niektórych momentach jak dzieciak, więc wszystkie wahania nastrojów przy czytaniu romansu odhaczone 😁

Ogólnie bardzo szybki, lekki i przyjemny romansik, nie wiedziałam kiedy dotarłam do końca historii.
No i oczywiście czekam na kolejną część!

Ok, tego się nie spodziewałam! Nie czytając opisu, byłam pewna, że ta część będzie kontynuacją poprzedniej... a tu takie zaskoczenie! 😁
Melrose pamiętam z pierwszej części jako dosyć kapryśną dziewczynę, a okazuje się bardzo ogarniętą i inteligentną kobietą!😊
Sutter - na początku sprawia wrażenie zimnego dupka, a jednak pozory mylą i z chęcią przygarnęłabym jego brata...

Względem takich książek jak #PsTęsknięZaTobą od @winterrenshaw nie mam zbyt wielu wymagań. Mają po prostu umilić mi czas i być odskocznią od szarej rzeczywistości.

Czy czytało mi się ją przyjemnie? Tak.
Czy dobrze się przy niej bawiłam? Oczywiście.
Czy polecam ją jako lekką, wakacyjną lekturę? Jak najbardziej🙂

Nie jest to książka, która Wami wstrząśnie lub zmieni sposób postrzegania przez Was świata, ale myślę, że taka niezobowiązująca powieść, mimo że jest dość przewidywalna, Wam również może się spodobać. Przyjemne dialogi, ciekawi bohaterowie, niezobowiązujący romans i relacja z tych: kto sie czubi, ten się lubi😉
Jest to drugi tom serii, który można czytać bez znajomości poprzedniego.

Melrose to młoda kobieta z aspiracjami na aktorkę, poszukująca swojej okazji na wybicie się. Gdy jej najlepszy przyjaciel i obiekt jej młodzieńczych westchnień, prosi ją, by na czas jego nieobecności wprowadziła się do wynajmowanego przez niego pokoju, dziewczyna nie zastanawia się zbyt długo i chęć przypodobania się Nickowi zwycięża. Nie wie jeszcze, że jej nowy współlokator okaże się prawdziwym wrzodem na tyłku i zrobi wszystko, by uprzykrzyć jej wspólne mieszkanie.
Na pierwszy rzut oka Melrose sprawia wrażenie głupiutkiej, rozpapryszonej gwiazdeczki. Jednak Sutter szybko się przekona, że nie warto oceniać ludzi po wyglądzie, a śliczna blondynka okaże się nie tylko inteligentną i odważną kobietą, ale również godnym przeciwnikiem w ich przekomarzaniach. Wzajemna fascynacja i pociąg fizyczny sprawią, że tych dwoje nie będzie potrafiło zdusić w zarodku rodzącego się uczucia. Czy czeka ich happy end? Czy może przegapią swoją szansę na miłość?

Względem takich książek jak #PsTęsknięZaTobą od @winterrenshaw nie mam zbyt wielu wymagań. Mają po prostu umilić mi czas i być odskocznią od szarej rzeczywistości.

Czy czytało mi się ją przyjemnie? Tak.
Czy dobrze się przy niej bawiłam? Oczywiście.
Czy polecam ją jako lekką, wakacyjną lekturę? Jak najbardziej🙂

Nie jest to książka, która Wami wstrząśnie lub zmieni sposób...

Pierwsza część mi się podobała, ale druga część troszkę mniej. Mimo to drugi tom to fajna historia, którą pochłonęłam w kilka godzin. Nie zabrakło sprzeczek między bohaterami, które doprowadziły do niespodziewanego efektu. Fajnie autorka stworzyła wątek od nienawiści do miłości z trójkątem w tle.

Sutton i Melrose uczą się siebie nawzajem poznawać, starają się opierać przyciąganiu, bo każdy ma swoje pomysły, że to się nie może udać, ale w końcu udaje im się połączyć, sprawiając, że wszystko nagle staje się zbyt  słodkie. Podoba mi sie relacja Suttera i jego brata i troszka o niego. Szkoda, że wątek Melrose z Nickiem nie był bardziej rozwinięty i szybko zakończony jak dla mnie.
 
Niestety wydawnictwo Editio nie spisali się z okładką, gdyż dali tego samego modela w dwóch częściach chodź każda ma innego bohatera.

Podsumowując krótko książkę, nie jest jakaś wow, ale polecam, bo jest idealna do czytania, aby odpocząć od zbytniego dramatu w powieściach.

Pierwsza część mi się podobała, ale druga część troszkę mniej. Mimo to drugi tom to fajna historia, którą pochłonęłam w kilka godzin. Nie zabrakło sprzeczek między bohaterami, które doprowadziły do niespodziewanego efektu. Fajnie autorka stworzyła wątek od nienawiści do miłości z trójkątem w tle.

Sutton i Melrose uczą się siebie nawzajem poznawać, starają się opierać...

Szczenięca miłość wydawała się być tym czego pragnie główna bohaterka. Czy nowy współlokator zmieni jej zdanie? Polecam się przekonać

Szczenięca miłość wydawała się być tym czego pragnie główna bohaterka. Czy nowy współlokator zmieni jej zdanie? Polecam się przekonać