Zafón sam przyznaje, że "Marina" to powieść przełomowa w jego twórczości. Gdy rozpoczynał jej pisanie w 1997 roku wiedział już, że to pożegnanie z powieściami dla młodzieży. To w "Marinie" zatem znajdują się pierwsze zwiastuny "dorosłej" literatury.
Owiana tajemnicą, zapomniana historia dawnej Barcelony odkrywana jest przez dwoje nastolatków, tytułową Marinę i jej przyjaciela, Óscara - zarazem narratora powieści. Początkowo nie mogłam przekonać się do elementów powieści grozy zawartych w "Marinie", ale chyba tylko dlatego że nie byłam na nie przygotowana. Ze strony na stronę czytało mi się coraz lepiej.
Muszę przyznać, że znalazłam w powieści kilka rzeczy, które mi się nie podobały. Nie chcę jednak o nich pisać z jednego prostego powodu: tak naprawdę nie mają one znaczenia. Powieść jest bardzo klimatyczna, przemierzanie ulic Barcelony widzianych przez pryzmat spojrzenia Zafóna to cudowne doświadczenie czytelnicze. Jego Barcelona jest fascynująca, tajemnicza, miejscami mroczna. To nie tylko arena, na której rozegrają się zdarzenia powieści, to też niemy świadek historii. Ten niezwykły barceloński klimat zrekompensował mi wszystkie niedoskonałości.

Zafón sam przyznaje, że "Marina" to powieść przełomowa w jego twórczości. Gdy rozpoczynał jej pisanie w 1997 roku wiedział już, że to pożegnanie z powieściami dla młodzieży. To w "Marinie" zatem znajdują się pierwsze zwiastuny "dorosłej" literatury.
Owiana tajemnicą, zapomniana historia dawnej Barcelony odkrywana jest przez dwoje nastolatków, tytułową Marinę i jej...