Zbrodnia w szkarłacie

https://zielony-pokoik.blogspot.com/2020/12/kulturalnie-katarzyna-kwiatkowska.html

https://zielony-pokoik.blogspot.com/2020/12/kulturalnie-katarzyna-kwiatkowska.html

Pokaż mimo to

Bardzo przyjemny kryminał retro 🙂 Mróz "W cieniu prawa" osadził w 1909 r., tu mi się akcja trafiła w 1900 i pod innym zaborcą 😉
Każdy miał motyw. Każdy ma alibi. Do dworu w Jeziorach pod Poznaniem, gdzie trwają gorączkowe przygotowania do ślubu dziedziczki, przyjeżdża Jan Morawski, przystojny, szarmancki i inteligentny ziemianin słynący z zamiłowania do kryminalnych zagadek i pomaga rodzinie w poszukiwaniach skarbu dziadka,skarbu który ma uratować rodzinę przed bankructwem. Kiedy nocą pada śmiertelny strzał, podejrzani są wszyscy (łącznie z kamerdynerem 🙂 )
Rozglądam się za drugim tomem 🙂

Bardzo przyjemny kryminał retro 🙂 Mróz "W cieniu prawa" osadził w 1909 r., tu mi się akcja trafiła w 1900 i pod innym zaborcą 😉
Każdy miał motyw. Każdy ma alibi. Do dworu w Jeziorach pod Poznaniem, gdzie trwają gorączkowe przygotowania do ślubu dziedziczki, przyjeżdża Jan Morawski, przystojny, szarmancki i inteligentny ziemianin słynący z zamiłowania do kryminalnych zagadek...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawy pomysł, ale akcja przyspiesza dopiero pod koniec książki. Rozwiązanie typu "deus ex machina" a nie wynikające z wcześniejszych informacji. Sporo uproszczeń i schematów. Za to czyta się nieźle. Książka na podróż.

Ciekawy pomysł, ale akcja przyspiesza dopiero pod koniec książki. Rozwiązanie typu "deus ex machina" a nie wynikające z wcześniejszych informacji. Sporo uproszczeń i schematów. Za to czyta się nieźle. Książka na podróż.

Pokaż mimo to

Zaczęłam trochę nie po kolei, wszystko przez przypadek i podobieństwo tytułów i muszę przyznać, ze początki szły opornie, ale tylko chwilowo. Dalej okazało się, że Katarzyna Kwiatkowska ma całkiem niezłe pomysły, nawet umiejscowienie akcji w 1900 roku nie zaszkodziło powieści w moim odczuciu. A przyznaję, iż nie przepadam za kryminałami retro. Tym razem machnęłam na to ręką, taka wada to nie wada. Za to książka bardzo mi się spodobała. Treść mnie zaintrygowała, wciągnęłam się na maksa w tajemnicę zbrodni i do końca nie odgadłam sprawcy ani motywu. Do tego świetnie się bawiłam, „Zbrodnia w szkarłacie” napisana jest z dużą dawką bardzo subtelnego humoru, który sprawiał, że ciągle się uśmiechałam. A moją ulubioną postacią okazał się służący Mateusz. Super, szukam pozostałych książek cyklu, tylko tym razem zechcę już czytać po kolei.

Zaczęłam trochę nie po kolei, wszystko przez przypadek i podobieństwo tytułów i muszę przyznać, ze początki szły opornie, ale tylko chwilowo. Dalej okazało się, że Katarzyna Kwiatkowska ma całkiem niezłe pomysły, nawet umiejscowienie akcji w 1900 roku nie zaszkodziło powieści w moim odczuciu. A przyznaję, iż nie przepadam za kryminałami retro. Tym razem machnęłam na to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moja pierwsza książka tej autorki.

Retro kryminał z akcją w polskim Dworze. Pewnie nie ja jedna, mam skojarzenie z Agatą Christie, ale czy ktoś jeszcze miał wrażenie, że czyta scenariusz żywcem wzięty z teatru?. Dość ciekawy, lekko komediowy. Dużo się dzieje w tym domu, przygotowania do ślubu, trupy, szukanie skarbu.

Nie żeby szczególnie wybitne to dzieło, ale miło się czytało i z pewnością jeszcze poznam inne części z detektywem Janem Morawskim.

Moja pierwsza książka tej autorki.

Retro kryminał z akcją w polskim Dworze. Pewnie nie ja jedna, mam skojarzenie z Agatą Christie, ale czy ktoś jeszcze miał wrażenie, że czyta scenariusz żywcem wzięty z teatru?. Dość ciekawy, lekko komediowy. Dużo się dzieje w tym domu, przygotowania do ślubu, trupy, szukanie skarbu.

Nie żeby szczególnie wybitne to dzieło, ale miło się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobrze się czytało. Kryminał retro i fajna alternatywa dla dobrego kryminału w stylu angielskim. Na pewno sięgnę po więcej książek z Jakubem Morawskim. Polecam

Bardzo dobrze się czytało. Kryminał retro i fajna alternatywa dla dobrego kryminału w stylu angielskim. Na pewno sięgnę po więcej książek z Jakubem Morawskim. Polecam

Pokaż mimo to

Dla Kwiatkowskiej jak zwykle spory plus. Za wiedzę o epoce i za poczucie humoru oraz za umkejętność kreowania postaci nieprzeciętnych. Dla mnie, kiedy czytam książkę, rzeczą priorytetową jest wyniesienie z niej jakiejś wiedzy, czegoś nowego się dowiedzieć. To, że książka jest tylko zwykłym kryminałem, nie znaczy że musi być bezwartościowa. A Kwiatkowskiej kryminały głupie nie są.

Dla Kwiatkowskiej jak zwykle spory plus. Za wiedzę o epoce i za poczucie humoru oraz za umkejętność kreowania postaci nieprzeciętnych. Dla mnie, kiedy czytam książkę, rzeczą priorytetową jest wyniesienie z niej jakiejś wiedzy, czegoś nowego się dowiedzieć. To, że książka jest tylko zwykłym kryminałem, nie znaczy że musi być bezwartościowa. A Kwiatkowskiej kryminały głupie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka trafiła w moje ręce przypadkiem. Po prawdzie zaintrygowała mnie okładka z tymi przepięknymi rękawiczkami. Bardzo w moim stylu... Podobnie jak klimaty retro. Autorka ewidentnie czerpie ze stylu Christie - główny bohater, ze swoim wiernym pomocnikiem... Trąca to nawet trochę Conan Doylem. Ale broni się, więc dlaczego nie skorzystać. Zwłaszcza, że sama postać Morawskiego jest po prostu ciekawa.
Co do samej fabuły - przypomina mi się trochę książka z dzieciństwa o dzieciakach, którzy poszukiwali skarbu na podstawie starych map dziadka. [Swoją drogą książka z mapą - zawsze spoko.] Szalenie mi się podobała, jak sama byłam dzieckiem, ale za nic nie mogę przypomnieć sobie tytułu [sic!].
Ale wracając do Morawskiego - poszukiwanie skarbu, rozwiązywanie zagadki śmierci tajemniczego jegomościa i jak się później okazuje poszukiwanie jeszcze bardziej tajemniczej damy-intrygantki. To wszystko czego możemy spodziewać się po tej powieści. Jest tylko jedno ale... Tło historyczne, nastroje i postawy społeczne mogą stanowić dla co poniektórych twardy orzech do zgryzienia, ja sama nigdy nie sądziłam, że studiowanie historii administracji XIX i XX wieku przyda mi się przy czytaniu powieści kryminalnej. Autorka trochę błędnie zakłada, że czytelnik to wie. Osobiście brakuje mi tu albo przypisów szerzej określające tło historyczne albo po prostu wstępu w formie krótkiej notki. A może po prostu się czepiam...

Aha... Okazało się, że "Zbrodnia w szkarłacie" to kolejny tom w]z serii o przygodach Morawskiego. To chyba obliguje do zapoznania się z pozostałymi tomami.

Książka trafiła w moje ręce przypadkiem. Po prawdzie zaintrygowała mnie okładka z tymi przepięknymi rękawiczkami. Bardzo w moim stylu... Podobnie jak klimaty retro. Autorka ewidentnie czerpie ze stylu Christie - główny bohater, ze swoim wiernym pomocnikiem... Trąca to nawet trochę Conan Doylem. Ale broni się, więc dlaczego nie skorzystać. Zwłaszcza, że sama postać...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Katarzyna Kwiatkowska, poznanianka, siostra po kądzieli innej swojej krajanki Joanny Opiat-Bojarskiej i tak jak ona poszukująca spełnienia w zbrodni doskonałej. Choć w przypadku pani na Jeziorach wszystko, co dobre tworzy i zamyka się w kryminale retro. Stąd nie bez kozery są to słowa piękne, delikatne, wymuskane, bielone koronką i przyprawione doskonałą malinówką.

Historia zawieszona na progu XX wieku. Rok 1900 prawie u kresu. Wielkie wydarzenie w Jeziorach wciąż przed nami. Za kilka dni zaplanowany jest ślub dziedziczki. Choć wszystko dopięte jest prawie na ostatni guzik jest coś, co wciąż nie daje spokoju. Skarbu dziadka, jak nie było tak nie ma, dwór tonie w długach, posag ślubny jest mocno zagrożony i żeby tego jeszcze było mało nagle w środku nocy pada strzał i ktoś umiera. Jednak obecność Jana Morawskiego tu i teraz nie wydaje się przypadkowa, a gdy jeszcze pojawi się pruski detektyw Joachim Engel zrobi się bez wątpienia bardzo ciekawie. (...)

Pełny tekst recenzji książki dostępny w poniższym linku:
https://internetowacela.blogspot.com/2019/01/katarzyna-kwiatkowska-zbrodnia-w.html

Katarzyna Kwiatkowska, poznanianka, siostra po kądzieli innej swojej krajanki Joanny Opiat-Bojarskiej i tak jak ona poszukująca spełnienia w zbrodni doskonałej. Choć w przypadku pani na Jeziorach wszystko, co dobre tworzy i zamyka się w kryminale retro. Stąd nie bez kozery są to słowa piękne, delikatne, wymuskane, bielone koronką i przyprawione doskonałą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Połączenie kryminału z "Nad Niemnem" i "Weselem" (są nawet chochoły!) w dość teatralnej konwencji - wszystko w zasadzie rozgrywa się w kilku pomieszczeniach jednego budynku. Ciekawe rozwiązanie, ale jednak czytanie trochę się dłużyło. Dlatego ocena w połowie skali.

Połączenie kryminału z "Nad Niemnem" i "Weselem" (są nawet chochoły!) w dość teatralnej konwencji - wszystko w zasadzie rozgrywa się w kilku pomieszczeniach jednego budynku. Ciekawe rozwiązanie, ale jednak czytanie trochę się dłużyło. Dlatego ocena w połowie skali.

Pokaż mimo to