Lekka , obyczajowa powieść.
Główna bohaterka Kostka , to mloda kobieta, której nagle wszystko co osiągnęła się wali.
Trafią do malutkiej mazurskiej wsi,
tutaj poznaje mieszkańców, historie o wiedźmie i swoją nową miłość.

Lekka , obyczajowa powieść.
Główna bohaterka Kostka , to mloda kobieta, której nagle wszystko co osiągnęła się wali.
Trafią do malutkiej mazurskiej wsi,
tutaj poznaje mieszkańców, historie o wiedźmie i swoją nową miłość.

Twórczość tej autorki poznałam już przy okazji książki „Złodzieje motyli”, której patronowałam. Tym razem jednak nie czytałam propozycji skierowanej do młodzieży, tak jak miało to miejsce uprzednio, lecz obyczajową opowieść dla dojrzałych czytelników i to właśnie o niej opowiem Wam w tym wpisie.

„Przekupić wiedźmę. Konstancja” to pierwszy tom cyklu Przekupić wiedźmę, który składa się z trzech części. Teraz jednak skupmy się na jego pierwszym tomie, a na kolejne również przyjdzie czas.

Jak możecie się domyślić główną bohaterką tej historii jest właśnie Konstancja Myszyńska. Kobieta młoda, ambitna, mająca ugruntowaną pozycję zawodową w korporacji. Wydaje się, że w życiu prywatnym też wszystko u niej w porządku, lecz pewnego dnia nakrywa swojego partnera na zdradzie… Po pierwszym wzburzeniu i podyktowanej nim zemście Konstancja dochodzi do wniosku, że powinna gdzieś wyjechać, aby odpocząć, zebrać galopujące po zaistniałych wydarzeniach myśli i uspokoić szalejące w niej emocje.

Tak nasza bohaterka, zwana Kostką, trafia do niewielkiej miejscowości Gołębiewo, gdzie gospodarstwo agroturystyczne prowadzi sympatyczny, dosyć tajemniczy Wiktor wraz z 12-letnią córką Klarą.

Dzięki lekkiemu, a zarazem przyciągającemu uwagę czytelnika stylowi pisania autorki poznajemy perypetie nie tylko głównej bohaterki, która powoli dochodzi do siebie po tym co ją spotkało, ale także pozostałych postaci, które są bardzo różnorodne.

Jest to opowieść nie tylko o miłości, ale również o różnorakich emocjach targających istotą ludzką na różnych etapach życia. Nie brakuje także tajemnic z przeszłości, które rzecz jasna mają swoje echa w teraźniejszości. A dodatkowego smaku i pikanterii tej historii dodaje fakt, iż jest ona osnuta na legendzie o Ludomile, którą poznacie na kartach książki.

Jeśli zatem macie ochotę na ciepłą, przepełnioną emocjami i w gruncie rzeczy optymistyczną historię o miłości, przyjaźni, marzeniach oraz dziecięcej ufności, nadziei na spełnienie pragnień oraz odwadze w dokonywaniu życiowych zmian – nawet tych najbardziej rewolucyjnych to książka ta będzie dla Was jak najbardziej trafionym wyborem.

Przekonajcie się sami czy bohaterom ostatecznie udało się przekupić tytułową wiedźmę? A jeśli tak to, jakie były tego efekty?

Jak już wcześniej wspomniałam niniejszy cykl liczy sobie trzy tomy, a pozostałym dwóm z nich mam przyjemność patronować. Wrażeniami z ich lektury również za jakiś czas się z Wami podzielę.

A tymczasem, czy macie ochotę poznać Kostkę i jej współtowarzyszy? Jeśli tak to zapraszam serdecznie do lektury tej powieści.


* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2023/11/tworczosc-tej-autorki-poznaam-juz-przy.html

Twórczość tej autorki poznałam już przy okazji książki „Złodzieje motyli”, której patronowałam. Tym razem jednak nie czytałam propozycji skierowanej do młodzieży, tak jak miało to miejsce uprzednio, lecz obyczajową opowieść dla dojrzałych czytelników i to właśnie o niej opowiem Wam w tym wpisie.

„Przekupić wiedźmę. Konstancja” to pierwszy tom cyklu Przekupić wiedźmę, który...

Ciepła powieść, otula jak kocyk. Idealna na wakacje.

Ciepła powieść, otula jak kocyk. Idealna na wakacje.

Cudowna, zabawna i wzruszająca książka o szukaniu samego siebie, wierze w drugiego człowieka i sile miłości.

Cudowna, zabawna i wzruszająca książka o szukaniu samego siebie, wierze w drugiego człowieka i sile miłości.

Rozrywka na wysokim poziomie. Historia spójna, ciekawie poprowadzona. jedyne co mi przeszkadzało to odrobinę przegadane zakończenie.

Rozrywka na wysokim poziomie. Historia spójna, ciekawie poprowadzona. jedyne co mi przeszkadzało to odrobinę przegadane zakończenie.

Humor, styl... świetnie się czyta; na miłe popołudnie :)

Humor, styl... świetnie się czyta; na miłe popołudnie :)

Przeczytana jednym tchem.

Przeczytana jednym tchem.

Od razu powiem, że romans, to nie jest moja bajka. A jednak. Zdarza się trafić na coś, co nie jest ckliwe, nie opowiada o pięknym, histerycznym kopciuszku i niezwykle przystojnym księciu z niesamowitym torsem (nienawidzę słowa tors). Coś, co fajnie się czyta, bo autorka nie nadużywa napuszonych zwrotów, nie wciska nam do głów po raz dwudziesty, że bohaterka ma piękne, złociste loki, nie epatuje zbolałym sercem. Za to potrafi ciepło opisać dom i ludzi żyjących dniem codziennym i ciężką pracą. Potrafi pokazać rodzące się uczucie, które trzeba opłacić łapówką dla wiedźmy (nie powiem, kim jest wiedźma). Bywa poważnie, choć zapach ciasta tę powagę łagodzi, ale też zabawnie. Bywa erotycznie i łobuzersko. Ale najważniejsze jest to, że czasem trzeba wszystko zmienić, uciec gdzieś daleko, choćby tam, gdzie wrony zawracają, poznać zupełnie inne wartości i dopiero tam zrozumieć, co jest ważne.
Polecam wam, ponieważ to opowieść pełna nadziei, ciepła i prawdziwych ludzi. Na dodatek pięknie napisana,

Od razu powiem, że romans, to nie jest moja bajka. A jednak. Zdarza się trafić na coś, co nie jest ckliwe, nie opowiada o pięknym, histerycznym kopciuszku i niezwykle przystojnym księciu z niesamowitym torsem (nienawidzę słowa tors). Coś, co fajnie się czyta, bo autorka nie nadużywa napuszonych zwrotów, nie wciska nam do głów po raz dwudziesty, że bohaterka ma piękne,...

"Przekupić wiedźmę"

Czytając tą książkę miałam dosłownie przed oczyma miejsca w których toczyła się akcja. A zapach domowego ciasta i ciepło kominka niemalże można było wyczuć na własnej skórze. Przez większość czasu czytania towarzyszył mi uśmiech na twarzy a niekiedy wręcz buchałam śmiechem 😊
Historia pokazuje nam jak bardzo nasze życie może się zmienić jeśli tylko damy sobie czas i spojrzymy na wszystko z dystansem odcinając się od tego co sprawia nam ból lub jest wręcz toksyczne.
Autorka w swojej historii przeniosła główną bohaterkę (a wraz z nią i czytelnika) z wielkiego miasta do miejsca gdzie czas płynie w zupełnie innym rytmie a każdy dźwięk ją otaczający dociera w głąb duszy.
Lektura tej książki było przyjemnością a czytanie było niczym delikatne bujanie na hamaku-błogie i przyjemne. Polecam każdemu kto potrzebuje lekkiej książki na spokojny wieczór 😊

"Przekupić wiedźmę"

Czytając tą książkę miałam dosłownie przed oczyma miejsca w których toczyła się akcja. A zapach domowego ciasta i ciepło kominka niemalże można było wyczuć na własnej skórze. Przez większość czasu czytania towarzyszył mi uśmiech na twarzy a niekiedy wręcz buchałam śmiechem 😊
Historia pokazuje nam jak bardzo nasze życie może się zmienić jeśli tylko damy...

Właśnie skończyłam. Pierwsze skojarzenie, że czyta się smacznie jak Kalicińską i Grocholę ( ja je uwielbiam). Drugie, że tam jestem w środku z bohaterami i znam na pamięć wszystkie przedmioty w pokojach, widzę jak wszyscy wyglądają, pachnie mi tym jeziorem, lasem mieszanym. Ja sobie nawet Joasię Czarkowską zwizualizowałam i usłyszałam jej głos jak mówiła o bajkach Wiktora:-) .
Dziękuję bardzo, za tę odskocznię i spowodowanie tęsknoty do zobaczenia pięknie opisanych miejsc. Wątki miłosne też napisałaś w sposób delikatny, pełen namiętności i miłości. Pokazałaś wartości tak ważne w życiu. Już się bałam, że Roman popieprzy wątek Kostki i Wiktora, ale wylałaś bohaterce wiadro zimnej wody na głowę.
Teraz mam ogromny niedosyt. Tak jakoś urwała się opowieść i co dalej? Chętnie bym sięgnęła po kolejny tom. Co z Romanem, co dalej z Kasią i Jankiem?
Szczerze Ci gratuluję Basiu, jestem ogromnie wzruszona Tobą i tym talentem, którego nie da się już ukryć i życzę Ci kolejnych powieści i szerokiego grona czytelników

Właśnie skończyłam. Pierwsze skojarzenie, że czyta się smacznie jak Kalicińską i Grocholę ( ja je uwielbiam). Drugie, że tam jestem w środku z bohaterami i znam na pamięć wszystkie przedmioty w pokojach, widzę jak wszyscy wyglądają, pachnie mi tym jeziorem, lasem mieszanym. Ja sobie nawet Joasię Czarkowską zwizualizowałam i usłyszałam jej głos jak mówiła o bajkach...