świetna kontynuacja pierwszej części polecam

świetna kontynuacja pierwszej części polecam

Na początku wydawała się mocno przesłodzona, ale końcówka ciekawsza.

Na początku wydawała się mocno przesłodzona, ale końcówka ciekawsza.

Bardzo wciągająca opowieść o mieszkańcach przy placu Konstytucji. Czyta się szybko, ale nie jest to banalna i prosta historyjka. Jedynym minusem jest za dużo współczesnej polityki i stereotypowe podejście do niektórych przekonań.

Bardzo wciągająca opowieść o mieszkańcach przy placu Konstytucji. Czyta się szybko, ale nie jest to banalna i prosta historyjka. Jedynym minusem jest za dużo współczesnej polityki i stereotypowe podejście do niektórych przekonań.

Druga część książki znacznie lepsza. Bohaterzy wreszcie przestali być jednowymiarowi! Pojawiły się rozsterki, pojawiły się zwroty fabularne, całość o wiele łatwiej płynie i to chyba dzięki jedności czasu i miejsca - wreszcie skończyły się retrospekcje wprowadzające sporo zamieszania i nazbyt kontrastujące punkty widzenia poszczególnych postaci.

Druga część książki znacznie lepsza. Bohaterzy wreszcie przestali być jednowymiarowi! Pojawiły się rozsterki, pojawiły się zwroty fabularne, całość o wiele łatwiej płynie i to chyba dzięki jedności czasu i miejsca - wreszcie skończyły się retrospekcje wprowadzające sporo zamieszania i nazbyt kontrastujące punkty widzenia poszczególnych postaci.

Udana kontynuacja "Placu Konstytucji". Wraz z mieszkańcami kamienicy przy placu Konstytucji udajemy się w lata 80- te przez lata 90 - te aż do współczesności. Autorka bardzo dobrze opisała okres przemian w Polsce w latach 90_ tych, rozwój I sukces, a potem i schyłek działalności Solidarności, przemiany obyczajowo- kulturalne. Świetnie mi się tego słuchało. Polecam po przeczytaniu pierwszej części.🤓

Udana kontynuacja "Placu Konstytucji". Wraz z mieszkańcami kamienicy przy placu Konstytucji udajemy się w lata 80- te przez lata 90 - te aż do współczesności. Autorka bardzo dobrze opisała okres przemian w Polsce w latach 90_ tych, rozwój I sukces, a potem i schyłek działalności Solidarności, przemiany obyczajowo- kulturalne. Świetnie mi się tego słuchało. Polecam po...

Dalsze losy bohaterów - Placu konstytucji.

Dalsze losy bohaterów - Placu konstytucji.

Świetna w swojej prostocie, w swojej dosadności, i mimo że jest to saga rodzinna, której akcja dzieje się w przeszłości (obserwujemy zmiany ustroju, przemiany polityczne, gospodarcze i społeczne na przestrzeni dwóch tomów) to jakże jest to historia aktualna! Dodatkowo jestem ciągle pod ogromnym wrażeniem stylu autorki. Wspaniale przedstawiła ówczesną rzeczywistość i wykreowała bohaterów. Momentami miałam wrażenie, jakby Pabisiakowie byli moimi sąsiadami, jakby uczestniczyła w tym wszystkim, o czym czytam. Bardzo się cieszę, że sięgnęłam po tą dylogię.

Świetna w swojej prostocie, w swojej dosadności, i mimo że jest to saga rodzinna, której akcja dzieje się w przeszłości (obserwujemy zmiany ustroju, przemiany polityczne, gospodarcze i społeczne na przestrzeni dwóch tomów) to jakże jest to historia aktualna! Dodatkowo jestem ciągle pod ogromnym wrażeniem stylu autorki. Wspaniale przedstawiła ówczesną rzeczywistość i...

Kolejna część przynosi dalsze zaskoczenia, bo problemy, które dziś znowu są w przestrzeni publicznej, pojawiły się już jakiś czas temu. I znowu chichot historii uderza w nas, jej bohaterów. Zmiana poglądów nie jest łatwa, ale poglądy drżą w posadach, gdy okazuje się, że to nie idee ale ludzie.

Kolejna część przynosi dalsze zaskoczenia, bo problemy, które dziś znowu są w przestrzeni publicznej, pojawiły się już jakiś czas temu. I znowu chichot historii uderza w nas, jej bohaterów. Zmiana poglądów nie jest łatwa, ale poglądy drżą w posadach, gdy okazuje się, że to nie idee ale ludzie.

Totalnie się nie spodziewałam że wystawię taką ocenę
Dziewczyny z placu to drugi tom serii Pabisiakowie. Pierwszy to Plac Konstytucji- powieściowy debiut Dominiki Buczak

Najlepiej czytać od razu jeden po drugim, bo dla mnie to jedna wielka całość. Niby rozdzielona na dwa tomy ale cały zamysł widać po przeczytaniu obu



Ta książka jest jak puzzle, jak już tu ktoś napisał w opinii. Misterna układanka, której koncept widać na koniec.

Zachwyciło mnie ukazanie przemian historycznych w Polsce - akcja rozciąga się od 1952 (tom 1) aż do 2017 jeśli dobrze wychwyciłam jak nie jeszcze dalej.

Wiele istotnych wydarzeń jest przywołanych - budowanie, socjalistycznego ustroju, śmierć Stalina, rok 1968 i wygnanie Żydów, rok 1970 i strajki i strzelanie do robotników, przemiany lat 80-tych, stan wojenny, Wałęsa, Okrągły Stół, Michnik, Kuroń i 1 wydanie Gazety Wyborczej. Wreszcie parady równości, strajki kobiet w związku z ustawą aborcyjną. Całe mnóstwo ważnych kwestii wplecionych w historię życia fikcyjnych bohaterów: Manii, Jurka, Adama, Ireny, Zosi, Heńka, Włodka, Róży, Rozalii, Siwego, Magdy, Szymka, Stefana, Romana i innych

Opowiedziane pięknym językiem, ze swadą, humorem, z miejscem na refleksję

Mnóstwo trudnych i ważnych tematów poruszanych w tym takich z pozoru banalnych , ciąża, poronienia, porody, macierzyństwo, rola kobiet na przestrzeni lat, tolerancja i wątek LGBT - znakomicie tu napisany i ograny, parady Niepodległości, wiara w przekonania, próba ich zmiany, szukanie własnej tożsamości, szukanie prawdy o sobie i swoim pochodzeniu, niespełnione marzenia, stracone szanse i złudzenia

Oś czasowa i narracja jest bardzo poplątana. Trzeba czytać uważnie żeby się nie pogubić, ale dostajemy na koniec zasłużoną nagrodę kiedy puzzle układają się w jeden obraz

Pulsująca to od emocji i tematów lektura i nie ma tu żadnej nachalności w narzucaniu takiej czy innej wizji świata. Jest dużo miejsca do przemyśleń, refleksji

Jest świetnie pokazany wiatr dziejów

Książka dla mnie była znakomita, w punkt, ale obawiam się że może mieć mimo wszystko wąskie grono odbiorców, których tak porwie i zachwyci. Reklamowana jako obyczajówka z kobiecymi okładkami i fanki i fanów lekkich obyczajówek może znużyć, zniechęcić do siebie, przerosnąć ilością polityki, historii, ciężkich tematów, poplątaną mocno osią czasową. A Ci którzy to wszystko lubią mogą w ogóle po nią nie sięgnąć zmyleni okładkami i tym porównaniem do sagi rodzinnej. A jeśli sięgną może im przeszkadzać duża doza tych obyczajowo społecznych spraw ?

Sama nie wiem, ale chciałabym żeby jak najszersze grono osób chociaż spróbowało przeczytać
Będę polecać i aż żałuję że to koniec. Trzeciego tomu nie ma

Totalnie się nie spodziewałam że wystawię taką ocenę
Dziewczyny z placu to drugi tom serii Pabisiakowie. Pierwszy to Plac Konstytucji- powieściowy debiut Dominiki Buczak

Najlepiej czytać od razu jeden po drugim, bo dla mnie to jedna wielka całość. Niby rozdzielona na dwa tomy ale cały zamysł widać po przeczytaniu obu



Ta książka jest jak puzzle, jak już tu ktoś napisał...

Kontynuacja części 1 , ciekawa , ujmująca .
Minus za styl ,mnie ciężko się czytało.

Kontynuacja części 1 , ciekawa , ujmująca .
Minus za styl ,mnie ciężko się czytało.