Wróć do mnie wywołało u mnie wiele emocji, od tych pozytywnych do zdecydowanie mniej przyjemnych. Doceniam całkowicie tę historię i, mimo sztampowego pomysłu, broni się ona kilkoma wyjątkowymi elementami.

Zapraszam do całej recenzji :)

https://kultura.poinformowani.pl/artykul/59010-wroc-do-mnie-recenzja

Wróć do mnie wywołało u mnie wiele emocji, od tych pozytywnych do zdecydowanie mniej przyjemnych. Doceniam całkowicie tę historię i, mimo sztampowego pomysłu, broni się ona kilkoma wyjątkowymi elementami.

Zapraszam do całej recenzji :)

https://kultura.poinformowani.pl/artykul/59010-wroc-do-mnie-recenzja

Czy to literatura dla dzieci? Nie powiedziałabym, czy przekleństwa w książce ,,na dobranoc'' to dobry wybór. Po za tym, jak dla mnie (koniara) czytałam dużo książek o tej tematyce, i fabuła dosyć oklepana.

Czy to literatura dla dzieci? Nie powiedziałabym, czy przekleństwa w książce ,,na dobranoc'' to dobry wybór. Po za tym, jak dla mnie (koniara) czytałam dużo książek o tej tematyce, i fabuła dosyć oklepana.

LC nie podaje personaliów autora, lecz przypuszczam, że to debiutant, a ocena czytelników bliska prawdy - 6.47 (17 ocen i 12 opinii). Polecam ją w nadziei, że moja rekomendacja się przysłuży, bo wielka literatura to nie jest, lecz ciepło i wiara w ludzi jest tak nieskażona otaczającą nienawiścią naszej rzeczywistości, że lektura jej przynosi czytelnikom relaks i jest odskocznią od powszechnego chamstwa. Miłe i potrzebne, a że wtórne na granicy plagiatu, to insza spawa. Z życzeniami dla autora dalszych udzanych utworów, dla zachęty 7/10

LC nie podaje personaliów autora, lecz przypuszczam, że to debiutant, a ocena czytelników bliska prawdy - 6.47 (17 ocen i 12 opinii). Polecam ją w nadziei, że moja rekomendacja się przysłuży, bo wielka literatura to nie jest, lecz ciepło i wiara w ludzi jest tak nieskażona otaczającą nienawiścią naszej rzeczywistości, że ...

Książki z udziałem zwierząt zawsze mnie wzruszały, może dlatego, że kocham całym sercem tych naszych małych towarzyszy. Dlatego chętnie zgłosiłam się do BookTouru organizowanego przez @wroclawianka.czyta.
Jurek to chłopiec, który jest inny niż rówieśnicy. Zupełnie inaczej postrzega otaczający go świat, nie reaguje na niego tak jak się utarło. Zaprzyjaźnia się z koniem sąsiada i nadaje mu imię Pajacyk. Codziennie odwiedza swojego przyjaciela, karmi słodkościami i po prostu spędza z nim swój wolny czas. Rodzice nie oponują, bowiem widzą, że dzięki takiej nietypowej znajomości ich syn bardziej się otwiera i lepiej sobie radzi z rzeczywistością. Ale do czasu… Pewnego dnia Jurek nie zastaje swojego przyjaciela na pastwisku. Szybko okazuje się, że po śmierci sąsiada jego syn sprzedał wszystkie konie, w tym ukochanego Pajacyka, do ubojni we Włoszech. I chociaż chłopiec nie do końca rozumie, co to oznacza dla jego konia, postanawia wyruszyć w podróż pełną przygód i niebezpieczeństw, by uratować stworzenie przed okrutnym losem.
Czyż ten opis nie brzmi intrygująco? Owszem. Ale od razu muszę wam zaznaczyć, że cała historia wcale taka nie jest. Jurek od początku mnie irytował. Nie zrozumcie mnie źle, rozumiem, co autor chciał pokazać przez pokazaną tutaj historię, przez sposób kreacji bohatera właśnie w ten sposób a nie inny, ale mnie kompletnie nie przekonał. Chyba za duże miałam oczekiwania względem tej historii… Mało było tutaj wzruszających momentów, akcja toczyła się ciągle wokół tego samego i tak naprawdę całość można by było zamknąć na stu stronach. Poza tym zakończenie… Łatwo czytelnikowi przewidzieć jak się to zakończy. Dałam sześć punktów za tematykę, za lekki styl i za sam pomysł na fabułę (w końcu ukazuje, że konie podróżują w strasznych warunkach, że ludzie traktują je jak swoisty towar stworzony do sprzedania i uzyskania jak największej ilości pieniędzy). Jednak u mnie po lekturze pozostał pewien niedosyt, czegoś tu zabrakło.

Książki z udziałem zwierząt zawsze mnie wzruszały, może dlatego, że kocham całym sercem tych naszych małych towarzyszy. Dlatego chętnie zgłosiłam się do BookTouru organizowanego przez @wroclawianka.czyta.
Jurek to chłopiec, który jest inny niż rówieśnicy. Zupełnie inaczej postrzega otaczający go świat, nie reaguje na niego tak jak się utarło. Zaprzyjaźnia się z koniem...

Bardzo lubię sięgać po literaturę dla dzieci i młodzieży, wiele takich powieści jest mądrych i interesujących. Mają przesłanie, przekazują dużo dobrych treści, które wzbogacają dzieci i uczą. Myślę, że nie tylko młodszych, ale i dorosłych. Ta książka również jest zaliczana do literatury młodzieżowej i dziecięcej, tak jak na przykład Pax Sary Pennypacker czy Cudowny chłopak R. J. Palacio. Przyznaję, że bardzo dziwi mnie to, że ta książka stoi na tej samej półce, co wymienione pozycje. Dlaczego?

To nie jest powieść dla dzieci! Owszem jest w niej słodko-gorzka historia poszukiwania przyjaciela przez chłopca. Jest w niej nadzieja, jest w niej przesłanie... Tak, tak to wszystko prawda! Są te rzeczy i nie przeczę, są ważne. ALE! I to duże "ale". Jest w niej cała tona... bluźnierstw!
Czytałam jako dziecko przygody Lampo, książki Makuszyńskiego, Siesickiej, jako nieco starsza Pamiętnik nastolatki Andrzejczuk i bohaterowie też wpadali w kłopoty, mieli swoje problemy, zachcianki i wszystko czego dusza zapragnie, ale nie bluzgali jak szewc!
To nie jest książka dla dzieci! Powtarzam jeszcze raz! Ona językowo kompletnie nie jest do tego dostosowana! Nie, nie, nie i nie!

Dobra, czas na opis fabuły.

Opis
Jurek to młody chłopak, który jest bardzo zamknięty w sobie, inaczej patrzy na świat i kontempluje go w milczeniu. Niewiele osób ma z nim kontakt, mało kto tak naprawdę chce do niego dotrzeć i otworzyć się na chłopca. W jego sercu bardzo ważne miejsce zajmuje – Pajacyk, starszy koń, z którym Jurek uwielbia spędzać czas wolny. Koń zawsze serdecznie go wita i cieszy się z jego towarzystwa. To dwaj przyjaciele, a to przyjaźń pomiędzy człowiekiem a zwierzęciem. Bardzo silna i czuła, wierna. Pewnego dnia z zagrody zostaje zabrany Pajacyk, ponieważ właściciel sprzedał go komu innemu, koń bez wiedzy chłopca zostaje zabrany w drogę do Włoch. Na... Chłopiec przez przypadek się, o tym dowiaduje i gdy nadarza się okazja opuszcza cichaczem dom i pomimo wszystko pragnie ratować ukochanego przyjaciela.

Opinia
Brzmi słodko-gorzko i historia ma naprawdę ogromny potencjał, ale niewykorzystany. Doceniam to, że powieść mówi o tym, co dzieje się ze starzejącymi się końmi i porusza bardzo poważny temat. Super, że jest poruszony wątek z fundacją Viva, która zajmuje się ratunkiem koni.
Tylko że nie w taki sposób i nie przydzielajmy błędnie książki jako literatury dziecięcej, gdy jest przesiąknięta wulgaryzmami!

Poza tym realia książki to prawdopodobnie początek XXI wieku, więc nie ma tu smartfonów, GPS i namierzania. Książka więc nie jest ani super współczesna (poza wulgaryzmami, chyba, że to one mają ją uwspółcześniać?),po drugie nie jest też taka jak powieści Makuszyńskiego, Siesickiej, Musierowicz czy Jurgielewiczowej. Więc ani współczesna (najnowsza) literatura dziecięca, ani ta nieco starsza. To jedno!

Po drugie autor wiele razy w książce powtarza schemat zachowania bohaterów, szukania itp. Po trzecie to jest dziwne, że jakimś cudem bohaterowie nic nie wiedzą (gdzie konia szukać),a zwykle wychodzi, że zawsze trafiają do tego samego miasta, co postaci odpowiadające za jego wywóz. Eee, okey może tego czepiam się zbyt mocno i "nie myślę tak prosto jak dziecko", ale to i tak dziwne. Dla mnie słabe!
Bohaterowie są papierowi, wiemy o nich niewiele. Ciężko się z nimi "zaprzyjaźnić", mnie było nawet ciężko poczuć jakoś ich emocje. (Nie, nie mam serca z kamienia, przy wielu książkach płaczę. I tak, polskich autorów również!). Nie poczułam tego! Wcale!
Kompletnie nie jestem wzruszona, jestem wzburzona! To mogła być piękna książka, a moim zdaniem jest przeładowana i zniszczona!

Autor chyba nie był pewny dla jakiego (targetu) pisze, chodzi mi o wiek odbiorcy. Owszem znajdziemy literaturę młodzieżową, w której są wulgaryzmy! Ale w tych dla dzieci? PO, CO????


Te cztery gwiazdki książka dostaje ode mnie za:
* pomysł (bardzo niewykorzystany),
*wzmiankę o fundacji Viva, która robi dobrą robotę,
*za wątek o przyjaźni,
* za nadzieję.


Zachwytów nad książką nie pojmuję!
Poza tym zdecydowanie NIE!

Kto może być odbiorcą?
Ktoś kto ma się ochotę ze mną poprzekomarzać (żartuję). Ten, kto lubi słodko-gorzkie historie i nie ma oczekiwań w stosunku do tej powieści.
Ona na początku zapowiada się na dobrą lekturę, z czasem nią nie jest.

Z całym szacunkiem do autora, wydawnictwa, do wszystkich, którzy nad nią pracowali. Dla mnie niewypał, bardzo słaba książka, która ma źle sprecyzowanego odbiorcę i jest pisana tak jakby przez dwie osoby. Subtelna i delikatna, za moment rzucająca rwami... Może taki jest świat, ale nie tak musi być w książkach.

Temat długi, skończyć trudno, ale kończę.

Z książką zapoznałam się dzięki udziałowi w booktourze u wroclawianka.czyta.

Bardzo lubię sięgać po literaturę dla dzieci i młodzieży, wiele takich powieści jest mądrych i interesujących. Mają przesłanie, przekazują dużo dobrych treści, które wzbogacają dzieci i uczą. Myślę, że nie tylko młodszych, ale i dorosłych. Ta książka również jest zaliczana do literatury młodzieżowej i dziecięcej, tak jak na przykład Pax Sary Pennypacker czy Cudowny chłopak...

Książka, o której dzisiaj Wam opowiem jest o chorym chłopcu, Jurku, który dzięki koniu jego sąsiada całkowicie zamknął się w swoim świecie.

Jurek to chłopiec niezwyczajny, gdyż posiada chorobę upośledzenia umysłowego, która sprawia, że chłopiec żyje we własnym świecie. Jednakże nie do końca, gdyż do świata rzeczywistego ciągnie go Pajacyk, koń sąsiada, którego chłopiec traktuję jak swojego najlepszego przyjaciela. Nie widzi świata poza nim, dlatego gdy sąsiad umiera, koń zostaje sprzedany na ubój do Włoch, co całkowicie niszczy świat chorego chłopca. Zmartwiony brakiem konia w stajni, postanawia wyruszyć na poszukiwania przyjaciela zupełnie sam, zaś po drodze poznaje Natalię, którą niezwykle interesuje duża suma pieniędzy w plecaku Jurka.

Przyznam szczerze, że okładka bardzo mnie zainteresowała przez co z góry zarzuciłam sobie, że ta historia mi się spodoba. Było inaczej. Książka nie przypadla mi do gustu. Możliwe, że ze względu na to, że nie jestem za wielką fanką koni i historia do mnie po prostu nie dotarła. Jasne, zgodzę się z argumentem, że książka ma bardzo dobry morał oraz jest po prostu wartościowa, jednakże wydarzenia, które doprowadzają do tego, kompletnie mnie nie zainteresowały. Momentami się nudziłam, gdyż akcja toczy się dosć powoli.

Książka, o której dzisiaj Wam opowiem jest o chorym chłopcu, Jurku, który dzięki koniu jego sąsiada całkowicie zamknął się w swoim świecie.

Jurek to chłopiec niezwyczajny, gdyż posiada chorobę upośledzenia umysłowego, która sprawia, że chłopiec żyje we własnym świecie. Jednakże nie do końca, gdyż do świata rzeczywistego ciągnie go Pajacyk, koń sąsiada, którego chłopiec...

Jurek to piętnastoletni uczeń klasy VIa. Podobnie jak wszystkie inne konstytuujące ją dzieci przejawia zaburzenia rozwojowe. Jest on bowiem zamknięty w sobie do tego stopnia, że prawie wcale nie dostrzega otaczającego świata. Jedyny czynnik potrafiący sprawić, iż postać wychodzi ze swojej emocjonalnej skorupy stanowi kontakt z Pajacykiem – wiekowym już koniem, będącym pod opieką gospodarza mieszkającego nieopodal rodzinnego domu chłopca. Gdy mężczyzna umiera, jego syn, wbrew woli ojca, odmawia przekazania zwierzęcia rodzicom Jurka. Zamiast tego, zyskując możliwość pewniejszego i większego zysku, podejmuje decyzję o sprzedaży największego przyjaciela ich potomka ulokowanej we Włoszech ubojni. Gdy główny bohater odkrywa ów fakt, bez zwłoki wyrusza Pajacykowi na ratunek, mimo iż jego los wydaje się być przesądzony. Samowolna podróż chłopca z niepełnosprawnością umysłową zapowiada jeszcze jeden dramat, tym bardziej, że wkrótce na jego drodze staje Natalia – zbuntowana uciekinierka z poprawczaka…
„Wróć do mnie” Bogusława Stępniaka jest nową edycją jego powieści sprzed 13. lat zatytułowanej „Pajacyk”. Tożsama z inicjałami autora nazwa wydawnictwa (BWS) nakładem którego książka się wówczas ukazała pozwala mieć pewność, iż stanowi ona przykład „self-publishingu”. Wobec powyższego, dziełu nie towarzyszyła żadna promocja, a co za tym idzie, przeszło ono bez echa. Teraz, dzięki Wydawnictwu Nowa Baśń, inspirowana prawdziwymi wydarzeniami opowieść ma szansę dotrzeć do szerszego kręgu nastoletnich odbiorców. Owszem, cechuje ją przewidywalność i sporo klisz budzących jednoznaczne skojarzenia m.in. z „Lassie, wróć!” czy „Czarnym Księciem”, jednak omawiana publikacja posiada tą zaletę, że w odróżnieniu od większej części innych, pokrewnych fabularnie tytułów, miejscem jej akcji jest Polska, co bez wątpienia zwiększa stopień emocjonalnego zaangażowania czytelników oraz ich identyfikacji z bohaterem. Ponadto, dziś publikację Stępnika pośrednio odebrać jako głos w coraz gorętszej (lecz mimo wszystko wciąż zbyt mało głośnej) debacie dotyczącej strasznego żywota przeznaczonych na rzeź koni, a także skandalicznych warunków hodowania i transportowania owych ssaków.

Jurek to piętnastoletni uczeń klasy VIa. Podobnie jak wszystkie inne konstytuujące ją dzieci przejawia zaburzenia rozwojowe. Jest on bowiem zamknięty w sobie do tego stopnia, że prawie wcale nie dostrzega otaczającego świata. Jedyny czynnik potrafiący sprawić, iż postać wychodzi ze swojej emocjonalnej skorupy stanowi kontakt z Pajacykiem – wiekowym już koniem, będącym pod...

Jurek, to bardzo specyficzny chłopiec. Z powodu niepełnosprawności postrzega rzeczywistość zupełnie inaczej niż jego rówieśnicy. Jego najlepszym i najwierniejszym przyjacielem jest konik o imieniu Pajacyk. Jurek darzy to zwierzę ogromną miłością, oczywiście z wzajemnością. Pewnego dnia Pajacyk zostaje sprzedany do Włoch, gdzie jego życie będzie zagrożone. Jurek postanawia odnaleźć i uratować przyjaciela. Mimo niebezpieczeństwa wyrusza samotnie w drogę, gdzie czeka go wiele przygód. Czu uda mu się uratować Pajacyka i sprowadzić go z powrotem do domu?

Ciężko było mi ocenić tę książkę, ponieważ miała ona ogromny potencjał, który został zdeptany przez przekleństwa. Pomysł na fabułę był naprawdę genialny! Jurek, chłopiec z lekką niepełnosprawnością, wyrusza w podróż, aby odnaleźć swojego ukochanego konia, Pajacyka. Po drodze spotyka Natalię, nastoletnią uciekinierkę, która postanawia pomóc chłopcu. Czeka ich wiele przygód. I tutaj naprawdę nie mam do czego się doczepić. Autor świetnie wykreował postać Jurka oraz problemy z jakimi się zmaga. W bardzo piękny sposób pokazał jak wygląda miłość człowieka do zwierząt, ale również, że są osoby, które traktują zwierzęta brutalnie. Niestety język jakim posługiwał się autor pozostawia wiele do życzenia. Liczne przekleństwa zdecydowanie nie były tu potrzebne. Pojawia się również motyw molestowania, który być może miał być przestrogą dla potencjalnego czytelnika, aby nie wsiadać do samochodu z obcymi, ponieważ niesie to za sobą niebezpieczeństwa. Postawa policji również mi się nie podobała. I już mogłabym przymknąć oko na to molestowanie (na szczęście nie było ono przedstawione w dosadny sposób) i zachowanie policji, ale niestety te przekleństwa bardzo mnie raziły. Ciężko mi stwierdzić w jakim przedziale wiekowym dziecko mogłoby przeczytać tę książkę. Myślę, że jest ona bardziej skierowana do nastolatków. Mam 9-letniego syna i raczej nie dam mu jej do przeczytania. A szkoda, bo bardzo jestem ciekawa jakie on wyciągnąłby z niej wnioski.

Jurek, to bardzo specyficzny chłopiec. Z powodu niepełnosprawności postrzega rzeczywistość zupełnie inaczej niż jego rówieśnicy. Jego najlepszym i najwierniejszym przyjacielem jest konik o imieniu Pajacyk. Jurek darzy to zwierzę ogromną miłością, oczywiście z wzajemnością. Pewnego dnia Pajacyk zostaje sprzedany do Włoch, gdzie jego życie będzie zagrożone. Jurek postanawia...

Przesłanie bardzo dobre, ale używany język i ogólnie fabuła już nie są takie fajne. Szczerze nie polecam.

Przesłanie bardzo dobre, ale używany język i ogólnie fabuła już nie są takie fajne. Szczerze nie polecam.

,, Wróć do mnie ,, to książka, która opowiada o bezgranicznej przyjaźni między chłopcem , a koniem. Jest to debiut książkowy Bogusława Stępnika, ktory wyszedł mu naprawdę dobrze. Ksiązka ma tylko 250 stron, ale ilosc emocji, które jej towarzyszą jest dwa razy większa.
Jurek - chłopiec, który ma problemy z komunikacją z ludźmi, zna ograniczoną ilość słow i żyje w swoim świecie, a jego jedynym i prawdziwym przyjacielem jest konik - Pajacyk. Łączy ich cudowna więź. Pewnego dnia gdy Jurek kończy wcześniej lekcje odkrywa,że jego ukochanego konika spotkało coś złego. Wraca zapłakany do domu, wykorzystując chwilę ,że jego rodziców nie ma w domu postanawia się spakować i ruszyć na ratunek Pajacykowi. Od jednego z mieszkanców dowiaduje się,że koń pojechał do Włoch. Jurek nie czekajac ani chwili dłużej wyrusza w podróż w poszukiwaniu swojego przyjaciela. Czy uda mu się uratować Pajacyka ? jak chłopiec, ktory ma problemy z nawiązywaniem kontaktu oraz ubogie słownictwo uratuje konia?

,, Wróć do mnie,, chwyta za serce. To historia o wspaniałej przyjaźni i trudnosciach na jakie są narazone osoby z róznymi niepłnosprawnościami, choć nie do końca mogę powiedzieć, ze Jurek był niepełnosprawny, dla mnie on miał zaburzenia ze spektrum autyzmu. W ksiażce, miedzy wierszami można wyłapać terapeutyczne cechy hipoterapii w rehabilitacji chorych dzieci. Bardzo podobało mi się również poruszenie tematyki cierpienia zwierząt ich wywozu do Włoch, a wiadomo w jakim celu konie są transportowane w te regiony. Wielkie brawa za przybliżenie wizerunku Fundacji Viva.

,, Wróć do mnie ,, to książka, która opowiada o bezgranicznej przyjaźni między chłopcem , a koniem. Jest to debiut książkowy Bogusława Stępnika, ktory wyszedł mu naprawdę dobrze. Ksiązka ma tylko 250 stron, ale ilosc emocji, które jej towarzyszą jest dwa razy większa.
Jurek - chłopiec, który ma problemy z komunikacją z ludźmi, zna ograniczoną ilość słow i żyje w swoim...