Sora i Hara jest to spin off kolegów z klasy i absolwentów (których jeszcze nie czytałam)
TO MOJE PIERWSZE  Shōnen-ai jakie przeczytałam! I szczerze mówiąc zakochałam się. Podobał mi się ten delikatny klimat i kreska, która idealnie się wpasowała. Wiem, że pewnie nie każdemu może przypaść do gustu bo jest dosyć specyficzna, ale dla mnie miała w sobie pewien urok. W dodatku nie ma takiej postaci, której nie da się nie lubić. Nawet nauczyciele, którzy nie odgrywają dużej roli skradli moje serce tak samo jak głowni bohaterowie, których bardzo polubiłam. Szczególnie  Hare, który w małej części przypominał mnie (szczególnie kiedy się upił 😂). Pomimo swojego wieku nie zachowuje się dojrzałe i jest nieporadny w sprawach miłosnych, co moim zdaniem dodaje mu tylko uroku.
Sora za to otwarcie mówi o swoich uczuciach. Jest beztroski i zawsze uśmiechnięty. (SPOILER)
Zawsze chciałam przeczytać/obejrzeć jakiś romans między uczniem a nauczycielem który ma szczęśliwe zakończenie i w końcu mi się udało. Szczerze mówiąc nie spodziewałam się takiego zakończenia. Cały czas miałam gdzieś z tyłu głowy, że to nie wyjdzie i Hara odsunie od siebie Sore bo w końcu jest jego uczniem. Dlatego cieszę się, że przełamał barierę i w końcu stał się szczęśliwy.

Sora i Hara jest to spin off kolegów z klasy i absolwentów (których jeszcze nie czytałam)
TO MOJE PIERWSZE  Shōnen-ai jakie przeczytałam! I szczerze mówiąc zakochałam się. Podobał mi się ten delikatny klimat i kreska, która idealnie się wpasowała. Wiem, że pewnie nie każdemu może przypaść do gustu bo jest dosyć specyficzna, ale dla mnie miała w sobie pewien...

Straciłam już nadzieję, że zobaczę polskie wydanie. Co się dziwić skoro wydawnictwo uparcie pisało, że tego nie wyda? A jednak. Właściwie to się dziwiłam ich decyzji, bo pisali wcześniej, że dobrze się sprzedawała główna seria.
Fajnie, że jest spin-off poświęcony Haraczowi. W głównej chciałam, trochę więcej o nim poczytać. Spodziewałam się czegoś lepszego. Znaczy się czegoś mi w tej historii pobocznej brakowało. Nie był tego czegoś. Chyba nie czułam tego co w Absolwentach. Teraz jak pomyślę to Sora i Hara jest bardziej podobne do Kolegów.
Cóż zakupu nie żałuję i czekam na wydanie innych prac od autorki. Uwielbiam jej styl rysowania! ヾ(＾▽＾)ﾉ

Straciłam już nadzieję, że zobaczę polskie wydanie. Co się dziwić skoro wydawnictwo uparcie pisało, że tego nie wyda? A jednak. Właściwie to się dziwiłam ich decyzji, bo pisali wcześniej, że dobrze się sprzedawała główna seria.
Fajnie, że jest spin-off poświęcony Haraczowi. W głównej chciałam, trochę więcej o nim poczytać. Spodziewałam się czegoś lepszego. Znaczy się...

Tak bardzo nie mogłam się doczekać na tę mangę! I nie spodziewałam się takiego obrotu spraw! Oczywiście, że manga mi się podobała jakby mogło być inaczej, w końcu kocham takowe klimaty! Mamy historię yaoi, albo jak kto woli Shonen, bo faktycznie żadnej erotyki tu nie ma prócz raptem dwóch może trzech buziaków, które nie są wulgarne. A zatem mamy 37 – letniego nauczyciela Hare i 15 – letniego ucznia Sore, którzy poznają się w klubie typowo dla panów o innej orientacji. Jakie wielkie zdziwienie było dla Manabu i dla mnie jak wyszło na jaw kim jest Aoto. Szczękę dobrą chwilę zbierałam po podłodze! A mimo to spodziewałam się więcej opanowania i powagi po Harze. Oczywiście bronił się przed młodzieńcem, ale nie zmieniło to faktu, że uległ marzeniu o tym, by w końcu się związać z chłopakiem i w końcu być szczęśliwym. Aoto znowuż był dla mnie początkowo zagadką – z jednej strony łaził za ukochanym jak pies, a mimo to pomagał mu nawiązać kontakt z jego sympatią sprzed lat. No i bądź tu mądry i pisz wiersze. Albo w lewo albo w prawo. Całość dobrze się kończy, ale rozbrajało mnie to jak chwilami odpychający był Hara. Jakby mimo wieku sam nie wiedział czego chce, a przecież człowiek spodziewał się więcej rozumu po kimś już jakby nie patrząc dojrzałym. Do Sorego nie mogę się czepiać, bo jak wszyscy wiemy młodzieńcze lata rządzą się swoimi prawami, a trafiało mu się okazywać dojrzałość emocjonalną, nawet jeśli chwilami był natarczywy :)

Tak bardzo nie mogłam się doczekać na tę mangę! I nie spodziewałam się takiego obrotu spraw! Oczywiście, że manga mi się podobała jakby mogło być inaczej, w końcu kocham takowe klimaty! Mamy historię yaoi, albo jak kto woli Shonen, bo faktycznie żadnej erotyki tu nie ma prócz raptem dwóch może trzech buziaków, które nie są wulgarne. A zatem mamy 37 – letniego nauczyciela...

http://krople-szczescia.blogspot.com/2018/08/nakamura-asumiko-sora-i-hara.html

Sajou skończył szkołę, a Haraczowi pozostaje jakoś uporać się z ostatecznym zawodem miłosnym. Może najlepszym sposobem będzie znalezienie kogoś na jego miejsce? Z tą myślą wybiera się do baru i nawet kogoś poznaje, jednak wspomnienie Sajou wciąż pozostaje zbyt żywe, więc szybko się wycofuje. Jak wielkie musi być jego zdziwienie, kiedy okazuje się, że poznany poprzedniego wieczoru chłopak właśnie zaczyna naukę w jego szkole! Po tym odkryciu jasno wyznacza granicę ich znajomości. Nauczyciel i uczeń, nic więcej. Otwartość i przyjazne usposobienie Sorano sprawiają jednak, że nie sposób trzymać się od niego z daleka, zwłaszcza gdy z godną podziwu upartością wtrąca się w nie swoje sprawy, w tym w kwestię nieszczęśliwej miłości swojego nauczyciela. Poza tym pasuje mieć go na oku, żeby przypadkiem nie wpadł w jakieś kłopoty czy złe towarzystwo. Co im przyjdzie z tej znajomości?

"Sora i Hara" stanowi świetną okazję do tego, by spojrzeć na Harasena (jednak wciąż wolę oryginalną wersję jego przezwiska, wybaczcie) z innej strony, zwłaszcza jeśli po poprzednich częściach wciąż nie jesteście do niego całkiem przekonani. Poznajemy go jako nauczyciela może i mocno zblazowanego, jednak świadomego spoczywającej na nim odpowiedzialności, mającego swoje zasady (chociażby tą o nie tykaniu swoich uczniów) i troszczącego się o innych. I mimo że na swój sposób uganiał się za Sajou (warto zaznaczyć, że konkretniejsze kroki podjął dopiero gdy poczuł zagrożenie ze strony Kusakabe),nie zamierzał szukać szansy dla siebie na siłę. Wiedział kiedy dać za wygraną, a później potrafił uznać zalety rywala. Dowiadujemy się o nim też trochę od strony prywatnej (ta różnica między jego wyglądem w szkole a poza nią!),częściowo z relacji pewnego przyjaciela.

Nie mogłabym też nie napisać czegoś więcej na temat Sorano, który jest bardzo barwną postacią. Śmiały, otwarty, walczący o swoje i pozytywnie zakręcony, a jednocześnie niepozbawiony własnych niepewności czy problemów (lub też sam w sobie problematyczny). Razem z Haraczem zdają się być jak niebo i ziemia (i w taki też sposób można przetłumaczyć tytuł tej mangi),jednak właśnie tego było im trzeba. Harasen dostał porządnego kopa, którego potrzebował by ruszyć naprzód, a Sorano wsparcie i dobrą radę (nawet jeśli czasem wyrażone w nieco szorstki sposób).

Mimo że spory objętościowo, to jednak akcja tego tomu rozgrywa się w dość krótkim przedziale czasowym, za to dużo się dzieje. Sajou i Kusakabe też się pojawiają, a jakże, jednak zwłaszcza tego drugiego będzie tutaj niewiele. Rozwinięty zostaje za to (jak się okazuje trochę kontrowersyjny pod pewnymi względami) wątek Arisaki, dawnego nauczyciela Haracza, przedstawionego już w jednym z rozdziałów "Absolwentów". Jest też trochę o młodości Harasena, wspomnianym już przyjacielu (Koma, który i z Sorano zaczyna się nieźle dogadywać) oraz nieodwzajemnionym uczuciu Sorano.

Pełna kolorów obwoluta wprowadza spory kontrast względem poprzednich, na których przeważała biel i stonowane kolory. Do tego tym razem nie jest ona matowa. I jeszcze ci nauczyciele wylegujący się na trawie (stanowią ciekawe urozmaicenie)! Pod obwolutą zamiast zwyczajowych wizerunków postaci mamy jeszcze krótką historię na koniec, tak jak tytuł rozdzieloną na dwa kolory - niebieski i zielony. Z kolei na skrzydełkach znajdziemy kilka kadrów z mangi. A w środku? Strony trochę prześwitują, ale nie wydaje się to problemem. Zauważyłam jedną literówkę, poza tym nic mi nie zgrzytało (a tym razem w razie potrzeby mogłabym sprawdzić tłumaczenie z oryginałem). Nad kreską po raz kolejny pozostaje mi się rozpływać, bo uwielbiam specyficzny styl Nakamury, który od czasów "Kolegów z klasy" znacznie się poprawił.

Ten tom zdecydowanie był potrzebny, by lepiej poznać i zrozumieć Harasena (choć nie tylko jego). Poza tym tak po prostu dobrze spędziłam z tą mangą czas i doceniam też nawet i tą drobną możliwość wglądu w dalsze losy Sajou i Kusakabe. Teraz pozostaje czekać na wydanie "O.B.", a w przyszłości (mam nadzieję) także i "blanc", które wciąż jeszcze powstaje.

http://krople-szczescia.blogspot.com/2018/08/nakamura-asumiko-sora-i-hara.html

Sajou skończył szkołę, a Haraczowi pozostaje jakoś uporać się z ostatecznym zawodem miłosnym. Może najlepszym sposobem będzie znalezienie kogoś na jego miejsce? Z tą myślą wybiera się do baru i nawet kogoś poznaje, jednak wspomnienie Sajou wciąż pozostaje zbyt żywe, więc szybko się wycofuje. Jak...

Trochę słaba końcówka ale klimat "Kolegów" i "Absolwentów" zachowany.

Trochę słaba końcówka ale klimat "Kolegów" i "Absolwentów" zachowany.

Świetna, polecam ☺️

Świetna, polecam ☺️