Powieść napisana przez Nakamurę to historia bardzo dojrzała, skierowana do dorosłego odbiorcy. Fabuła wciąga od pierwszych stron; trudno było mi się od niej oderwać i przeczytałem ją niemal jednym tchem. To bardzo zawiły, a przy tym mistrzowsko skonstruowany thriller, obficie wypełniony zwrotami akcji. Nakamura w doskonały sposób buduje napięcie. Historia spowita jest tajemnicą, zaś rozwiązanie jednej zagadki, tworzy jednocześnie kolejne niewiadome. Utsubora ma też w sobie elementy erotyki, których moim zdaniem było trochę za dużo. Sam finał mnie delikatnie rozczarował – nie jest to jednoznaczne z tym, że jest słaby, o nie. Spodziewałem się po prostu trochę ciekawszego wyjaśnienia głównego wątku. Sama kreska wywołała u mnie bardzo ambiwalentne odczucia. Większość rysunków świetnie komponuje się z dialogami. Niekiedy zdarzają się małe wyjątki. Czasami ciężko naprawdę określić, co autorka chciała ukazać, a czasami sylwetki postaci są wręcz karykaturalnie przerysowane. Są to na szczęście wyłącznie nieliczne przypadki i całościowo bliżej mi ku pochwał.

Utsuborę polecam każdemu, kto lubuje się w nieoczywistych historiach, zasypujących czytelnika znakami zapytania. To nie jest lekka i przyjemna lektura. To niesamowicie wciągająca i intelektualnie wymagająca manga, którą czyta się niezwykle szybko. Jeden z lepszych tytułów, jakie miałem ostatnimi czasy przeczytać – gorąco polecam!

Więcej przeczytasz tutaj: https://popkulturowcy.pl/2020/09/24/utsubora/

Powieść napisana przez Nakamurę to historia bardzo dojrzała, skierowana do dorosłego odbiorcy. Fabuła wciąga od pierwszych stron; trudno było mi się od niej oderwać i przeczytałem ją niemal jednym tchem. To bardzo zawiły, a przy tym mistrzowsko skonstruowany thriller, obficie wypełniony zwrotami akcji. Nakamura w doskonały sposób buduje napięcie. Historia spowita jest...

Uwodząca i zwodząca opowieść o pisarzu, jego muzie a może muzach? Płynne linie potęgowały erotyzm i seksualność postaci. Obsesje, uzależnienia międzyludzkie, literatura i jej głębia, prawda i kłamstwo...wszystko co wymieniłam, można znaleźć na kartach tego komiksu. Ciekawe literackie i artystyczne doświadczenie.

Uwodząca i zwodząca opowieść o pisarzu, jego muzie a może muzach? Płynne linie potęgowały erotyzm i seksualność postaci. Obsesje, uzależnienia międzyludzkie, literatura i jej głębia, prawda i kłamstwo...wszystko co wymieniłam, można znaleźć na kartach tego komiksu. Ciekawe literackie i artystyczne doświadczenie.

Bardzo ładne rysunki, sporo erotyki, całkiem ciekawa fabuła. Niestety uważam, że im dalej w las, tym ta ostatnia coraz mniej angażuje

Fundamentalnie mamy tu do czynienia z B-klasowym scenariuszem, przedkładającym naoliwienie dramatycznych trybików ponad realizm. I nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie fakt, że na koniec dnia nie dostajemy przesadnej satysfakcji ani poletka do głębszych przemyśleń. Lepiej wspomina mi się "Utsuborę" scenami niż holistycznie.

Momentami ze świata przedstawionego wytrącały dość nagłe i słabo zaznaczone przejścia pomiędzy płaszczyznami czasowymi - choć to może moja wina, bo nie jestem wyrobionym czytelnikiem komiksów.

6.5

Bardzo ładne rysunki, sporo erotyki, całkiem ciekawa fabuła. Niestety uważam, że im dalej w las, tym ta ostatnia coraz mniej angażuje

Fundamentalnie mamy tu do czynienia z B-klasowym scenariuszem, przedkładającym naoliwienie dramatycznych trybików ponad realizm. I nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie fakt, że na koniec dnia nie dostajemy przesadnej satysfakcji ani poletka...

Powieść Nakamury śledzi chyląca się ku upadkowi karierę pisarza Shuna Mizorogiego, który dorobił się dobrej pozycji na rynku i grona lojalnych czytelników, wyczekujących na publikowane w odcinkach powieści. Mizorogi już dawno stracił inspirację i wpada na dość karkołomny pomysł. Jest to człowiek cichy, małomówny. Nie lubi występować publicznie. Zwykle można zastać go w domu, ubranego w tradycyjne kimono. Nie spóźnia się z oddawaniem zamówionych prac. Opiekuje się młodocianą krewną. Niemniej nie jest odporny na wdzięki kobiece i na pewnym raucie poznaje młodą kobietę. Fakt ten staje się punktem zwrotnym w życiu i karierze autora.

Więcej na: https://www.monime.pl/utsubora/

Powieść Nakamury śledzi chyląca się ku upadkowi karierę pisarza Shuna Mizorogiego, który dorobił się dobrej pozycji na rynku i grona lojalnych czytelników, wyczekujących na publikowane w odcinkach powieści. Mizorogi już dawno stracił inspirację i wpada na dość karkołomny pomysł. Jest to człowiek cichy, małomówny. Nie lubi występować publicznie. Zwykle można zastać go w...

Jedna z ciekawszych mang dla dojrzałego czytelnika na polskim rynku. Chłodne, precyzyjne rysunki idealnie pasują do pełnej erotycznego napięcia historii ze śledztwem w tle. Nie jest to pozycja idealna, a na samą intrygę lepiej patrzyć przez pryzmat konkretnych scen niż na cały obraz, ale mimo wszystko zdecydowanie warto dać jej szansę.

Jedna z ciekawszych mang dla dojrzałego czytelnika na polskim rynku. Chłodne, precyzyjne rysunki idealnie pasują do pełnej erotycznego napięcia historii ze śledztwem w tle. Nie jest to pozycja idealna, a na samą intrygę lepiej patrzyć przez pryzmat konkretnych scen niż na cały obraz, ale mimo wszystko zdecydowanie warto dać jej szansę.

PUSTA PRZESTRZEŃ MELANCHOLII

Waneko z okazji dwudziestolecia swojej wydawniczej działalności zaserwowało nam niejedną świetną czy kultową mangę. Teraz nadszedł czas na kolejny tytuł, któremu warto poświęcić nieco uwagi. „Utsubora”, bo o nim mowa, to dość specyficzna historia dla dojrzałych czytelników, bardzo udana, klimatyczna, wciągająca i robiąca wrażenie samym imponującym zbiorczym wydaniem, które z miejsca przykuwa wzrok.

Wszystko zaczyna się od upadku. Młoda kobieta Aki Fujino ginie po tym, co równie dobrze może być aktem samobójstwa, co i zbrodnią. Po upadku z dużej wysokości na głowę, jej ciała nie da się rozpoznać, a okoliczności samej tragedii wydają się być równie intrygujące, co osoba denatki. Policja nie znajduje przy niej żadnych dokumentów, a jedynie telefon z dwoma tylko numerami w pamięci: znanego pisarza Mizorogiego i niejakiej Sakury Miki.
I tu na scenę wkracza Mizorogi właśnie, który zostaje wezwany przez policję do identyfikacji ciała. Na miejscu poznaje też Sakurę, kobietę, którą początkowo bierze za Aki, a która twierdzi, że jest jej siostrą bliźniaczką. Kim jednak jest w rzeczywistości? Co łączyło pisarza i zmarłą? Jak zginęła Aki? I co wyniknie ze spotkania Mizorogiego i Sakury?

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/12/utsubora-asumiko-nakamura.html

PUSTA PRZESTRZEŃ MELANCHOLII

Waneko z okazji dwudziestolecia swojej wydawniczej działalności zaserwowało nam niejedną świetną czy kultową mangę. Teraz nadszedł czas na kolejny tytuł, któremu warto poświęcić nieco uwagi. „Utsubora”, bo o nim mowa, to dość specyficzna historia dla dojrzałych czytelników, bardzo udana, klimatyczna, wciągająca i robiąca wrażenie samym...

http://krople-szczescia.blogspot.com/2016/08/asumiko-nakamura-utsubora-story-of.html

"I'd thought only two things existed in this world. Here and There. And that I stood Here at all times - I'd always thought so. But without Here, there's no There. Without There, no Here. When I realized the two couldn't exist without each other, I lost sight of the boundary of the world."

Poznajcie Shuna Mizorogi, znanego i cenionego pisarza, który już od dłuższego czasu przeżywał kryzys twórczy. To już na szczęście przeszłość, a jego najnowsze dzieło, "Utsubora", stanowiące niejako powrót do korzeni, zostało powitane z niemałym entuzjazmem. Z tym właśnie Shunem Mizorogi kontaktuje się policja w celu identyfikacji zwłok. Okazuje się, że młoda samobójczyni (przypuszczalnie Aki Fujino) miała w swoim telefonie jedynie dwa kontakty - jeden z nich należał do niego, drugi do Sakury Miki, podającej się za jej siostrę bliźniaczkę (i rzeczywiście, jak zauważa Mizorogi, podobieństwo jest zdumiewające). Problem w tym, że po samobójczym skoku głową w dół jedynie dolna część ciała pozostała we względnie nienaruszonym stanie, co znacznie utrudnia (czy może wręcz uniemożliwia) jednoznaczną identyfikację (chociaż dziwi mnie, że nie było mowy o testach DNA... no trudno).

Cała ta sytuacja pociąga za sobą wiele pytań. Policja ma wątpliwości co do tożsamości Sakury Miki, wiele wskazuje na to, że osoba o takim imieniu może wcale nie istnieć. Kim w takim razie jest piękność, która podaje się za bliźniaczkę zmarłej i czy to rzeczywiście Aki skoczyła z budynku? Zastanawia również relacja między Aki a Mizorogim - dlaczego niemłody już autor utrzymywał kontakt z jedną ze swoich czytelniczek, pięknością, która sprawiała wrażenie, jakby dopiero co wyszła z kart jego powieści? Pewne wnioski - trafne czy też nie - nasuwają się same.

To jednak dopiero początek tego, co na nas czeka. Mogłabym teraz zacząć coś kręcić, ale jako że ta kwestia i tak szybko wychodzi na jaw, wolę postawić sprawę jasno: nowe dzieło Mizorogiego to tak na prawdę plagiat pracy Aki Fujino. Zdesperowany człowiek może się uciec do najróżniejszych przekrętów (i odnosi się to do nich obojga),ale co będzie z dalszym ciągiem "Utsubory" po śmierci jej oryginalnego twórcy? W celu wybadania sytuacji Mizorogi postanawia spotkać się z Sakurą i wkrótce przekonuje się, że obie siostry są równie tajemnicze... Tylko czy aby na pewno ma do czynienia z całkiem inną osobą? Są chwile, gdy sam nie jest pewien, z kim ma tak naprawdę do czynienia...

Między Mizorogim a Sakurą wywiązuje się niepisana umowa. Wciąż nie ma jednak pojęcia, jakie motywy kierowały bliźniaczkami ani czego od niego oczekują. Dlaczego Aki popełniła samobójstwo? Jaki jest cel Sakury? Czy wypełnia ostatnią wolę siostry? A może jednak za tą pokręconą sytuacją kryje się znacznie więcej? Cała intryga, na której opiera się ta manga jest mocno zagmatwana. Niewiadomych wciąż przybywa, a odpowiedzi są dawkowane bardzo oszczędnie, często jedynie w postaci wskazówek, które mają nas naprowadzić na właściwy trop. Jeśli o mnie chodzi, wciąż czuję, że coś mi umknęło, że nie zdołałam zrozumieć wszystkiego, co z jednej strony jest mocno frustrujące, ale z drugiej skłania do tego, by próbować szukać dalej, a więc, przynajmniej dla mnie, zdecydowanie nie jest to historia na jeden raz.

Twórczość Nakamury Asumiko jako całość tak naprawdę trudno jednoznacznie zdefiniować. Autorka sięga po tak wiele różnorodnych tematów i gatunków, że właściwie nie sposób pisać o nich wszystkich na raz. Tutaj chodzi jednak o "Utsuborę", historię tajemniczą, pełną specyficznego uroku roztaczanego od samego początku aż do ostatniej strony. Wszystko zaczyna się od Mizorogiego, ale szybko pojawia się wiele innych wątków i choć kwestia Sakury, Aki oraz samego pisarza pozostaje najważniejsza, poznamy wiele innych postaci. Wśród nich jest Koyomi, mieszkająca u niego siostrzenica, która pełni niejako rolę pani domu, a także mający do niej słabość edytor, który domyśla się plagiatu i nie ma pojęcia, co w tej sprawie robić, zwłaszcza że sam jest wielkim fanem twórczości Mizorogiego. Poznajemy też innego cenionego pisarza, a jednocześnie wieloletniego przyjaciela Mizorogiego; z kolei Kaiba, młodszy ze śledczych z pewnych względów zaczął podchodzić do śmierci Aki zbyt osobiście. Wszystkie te wątki oraz kilka innych splatają się ze sobą, prędzej czy później wychodząc na wierzch. Tym samym autorka zadbała o to, by postaci poboczne nie były jedynie tłem, ale miały swój własny wkład, odpowiednio dopełniały całą historię i rozwijały się wraz z jej trwaniem. Moim zdaniem wypadło to naprawdę świetnie.

W kresce Nakamury Asumiko jestem zakochana już od dawna, nie dziwcie się więc temu, jak wiele przeczytacie tu pochwał na jej temat. Przede wszystkim jest niezwykle charakterystyczna. Całość wydaje się być narysowana bardzo swobodnie, śmiałymi, a jednocześnie lekkimi liniami. Niezwykle podoba mi się wygląd postaci i to praktycznie wszystkich - Aki i Sakura to prawdziwe piękności, ale i Koyomi nie ustępuje im urokiem, choć może nieco innego, bardziej subtelnego typu; Mizorogi, chociaż już niemłody, wciąż roztacza wokół siebie pewną aurę dystyngowania i wyniosłości, w dalszym ciągu może się podobać. Wygląd pozostałych postaci również bardzo do nich pasuje, każdy ma w sobie coś charakterystycznego. Autorka nie ma też problemu z ukazaniem ich emocji. I oczywiście oczy. Niezwykłe, mające w sobie coś tajemniczego, a świetnym na to przykładem jest już sama okładka. Nie obyło się bez sporadycznych przekłamań anatomicznych, jednak nie są one kwestią braku umiejętności, ale specyficznego stylu autorki, która w pewnych sytuacjach pozwala sobie na znacznie więcej swobody w kreowaniu swoich postaci.

Ograniczeniom wiekowym (+18) nie ma się co dziwić - już na pierwszej stronie pojawia się sylwetka nagiej dziewczyny (Aki? Sakury?),a w całej historii seksualność odgrywa znaczną rolę (zasłużenie czy nie? sama zadaję sobie czasem to pytanie, ale wciąż nie udało mi się dojść do żadnego wniosku) i jest dość specyficznym jej elementem, a wręcz charakterystycznym dla części prac Nakamury (szczególnie tych psychologicznych). Do tego sam Mizorogi. Choć jest spokojny, czasami wręcz mrukliwy, o jego dziełach mówi się jako o pełnych zmysłowości (o czym możemy się przekonać jedynie z relacji innych).

Pierwotnie dwutomowa manga została połączona w całość, a druga okładka powędrowała do tyłu. Czerwone i niebieskie tło zniknęło na rzecz bieli, która w ciekawy sposób uwydatniła spoglądającą z okładki postać. Jeśli chodzi o format, jest zbliżony na przykład do tego z Jednotomówek Waneko. Papier jest żółtawy, a onomatopeje, chociaż przetłumaczone, w większości nie zostały wyczyszczone. Ogólnie jestem jednak zadowolona z wydania.

Pozostaje jeszcze kwestia tytułu. Co więc może znaczyć "Utsubora"? Tak naprawdę nic, przynajmniej nie bezpośrednio. To pisane w katakanie słowo u osób dobrze zaznajomionych z japońskim może jednak wywołać pewne skojarzenia, brzmieniem przypominać inne słowa, nieco naprowadzając na odpowiedni trop. Cała ta kwestia została objaśniona na końcu przez tłumacza, podobnie jak kilka innych kwestii, które mogą się przyczynić do lepszego zrozumienia mangi.

Polecić czy nie? Właściwie nie jestem pewna. "Utsubora" to bardzo specyficzna manga, przez co nie każdemu przypadnie do gustu. W dużej mierze skupia się na aspekcie psychologicznym postaci oraz tajemnicy, która, przynajmniej dla mnie, nawet po ponownym przeczytaniu wciąż pozostaje nie do końca jasna (w związku z tym dalej będę próbować w pełni ją zrozumieć). Mimo to mogę Was zapewnić, że nie żałuję jej zakupu.

"I am, and so are you. But the you I see is a you I see through my eyes. The voice I hear is a voice I hear through my ears. Can we be sure that there is no trace of fabrication on my part? Couldn't I be seeing what I want to see and hearing what I want to hear? In the end, could I really know that the you in front of me is perfectly you and not adulterated?"

http://krople-szczescia.blogspot.com/2016/08/asumiko-nakamura-utsubora-story-of.html

"I'd thought only two things existed in this world. Here and There. And that I stood Here at all times - I'd always thought so. But without Here, there's no There. Without There, no Here. When I realized the two couldn't exist without each other, I lost sight of the boundary of the...