Solidna szczegółowa biografia opisująca całą karierę Goebbelsa. Autor przedstawia to jak Goebbelsa ukształtowała jego młodość, jak zaczynał w polityce i jak stał się najwierniejszym towarzyszem Hitlera. Sporo uwagi też jest poświęcone jego życiu prywatnemu, relacjom z kobietami i bardzo dziwnej relacji z samym Hitlerem, z którym tkwił w szczęśliwym trójkącie miłosnym wraz z małżonką. Bardzo ciekawa książka, która pozwala poznać przebieg wojny z perspektywy Goebbelsa i ukazuje też jego głęboką i skomplikowaną osobowość.

Solidna szczegółowa biografia opisująca całą karierę Goebbelsa. Autor przedstawia to jak Goebbelsa ukształtowała jego młodość, jak zaczynał w polityce i jak stał się najwierniejszym towarzyszem Hitlera. Sporo uwagi też jest poświęcone jego życiu prywatnemu, relacjom z kobietami i bardzo dziwnej relacji z samym Hitlerem, z którym tkwił w szczęśliwym trójkącie miłosnym wraz z...

Świetna biografia, autor bazował na słynnych pamiętnikach, po które również później sięgnęłam. Każdy kto i teresuje się tyranami XX wieku powinien przeczytać takie biografie.

Świetna biografia, autor bazował na słynnych pamiętnikach, po które również później sięgnęłam. Każdy kto i teresuje się tyranami XX wieku powinien przeczytać takie biografie.

Lektura tej książki spowodowała rewizję postrzegania tytułowej postaci. Zapatrzony w Hitlera który traktował go po "macoszemu"- premanentnie niedoinformowany o ważnych przedsięwzięciach ścisłego kierownictwa Rzeszy. Złośliwy i zakompleksiony, egoista i wiecznie niezadowolony oraz chorobliwy na punkcie pieniędzy i posiadactwa rzyczy ( w przemówieniach wnawiał ideologicznę pracę dla Wielkiej Rzeszy ). Co ciekawe był "tylko" honorowym pułkownikiem a z upodobaniem występował w mundurze. Trzeba było iśc do wojska. Pomijająć że WIELKIM ZBRODNIARZEM WOJENNNYM BYŁ.

Lektura tej książki spowodowała rewizję postrzegania tytułowej postaci. Zapatrzony w Hitlera który traktował go po "macoszemu"- premanentnie niedoinformowany o ważnych przedsięwzięciach ścisłego kierownictwa Rzeszy. Złośliwy i zakompleksiony, egoista i wiecznie niezadowolony oraz chorobliwy na punkcie pieniędzy i posiadactwa rzyczy ( w przemówieniach wnawiał ideologicznę...

Do biografii Goebbelsa podchodziłam ze 2-3 razy, zanim w końcu udało mi się ją przeczytać. Rozmiary książki - prawie 1000 stron - też robią swoje, choć trzeba przyznać, że sporo miejsca zajmują tu przypisy. Jednak mimo grubości książki, sięgnęłam po nią bez wahania i po kilkudziesięciu minutach odłożyłam na kilka miesięcy. Znów kontynuowałam, nieco dłużej, ale po raz kolejny wymiękłam. Niestety, początek jest rozwleczony, a do tego w dużej mierze oparty na dziennikach Goebbelsa. Niemalże co drugie zdanie jest cytatem z dzienników, lub zawiera wstawkę z nich i czyta się to tragicznie. Zwłaszcza, że wtedy w życiu przyszłego ministra propagandy niewiele ciekawego się działo, więc czytanie tego wszystkiego strasznie męczyło. Trzecie podejście rozpoczęłam od miejsca, gdzie skończyłam jakiś czas wcześniej, no i to już był ten moment, gdy Goebbels zaczął się interesować polityką. Z każdym kolejnym rozdziałem było coraz mniej cytatów z dzienników (choć wciąż się regularnie zdarzały),bo po prostu autor miał dostęp już do znacznie większej liczby materiałów źródłowych - szczególnie od momentu dojścia nazistów do władzy.
"Apostoł diabła" to fascynująca lektura - owszem, interesowałam się II wojną światową, ale nigdy nie zgłębiałam szczególnie życiorysów poszczególnych postaci. Wiedziałam, kim był Goebbels i jak skończył, ale dopiero z tej książki wyłonił mi się cały jego obraz. Zakompleksionego człowieka, który szukał swojego idola, bożyszcza i znalazł go w Hitlerze. Człowieka, który poświęcił sporą część swojego życia, by tego idola wynieść na piedestał. Człowieka, który wcale nie był wszechpotężnym ministrem propagandy - jak często się go postrzega - ale całkowicie uzależnionym od Fuhrera politykiem, który bezustannie musiał wyszarpywać dla siebie ułamki władzy. Do tego to narcyz, mający patologiczne relacje z ludźmi dookoła siebie, zwłaszcza z rodziną. Zabójstwo dzieci i samobójstwo Goebbelsów po upadku Hitlera to chory, a jednak logiczny efekt ich wcześniejszych działań i podejścia do świata.
Nie jest to przyjemna lektura, ale jeśli przebrniemy przez pierwszy okres życia Goebbelsa, potem całość czyta się szybko, naprawdę wciąga. Oczywiście, im mniej wiemy, tym bardziej książka zaskakuje - dla mnie nie były nowością same wydarzenia wojenne, ale już walka Goebbelsa o władzę i jego zmieniające się poglądy często mnie intrygowały. Longerich wykonał tu kawał dobrej roboty, przebrnąwszy przez liczne dzienniki ministra propagandy, gazety, do których pisał i setki innych materiałów źródłowych - w efekcie stworzył bardzo szczegółową biografię jednego z najbardziej znanych nazistów.

Do biografii Goebbelsa podchodziłam ze 2-3 razy, zanim w końcu udało mi się ją przeczytać. Rozmiary książki - prawie 1000 stron - też robią swoje, choć trzeba przyznać, że sporo miejsca zajmują tu przypisy. Jednak mimo grubości książki, sięgnęłam po nią bez wahania i po kilkudziesięciu minutach odłożyłam na kilka miesięcy. Znów kontynuowałam, nieco dłużej, ale po raz...

Nie jest to może arcydzieło, ale czyta się szybko i bezboleśnie. Mam kilka drobnych zarzutów i uwag, ale ogólnie warto poczytać, jeśli chce się poznać Ministra Propagandy Trzeciej Rzeszy, jego motywacje, charakter i sposób myślenia. Uwagi i zarzuty: książka raczej nie będzie dobrym wyborem dla osób, które nie orientują się w historii NSDAP, III Rzeszy i ogólnie 2 Wojny Światowej - książka jest w dużej mierze przełożeniem na prozę i interpretacją "Dzienników" Goebbelsa z drobnym komentarzem odautorskim (przydałoby się trochę więcej innych źródeł),ciąg przyczynowo-skutkowy historii tamtych czasów jest raczej tylko niezbyt często opisywanym tłem, i jeśli nie zna się faktów dotyczących Hitlera, wojny i polityki oraz nie wie się z czego wynikają różne zdarzenia, lektura, przypuszczam, może być nużąca. Uwaga druga: książka jest strasznie za wielka i za ciężka 😛 niewygodnie się czyta takie kobyły (900 stron!).

Nie jest to może arcydzieło, ale czyta się szybko i bezboleśnie. Mam kilka drobnych zarzutów i uwag, ale ogólnie warto poczytać, jeśli chce się poznać Ministra Propagandy Trzeciej Rzeszy, jego motywacje, charakter i sposób myślenia. Uwagi i zarzuty: książka raczej nie będzie dobrym wyborem dla osób, które nie orientują się w historii NSDAP, III Rzeszy i ogólnie 2 Wojny...

Dość żmudna lektura, wymagająca niekiedy iście sakramenckiej cierpliwości. Książka powstała w dużej mierze na bazie opublikowanej przed kilkoma laty (także w Polsce) pełnej i nieokrojonej wersji "Dzienników" Goebbelsa, stanowiących nieocenione źródło wiedzy tak na temat jego działalności publicznej i życia osobistego w latach 1924-1945, jak i w ogólności na temat hitlerowskich Niemiec oraz II Wojny Światowej. W przeszłości czytałem znakomitą biografię Ministra Propagandy III Rzeszy (a to przecież zaledwie jedno, choć chyba najważniejsze z piastowanych przez Goebbelsa stanowisk) pióra Ralfa Georga Reutha (opublikowaną przez "Iskry"),która - zważywszy na obecny stan wiedzy - dziełu Petera Longericha z pewnością nie dorównuje.
O ostrzeżeniu historii i o tym, że jej znajomość ustrzeże nas od dawnych błędów dość już chyba napisano, także z powtarzania podobnych banałów w tym miejscu czuję się zwolniony. Lektura książki Longericha jest jednak doświadczeniem cennym nie tylko z uwagi na jej imponujący, iście benedyktyński rozmach poznawczy, lecz także dlatego, że stanowi cenny wgląd w mechanizmy działania propagandy i kształtowania opinii publicznej w pożądanym przez polityków kierunku. Pomimo istnienia Internetu niewiele się w tej dziedzinie zmieniło, a kto wie, czy w świecie "memów" i zalewu informacyjnego zasygnalizowane tu zjawiska nie przybrały wręcz na sile. Sam zaś bohater... Można wprawdzie sięgnąć do opinii cytowanego na zewnętrznej stronie okładki Piotra Zychowicza, który z właściwą sobie intelektualną wnikliwością napisał, że "obraz (Goebbelsa),tak jako polityka, jak i jako głowy rodzinny, jest odpychający". To oczywiście smutna prawda i trudno temu zaprzeczyć. Mały, zakompleksiony urzędnik (z urzędniczej posady w banku zresztą zwolniony),cierpiący na głęboki narcystyczny uraz (zdiagnozowane podłoże wielu cierpień wieku dojrzałego),w dodatku borykający się z problemem szpotawej stopy (później dojdzie do tego wyjątkowo uciążliwa egzema),domagając się ciągłego uznania i uzależniony od pochlebstw swojego Fuehrera, nie zawahał się przed niczym, także kwestionowanie jego odpowiedzialności za zbrodnie III Rzeszy byłoby dzisiaj zachowaniem niepoważnym i kłamliwym (poświęconej Goebbelsowi książki Davida Irvinga szczęśliwie dotąd nie czytałem). Czegóż ten człowiek nie uczynił, by dowieść swojej urojonej wielkości? Liczne romanse (wśród nich ten najważniejszy, z czeską aktorką filmową Lidą Baarovą),skomplikowane relacje rodzinne (istnieją poszlaki wskazujące, że Magda Goebbels, jej niesławny mąż oraz Adolf Hitler tworzyli rodzaj trójkąta),całkowite uzależnienie od Hitlera (Goebbels zawsze zmieniał poglądy, gdy czynił to jego polityczny i osobisty mentor i pryncypał),otaczanie się bizantyjskim przepychem i niewyobrażalnym luksusem (coraz to nowe domy i posiadłości ziemskie, jachty i najnowsze marki samochodów),wszystko to tworzy obraz człowieka rozpaczliwie uciekającego przed bolesną prawdą o sobie i własnej przeciętności. Temu osobliwie narcystycznemu zakłamywaniu rzeczywistości towarzyszyły działania polityczne, których zwieńczeniem musiał być konflikt zbrojny. Jak zresztą mogło być inaczej, skoro dzięki uruchomieniu na gigantyczną skalę rozdawnictwa socjalnego państwo Adolfa Hitlera niemal od początku funkcjonowało "na kredyt". Wojna była tu sposobem na zapewnienie temu państwu środków niezbędnych do utrzymania odpowiedniego poziomu życia narodowo-socjalistycznego elektoratu, a w rezultacie także elity władzy. O tym wszakże Longerich już nie napisał, czemu dziwić się nie należy, gdyż przekraczało by to ramy tematyczne dzieła. Polecam wszakże znakomite, niegdyś przeze mnie tutaj recenzowane "Państwo Hitlera" Gotza Ally (wyd. FINNA),gdzie temat narodowo-socjalistycznej ekonomii omówiono w sposób wyczerpujący. Wszystko to da się jak widać należycie opisać, a może nawet zrozumieć. Niewielka z tego jednak pociecha, skoro by owe prywatne i społeczne iluzje ocalić Goebbels i jemu podobni nie zawahali się rozpętać jednej z największych tragedii, jakiej ludzkość kiedykolwiek zaznała.
Na koniec jeszcze jedno, może nie najcenniejsze, ale warte odnotowania spostrzeżenie. Jako Minister Propagandy Goebbels kładł nacisk na to, aby publiczne radio serwowało słuchaczom rozrywkę płytką, banalną i nieskomplikowaną. Im rzeczywistość wojenna stawała się trudniejsza, tym niższy był poziom medialnej rozrywki. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że doszukiwanie się tutaj analogii z tanim blichtrem współczesnych stacji radiowych byłoby pewnym nadużyciem, właścicielami tych ostatnich są wszak zazwyczaj podmioty prywatne, przynajmniej w teorii od struktur państwowych niezależne. Trudno jednak nie odnieść wrażenia, że konsumenci błahych treści bywają pożądanym, bo podatnym na "modelowanie" elektoratem. Ten ostatni jest zaś dla większości polityków niebezpieczny, tylko wtedy, kiedy oddaje się wymagającej sztuce krytycznego myślenia.

Dość żmudna lektura, wymagająca niekiedy iście sakramenckiej cierpliwości. Książka powstała w dużej mierze na bazie opublikowanej przed kilkoma laty (także w Polsce) pełnej i nieokrojonej wersji "Dzienników" Goebbelsa, stanowiących nieocenione źródło wiedzy tak na temat jego działalności publicznej i życia osobistego w latach 1924-1945, jak i w ogólności na temat...

Czyta się nie jak nudny podręcznik, a jak ciekawą opowieść. Warto. Polecam

Czyta się nie jak nudny podręcznik, a jak ciekawą opowieść. Warto. Polecam

Po tak obszernej książce spodziewałam się czegoś więcej. Zawiera parę interesujących faktów i fragmentów, ale liczyłam na więcej informacji z życia Ministra Propagandy. Odniosłam wrażenie, że jest to w sumie próba streszczenia jego dzienników...

Po tak obszernej książce spodziewałam się czegoś więcej. Zawiera parę interesujących faktów i fragmentów, ale liczyłam na więcej informacji z życia Ministra Propagandy. Odniosłam wrażenie, że jest to w sumie próba streszczenia jego dzienników...

Peter Longerich, jeden z najwybitniejszych historyków niemieckich, który specjalizuje się w pisaniu książek które przybliżają, postaci znane z ciemnej strony ludzkości, takie jak Himmler, czy Goebbels.
Każda z tych rozpraw, swoim rozmiarem i nagromadzeniem faktów, niejednego czytelnika uczyniła niedostępnym na wiele godzin.Bo co by nie mówić o tematach jego książek, są one zaskakująco ciekawie napisane.

"Goebbels-Apostoł diabła", to jedna z tych właśnie opowieści.Jak sam tytuł sugeruje opowiada ona o jednym z najsłynniejszych zbrodniarzy, ministrze propagandy III Rzeszy.W swojej książce autor opisuje życie
mężczyzny, zaczynając od jego narodzin, stopniowo przechodząc do sytuacji, które zdaniem pisarza wpłynęły na charakter i późniejsze działania Josepha.

Nie opiera się tu tylko na materiałach dostępnych z tamtych czasów, czy analizach historycznych, ale również na liczącym tysiące stron pamiętniku Goebbelsa, który inteligentne wywody przeplatał kompletnym bełkotem i peanami osoby Hitlera.
Co by nie mówić o tym zakompleksionym i pełnym niezdecydowania człowieczku, jednego można być pewnym.Kochał swojego małego kaprala z całego serca i pozostał mu lojalny do końca życia.Mało tego, zabił swoją żonę, oraz szóstkę dzieci, aby po śmierci Fuhrera, nie żyły w świecie bez niego.


Interesująca i pełna faktów biografia, to trzeba przyznać.Jedno co mi przeszkadzało, to wstawki, ze wspominanych przeze mnie wspomnień ministra.Takich banałów dawno nie czytałem, a pisał to człowiek, który będąc ministrem propagandy umiał przekonać do swoich racji niemal każdego.
Pozycja wzbogacona zdjęciami.Książkę otrzymałem, dzięki uprzejmości wydawnictwa Prószyński i s-ka.

Peter Longerich, jeden z najwybitniejszych historyków niemieckich, który specjalizuje się w pisaniu książek które przybliżają, postaci znane z ciemnej strony ludzkości, takie jak Himmler, czy Goebbels.
Każda z tych rozpraw, swoim rozmiarem i nagromadzeniem faktów, niejednego czytelnika uczyniła niedostępnym na wiele godzin.Bo co by nie mówić o tematach jego książek, są one...

kolejna biografia Goebbelsa nie wnosi do tematu nic nowego, prawie w całości streszczenie dzienników ministra propagandy, wiele lat temu zrobił to już Irving
jeżeli ktoś nic o Goebbelsie do tej pory nie czytał to mimo wszystko warto, poza tym dla "fanatyków" tematu.

kolejna biografia Goebbelsa nie wnosi do tematu nic nowego, prawie w całości streszczenie dzienników ministra propagandy, wiele lat temu zrobił to już Irving
jeżeli ktoś nic o Goebbelsie do tej pory nie czytał to mimo wszystko warto, poza tym dla "fanatyków" tematu.