„Kwietniowa czarownica” to powieść silnie zakorzeniona w uniwersalnych problemach z elementami realizmu magicznego. Axelsson nakazuje swoim bohaterkom ponownie przeżywać przeszłość, aby zrozumiały siebie właściwie. Każe myśleć o człowieku jako o postaci skomplikowanej, jednostce nieustannie walczącej z różnymi przeciwnościami losu, co stanowi refleksyjne wyzwanie.
Christina, Margareta, Birgitta. Trzy przyszywane siostry i różne żywioły. Rozwiązłość niepokornej Birgitty poskutkowała alkoholizmem i narkomanią. Christinie po wielu wyrzeczeniach udało się zostać lekarką, mężatką, matką, jednak wciąż nierozumianą i samotną w rodzinie. Margarecie towarzyszą romanse zamiast prawdziwej i oddanej miłości. Kobiety żyły na miejscu brakującego "czwartego żywiołu" - Desiree - biologicznej córki Ellen, oddanej z powodu porażenia mózgowego. Czy Christina, Margareta i Birgitta miały zostać remedium na pustkę?
Ciało Desiree jest nieruchome, ale dusza wolna niczym ptak, wnętrze niezwykle bogate. To kwietniowa czarownica. Przenosi się umysłem do ciał ludzi i zwierząt. W ciele pielęgniarki czuje dotyk, jako ptak przemierza przestrzenie. Tak obserwuje trzy kobiety, które zabrały jej miejsce i życie.
Proza Axelsson to wszechstronny traktat o człowieczeństwie. Sprzeciw wobec bezmyślnego traktowania niepełnosprawnych, analiza nieszczęśliwych rodzinnych relacji, krytyka społecznej niesprawiedliwości. Axelsson tworzy anty-domy. Cztery ściany, w których mają miejsce tragedie, nie powinny trwać wokół dziejących się dramatów, wypuszczać z siebie osób wykarmionych paskudnymi wzorcami. Takie jednostki potrzebują czyjejś pomocy, ponieważ niezwykle trudno jest sobie samemu poradzić z dramatami przeżytymi jako małoletnia i wrażliwa osoba. „Kwietniowa czarownica” to poważna, ambitna powieść obyczajowo-psychologiczna, o treściach dotykających nieprzemijających problemów, ukazanych na tle szwedzkiego społeczeństwa lat 50. Skumulowanie cierpienia na 400 stronach. Proza z wyższej półki.

„Kwietniowa czarownica” to powieść silnie zakorzeniona w uniwersalnych problemach z elementami realizmu magicznego. Axelsson nakazuje swoim bohaterkom ponownie przeżywać przeszłość, aby zrozumiały siebie właściwie. Każe myśleć o człowieku jako o postaci skomplikowanej, jednostce nieustannie walczącej z różnymi przeciwnościami losu, co stanowi refleksyjne wyzwanie....