Jest to trzecia część perypetii życia codziennego mieszkańców Kozienic.
Tym razem spotykamy się z bohaterami w maju, gdzie gorąca wiosna w pełni. Młodzi bohaterowie książki maja przed sobą matury oraz trudne decyzje do podjęcia u progu dorosłości. Czy problemy współczesnego świata interesują mieszkańców Kozienic? Czy warto być odważnym i walczyć o swoje?
Ciepła, życiowa powieść obyczajowa. Autorka pięknie ukazuje w niej klimat Kozienic, miasteczka , które znam osobiście, bo moje rodzinne strony to niedalekie jego okolice. Wiem , że jest już następna część tej serii i z ciekawością po nią sięgnę, bo na końcu tego e-booka autorka zdradziła trochę co wydarzy się w
“Wieży samotności.”
Serdecznie polecam jeśli nie znacie jeszcze serii kozienickiej.

Jest to trzecia część perypetii życia codziennego mieszkańców Kozienic.
Tym razem spotykamy się z bohaterami w maju, gdzie gorąca wiosna w pełni. Młodzi bohaterowie książki maja przed sobą matury oraz trudne decyzje do podjęcia u progu dorosłości. Czy problemy współczesnego świata interesują mieszkańców Kozienic? Czy warto być odważnym i walczyć o swoje?
Ciepła, życiowa...

❤Książka, którą przytulam do serca i traktuję jak najlepszego przyjaciela. Wiem, że mnie pocieszy, uspokoi, owinie subtelnym kokonem bezpieczeństwa i ciepła. Tak już z nimi jest, książki Eweliny Matuszkiewicz opowiadają o codziennym życiu, dla niektórych być może szarym i zwyczajnym, ale dla mnie właśnie w tym tkwią ich magiczne moce.

Tym razem akcja toczy się wiosną, w Kozienickim liceum młodzi ludzie przygotowują się do egzaminu dojrzałości i rzeczywiście poczułam pierwsze nieśmiałe promienie słońca na policzkach, upajający i świeży zapach ziemi, która zaczyna ożywać i to uczucie, że świat stoi przed tobą otworem i niesie ze sobą mnóstwo ciekawych rzeczy. Oczywiście fabuła wraca także do znanych już bohaterów, zwłaszcza do Mai, której losy od pierwszego tomu śledzę z wypiekami na twarzy. Tym razem też sporo się dzieje.

Cały powieść kręci się wokół nienachalnie przeplecionej z losami bohaterów ekologii. Kozienicom grozi skażenie środowiska, w pobliskich lasach brakuje wody, schną trawniki. To problemy, które dotyczą każdego z nas codziennie i fajnie, że autorzy umieszczają takie wątki w powieściach. Być może komuś otworzy to szerzej oczy.

-
Czytajcie, czytajcie! Książki z serii o Kozienicach to według mnie jedne z najlepszych powieści obyczajowych, które miałam okazję czytać. Każdy tom jest odrobinę inny, porusza odmienne problemy, ale łączy je wspólny mianownik - pochwała codzienności i zwyczajności i to w taki sposób, że aż ciepło się robi na sercu. Losy bohaterów nie obfitują w traumatyczne wydarzenia, a jednak powieść czyta się z olbrzymim zainteresowaniem. To zasługa autorki, która pisze tak, że czujemy jakbyśmy podglądali naszych sąsiadów przez dziurkę od klucza. Bardzo lubię odkrywać podobne uczucia podczas czytania i was też do tego gorąco zachęcam.

❤Książka, którą przytulam do serca i traktuję jak najlepszego przyjaciela. Wiem, że mnie pocieszy, uspokoi, owinie subtelnym kokonem bezpieczeństwa i ciepła. Tak już z nimi jest, książki Eweliny Matuszkiewicz opowiadają o codziennym życiu, dla niektórych być może szarym i zwyczajnym, ale dla mnie właśnie w tym tkwią ich magiczne moce.

Tym razem akcja toczy się wiosną, w...

"I pamiętaj, nie musisz się na wszystko zgadzać."
⠀
Każdy z nas ma prawo do wyrażania własnego zdania i każdy z nas może używać słowa nie. Czasem myślę, że nie wypada komuś odmówić, ale wtedy pojawia się druga myśl, że nie powinnam robić czegoś co mi się nie podoba. Ale tego musiałam się nauczyć.
Jesteś asertywna\asertywny?
⠀
"Cudne manowce" wpisują się dziś w #instawtorek u Dominiki @kobiecafotoszkola, którego tematem jest #architektura. Okładka przyciąga wzrok, a historia zapisana na kartach niesie przesłanie.
Akcja oczywiście ma miejsce w Kozienicach. Prócz Mai, którą znamy z poprzednich części, której życie trochę się pozmieniało, poznajemy czterech przyjaciół.
Filip, Oli, Milo i Iwo to tegoroczni maturzyści, z marzeniami oraz z własnymi pomysłami na życie. Ekologia, teatr, sport... Każdy z chłopaków wie, w którą stronę chce podążać, ale rodzice myślą, że wiedzą, co dla ich dzieci jest lepsze. Którą drogą pójdą młodzieńcy i co przyniesie każdy następny dzień? O tym przeczytanie w książce Eweliny Matuszkiewicz, którą polecam!

"I pamiętaj, nie musisz się na wszystko zgadzać."
⠀
Każdy z nas ma prawo do wyrażania własnego zdania i każdy z nas może używać słowa nie. Czasem myślę, że nie wypada komuś odmówić, ale wtedy pojawia się druga myśl, że nie powinnam robić czegoś co mi się nie podoba. Ale tego musiałam się nauczyć.
Jesteś asertywna\asertywny?
⠀
"Cudne manowce" wpisują się dziś w...

ciepła, optymistyczna, czekam na kolejny tom

ciepła, optymistyczna, czekam na kolejny tom

"- Jest jak pudełko lodów czekoladowych... - nawiązała do reklamy, którą kiedyś razem oglądały.

- ... chcesz ich zjeść jak najwięcej, ale jednocześnie nie chcesz, żeby kiedykolwiek się skończyły - dokończyła Ada. - Wiedziałam. Teraz opowiedz dokładnie, jak to się zaczęło!"

Czterech przyjaciół, Iwo, Milo, Olo i Filip, przygotowuje się egzaminów maturalnych. Każdy z nich ma swoje marzenia i plany na przyszłość. To czas by zdecydować, co jest dla nich najważniejsze i przekonać do tego bliskich. Po wygranych wyborach burmistrz wprowadza swoje porządki w mieście. Wszystko idzie po jego myśli do czasu, gdy włamanie do magazynów elektrowni naraża mieszkańców miasta na wyjątkowe niebezpieczeństwo. To nie jest, niestety, koniec złych wiadomości… Na murach pojawiają się prowokujące napisy nieznanej organizacji ekologicznej. Emerytowany policjant jest przekonany, że do Kozienic zawitali ekoterroryści. Ujawnienie kim są i powstrzymanie ich, będzie jego ostatnim śledztwem. Irmina zastanawia się, co można zrobić, by ocalić rodzinną piekarnię. W szkole ulubienica nauczycieli wiedziała jak odnosić sukcesy. Czy może dziś powiedzieć, że robi w życiu to, co najbardziej by chciała?

Czy cel uświęca środki? Skąd brać odwagę, by zmienić swoje życie? Jak rozpoznać, co jest dla nas naprawdę ważne? Na te i inne pytania próbuje odpowiedzieć autorka trzeciej już części historii bohaterów Kozienic - pani Ewelina Matuszkiewicz. Z jednej strony nowi, przebojowi bohaterowie, a z drugiej kontynuacje losów wybranych bohaterów "Białego latawca" oraz "Nocy kobiety".

Tak jak poprzednie części, ta pozycja podobała mi się równie bardzo. Język prosty, choć atrakcyjny, bohaterowie wyróżniający się, barwni i zabawni, a także tło akcji - przyjazne miasteczko z sąsiedztwa. Kolejne perypetie wplecione w karty książki, zabawne fragmenty, ale też pełne zwątpienia chwile, momentami przepełnione smutkiem czy grozą. Nie braknie tutaj również kilku zwrotów akcji. Wątek ekologiczny bardzo ciekawy i pasujący do reszty. Poza tym dotyka tematów naszego codziennego życia - marzenia, plany na przyszłość, miłość, przyjaźń, szczęście, aspiracje. Wszystko to skłania czytelnika do wielu refleksji.

Książkę bardzo przyjemnie się czyta i szybko. Idealna na jesienno-zimowe wieczory dla każdego, w każdym wieku. Dużym plusem jest jej uniwersalność. Momentami chwyta za serce, wciąga, autorka potrafi zaciekawić czytelnika. Już przy okazji poprzednich tomów wspominałam, że magią tej pozycji jest fakt, że czytelnik momentami czuje się tak, jakby był jednym z mieszkańców tego wspaniałego miasteczka albo jakby przyglądał się mieszkańcom z góry. Bardzo kibicowałam wszystkim bohaterom, zżyłam się z nimi.

Bardzo polecam ją każdemu, ponieważ opowiada ona o nas samych - o ludziach potrafiących marzyć, chcących odmieniać swoje życie i pragnących walczyć o swoje plany i marzenia. Pokazuje, że warto mieć tą nadzieję - nadzieję na lepsze jutro.

"- Jest jak pudełko lodów czekoladowych... - nawiązała do reklamy, którą kiedyś razem oglądały.

- ... chcesz ich zjeść jak najwięcej, ale jednocześnie nie chcesz, żeby kiedykolwiek się skończyły - dokończyła Ada. - Wiedziałam. Teraz opowiedz dokładnie, jak to się zaczęło!"

Czterech przyjaciół, Iwo, Milo, Olo i Filip, przygotowuje się egzaminów maturalnych. Każdy...

Początkowo dość sceptycznie podeszłam do ekologicznego wątku, jak się okazało niepotrzebnie. Ciekawie przeplatał się on ze wszystkimi bohaterami. ;)

Ciepła opowieść o wielu postaciach:
Irmina, inteligentna zaoczna studentka, pracująca w elektrowni, która pragnie ocalić rodzinną piekarnię przed zamknięciem. Pisze nawet o tym pracę licencjacką, ale jej ojciec nie chce słyszeć o żadnych zmianach i propozycjach wprowadzenia nowych produktów. Czy uda jej się przekonać ojca?

Czterech przyjaciół Iwo, Milo, Olo i Filip, tegoroczni maturzyści. Poza codziennymi problemami borykają się z decyzjami o swojej przyszłości, oczywiście przy akompaniamencie wszystkowiedzących rodziców. Pierwsze pocałunki, dziewczyny, skręty, nauka…

Jednemu z bohaterów nie jest obojętny los planety i inicjuje swoją cichą ekologiczną walkę, rozpoczynając w rodzinnych Kozienicach. Do czego jest zdolny?

Pojawia się także wątek Burmistrza, homoseksualisty, który próbuje odnaleźć się na nowo piastowanym stanowisku.

Najciekawszą bohaterką była dla mnie Maja. Rok temu rozwiodła się z mężem i teraz buduje swój związek z Mario. Początkowo ukrywają się ze swoim uczuciem, ale z biegiem czasu podejmują śmiałe decyzje… Osobiście, życzyłam im jak najlepiej.

Niestety ktoś włamuje się i kradnie radioaktywne materiały z kozienickiej elektrowni. Kto za to odpowiada? Jak bardzo pokrzyżuje to plany naszych bohaterów?

„Cudne manowce” są książką przyjemną w czytaniu, którą polecam czytelnikom w każdym wieku. Czasami zdarzało mi się przejeżdżać przez Kozienice, więc w pewnym stopniu było mi łatwiej ją odebrać.
Lekka opowieść, przedstawiająca losy wielu, różnych bohaterów. Choć przyznam, że początkowo ich ilość powodowała u mnie lekkie zagubienie.
Książka opowiada o marzeniach, planach na przyszłość, aspiracjach, ale także ważnych tematach, które skłonią nas do refleksji.
Chętnie przeczytałabym inne pozycje autorki.

Początkowo dość sceptycznie podeszłam do ekologicznego wątku, jak się okazało niepotrzebnie. Ciekawie przeplatał się on ze wszystkimi bohaterami. ;)

Ciepła opowieść o wielu postaciach:
Irmina, inteligentna zaoczna studentka, pracująca w elektrowni, która pragnie ocalić rodzinną piekarnię przed zamknięciem. Pisze nawet o tym pracę licencjacką, ale jej ojciec nie chce...

„Cudne manowce” to już trzeci tom opowiadający o mieszkańcach Kozienic i muszę przyznać, że wróciłam tam z wielkim sentymentem. Po jej skończeniu jestem jeszcze bardziej zauroczona. Klimatem. Społecznością. Kozienicami. Wydarzeniami. Wszystkim! Dlaczego? Bo tak naprawdę mimo tego, że każda książka opowiada inną historię, nowi bohaterowie są osią wydarzeń, to cały czas pojawiają się Ci, których już dobrze znamy, i potrafią zaskoczyć.

Autorce nie brakuje pomysłów, potrafi zaciekawić i podtrzymywać klimat poprzednich tomów, atmosferę małego miasteczka. Opowiada w taki rzeczywisty sposób, że mamy wrażenie jakbyśmy byli częścią tej społeczności, wśród rodziny, przyjaciół, znajomych. Dzięki temu tę książkę czyta się z wielkim zainteresowaniem, bo to urocze miejsce, z bohaterami takimi jak Ty czy ja.

To ciepła , przyjemna w odbiorze opowieść, nie uciekająca od ważnych tematów, ale skłaniająca do przemyśleń i możliwości wprowadzenia zmian w nasze życie. Opowieść o tym, by się nie poddawać i walczyć o swoje marzenia, a także o nadziei na lepsze jutro. Polecam!

„Cudne manowce” to już trzeci tom opowiadający o mieszkańcach Kozienic i muszę przyznać, że wróciłam tam z wielkim sentymentem. Po jej skończeniu jestem jeszcze bardziej zauroczona. Klimatem. Społecznością. Kozienicami. Wydarzeniami. Wszystkim! Dlaczego? Bo tak naprawdę mimo tego, że każda książka opowiada inną historię, nowi bohaterowie są osią wydarzeń, to cały czas...

„Cudne manowce” Eweliny Matuszkiewicz to kolejna powieść obyczajowa autorki z akcją toczącą się w Kozienicach.
Książka o niezwykłym klimacie. Ciepła, młodzieńcza fabuła. Czterech przyjaciół, Iwo, Olo, Milo i Filip przygotowuje się do matury. Każdy z nich ma już plany na przyszłość. Nie wszyscy jednak mogą sami o niej decydować. Są dorośli, a rodzice te najważniejsze decyzje chcą podejmować za nich. Czy potrafią walczyć o swoje pasje, marzenia, plany? Czy stać ich na odwagę?
Odwagi potrzeba również Mai. Rozwiedziona kobieta czuje, że Mario jest tym właściwym mężczyzną. Zna go od lat, był na jej weselu. Czemu więc ukrywa ten związek?
Natomiast Irmina, zdolna, zawsze z najlepszymi ocenami nie myśli jak wykorzystać swój potencjał. Bojąc się by nie upadł rodzinny interes nawet pracę licencjacką poświęca problemom rodzinnej piekarni.
Co jakiś czas na kolejnych budynkach pojawiają się ekologiczne napisy. Nowy burmistrz reaguje w momencie, gdy mieszkańcy Kozienic narażeni są na wyjątkowe niebezpieczeństwo. Okazuje się, że doszło do włamania do magazynu z niebezpiecznymi materiałami.
„Cudne manowce” to prawdziwa przyjemność czytania. Zwłaszcza teraz, w maju. To miesiąc matur. Fabuła przenosi czytelnika myślami do wspomnień. Jednego do tych sprzed kilku lat, innego do tych sprzed kilkunastu, a może i więcej. Daje możliwość zweryfikowania swoich marzeń, planów. Niezwykle cenna jest dla tych, którzy dopiero będą zdawać egzamin dojrzałości. Pomoże utwierdzić się w przekonaniu, że nigdy nie należy się poddawać. Za to warto walczyć o swoje marzenia.
GORĄCO POLECAM!

„Cudne manowce” Eweliny Matuszkiewicz to kolejna powieść obyczajowa autorki z akcją toczącą się w Kozienicach.
Książka o niezwykłym klimacie. Ciepła, młodzieńcza fabuła. Czterech przyjaciół, Iwo, Olo, Milo i Filip przygotowuje się do matury. Każdy z nich ma już plany na przyszłość. Nie wszyscy jednak mogą sami o niej decydować. Są dorośli, a rodzice te najważniejsze...

W Kozienicach życie toczy się swoim torem. Maja jest szczęśliwa z Mario. Przed młodzieżą matura. Irmina czeka na opinię o pracy licencjackiej i myśli jak rozwiązać problemy rodzinnej piekarni. Burmistrz ma się dobrze.
Sielankę przerywa pewne wydarzenie. To włamanie do magazynu z niebezpiecznymi materiałami. Jakby tego było mało na murach w mieście pojawiają się ekologiczne napisy...
♻️Życie w każdym zakątku rządzi się swoimi prawami. Jednym się to podoba, a innym nie. Tak samo jak każdy z nas ma swoje problemy. Jedni mniejsze, drudzy większe. Czasami trzeba wykazać się nie lada odwagą by chcieć i móc coś zmienić. Hmm... Tylko skąd brać ową odwagę?
♻️ Zżyłam się z bohaterami. Kibicowałam im, zwłaszcza w tym, trzecim, tomie. Świadczy to tylko o jednym. Polubiłam ich do tego stopnia, że chciałam dla nich jak najlepiej. Taka nieformalna symbioza. I zdecydowanie jednostronna, bo trudno wzajemności wymagać od nich wobec mnie. To książka traktująca o codzienności, o normalnych problemach i rozterkach. Nikt tu nie wyolbrzymia, nie przesadza. Przedstawione rozwiązania nie mogą być naszymi, stają się jedynie substytutem naszych rozterek. Sugerują i uczą. Celują we wskazówki. Nakierowują.
Podobał mi się klimat, niekonwencjonalność narracji oraz kreacja świata przedstawionego.
Lekko a jednocześnie czuć ducha problemu. Odnosi się wrażenie, że można sobie z nim poradzić. Chodzimy razem z bohaterami ulicami Kozienic jakbyśmy sami stamtąd byli, jakby wszystko co się dzieje, dotyczyło nas samych. Cudowne uczucie.

W Kozienicach życie toczy się swoim torem. Maja jest szczęśliwa z Mario. Przed młodzieżą matura. Irmina czeka na opinię o pracy licencjackiej i myśli jak rozwiązać problemy rodzinnej piekarni. Burmistrz ma się dobrze.
Sielankę przerywa pewne wydarzenie. To włamanie do magazynu z niebezpiecznymi materiałami. Jakby tego było mało na murach w mieście pojawiają się ekologiczne...