Seria sama w sobie jest świetna! Uwielbiam wszelkie retellingi, baśnie i bajki i kupiła mnie od praktycznie samego początku - pewnie też dlatego trochę zwlekałam z jej skończeniem. Ostateczne zakończenie też bardzo przypadło mi do gustu i jestem mega zadowolona i usatysfakcjonowana, bo jednak autor zakończył wszystkie wątki i nie zostawił mnie z poczuciem, że czegoś mi brakuje. Raczej w drugą stronę, bo ten tom był odrobinę męczący a całość jest zdecydowanie za długa. Ta druga trylogia... Fajny pomysł na kontynuację, ale szczerze mówiąc można by ją spokojnie o połowę skrócić, bo ewidentnie włączyło się wodolejstwo w trakcie pisania.

Ogólnie - zdecydowanie będę wspominać z uśmiechem i jest to jedna z bardziej lubianych serii, ale trochę za dużo niepotrzebnych stron ;).

Seria sama w sobie jest świetna! Uwielbiam wszelkie retellingi, baśnie i bajki i kupiła mnie od praktycznie samego początku - pewnie też dlatego trochę zwlekałam z jej skończeniem. Ostateczne zakończenie też bardzo przypadło mi do gustu i jestem mega zadowolona i usatysfakcjonowana, bo jednak autor zakończył wszystkie wątki i nie zostawił mnie z poczuciem, że czegoś mi...

Mam trochę mieszane uczucia. Koniec zdecydowanie za szybki w porównaniu do lekko przeciąganych wątków w trakcie akcji. Nie uroniłam łzy (co jest raczej niemożliwe znając moją osobowość). Mam wrażenie że pełen potencjał nie został wykorzystany (?) Jakby niektóre rzeczy były wymyślane na szybko, nie miały odpowiedniej wartości. Osobiście uważam że seria powinna zakończyć się na 3 części. Jednakże momentami bawiłam się dobrze. Naciągana 7

Mam trochę mieszane uczucia. Koniec zdecydowanie za szybki w porównaniu do lekko przeciąganych wątków w trakcie akcji. Nie uroniłam łzy (co jest raczej niemożliwe znając moją osobowość). Mam wrażenie że pełen potencjał nie został wykorzystany (?) Jakby niektóre rzeczy były wymyślane na szybko, nie miały odpowiedniej wartości. Osobiście uważam że seria powinna zakończyć się...

Jedyny prawdziwy król autorstwa Somana Chaininiego jest zwieńczeniem serii Akademia Dobra i Zła oraz przygód Agaty, Tedrosa, Sofii, no i oczywiście Horta. Bo jakże by można go pominąć.

Ta książka nie zmieniła mojego zdania, że seria zyskałaby, gdyby skończyła się na trzecim tomie - jaki trylogia w ciekawy sposób zamykała wątki Akademii i losy Kamelotu, choć ciekawe, z samą szkołą aż tak wiele nie miały wspólnego.

Oczywiście zgodzę się, że Tedros nie był gotowy być królem i ostatnie trzy książki nie tylko pokazały to dobitnie, ale również ukazały jego przemianę. Poprzez zawiłości fabuły, nasz młody król przeszedł odpowiednią przemianę, która wymusiła w nim dorośnięcie i dojrzałe zachowania. To miła odmiana w jego przypadku - bo ile można być impulsywnym chłopcem, który na wszystko rzuca się z mieczem?

Co do innych bohaterów - także trzeba przyjąć, że dorośli. Może nie wszyscy, niektórzy pozostali tak samo niedojrzali co wcześniej (czytaj Sofia). Z pewnością zamiana zaszła w Agacie - w końcu zaczęła akceptować decyzję innych i przestała się w nie wtrącać, nauczyła się ufać swoim przyjaciołom, a to ważna umiejętność.

Co do Sofii... Ja naprawdę nie wiem, co po ona się znajduje w tej książce. Napędza wszystkie źle wydarzenia i niewiele pomaga w tych dobrych. Bo, spójrzmy prawdzie w oczy, bez niej Tedros wciąż byłby królem. Fakt, może dorośnięcie zajęłoby mu trochę dłużej, ale nie byłoby wojny o tron Kamelotu. Do którego odzyskania Sofia nie przyczyniła się jakoś zacnie - w gruncie rzeczy mogło jej nie być i stałoby się to samo. To komplikacja, która zostawiona jest chyba tylko przez sentyment do "dawnych" lat ich życia w Akademii. Gdzie również była winna wszystkiemu, co się wydarzyło, ale to może już zostawmy.

Seria zamieniła się w baśniową Modę na sukces w wersji 13+. Nagle wszystkie drzewa genealogiczne obracają się o 180° tylko po to, by zaraz znowu zrobić zwrot. Co więcej, odkrywamy coraz więcej związków, o które wcześniej naszych bohaterów nawet nie podejrzewaliśmy.

Nie wybaczę jednego z tych związków. Tutaj spoiler - Hort i Sofia. Dlaczego?! Ona na niego nie zasługuje!!!!

Hort niesie te książki na własnych plecach. Ratuje wszystko. Wszystko. Zdecydowanie to moja ulubiona postać. Te kilka rozdziałów, w których autor podjął próbę przekonania czytelników, jakoby ukochany chłopiec-wilk zginął, spędziłam na pobieżnym śledzeniu akcji i wyszukiwaniu jego imienia w tekście. Może dlatego końcowe wydarzenia nie wywarły na mnie żadnego wrażenia. Tutaj znowu spoiler!

Tedros wygrał i został królem? Jej, ale no bądźmy szczerzy, jak mogłoby być inaczej? Zginął przy tym? Aha, ale gdzie jest Hort?

Cieszę się, że ta historia się zakończyła. Zasłużyła na swoje zakończenie, choć ta część cyklu nie była tak dobra jak jej wcześniejsza połowa.

Jedyny prawdziwy król autorstwa Somana Chaininiego jest zwieńczeniem serii Akademia Dobra i Zła oraz przygód Agaty, Tedrosa, Sofii, no i oczywiście Horta. Bo jakże by można go pominąć.

Ta książka nie zmieniła mojego zdania, że seria zyskałaby, gdyby skończyła się na trzecim tomie - jaki trylogia w ciekawy sposób zamykała wątki Akademii i losy Kamelotu, choć ciekawe, z samą...

Literackie wzorce zwykle są dość schematyczne, bo bazują na religijnych uprzedzeniach, a one jasno wskazują jak wyglądają dobrzy i źli. Grzech zawsze był postrzegany jako coś, co deformuje ciało, sprawia, że brzydota zaczęła być kojarzona jako ingerencja złych mocy. To z kolei przełożyło się na wzorce w sztuce: dobrzy bohaterzy przyciągali uwagę urodą, źli odpychali brzydotą. Wystarczyło na nich spojrzeć, żeby wiedzieć, co będzie dalej, komu życzyć źle. Soman Chainani łamie te wzorce, wychodzi poza nie w serii „Akademia Dobra i Zła”.
W pierwszym tomie wchodzimy do świata, w którym wszystko działało według znanych schematów i nikt nie mógł pomylić się w ocenie cech charakteru bohatera. Taki porządek trwał do czasu, kiedy stało się coś dziwnego, przez co dobro i zło zaczęły się mieszać. Ale czy na pewno nastąpiła zmiana czy może to wynik innego spojrzenia otoczenie i odkrycia, że zła królowa może być piękna, cudowna księżniczka może wspierać armię złych gnomów. Brzydka okaże się dobrą i skromną oraz mądrą bohaterką. Pierwszy tom sprawia, że zaczynamy nieco inaczej patrzeć na baśnie, stereotypy, snute z nich historie pełne magii i intryg.
Dwie główne bohaterki to przepiękna Sofii, która wydaje się idealną kandydatką na absolwentkę Akademii Dobra oraz odegranie roli cudownej księżniczki z baśni. Jej przeciwieństwem jest brzydka, ubrana w workowe suknie Agata: wypisz, wymaluj chodzące zło. Ale czy aby na pewno?
Wszystko zostaje wywrócone do góry nogami w czasie porwania dziewczyn. Trafiają one do Puszczy i wówczas dochodzi do zamiany miejsc: Sofii trafia do Akademii Zła, a Agata do Akademii Dobra. I wtedy właśnie poznajemy bohaterki, które łączą wspólne dziwne doświadczenia. Czy ta zamiana jest dobra? Co pozwoli im ona odkryć? Jak wpłynie to na ich życie?
W drugim tomie widzimy, że dziewczyny nie chcą być już słabymi, pustymi i zależnymi od innych bohaterkami baśni. Postanawiają wziąć życie we własne ręce, wyjść poza schematy i uwolnić się od konieczności polegania na męskiej tężyźnie. Patrząc na męskich bohaterów baśni widzimy tępych osiłków, którzy swoją pozycję zyskują dzięki kulturowym przekonaniom, że są tymi lepszymi od kobiet. Widzimy tu też pięknie rozwijającą się przyjaźń między dziewczynami. Bazuje ona na przyjaźni
W trzecim tomie akcja nieco spowalnia. Mamy tu dużo ważnych rozmów i przede wszystkim zastanowienie się, co dzieje się, kiedy baśń się kończy. To na szczęście nam nie grozi. Za to możemy przyjrzeć się zamkniętym razem Agacie i Tedrosowi. Okazuje się, że wspólne życie, kiedy nie trzeba nic robić, trzeba ciągle być ze sobą wcale nie jest takie łatwe. Z każdym dniem bohaterzy coraz bardziej się nienawidzą i jednocześnie coraz bardziej tęsknią za Sophią. Nasi bohaterzy po raz kolejny muszą walczyć o swoje szczęśliwe zakończenie, bo tu nic nie jest takie łatwe i piękne jak w baśniach.
Czwarty tom przenosi nas w rodzinne strony Tedrosa, pozwala zobaczyć koronację (niepełną),przyjrzeć się przygotowaniom do ślubu. Agata jest w wirze zajęć. Ciągle oceniana, strofowana i odcinana od ukochanego. Wydawałoby się, że w końcu czeka ich nudne życie. Zwłaszcza, że Sophie została dziekanem Akademii Zła i całkowicie zmienia jej wygląd, a inni przyjaciele ruszyli na swoje misje. Szybko okazuje się, że zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Niby wróg został pokonany, ale pojawiają się nowi antagoniści, wśród których największym zagrożeniem będzie Wąż siejący postrach i zniszczenie. Nudna codzienność wywraca się do góry nogami i bohaterów czeka kolejna misja.
Piąty tom zatytułowany „Kryształ czasu” to kontynuacja losów Sofii i Agaty. Wchodzimy do świata, w którym fałszywy król zasiadający na tronie Kamelotu wydaje wyrok skazujący na prawowitego władcę, czyli Tedrosa. Jego losy mogła podzielić Agata, ale udaje jej się uciec. Z kolei Sofia jest w pułapce: fałszywy władca(Rhian) chce, aby została jego żoną. Aby uratować przyjaciół musi podjąć grę pozorów. Działania bohaterek nie są łatwe, ponieważ król ma coraz więcej zwolenników, a one muszą zdążyć nim ich baśnie z przyszłością Bezkresnej Puszczy zostaną zapisane na nowo.
„Jedyny prawdziwy król” to ostatni tom cyklu. Mamy tu kontynuację wcześniejszych wątków, pojawią się znani bohaterzy i kolejne wyzwania. Jak skończy się cała przygoda bohaterów?
Bardzo podoba mi się nieco inne spojrzenie na baśnie, pokazanie jak historia mogła wyglądać z innego punktu widzenia. Do tego poruszony jest tu motyw kłamstwa, tkwienia w błędzie. Do tego pokazuje, że nie ma czegoś takiego jak szczęśliwe zakończenia, bo życie ciągle podsuwa wyzwania.
Ciekawa, poruszająca ważne problemy opowieść o różnych wzorcach kulturowych, dostosowaniu się do wymogów tłumu, ale też wychodzeniu poza schematy, podejmowaniu śmiałych decyzji. Wydawałoby się, że tom szósty zamyka całą historię, a tu pojawia się kolejny zatytułowany „Początek” będący tomem 0,5 i zawierającym początkową historię, czyli losy dwóch braci będących dziekanami Akademii. Wchodzimy tu do świata bardzo dobrze znanego. Dowiadujemy się jak doszło do tego wszystkiego, co pojawiło się w kolejnych tomach Akademii, dlaczego niektóre wydarzenia miały taki, a nie inny bieg. Do tego dostajemy kolejną pouczającą opowieść z przetworzonymi motywami z baśni. Tym razem spotkamy się z Aladynem, dowiemy się jak trafił do niezwykłej szkoły, jaki był, skąd wziął magiczną lampę raz zobaczymy jego przemianę. Po raz kolejny przekonamy się, że świat nie dzieli się wyłącznie na „dobro” i „zło”, ale jest spektrum tych wartości. Do tego samo dobro może okazać się złe, a zło zaskakiwać czystym dobrem. Prawdę o bohaterach można odkryć tylko w murach szkoły. Główne skrzypce grają tu dwie pary bohaterów Aladyn i Kapitan Hak oraz Rhiana i Rafala. Każdy z nich musi odnaleźć swoją prawdziwą tożsamość. Czy im się uda i który jest którym? Co z tego wyniknie?
Soman Chainani wprowadza nas do świata pozornie chaotycznej opowieści, która z perspektywy wszystkich tomów staje się uporządkowana i pouczająca. Do tego autor wykorzystuje znane postaci, motywy, każe spojrzeć na nie z nieco innej, nowej perspektywy.

Literackie wzorce zwykle są dość schematyczne, bo bazują na religijnych uprzedzeniach, a one jasno wskazują jak wyglądają dobrzy i źli. Grzech zawsze był postrzegany jako coś, co deformuje ciało, sprawia, że brzydota zaczęła być kojarzona jako ingerencja złych mocy. To z kolei przełożyło się na wzorce w sztuce: dobrzy bohaterzy przyciągali uwagę urodą, źli odpychali...

Super książka!
Moim zdaniem druga trylogia tej serii jest dużo lepsza od pierwszej. Intryga ma więcej sensu, postacie nareszcie uczą się na błędach. Emocjonujący finał „ akademii dobra i zła”.
Kreacja postaci Japeta jest trochę inna niż Rafala, co bardzo szanuję bo łatwo było zrobić z niego kopię (UWAGA!!! Wielki spoiler!!!) ojca. Choć akcja wciąż przenosi się z miejsca na miejsce, nie jest chaotyczna.
Podsumowując:❤️! Mega polecam. Naprawdę warto.

Super książka!
Moim zdaniem druga trylogia tej serii jest dużo lepsza od pierwszej. Intryga ma więcej sensu, postacie nareszcie uczą się na błędach. Emocjonujący finał „ akademii dobra i zła”.
Kreacja postaci Japeta jest trochę inna niż Rafala, co bardzo szanuję bo łatwo było zrobić z niego kopię (UWAGA!!! Wielki spoiler!!!) ojca. Choć akcja wciąż przenosi się z miejsca...

Dawno tak długo nie czytałam książki. Ciągnęła mi się niezwykle, przez co straciłam wszelkie ochoty na czytanie. Nareszcie jednak to skończyłam. Nie było bardzo źle, ale i tak zostaje przy tym, że ta seria spokojnie mogłaby się skończyć na tomie trzecim. Raczej do tej serii nie powrócę, ale myślę, iż będę wspominać kilka wyjątkowych postaci.

Dawno tak długo nie czytałam książki. Ciągnęła mi się niezwykle, przez co straciłam wszelkie ochoty na czytanie. Nareszcie jednak to skończyłam. Nie było bardzo źle, ale i tak zostaje przy tym, że ta seria spokojnie mogłaby się skończyć na tomie trzecim. Raczej do tej serii nie powrócę, ale myślę, iż będę wspominać kilka wyjątkowych postaci.

***************************************************************
Instagram: www.instagram.com/bjcczyta
Facebook: www.facebook.com/bjcczyta
***************************************************************

***************************************************************
Instagram: www.instagram.com/bjcczyta
Facebook: www.facebook.com/bjcczyta
***************************************************************

Naprawdę mi się spodobała. Cudowny pomysł i niespodziewane zwroty akcji.
Polecam!

Naprawdę mi się spodobała. Cudowny pomysł i niespodziewane zwroty akcji.
Polecam!

Bardzo dobre zakończenie serii, czytało się z przyjemnością i pozostawiło po lekturze miłe wrażenie.

Bardzo dobre zakończenie serii, czytało się z przyjemnością i pozostawiło po lekturze miłe wrażenie.

Lubię tą serię. Jest lekka i nieskomplikowana. Miejscami przewidywalna ale też z niezłymi twistami. Kończy się dobrze bo jak inaczej skoro to baśń.

Lubię tą serię. Jest lekka i nieskomplikowana. Miejscami przewidywalna ale też z niezłymi twistami. Kończy się dobrze bo jak inaczej skoro to baśń.