Jak dla mnie było to bardzo emocjonujące zakończenie. Nie byłam przygotowana na takie zwroty akcji. Ostatni tom wydaje się bardziej spokojny. Uczucie bohaterów dojrzewa, zmienia się. Nie takiego zakończenia się spodziewałam, ale podobało mi się. Pasuje klimatem do całej trylogii. Polecam.

Jak dla mnie było to bardzo emocjonujące zakończenie. Nie byłam przygotowana na takie zwroty akcji. Ostatni tom wydaje się bardziej spokojny. Uczucie bohaterów dojrzewa, zmienia się. Nie takiego zakończenia się spodziewałam, ale podobało mi się. Pasuje klimatem do całej trylogii. Polecam.

Lekka przyjemna lektura...w sam raz jako przerywnik pomiędzy trudniejszymi tematami...

Lekka przyjemna lektura...w sam raz jako przerywnik pomiędzy trudniejszymi tematami...

Swoją przygodę z cyklem Niezmienni rozpoczęłam już ładnych parę miesięcy temu. A jednak wciąż tak wyraźnie pamiętam jak zawoalowaną podróż ścieżkami miłości, magii i walki o przetrwanie zapewniła mi polska autorka, jaką jest Agnieszka Ziętarska. I tak też przyszło mi dotrzeć do wielkiego finału, do zderzenia się z trzecim tomem trylogii, noszącym tytuł „Wieczny”. Do części, która uświadomiła mi, że historia losów Flory i Felisa jeszcze się nie skończyła, ona dopiero się rozkręca, bo największe wyzwania i zagrożenie czyhają na bohaterów właśnie teraz. Jako że niniejsza książka jest kontynuacją przygody rozpisanej na kartach Samobójcy i Nauczyciela, do zapoznania z recenzją zachęcam tych, którzy mają już na temat tej historii jakieś pojęcie. Oraz tych, którzy hołdują dobrej literaturze spod gatunku młodzieżowego fantasy.

ZARYS FABUŁY
Po ataku Przewodników pozostał krajobraz zgliszcz i śmierci. Świat już nie jest taki sam, zwłaszcza, że prawdziwe zagrożenie jeszcze nie odeszło. Wciąż czyha, a Flora i Felis są tego jak najbardziej świadomi. Wiedzą, że w grę wchodzi realna walka. O życie, o bliskich, o miłość, która teraz przechodzi próbę. Nie każdy jest im przychylny. Czy znajdą w sobie siłę, by walczyć? Czy w obliczu naciągających tragedii nie zapomną o tym, co najważniejsze? Czym jest wieczność? I czy w tej wojnie zwycięży sprawiedliwość?

CZYHAJĄCE ZAGROŻENIE
W Gmachu Nauczycieli trwają wielkie przygotowania. Praca wrze! Wszyscy są świadomi widma starcia, które w końcu nadejdzie. Felis, oprócz tego, że toczy nieustanną walkę z samym sobą, musi znosić przytyki ze strony ojca wciąż nieakceptującego Flory. Tymczasem dziewczyna staje się coraz bardziej załamana. Panosząca się wokół śmierć, poczucie utraty, bierne oczekiwanie, chciałaby być w centrum, poznać odpowiedzi na wiele pytań, które wciąż przed nią stoją. Jak zakończą się poszukiwania Lupusa? Kto okaże się tutaj prawdziwym zagrożeniem dla wroga? Kim tak naprawdę są Samobójcy?

FLORA I FELIS
Bohaterowie trylogii przeszli metamorfozę. Dojrzeli, nabrali pewności siebie i choć przyszło im funkcjonować w skrajnie trudnych czasach, nie zamierzają się poddać. Flora jest smutna i podłamana, ale na pewno nie chce pozostać bierna. Natomiast Felis zrobi wszystko, by zapewnić jej bezpieczeństwo, niezależnie od tego, jaką cenę przyjdzie mu za to zapłacić. Prawdziwa męska, rycerska postawa, która zdecydowanie mi zaimponowała. Choć udało mi się go polubić w poprzednich częściach, w tej udowodnił, że zdecydowanie na to wszystko zasłużył.

DYNAMICZNA AKCJA
W tle cała paleta różnych osobowości. Przyjaciele oraz wrogowie, ci, którzy pozytywnie zaskakują i ci, którzy w najmniej spodziewanym momencie szykują się do ataku. Pojawia się wyrazisty wątek z ojcem Flory, są straty poniesione po obu stronach, a akcja mknie w nieprzewidywalnym kierunku, jakże dynamiczna i finezyjna. Ze zdrowo dawkowanym elementem fantasy. Kamień księżycowy, ukryta moc i Cień, który od czasu do czasu dochodzi do głosu w narracji pierwszoosobowej.

MŁODZIEŻOWE FANTASY, CZYLI PODSUMOWANIE
Ostatni tom trylogii to historia o poświęceniu, walce o przetrwane, przyjaźni, odwadze, heroizmie i o wielkiej miłości, dla której nie liczą się okoliczności i wyzwania czy stawiane granice. Powieść o utracie, zwycięstwie, śmierci, czyli o różnych obliczach życia przedstawionych za pomocą finezyjnej i dekorowanej magią fabuły. Raczej zahaczając o podgatunek New Adult w wersji paranormal, aniżeli o urban fantasy czy mocne science fiction. Zarówno ten tom jak i całą serię rekomendowałabym czytelniczkom zaznajomionym z poprzednimi dwoma tomami. Są momenty romantyczne, namiętne, jest jednak przede wszystkim walka o lepsze jutro, o więzi nieoparte wyłącznie na fizyczności, a zakorzenione o wiele głębiej. Mnie autorka nie zawiodła, więc całą trylogię Niezmienni polecam i Wam.

https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2020/07/niezmienni-wieczny-agnieszka-zietarska.html

Swoją przygodę z cyklem Niezmienni rozpoczęłam już ładnych parę miesięcy temu. A jednak wciąż tak wyraźnie pamiętam jak zawoalowaną podróż ścieżkami miłości, magii i walki o przetrwanie zapewniła mi polska autorka, jaką jest Agnieszka Ziętarska. I tak też przyszło mi dotrzeć do wielkiego finału, do zderzenia się z trzecim tomem trylogii, noszącym tytuł „Wieczny”. Do części,...

Idealne zwieńczenie całej trylogii. Wzruszająca i piękna historia.

Idealne zwieńczenie całej trylogii. Wzruszająca i piękna historia.

I tak oto kończy się moja przygoda z nietuzinkową dziewczyną Florą, która zakochała się w Niezmiennym Felisie. Oczekiwałam finału z przytupem, a otrzymałam poprawne, acz pozbawione dynamiki wcześniejszych tonów rozwiązanie wszystkich wątków związanych z walką z Przewodnikami.

Ogólnie rzecz biorąc trylogia "Niezmienni" to bardzo ciekawa propozycja z gatunku "young adult fantasy", dzięki której możemy śledzić nieszablonowo przestawioną wędrówkę dusz oraz rozwój nastoletniej miłości, mającej przetrwać największe zawieruchy.

I tak oto kończy się moja przygoda z nietuzinkową dziewczyną Florą, która zakochała się w Niezmiennym Felisie. Oczekiwałam finału z przytupem, a otrzymałam poprawne, acz pozbawione dynamiki wcześniejszych tonów rozwiązanie wszystkich wątków związanych z walką z Przewodnikami.

Ogólnie rzecz biorąc trylogia "Niezmienni" to bardzo ciekawa propozycja z gatunku "young adult...

Moje trzecie i tym samym ostatnie spotkanie z tym magicznym światem, zbudowanym przez Panią Agnieszkę Ziętarską. Historia Niezmiennych, Flory i Felisa porwała mnie już od pierwszych stron i bardzo się cieszę, że miałam szanse sięgnąć po tę trylogię.

Ostatnia część to chyba zawsze jest przez nas ta najbardziej wyczekiwana książka, która odpowie nam na wszystkie pytania i rozwinie wszystkie wątpliwości. Tak było i z tą! Mnie finał bardzo się podobał, nie chce Wam za dużo zdradzać, ale myślę, że nie będziecie nim rozczarowani! W tej części akcja biegnie bardzo szybko, cały czas coś się dzieje, a my staniemy pośrodku bitwy. Aż mam ochotę napisać Wam, co się tutaj wydarzyło, ale ciii... nie będę nic spojlerować! Uwierzcie mi, jeśli przeczytaliście chociaż jedną z poprzednich części, to po zakończenie MUSICIE sięgnąć!

Aż mi przykro, że to było już ostatnie spotkanie z bohaterami. Cudownie wykreowany świat, który całkowicie mnie porwał. Polecam - od razu wszystkie trzy części! Do tego książki są przepięknie wydane i są cudowną ozdobą biblioteczki.

Moje trzecie i tym samym ostatnie spotkanie z tym magicznym światem, zbudowanym przez Panią Agnieszkę Ziętarską. Historia Niezmiennych, Flory i Felisa porwała mnie już od pierwszych stron i bardzo się cieszę, że miałam szanse sięgnąć po tę trylogię.

Ostatnia część to chyba zawsze jest przez nas ta najbardziej wyczekiwana książka, która odpowie nam na wszystkie pytania i...

"Dziwna sprawa z tym losem. Czasem igrał z nami, stawiając nas na krawędzi, kiedy indziej napawał wspaniałymi uczuciami, które pozwalały dokonywać rzeczy niemożliwych".

W przypadku serii czy też cyklu zawsze nadchodzi taki czas, gdy trzeba pożegnać się z ich ulubionymi bohaterami. Nie jest to łatwe, gdyż nie zawsze koncepcja zakończenia wykreowana przez autora jest zbieżna z naszymi wyobrażeniami. W przypadku trzeciego tomu "Niezmiennych" jestem usatysfakcjonowana z otrzymanego finału, poza jednym, małym wyjątkiem.

Agnieszka Ziętarska to absolwentka Wydziału Architektury i Urbanistyki na Politechnice Gdańskiej. Marzycielka, miłośniczka literatury, nie wyobraża sobie świata bez odrobiny magii. Jest szczęśliwą mamą, mieszkającą w malowniczej miejscowości na obrzeżach Gdańska. Zadebiutowała powieścią "Samobójca" rozpoczynającą serię pt. "Niezmienni".

Wzburzeni Niezmienni przygotowują się do buntu, mającego na celu pozbawić władzy Przewodników. Ci rozumieją zagrożenie, jakie może przybrać realny kształt, dlatego też starają się zniszczyć buntowników. Tymczasem Flora i Felis będąc w centrum walki o wolność i miłość, sami tracą najbliższych, a ich związek przeżywa kryzys.

Agnieszka Ziętarska w finałowym tomie swojego cyklu nie oszczędza bohaterów, serwując im sporo cierpienia. Otóż jest w tej części dużo śmierci, ale w szczególności odejście jednego z przyjaciół protagonistów, wywołuje dużo wzruszenia. Przyznam, że nie spodziewałam się tak spektakularnych odejść. Jest dużo śmierci, a co za tym idzie, Flora i Felis poddawani są wielkiej huśtawce emocjonalnej, co oczywiście wpływa na jakość łączącego ich uczucia. Przez niemal całą lekturę miałam nieodparte wrażenie, że autorka w tej części, w dużej mierze skupiła się na warstwie uczuciowej, dopiero pod koniec przyspieszając akcję.

Ciekawym okazało się rozwiązanie zagadki istnienia Samobójców, a co za tym idzie, także owianych wieloma legendami, Przewodników. Otrzymałam więc w końcu wiedzę, jaka intrygowała mnie od lektury pierwszego tomu tego cyklu. Do tego wszystkiego, w fabule pojawia się mroczny mężczyzna Cień, wzbogacając tym samym akcję o pierwiastek niedopowiedzenia i tajemnicy. Poznanie tożsamości tej osoby może okazać się dla wielu czytelników nie lada zaskoczeniem.

W fabule "Wiecznego" pojawił się jeden wątek, który według mnie jest zupełnie zbędny. Chodzi o pewną motocyklową podróż Flory i Nata oraz to, co się później między nimi wydarza. Nie jestem w stanie zrozumieć zachowania ukochanej Felisa i nie wiem w jakim celu autorka wprowadziła takie zamieszanie w życie bohaterów.

Cieszę się, że Agnieszka Ziętarska nie odeszła od koncepcji narracyjnej znanej z dwóch poprzednich części i w "Wiecznym" również przeplata między sobą pierwszoosobową narrację Flory i Felisa. Trzeci, finałowy tom cyklu "Niezmienni" to wedle mojej opinii dobre zwieńczenie całej historii miłości dwójki bohaterów. Dla miłośników poprzednich części to z pewnością lektura obowiązkowa.

https://www.subiektywnieoksiazkach.pl/

"Dziwna sprawa z tym losem. Czasem igrał z nami, stawiając nas na krawędzi, kiedy indziej napawał wspaniałymi uczuciami, które pozwalały dokonywać rzeczy niemożliwych".

W przypadku serii czy też cyklu zawsze nadchodzi taki czas, gdy trzeba pożegnać się z ich ulubionymi bohaterami. Nie jest to łatwe, gdyż nie zawsze koncepcja zakończenia wykreowana przez autora jest zbieżna...

I oto nadeszła pora na poznanie zakończenia Niezmiennych. Moment pożegnania z Florą i Felisem oraz liczną gromadką ich przyjaciół. Czekałam na ten moment kilka miesięcy, więc gdy tylko miałam okazję sięgnąć po Wiecznego, uczyniłam to czym prędzej, czując mrowienie w dłoniach i nieopisaną ciekawość, jak też Agnieszka Ziętarska postanowiła zwieńczyć swą trylogię.

I wiecie co? Poczułam się trochę rozczarowana, bo liczyłam na coś bardziej spektakularnego. Oczywiście nie twierdzę, że trzeci tom to totalne dno i kilometry mułu, ale na tle poprzednich części wypada dosyć... blado. Głównie przez przegadane pół książki i dość uporczywe podkreślanie relacji, więzi i miłości między dwójką głównych bohaterów. Właściwie od momentu, jak zaczęli być razem, a stało się to daaaawo temu ;) było wiadomo wszem wobec, że kochają się jak wariaci i jedno za drugim pójdzie w ogień, choćby i piekielny.

Te pierwsze, plus minus, dwieście stron jest więc ciut rozwleczone, a sama akcja nie powala tempem. Powiedziałabym, że momentami można poczuć znużenie. Dopiero potem nabiera rumieńców, by pod sam koniec pędzić niczym stado antylop zmierzających ślepo przed siebie ku przepaści, w ostatnim momencie wyhamowując na jej krawędzi. I niestety nie mogło się to obyć bez kilku ofiar. I choć autorka im bliżej była końca, tym szybszego nadawała tempa fabule, to właśnie te galopujące strony intrygowały najbardziej. Tutaj było najwięcej zaskoczeń, niewiadomych i emocji, które aż wibrowały w powietrzu. Samo zakończenie zaś... chyba każdy mógł się spodziewać, że będzie ona mniej więcej w tym klimacie. Ale czy to źle? To raczej miłe, wiedzieć, że... ach dowiecie się tego, gdy przeczytacie Wiecznego...

Muszę jeszcze wspomnieć o jednej rzeczy, która mnie okropnie raziła w tej historii. A mianowicie zachowanie Flory. Co prawda to jednorazowy „wyskok”, ale zdecydowanie zbędny. Gdy wojna wisi w powietrzu, a ktoś na ciebie poluję, głupotą jest iść „na tańce” się wyszaleć i odstresować, jednocześnie wystawiając się, jak soczyste mięsko na odstrzał. Kompletnie nie rozumiałam tej sceny i choć po czasie wiem, co Agnieszka Ziętarska chciała w ten sposób osiągnąć... Nadal podtrzymuje swoje zdanie – głupota w najczystszej postaci (oczywiście Flory).

A teraz przejdźmy do kolejnych plusów. Autorka przyzwyczaiła czytelników do narracji pierwszoosobowej z perspektywy głównych bohaterów. Tym razem jest nie inaczej, ale między nich wkrada się tajemniczy Cień, który jak się okazuje z czasem, trochę namiesza w życiu Flory i Felisa. Przyznaję, że kulminacja tego „wątku”, była wyborna. To, kim okazał się ów Cień i, co też zgotował młodej samobójczyni... Mistrzostwo.
Sama narracja z punktu widzenia głównych bohaterów niezmiennie pozwala zgłębić ich myśli i poznać emocje nimi targające. A czasami wzbudza przemożną chęć przełożenia obojga przez kolana i... dopowiedzcie sobie sami. :D

Niezaprzeczalnym plusem Wiecznego, jak i całej trylogii, jest lekkość, z jaką Agnieszka Ziętarska kreuje czasoprzestrzeń, w której osadziła bohaterów. Opisy są wybornie skreślone, bo nie ma takiej możliwości, by nie zobaczyć tego, o czym autorka pisze. To dzieje się samoistnie. Kilka stron i czytelnik znajduje się w zupełnie innej rzeczywistości.

Cykl Niezmienni jest zatem serią idealną dla młodzieży, która lubi powieści fantasy z wątkiem miłosnym. Nie załamujcie jednak rąk, jeśli nastoletni wiek macie dawno za sobą. Ja również i mimo to spędziłam, w sumie, kilkanaście fantastycznych godzin z książkami, które dosłownie się połyka, nawet jeśli nie do końca jest idealnie.
Dodam od siebie jeszcze tylko to, że z chęcią zobaczyłabym tę historię na ekranie – raczej jako serial niżeli film, bo dłużej mogłabym cieszyć się tą historią i byłby to ciekawy eksperyment. ;)

I oto nadeszła pora na poznanie zakończenia Niezmiennych. Moment pożegnania z Florą i Felisem oraz liczną gromadką ich przyjaciół. Czekałam na ten moment kilka miesięcy, więc gdy tylko miałam okazję sięgnąć po Wiecznego, uczyniłam to czym prędzej, czując mrowienie w dłoniach i nieopisaną ciekawość, jak też Agnieszka Ziętarska postanowiła zwieńczyć swą trylogię.

I wiecie...

Flora i Felis nadal nie mogą cieszyć się spokojnym życiem. W ich codzienności pojawia się coraz więcej przeciwności, a także muszą zmierzyć się z nowymi wyzwaniami. Na próbę zostaje wystawione uczucie, a także jednocześnie wzmacnia się siła przyjaźni. Dodatkowo jesteśmy świadkami mobilizacji i walki z osobami, które rzucają bohaterom kłody pod nogi.

To było fenomenalne zakończenie tej trylogii. Pokochałam bohaterów, jak i dałam szansę fantastyce. Autorka nie zawiodła mnie kolejny raz i przygotowała potężną dawkę emocji. "Wieczny" nie pozwala przejść obok siebie obojętnie. Wywołuje lawinę różnorodnych uczuć i momentami przyczynia się nawet do pojawienia się łez. Akcja nieustannie pędzi i nie pozwala czytelnikowi na chwilę wytchnienia. Pojawia się tutaj ryzyko czy podejmowanie decyzji, które w jednej chwili mogą wszystko zmienić. Zdecydowanie jest to walka z czasem...

ciąg dalszy: http://zaczytana-aniaa.blogspot.com/2020/03/wieczny-agnieszka-zietarska.html

Flora i Felis nadal nie mogą cieszyć się spokojnym życiem. W ich codzienności pojawia się coraz więcej przeciwności, a także muszą zmierzyć się z nowymi wyzwaniami. Na próbę zostaje wystawione uczucie, a także jednocześnie wzmacnia się siła przyjaźni. Dodatkowo jesteśmy świadkami mobilizacji i walki z osobami, które rzucają bohaterom kłody pod nogi.

To było fenomenalne...

"Wieczny" stanowi trzeci tom cyklu "Niezmienni". Autorka po raz ostatni zaprasza czytelników w podróż pełną magii, tajemnic i walki o przyszłość wolną, spokojną i beztroską. To właśnie w tym tomie wszystkie nierozwiązane sprawy doczekały się finału. W końcu! Dzieje się naprawdę wiele. Podziwiam autorkę, jak zgrabnie wszystko przemyślała i rozplanowała. Każdy element jest zasady, ma swój cel, swoje znaczenie. Pojawia się smutek, radość, tęsknota i nadzieja. Emocje mieszają się ze sobą, popychają bohaterów do różnych decyzji, a czas ucieka... Czy zwyciężą?

Trudno jest rozstać się z bohaterami, których się polubiło. Od samego początku z przyjemnością obserwowałam losy Flory, Felisa i ich przyjaciół. Każdy z nich przeszedł niebywałą metamorfozę. Każdy z nich wiele się nauczył, wiele doświadczył. Stali się silni, zdeterminowani, nieustępliwi i nieustannie gotowi do walki oraz poświęcenia w imię przyjaźń i lojalność.

Fabuła toczy się dynamicznie, a to przede wszystkim ze względu na przeplatanie się między sobą pierwszoosobowej, dwutorowej narracji z punktu Flory i Felisa. Ukazane losy z dwóch, zupełnie różnych perspektyw pozwoliły mi ponowie zżyć się z bohaterami i z ogromną dozą zaciekawienia i zaangażowania śledzić, w jaki sposób oboje reagują i odnoszą się na te same wydarzenia.

"Wieczny" to historia, w której Agnieszka Ziętarska przypomina, że niestety czasu nie da się cofnąć. Nie da się również wymazać z pamięci tego, co się wydarzyło. Ból, przerażenie i niepewność cały czas wypełniają życie Flory i Felisa. On jednak stara się zrobić wszystko, by Flora była spokojna, by nic jej nie raniło. Postawa Felisa jest godna do naśladowania. Warto mieć wokół siebie takich ludzi.

REASUMUJĄC: To była naprawdę wyjątkowa podróż! Cała trylogia emanuje tajemnicami, magią, zagadkami i niepowtarzalnym klimatem. Uzmysławia, że nigdy nie powinniśmy się poddawać, ale z zapartym tchem, wytrwałością i determinacją walczyć o to, o czym marzymy. Autorka pokazała, że przeznaczenie, mimo nieporozumień, przeszkód i braku drogowskazów potrafi przezwyciężyć wszystko i odnaleźć ścieżkę prowadzącą do celu. Polecam!

"Wieczny" stanowi trzeci tom cyklu "Niezmienni". Autorka po raz ostatni zaprasza czytelników w podróż pełną magii, tajemnic i walki o przyszłość wolną, spokojną i beztroską. To właśnie w tym tomie wszystkie nierozwiązane sprawy doczekały się finału. W końcu! Dzieje się naprawdę wiele. Podziwiam autorkę, jak zgrabnie wszystko przemyślała i rozplanowała. Każdy element jest...