Justyna Suchecka

Pani Justyna w swojej książce przeprowadza rozmowy z osobami, a każda z tych osób ma za sobą trudną drogę związaną ze zdrowiem psychicznym. Książka przede wszystkim tłumaczy i otwiera oczy, a przynajmniej ja tak odbieram jej cel. Uczy tego, aby nie oceniać innych, bo nigdy nie wiemy, jaka historia za nimi stoi. Pokazuje, jak my możemy pomóc, równocześnie zauważają, by nie przekroczyć granic drugiej osoby, a także swoich. To, co jest niewątpliwą zaletą tej książki, to różnorodne historie bohaterów, ponieważ dostajemy cały przekrój doświadczeń, co jest bardzo potrzebne. Pani Justyna oddała głos swoim rozmówcom, by to oni sami podzielili się z nami tym, co chcą i na tyle, w jakim stopniu są gotowi. Autorka zadbała także o to, aby w książce podkreślić rolę specjalistów, nie tylko poprzez omówienie tego w indywidualnych historiach bohaterów, ale również konsultując z nimi treść oraz udzielający im głosu. Wydźwięk książki jest bardzo ważny i myślę, że adresatami są głównie (lecz nie tylko!) dorastające osoby oraz ich rodzice. Niejednokrotnie autorka w książce zwraca się do młodych czytelników i mówi, aby o swoich problemach powiedziały zaufanej osobie dorosłej. Choć nie należę do grupy docelowej i tematy nie były mi obce, to jednak cenne było poznanie historii i zrozumienie przeżyć z punktu widzenia konkretnej osoby. Nie ukrywam, że miałam nieco inne oczekiwania wobec tej pozycji, jednak wynikały one głównie z tego, że sama nie zapoznałam się, o czym dokładnie ma być tak książka. Niemniej jednak myślę, że warto się z tą pozycją zapoznać, zwłaszcza w wieku nastoletnim lub posiadając nastolatka w rodzinie.