"Po raz ostatni był u stryja, kiedy miał trzynaście lat, i nie potrafiłby dokładnie określić, gdzie się jego dom znajduje. Czuł się obcy w tej okolicy. Trzymano go z daleka. Po śmierci ojca ktoś mu znalazł zajęcie, początkowo u notariusza, potem, jak gdyby to nie miało wielkiego znaczenia, w sklepie, gdzie sprzedawał koszule. Rzadko przypomimano sobie, że należy do rodziny, ale tym razem stryj Horacy zażądał jego przyjazdu."
"Tymczasem dalej było coś niepokojącego, złowieszcze niedomówienia kryły się w najprostszych zdaniach."

Te dwa cytaty najlepiej opisują książkę.

Julien Green jest mi znany z tego, że prowadzi głównego bohatera przez rzeczywistość z bagażem wewnętrznych dylematów, wątpliwości, wyrzutów sumienia, a w końcu i szaleństwa. Buduje postać w taki sposób, że trudno oderwać się od treści. Ponadto, sprawia, że, my udający zazwyczaj normalnych ludzi w naszych czasach i tak utożsamiamy się w jakimś stopniu z postacią. To jest wręcz nieuniknione.

"W samotności człowiek postępuje niekiedy tak dziwnie, że gdyby się widziało i czytało jego myśli, można by wziąć go za szaleńca."

Autor stworzył Wilfreda.
Wilfred jest młodym mężczyzną, bardzo wierzącym, aż tak wierzącym, że przeszkadza mu to myśleć. Uważa się za brudną osobę. Nosi w sobie noc, cień, który jest nawet w słoneczne południe.
Otacza go rodzina, na drodze staje miłość i dziwne obce postacie, przez które książka staje się momentami starą literaturą grozy.
Do tego dodane są opisy zimnego nieba, lasu i miasta.

Czuję, że to co napisałam to i tak mało. Symbolizm tej książki jest wielobarwny i wielowarstwowy. Nie jest to ksiażka do przeczytania na raz. Myślę, że przy każdym podejściu można zobaczyć w niej coś nowego.

"Po raz ostatni był u stryja, kiedy miał trzynaście lat, i nie potrafiłby dokładnie określić, gdzie się jego dom znajduje. Czuł się obcy w tej okolicy. Trzymano go z daleka. Po śmierci ojca ktoś mu znalazł zajęcie, początkowo u notariusza, potem, jak gdyby to nie miało wielkiego znaczenia, w sklepie, gdzie sprzedawał koszule. Rzadko przypomimano sobie, że należy do rodziny,...