Starsza pani w kryminale! Serio! Siedzi XD Uwielbiam te kobietę! Choć gdyby była moja matką albo babcia to bym oszalała XD Cudowne zdarzenia i przypadki kierują jej losem w sposób nieoczywisty XD. Dobra po prostu pani starsza pcha się wszędzie gdzie kłopoty i jest z tego sporo śmiechu.
Wiadomo ze sytuacje są naciągane i przerysowane ale hej ludzie, trochę luzu i poczucia humoru

Starsza pani w kryminale! Serio! Siedzi XD Uwielbiam te kobietę! Choć gdyby była moja matką albo babcia to bym oszalała XD Cudowne zdarzenia i przypadki kierują jej losem w sposób nieoczywisty XD. Dobra po prostu pani starsza pcha się wszędzie gdzie kłopoty i jest z tego sporo śmiechu.
Wiadomo ze sytuacje są naciągane i przerysowane ale hej ludzie, trochę luzu i poczucia...

Zośka Wilkońska znowu w akcji, tym razem… w więzieniu. O tym jak ona się tam dostała możecie przeczytać w poprzednich postach. Tam są recenzje dwóch pierwszych tomów.

W tym tomie króluje głupota i arogancja głównej bohaterki i już na wstępie chcę zaznaczyć, albo w sumie powiedzieć wam, że mi osobiście dwa pierwsze tomy bardziej podobały się niż ten. Sytuacje opisane były strasznie przekoloryzowane, główna bohaterka czasami zachowywała się jak nastolatka, a nie jak pani w starszym wieku (nawet patrząc na to jak biegała i nic więcej nie zdradzę, co ona tam robiła). Nie mniej jednak doskonale rozumiem, że jest to komedia, że to jakaś historia wykreowana w głowie i przelana na papier, więc się o nic nie czepiam. Ale zwyczajnie… tym razem Zośka mnie strasznie denerwowała i miałam ochotę rzucić książką, lecz ciekawość co będzie dalej wygrała.

Zośka jest w więzieniu. Wciąż upiera się, że ona nikogo nie zabiła, lecz nikt jej w to nie wierzy. Zostaje przydzielone jej małe mieszkanko… żartuję! Zostaje jej przydzielona cela, w której mieszkają już inne kobiety hmmm z ciekawą przeszłością. Zośka musi jakoś się do nich dopasować. Czy jej się to uda?

Cała książka to praktycznie same akcje – rzucanie majtek za siatkę spacerniaka, klękanie przed księdzem (nie zdradzę w jakim celu i to nie jest to o czym myślicie),ucieczka przez kratkę czy podpalenie – to tylko kilka sytuacji, w których starsza pani brała udział. Fajne jest to, że autor wplótł prawdziwe historie więźniarek.

Koniec końców, Zośka zostaje zwolniona z więzienia. W jaki sposób to następuje? Tego dowiecie się czytając trzeci tom! I uwaga! Na tym nie koniec… Zosia Wilkońska dalej wkracza do akcji, co tym razem będzie robiła? Za jakiś czas dowiecie się.

Zośka Wilkońska znowu w akcji, tym razem… w więzieniu. O tym jak ona się tam dostała możecie przeczytać w poprzednich postach. Tam są recenzje dwóch pierwszych tomów.

W tym tomie króluje głupota i arogancja głównej bohaterki i już na wstępie chcę zaznaczyć, albo w sumie powiedzieć wam, że mi osobiście dwa pierwsze tomy bardziej podobały się niż ten. Sytuacje opisane były...

Choć po tę książkę sięgnęłam zupełnym przypadkiem (bez znajomości poprzednich części serii) to i tak bawiłam się dobrze.

Perypetie Pani Zosi w więzieniu wciągnęły mnie od samego początku, podobnie jak jej humor i cięte riposty. Nie będę jednak ukrywała, że czasem miałam dość głównej bohaterki, która nieco przesadzała z poczuciem własnej wartości i wywyższaniem się ponad innych. Lekturę oceniam na dobrą, aczkolwiek nie porywającą. Na dłuższą metę, czytanie o przygodach Zofii Wilkońskiej może stać się nieco męczące.

Choć po tę książkę sięgnęłam zupełnym przypadkiem (bez znajomości poprzednich części serii) to i tak bawiłam się dobrze.

Perypetie Pani Zosi w więzieniu wciągnęły mnie od samego początku, podobnie jak jej humor i cięte riposty. Nie będę jednak ukrywała, że czasem miałam dość głównej bohaterki, która nieco przesadzała z poczuciem własnej wartości i wywyższaniem się ponad...

Tym razem energiczna emerytka sieje spustoszenie w więzieniu. Lektura nadal zabawna, lecz porównując do dwóch poprzednich części, nie aż tak bardzo.

Tym razem energiczna emerytka sieje spustoszenie w więzieniu. Lektura nadal zabawna, lecz porównując do dwóch poprzednich części, nie aż tak bardzo.

Można się uśmiać z perypetii Zosi, komedia kryminalna na nudne jesienne wieczory

Można się uśmiać z perypetii Zosi, komedia kryminalna na nudne jesienne wieczory

Po czwartą część już nawet nie sięgam. Tej nie skończyłam.

Po czwartą część już nawet nie sięgam. Tej nie skończyłam.

Słabiutkie to.

Słabiutkie to.

Miałam chwilkę przerwy od Zofii Wilkońskiej i zastanawiam się czy mało uważnie czytałam czy może zapomniałam co się działo w poprzednim czy może autora poniosło i zapomniał przelać na papier tego co miał w głowie. Kilka śmiesznych tekstów niestety nie ratuje tej lektury. Książka dla wytrwałych.

Miałam chwilkę przerwy od Zofii Wilkońskiej i zastanawiam się czy mało uważnie czytałam czy może zapomniałam co się działo w poprzednim czy może autora poniosło i zapomniał przelać na papier tego co miał w głowie. Kilka śmiesznych tekstów niestety nie ratuje tej lektury. Książka dla wytrwałych.

Uśmiałam się setnie. Zofia w tej części przeszła samą siebie. Polecam bardzo formę audiobooka, przeczytana genialnie. Ja nie mogę się od tej sagi oderwać .

Uśmiałam się setnie. Zofia w tej części przeszła samą siebie. Polecam bardzo formę audiobooka, przeczytana genialnie. Ja nie mogę się od tej sagi oderwać .

Ten tom rozgrywa się w więzieniu. Ogółem ciekawie, ale pod koniec autor odpłynął na tyle, że powoli gubiłam się co się dzieje. Mimo to pozostaje wysoka ocena.

Ten tom rozgrywa się w więzieniu. Ogółem ciekawie, ale pod koniec autor odpłynął na tyle, że powoli gubiłam się co się dzieje. Mimo to pozostaje wysoka ocena.