Książka „Narzeczona na chwilę” jest debiutem autorki,moim zdaniem całkiem dobrym debiutem. Książkę czytało się lekko i przyjemnie. Duży plus za pokazanie perspektywy i Mackenzie,i Quintena, idealnie pokazywało to jakie emocje towarzyszyły jednemu i drugiemu bohaterowi. Niestety w pewnym momencie ich historia zaczęła mi się dłużyć.
Co na minus ? Brak rozmowy. Kiedy udając narzeczeństwo zaczęli coś do siebie czuć,nie wiedzieli jak mają sobie z tym poradzić,nie rozmawiali o tym,unikali tematu,tłamsili swoje uczucia. O ile by było to łatwiejsze,gdyby ze soba szczerze porozmawiali i schowali dumę do kieszeni.
Koniec był dosyć zaskakujący,miał zachęcić do sięgnięcia po drugą część,myślę,że można by było zamknąć tą historię w jednym tomie ale zapewne sięgnę po kontynuację. Recenzje piszę po pewnym czasie od przeczytania i po przemyśleniu i z perspektywy tego czasu podoba mi się nieco mniej niż zaraz po przeczytaniu.

Książka „Narzeczona na chwilę” jest debiutem autorki,moim zdaniem całkiem dobrym debiutem. Książkę czytało się lekko i przyjemnie. Duży plus za pokazanie perspektywy i Mackenzie,i Quintena, idealnie pokazywało to jakie emocje towarzyszyły jednemu i drugiemu bohaterowi. Niestety w pewnym momencie ich historia zaczęła mi się dłużyć.
Co na minus ? Brak rozmowy. Kiedy udając...

Po dwóch dniach nie pamiętałąm już o czym byłą ta książka.

Po dwóch dniach nie pamiętałąm już o czym byłą ta książka.

„Narzeczona na chwilę” jest pierwszym tomem dylogii zatytułowanej „Narzeczona” autorstwa Moniki Serafin. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Autorki, ale jak najbardziej udane. W mojej ocenie pomysł na fabułę powieści trafiony, a historia opowiedziana w ciekawy sposób. Książka jest debiutem literackim Autorki według mnie napisanym bardzo dobrze i udanym. Autorka świetnie wykreowała bohaterów, którzy są wyraziści. Głównymi bohaterami są Mackenzie Wilson i Quinten Warrick – para młodych ludzi, których wspólna relacja rozpoczyna się w dość niekonwencjonalny sposób. Jak przebiegała ich historia – zainteresowanych oczywiście odsyłam do kart powieści. Lekkie pióro Autorki powoduje, że książkę czyta się płynnie i szybko. Dużym atutem powieści jest zastosowanie narracji z perspektywy obojga bohaterów, co pozawala poznać cechy charakterystyczne, emocje i motywy działania każdej ze stron. Książka jest z kategorii literatura obyczajowa i moim zdaniem dobrym jej przedstawicielem. Jest to lekka i przyjemna historia, przy której można zrelaksować się i odpocząć. Polecam.

„Narzeczona na chwilę” jest pierwszym tomem dylogii zatytułowanej „Narzeczona” autorstwa Moniki Serafin. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Autorki, ale jak najbardziej udane. W mojej ocenie pomysł na fabułę powieści trafiony, a historia opowiedziana w ciekawy sposób. Książka jest debiutem literackim Autorki według mnie napisanym bardzo dobrze i udanym. Autorka...

Podobało mi się. Taka miła, lekka i przyjemna w odbiorze. Polecam.

Podobało mi się. Taka miła, lekka i przyjemna w odbiorze. Polecam.

Mackenzie w wyniku tragicznego wypadku siostry musi zaopiekować się siostrzenicą. Kobieta rzuca studia i podejmuje pracę sprzątaczki w Warrick Industries. Pewnego dnia dostaje propozycję pracy jako asystentka.
Quinten Warrik dowiaduje się, że dziadek przepisze mu swoje udziały w firmie tylko wtedy, gdy ten ożeni się przed trzydziestym rokiem życia. Mężczyzna ma dwa tygodnie na znalezienie narzeczonej i sfinalizowanie związku.

Uwielbiam książki z motywem udawanego związku, więc czemu porzuciłam tę książkę w połowie? Nie wiem. Ogólnie rzecz biorąc, to ta książka jest naprawdę dobra. Jak zaczęłam czytać, to nie mogłam się oderwać. Polecam :)

Mackenzie w wyniku tragicznego wypadku siostry musi zaopiekować się siostrzenicą. Kobieta rzuca studia i podejmuje pracę sprzątaczki w Warrick Industries. Pewnego dnia dostaje propozycję pracy jako asystentka.
Quinten Warrik dowiaduje się, że dziadek przepisze mu swoje udziały w firmie tylko wtedy, gdy ten ożeni się przed trzydziestym rokiem życia. Mężczyzna ma dwa...

Książka trochę się ciągnie, ale mnie nie męczyła. Byłam ciekawa co będzie za chwilę. Niektóre sytuacje przewidywalne, inne nie... Trochę bajkowa, ale mnie się podobała. Czytam teraz 2 część.

Książka trochę się ciągnie, ale mnie nie męczyła. Byłam ciekawa co będzie za chwilę. Niektóre sytuacje przewidywalne, inne nie... Trochę bajkowa, ale mnie się podobała. Czytam teraz 2 część.

RECENZJA......MONIKA SERAFIN "Narzeczona na chwilę"
Chyba pierwszy raz spotkałam się z książką, która zapowiadała się bardzo dobrze,a czym dalej byłam tym dalej wszystko szło w las. Kierując się opisem historii spodziewałam się lekkiego romansu..... ,dziewczyna jest sprzątaczką, Pewnego dnia swojej pracy spotyka faceta który kopie kserokopiarkę, Ponieważ sobie nie umie z nią poradzić. dziewczyna mu pomaga nawiązuje się krótka chwila rozmowy mężczyzna zdaje sobie sprawę, że kobieta stojąca przed nim jest mądra inteligentna ,a że chwilę wcześniej zwolnił sekretarkę Proponuję jej tą posadę. Praca między nimi układa się całkiem dobrze nie ma tam żadnych podtekstów erotycznych,POZA TYM dziewczyna opiekuje się siostrzenicą po śmierci rodziców więc każdy grosz jest jej potrzebny, wszystko układa się idealnie jednak w pewnym momencie QUINTEEN dostaje od dziadka który jest prawowitym właścicielem firmy ultimatum,że jeżeli w ciągu dwóch tygodni nie przedstawi mu narzeczonej to ten wszystkie udziały w firmie sprzeda komuś innemu .Jak można znaleźć w dwa tygodnie dziewczynę ?No oczywiście że można kiedy ma się pod ręką ładną mądrą inteligentną sekretarkę. Noo i niestety zamiast wartkiej akcji erotycznych podtekstów pełnego napięcia erotyzmu ukradkowych spojrzeń i przypadkowych całusów nie działo się w tej książce,nic,,,, wiało po prostu nudą, jeden bal jeden pocałunek i pod koniec książki orientują się że się w sobie zakochali nie umiałam przejść przez tą historię odkładałam ją kilka razy po prostu ciągnęło się to jak flaki z olejem ,a szkoda bo potencjał książka ma i historia zaczynała się całkiem dobrze, ale niestety coś w połowie książki poszło nie tak, jakie ogromne i szokujące było moje zaskoczenie kiedy okazało się że jest druga część .No cóż wcale nie mam ochoty jej przeczytać. Szkoda🙄

RECENZJA......MONIKA SERAFIN "Narzeczona na chwilę"
Chyba pierwszy raz spotkałam się z książką, która zapowiadała się bardzo dobrze,a czym dalej byłam tym dalej wszystko szło w las. Kierując się opisem historii spodziewałam się lekkiego romansu..... ,dziewczyna jest sprzątaczką, Pewnego dnia swojej pracy spotyka faceta który kopie kserokopiarkę, Ponieważ sobie nie umie z...

Schematyczna, przewidywalna ale jednocześnie miała w sobie coś co mi się podobało. Dla mnie bardziej klimat bajkowy niż rzeczywisty ale od czasu do czasu i takie pozycje lubię przeczytać:)

Schematyczna, przewidywalna ale jednocześnie miała w sobie coś co mi się podobało. Dla mnie bardziej klimat bajkowy niż rzeczywisty ale od czasu do czasu i takie pozycje lubię przeczytać:)

Książka świetna, naprawdę. Romans, który przypomina mi książki z serii Harlequina, te początkowe, przy których spędziłam miłe chwile w młodości😉. Jest to historia miłosna ale wspaniale napisana, bez często niesmacznych scen erotycznych. Teraz muszę zapoznać się bliżej z twórczością autorki, ponieważ mam nadzieję na więcej takich pozycji w jej dorobku. Szczerze polecam😊

Książka świetna, naprawdę. Romans, który przypomina mi książki z serii Harlequina, te początkowe, przy których spędziłam miłe chwile w młodości😉. Jest to historia miłosna ale wspaniale napisana, bez często niesmacznych scen erotycznych. Teraz muszę zapoznać się bliżej z twórczością autorki, ponieważ mam nadzieję na więcej takich pozycji w jej dorobku. Szczerze polecam😊

Czyta się szybko, historia wciąga. Odejmuję gwiazdkę za zakończenie nie będące zakończeniem, drugą za ciągle rozpisywanie się o tym jak koszula opina mu się na klacie (sic!) i dwie kolejne za głupotę głównych bohaterów, którzy nie są w stanie normalnie porozmawiać i zachowują się jak dzieci z przedszkola.

Czyta się szybko, historia wciąga. Odejmuję gwiazdkę za zakończenie nie będące zakończeniem, drugą za ciągle rozpisywanie się o tym jak koszula opina mu się na klacie (sic!) i dwie kolejne za głupotę głównych bohaterów, którzy nie są w stanie normalnie porozmawiać i zachowują się jak dzieci z przedszkola.