Książka bardzo dokładna i rzetelnie opisana. Widać że autor ma pasje do tematu i ciekawie się to czyta. Natomiast książka ma dość dużo niedoskonałości. Pierwsza i największa jest taka że bardziej przypomina to prace magisterską niż książkę samą w sobie. Poza tym Autor też często stosuje wiele nie potrzebnych dygresji jak na przykład, co danego dnia nosił jego kolega po fachu lub jaki przeważnie jest na co dzień. Mimo tych paru przytyków książka jest bardzo ciekawa i warta przeczytania jeśli kogoś interesują tematy związane z ogólną biologią czy informatyką.

Książka bardzo dokładna i rzetelnie opisana. Widać że autor ma pasje do tematu i ciekawie się to czyta. Natomiast książka ma dość dużo niedoskonałości. Pierwsza i największa jest taka że bardziej przypomina to prace magisterską niż książkę samą w sobie. Poza tym Autor też często stosuje wiele nie potrzebnych dygresji jak na przykład, co danego dnia nosił jego kolega po...

Ciekawa, ale tytuł ma się w moim odczuciu nijak do treści.
Mocno naukowa o tym jaka jest współpraca oko-mózg.

Ciekawa, ale tytuł ma się w moim odczuciu nijak do treści.
Mocno naukowa o tym jaka jest współpraca oko-mózg.

Niesamowite opisy technik badawczych i próba wytłumaczenia co widzi: oczy czy mózg?

Niesamowite opisy technik badawczych i próba wytłumaczenia co widzi: oczy czy mózg?

Choć książkę trzeba sobie dawkować, bardzo się w nią wciągnęłam. Na każdym kroku odkrywałam coś nowego, co zachęcało mnie do kontynuowania lektury. Dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy. Obawiałam się, że język będzie strasznie ciężki, ale mimo iż jest oczywiście napakowany terminami naukowymi, wydaje mi się to przystępnie wytłumaczone. Tak jakby autor chciał, żebyśmy zrozumieli materiał, który wykłada w tej pozycji.

Choć książkę trzeba sobie dawkować, bardzo się w nią wciągnęłam. Na każdym kroku odkrywałam coś nowego, co zachęcało mnie do kontynuowania lektury. Dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy. Obawiałam się, że język będzie strasznie ciężki, ale mimo iż jest oczywiście napakowany terminami naukowymi, wydaje mi się to przystępnie wytłumaczone. Tak jakby autor chciał, żebyśmy...

Serię ZROZUM bardzo lubię, jednak ta książka jest bardzo specyficzna. Wiele się dowiedziałam, ale oczekiwałam nieco innych informacji, niż to, co przedstawił autor. Dużo tutaj dygresji, osobistych wywodów - bez których książka miałaby pewnie połowę swojej objętości. Jest to ciekawe przestawienie tego jak kształtuje się proces widzenia, jednak nie jest to książka napisana w ultra przystępny sposób. Nie mniej polecam, jeśli ktoś chce poszerzyć swoją wiedzę z zakresu neurobiologii.

Serię ZROZUM bardzo lubię, jednak ta książka jest bardzo specyficzna. Wiele się dowiedziałam, ale oczekiwałam nieco innych informacji, niż to, co przedstawił autor. Dużo tutaj dygresji, osobistych wywodów - bez których książka miałaby pewnie połowę swojej objętości. Jest to ciekawe przestawienie tego jak kształtuje się proces widzenia, jednak nie jest to książka napisana w...

Książka jest dobra, unikalna, ciekawa ale mam wiele zarzutów co do treści.

Momentami przerywniki ułatwiające złapanie oddechu. Dobrze wytłumaczone meandry neuronauk. Brakuje mi jednak podejścia z psychologii umysłu lub heterofenomenologii lub nawet neurofenomenologii.

Książka jest bardziej dostosowana do rynku amerykańskiego a nie polskiego czy europejskiego.

Brak jej spójności.

Ogólnie jest bardzo dobra i gdyby nie moje wymagania to dałbym jej 8, ale moja wiedza momentami podpowiada mi że autor wiele rzeczy zbywa milczeniem. Zamiast wyczerpującej książki mamy namiastkę wiedzy i o ile ktoś sprawnie sobie potrafi przyswoić jej treść to ma z tego korzyść: Ja nie. Praca nie ma charakteru całościowego a raczej wybiórczy i to jest mój główny zarzut co do tej książki.

Książka jest dobra, unikalna, ciekawa ale mam wiele zarzutów co do treści.

Momentami przerywniki ułatwiające złapanie oddechu. Dobrze wytłumaczone meandry neuronauk. Brakuje mi jednak podejścia z psychologii umysłu lub heterofenomenologii lub nawet neurofenomenologii.

Książka jest bardziej dostosowana do rynku amerykańskiego a nie polskiego czy europejskiego.

Brak jej...

Mogłaby być o połowę krótsza. Strasznie rozwlekły i dygresyjny styl pisania.

Mogłaby być o połowę krótsza. Strasznie rozwlekły i dygresyjny styl pisania.

Jak wielu ludzi zastanawia się, w jaki sposób “widzimy” nasze środowisko, ludzi i wydarzenia? Szczerze mówiąc, przed przeczytaniem książki “Czego oczy nie widzą. Jak wzrok kształtuje nasze myśli” autorstwa Richarda Maslanda, również bym się nad tym nie zastanowiła. Ta książka po kolei przeprowadza czytelnika przez proces widzenia z perspektywy jednego ze światowych ekspertów w dziedzinie okulistyki i neurobiologii.

Richard Masland, który całą swoją karierę poświęcił badaniu wzroku, w prosty i stosunkowo łatwy do zrozumienia sposób opowiada o tym, co dzieje się pomiędzy światem zewnętrznym, a tym, jak go ostatecznie postrzegamy. Dzieli się z nami przy tym wieloma anegdotami z własnego życia zawodowego, jak również z życia jego kolegów po fachu, z którymi wspólnie prowadził badania.

Autor odpowiada na pytanie “Czy to co widzimy jest identyczne z tym co nas otacza?”. Dla wielu zaskoczeniem może być, że odpowiedź na nie brzmi - nie. Masland tłumaczy, że pojedynczy neuron jest zbyt słaby, aby zebrać dane z całego otoczenia i przekazać wszystkie szczegóły do naszego mózgu. Dlatego w siatkówce oka znajduje się kilkanaście rodzajów komórek, które odpowiadają za postrzeganie kształtów, kolorów, ruchu oraz kontrastu. Komórki te tworzą ponad trzydzieści równoległych strumieni informacji, z których każdy odpowiada za dostarczenie danych o jednej cesze świata, który oglądamy. Nasz mózg “składa” je w mozaikę i to ją ostatecznie widzimy.

Zdanie sobie sprawy, że widzenie, zmysł na którym tak bardzo polegamy, tak naprawdę nie odzwierciedla dokładnie rzeczywistości jest zdumiewające. Większość z nas nigdy by się nad tym nie zastanowiła, ponieważ z góry zakładamy, że to co widzimy, jest zgodne
z prawdą. Tak naprawdę widzimy jedynie mozaikę elementów, które zostały zdekonstruowane w siatkówce i zrekonstruowane w mózgu. Po przybliżeniu nam tego podstawowego procesu widzenia, autor zagłębia się w poszczególne cechy widzenia twarzy drugiej osoby, kładąc nacisk jak kluczowa jest to funkcja w naszym codziennym życiu.

Masland dogłębnie omawia rodzaje komórek występujących w ludzkim oku, ich funkcje
i działanie. Autorowi udaje się płynnie przechodzić z tematu na temat, tak, aby czytelnikowi wszystko powoli układało się w całość. Bardzo wartościowym elementem książki jest również to, że omawiając poszczególne odkrycia w historii badań nad wzrokiem, autor przedstawia również sylwetki badaczy, którzy byli za nie odpowiedzialni. Opowiada także
o ich metodach badawczych oraz jak wyglądała ich wspólna praca.

Ta książka nie jest raczej lekturą na jeden wieczór. Opisy złożonych procesów zachodzących podczas widzenia należy dawkować, aby rzeczywiście móc je zrozumieć. Inaczej ilość informacji może wydać się przytłaczająca. Nie jest to jednak w żadnym wypadku minusem książki, niektórzy czytelnicy po prostu mogą nie być na to gotowi. Autor przyłożył wszelkich starań, aby tekst był jak najbardziej zrozumiały i przyjemny dla laików. Jak najbardziej mu się to udało. W książce jest również wiele rysunków i schematów, które są dużym ułatwieniem w zrozumieniu skomplikowanych procesów zachodzących w ludzkim oku i mózgu.

Lektura ta na pewno nie zalicza się do lekkich, jednak styl w jakim jest napisana, znacznie ułatwia przyswajanie wiedzy w niej zawartej. Nie poleciłabym jej każdemu, raczej osobom, które interesują się tematem lub są gotowane na przyswojenie naprawdę dużej ilości informacji, ponieważ jest to niezbędne, aby lektura była efektywna.

Jak wielu ludzi zastanawia się, w jaki sposób “widzimy” nasze środowisko, ludzi i wydarzenia? Szczerze mówiąc, przed przeczytaniem książki “Czego oczy nie widzą. Jak wzrok kształtuje nasze myśli” autorstwa Richarda Maslanda, również bym się nad tym nie zastanowiła. Ta książka po kolei przeprowadza czytelnika przez proces widzenia z perspektywy jednego ze światowych...

Ciekawa książka, opowiadająca historię tego, jak odkrywano proces przetwarzania obrazu w ludzkim mózgu. Zawiera sporo ciekawych myśli i faktów. Zaletą na pewno jest wgląd w codzienną pracę badaczy, gdzie autor opisuje rutynowe dni. Problemem natomiast są częste wstawki i anegdotki. Ogólnie książka jest jak opowiadanie 90-letniego profesora - znajduje się w niej tyle samo ciekawych faktów i obserwacji co wspominek ze starych dni.

Ciekawa książka, opowiadająca historię tego, jak odkrywano proces przetwarzania obrazu w ludzkim mózgu. Zawiera sporo ciekawych myśli i faktów. Zaletą na pewno jest wgląd w codzienną pracę badaczy, gdzie autor opisuje rutynowe dni. Problemem natomiast są częste wstawki i anegdotki. Ogólnie książka jest jak opowiadanie 90-letniego profesora - znajduje się w niej tyle samo...

Każda książka o mózgu jest dla mnie zawsze dużym zaskoczeniem. Każde wyjaśnienie jakiegoś procesu wynosi masę nowych DLACZEGO i chęć do szukania odpowiedzi. „Czego oczy nie widzą” nie jest wyjątkiem. Myślałam, że się dowiem jak te oko widzi, lub nie widzi. Ale mam tylko więcej pytań, bo nie rozumiem jak to jest możliwe, że to działa właśnie tak.
Oko człowieka jest nie mniej skomplikowanym narządem od wszystkich pozostałych. Niby nie robi nic wielkiego, po prostu widzi, ale czy ktoś się zastanoił jak to działa? Nie mówię o załamaniu światła i tym wszystkim co słyszymy na lekcjach fizyki jeszcze w gimnazjum, ale o tym jak działają komórki. Dlaczego możemy bez problemu rozpoznać znajomą twarz? Nawet taką której świadomie już nie pamiętamy. Dlaczego komputer nigdy nie będzie widział lepiej od ptaka? Czy wszystko co widzimy istnieje naprawdę? Czy sieci neuronowe mają jakieś granice? I to tylko szczypta wszystkiego co ta książka zawiera.
Polecam każdej ciekawskiej osobie, na pewno się nie zawiedzie. I radzę nie czytać tego tak za jednym razem, a dawkować ciekawostki porcjami. Taki rozdział satysfakcji wzrokowej co wieczór.

Każda książka o mózgu jest dla mnie zawsze dużym zaskoczeniem. Każde wyjaśnienie jakiegoś procesu wynosi masę nowych DLACZEGO i chęć do szukania odpowiedzi. „Czego oczy nie widzą” nie jest wyjątkiem. Myślałam, że się dowiem jak te oko widzi, lub nie widzi. Ale mam tylko więcej pytań, bo nie rozumiem jak to jest możliwe, że to działa właśnie tak.
Oko człowieka jest nie mniej...