W ramach tego miesięcznego wyzwania postanowiłam przeczytać „Kocie chrzciny. Lato i zima w Finlandii” Małgorzaty Sidz, ponieważ książka mnie zaciekawiła. Niestety nie tego oczekiwałam. Zabierając się do lektury miałam nadzieję na barwną opowieść, zapoznanie się z kulturą ludu Finlandii czy chociażby rys historyczny. Pomimo tego, że książka jest napisana lekkim językiem to niestety niewiele z niej wyniosłam/zapamiętałam. Najciekawszy okazał się dla mnie tytuł. I pomimo tego, iż faktycznie książka zawiera w sobie trochę historii, kultury, mentalności ludzi to miałam zupełnie inne wyobrażenie tej książki, przez co jestem tak ogromnie rozczarowana. Poza tym napisana została bardzo ogólnie, bez wdawania się w szczegóły, co dla mnie jest dużym minusem. Ponadto narracja była dla mnie za bardzo chaotyczna i podczas lektury przyszło mi na myśl czy autorka w ogóle była w tych rejonach, czy tylko o nich pisze. Jednak to nie tak, że cała książka mi się nie podobała. Pomijając tytuł, to sam temat czy wspominki o Tove Jannson były bardzo interesujące! Nie jest, więc to najbardziej pasjonująca książka, ale można w niej odnaleźć ciekawe ustępy, do czego zachęcam. Najlepiej rozpocząć czytanie, bez żadnych oczekiwań, inaczej można się zawieźć.

W ramach tego miesięcznego wyzwania postanowiłam przeczytać „Kocie chrzciny. Lato i zima w Finlandii” Małgorzaty Sidz, ponieważ książka mnie zaciekawiła. Niestety nie tego oczekiwałam. Zabierając się do lektury miałam nadzieję na barwną opowieść, zapoznanie się z kulturą ludu Finlandii czy chociażby rys historyczny. Pomimo tego, że książka jest napisana lekkim językiem to...

To pierwsza książka o Finlandii, która przeczytałam. Zawiera wiele ciekawostek dotyczących kraju, ogólny zarys historii, informacje o języku fińskim, kulturze i zwyczajach. Przyjemnie i szybko się ją czytało. Pozycja raczej jako ciekawostka lub wstęp do pogłębienia wiedzy o Finalndii w innych źródłach.

To pierwsza książka o Finlandii, która przeczytałam. Zawiera wiele ciekawostek dotyczących kraju, ogólny zarys historii, informacje o języku fińskim, kulturze i zwyczajach. Przyjemnie i szybko się ją czytało. Pozycja raczej jako ciekawostka lub wstęp do pogłębienia wiedzy o Finalndii w innych źródłach.

Finlandia trochę na wesoło i trochę na smutno, zdecydowanie taka o jakiej w Polsce nie wiemy

Finlandia trochę na wesoło i trochę na smutno, zdecydowanie taka o jakiej w Polsce nie wiemy

Książka ciekawa, ale nie cała, szukałam informacji, które powiedzą mi coś o Finlandii. Napisana w specyficzny sposób, dużo historii osób, według mnie nie wiele mówiących o mieszkańcach, ponieważ każdy człowiek jest inny.

Dzięki książce dowiedzialam się o odwiecznej niechęci Finów do szwedzkojezycznych Finów.
Finlandia to najmniej pedalski kraj na świecie " autorka miała na myśli że w ogóle o siebie nie dbają, nie przywiązują uwagi do wyglądu.

ból to nie cho­ro­ba, czyli coś, co na­le­ży le­czyć. Ból trze­ba prze­żyć, prze­tre­no­wać. Co cię nie za­bi­je, to wzmoc­ni twoje sisu.

Tolerancja

Ga­cio­pi­cie to re­laks wy­ni­ka­ją­cy z ab­so­lut­ne­go braku ocze­ki­wań.

Fi­no­wie cho­dzą do klu­bów, ma­rząc, że po­zna­ją tam wresz­cie kogoś, kto spra­wi, że już do klu­bów nie będą mu­sie­li cho­dzić.

W Fin­lan­dii sa­mot­ność jest epi­de­mią. Fiń­ska sa­mot­ność łączy się bo­wiem z al­ko­ho­li­zmem, de­pre­sją, a cza­sem z sa­mo­bój­stwem. We­dług badań zmaga się z nią jeden na dzie­się­ciu Finów. W kraju in­dy­wi­du­ali­zmu ro­dzi­na nie za­wsze sta­no­wi wspar­cie. A przy­ja­ciół trud­no zna­leźć.
Depresja, alkoholizm, samobójstwa zwłaszcza mężczyzn
Fi­no­wie po­tra­fią ca­ły­mi dnia­mi nie roz­ma­wiać z dru­gim czło­wie­kiem. Wielu uważa sa­mot­ność za wy­god­ną i przy­jem­ną, a bar­dziej otwar­ci Fi­no­wie nie po­tra­fią prze­ła­mać spo­łecz­nych zasad.

Praw­dzi­wy Fin rodzi się i umie­ra w sau­nie.

W Fin­lan­dii nie mu­sisz brać ślubu. Jeśli miesz­ka­cie razem i je­ste­ście za­re­je­stro­wa­ni, to pań­stwo trak­tu­je was tak samo jak mał­żeń­stwo.

Naj­mą­drzej­szy z Finów nie myśli, że jest lep­szy niż jego ko­le­dzy. Naj­pięk­niej­sza Finka nie uważa, że na­le­ży się jej wy­jąt­ko­we trak­to­wa­nie. Naj­bar­dziej ge­nial­ne fiń­skie dziec­ko siada co­dzien­nie w ławce obok in­ne­go, prze­cięt­ne­go ucznia. Masz pie­nią­dze? Świet­nie. A teraz za­par­kuj volvo, po­wieś szary gar­ni­tur na krze­śle i jedz pa­rów­ki razem z nami.

Fi­no­wie na nie­zręcz­ną zmia­nę te­ma­tu mówią „ośli most”.

Kissanristiäiset, kocie chrzciny, to pretekst do świętowania, muzyki, śpiewu.

Książka ciekawa, ale nie cała, szukałam informacji, które powiedzą mi coś o Finlandii. Napisana w specyficzny sposób, dużo historii osób, według mnie nie wiele mówiących o mieszkańcach, ponieważ każdy człowiek jest inny.

Dzięki książce dowiedzialam się o odwiecznej niechęci Finów do szwedzkojezycznych Finów.
Finlandia to najmniej pedalski kraj na świecie " autorka miała...

Ostatnimi czasy trochę się interesuję Finlandią i po przeczytaniu kilku książek, które pokazywały ją jako wspaniały choć czasami zaskakujący kulturowo kraj, tym razem dostałem pozycję, która Finlandię nieco odziera z tego romantyzmu i zwraca uwagę na problemy i animozje Finów, ale także zaszłości historyczne. Nieco chaotycznie napisana, ale poszerzająca spojrzenie na ten kraj pozycja.

Ostatnimi czasy trochę się interesuję Finlandią i po przeczytaniu kilku książek, które pokazywały ją jako wspaniały choć czasami zaskakujący kulturowo kraj, tym razem dostałem pozycję, która Finlandię nieco odziera z tego romantyzmu i zwraca uwagę na problemy i animozje Finów, ale także zaszłości historyczne. Nieco chaotycznie napisana, ale poszerzająca spojrzenie na ten...

A ja tam jestem zadowolona, że trafiłam na tę książkę. Wiem już czym są kocie chrzciny. I ośli most. Zainspirowana posłuchałam fińskich piosenek. Już wiem, że na pewno sięgnę po Muminki, I pamiętniki ich autorki. Marzy mi się Marimekko (od czego są sklepy internetowe) i Arabia.

Tylko jakoś tak zasmuciłam się czytając o realiach tego zwycięzcy rankingu World Hapiness Report :-(

A ja tam jestem zadowolona, że trafiłam na tę książkę. Wiem już czym są kocie chrzciny. I ośli most. Zainspirowana posłuchałam fińskich piosenek. Już wiem, że na pewno sięgnę po Muminki, I pamiętniki ich autorki. Marzy mi się Marimekko (od czego są sklepy internetowe) i Arabia.

Tylko jakoś tak zasmuciłam się czytając o realiach tego zwycięzcy rankingu World Hapiness Report :-(

Przeczytasz i szybko zapomnisz. Kompilacja opowieści o spotkanych Finach (głównie nieszczęśliwych i nadużywających alkoholu) przepleciona z płytko zarysowanym historycznym tłem. Jedyne części, które przeczytałam z zainteresowaniem dotyczyły Muminków i Toma of Finland

Przeczytasz i szybko zapomnisz. Kompilacja opowieści o spotkanych Finach (głównie nieszczęśliwych i nadużywających alkoholu) przepleciona z płytko zarysowanym historycznym tłem. Jedyne części, które przeczytałam z zainteresowaniem dotyczyły Muminków i Toma of Finland

W 2023 roku Finlandia po raz szósty z rzędu została uznana za najszczęśliwszy kraj na świecie.
Czy z książki Małgorzaty Sidz "Kocie chrzciny. Lato i zima w Finlandii" wybrzmiewa obraz szczęśliwości i zadowolenia?
Dowiedziałam się wielu interesujących rzeczy na temat historii tego regionu, kultury, popkultury, zwyczajów, mogłam podejrzeć życie Finów oraz imigrantów. Telefon musiał być w zasiegu ręki, abym mogła sprawdzić w internecie obiekty, miasta, wyspy, artystów i ich prace, czy rzeczy użytku domowego.
Wiecie, że Finowie odmieniają słowo "nie" przez osoby?
"Szwecja ma lagom, czyli umiarkowanie, Dania - hygge, czyli elegancką przytulność. A Finowie mają upijanie się w bieliźnie". "...kalsarikännit. Dosłownie oznacza to po fińsku upijanie się w kalesonach. Gaciopicie".
"Ważna jest nie sama marka, ale to, co reprezentuje - jakość, wytrzymałość, zwyczajność. Lojalność i lokalność. To ważniejsze nawet niż wzorki i kolory. Tak się w Finlandii wybiera porcelanę, tak się wybiera ubrania. Tak się wybiera partnera".
Podsumowując z książki wynika, że jak porcelana to Arabia, jak kubki to z Muminkami, jak wazon to Savoy projektu Alvara Aalto, jak ubrania to Marimekko, jak partner to zazwyczaj poznany w szkole, jak weekend to wyjazd do mökki, jak komiksy to Kaczor Donald, jak wyroby szklane to Iittala, jak noże to Fiskars, jak Fin to sissu, sauna, alkoholizm, depresja i samotność, fala samobójstw, przemoc wobec kobiet. Stereotypy?
Trochę smutny to obraz najszczęśliwszego kraju na świecie.

W 2023 roku Finlandia po raz szósty z rzędu została uznana za najszczęśliwszy kraj na świecie.
Czy z książki Małgorzaty Sidz "Kocie chrzciny. Lato i zima w Finlandii" wybrzmiewa obraz szczęśliwości i zadowolenia?
Dowiedziałam się wielu interesujących rzeczy na temat historii tego regionu, kultury, popkultury, zwyczajów, mogłam podejrzeć życie Finów oraz imigrantów. Telefon...

Nie jest to książka zapierająca dech w piersiach, nie mam też wrażenia, że po przeczytaniu jej moja wiedza o Finlandii jakoś znacznie się poszerzyła. Raczej lekka literacka przekąska na jesienny wieczór.

Nie jest to książka zapierająca dech w piersiach, nie mam też wrażenia, że po przeczytaniu jej moja wiedza o Finlandii jakoś znacznie się poszerzyła. Raczej lekka literacka przekąska na jesienny wieczór.

Niestety nie porwał mnie ten reportaż. Część rzeczy faktycznie była ciekawa i zmieniła mój mglisty obraz Finów, ale według mnie za dużo było generalizowania i skupiania się na negatywnych cechach. Wciąż wałkowany temat alkoholizmu pod koniec lektury bardzo mnie zmęczył. Nie przepadam za wydawaniem opinii na temat danego społeczeństwa po przeprowadzeniu kilku czy kilkunastu rozmów z dobranymi przez siebie osobami. Uważam takie coś za bardzo krzywdzące i stąd biorą się wciąż powielane stereotypy. Nieliczne fakty historyczne były za to bardzo interesujące. Dużo bym nie straciła, gdybym nie sięgnęła po ten tytuł i chyba to najlepiej opisuje moje zdanie na temat tego reportażu.

Niestety nie porwał mnie ten reportaż. Część rzeczy faktycznie była ciekawa i zmieniła mój mglisty obraz Finów, ale według mnie za dużo było generalizowania i skupiania się na negatywnych cechach. Wciąż wałkowany temat alkoholizmu pod koniec lektury bardzo mnie zmęczył. Nie przepadam za wydawaniem opinii na temat danego społeczeństwa po przeprowadzeniu kilku czy kilkunastu...