To nie jest książka o RHCP. Ta książka przeniesie was w świat Los Angeles lat 70. - 80. i zaoferuje oprowadzenie po najbrudniejszych zakątkach miasta i wczesnej młodości Flea.
To nie jest klasyczna biografia. Wątki są porozrzucane tak, jak wspomnienia i emocje z nimi związane w psychice człowieka. Ale czy to dziwne?
Flea zrobił tę książkę po swojemu, tak jak po swojemu ujarzmiał gitarę basową, prowadził wariackie życie, popełniał błędy i głupoty, przeżywał uniesienia i doły. To jest książka o młodości, wolności i bezkompromisowości w szukaniu swojej ścieżki. A bez ostoi i mentorów szuka się jej długo.
Tak jak młody Flea z biegiem lat wciągał się w świat muzyki, tak ja wciągałam się w kolejne rozdziały, a frajda jaką Flea przeżywał w swoim życiu udzielała mi się w pełni. Nie jest to jednak książka słodka. Dużo w niej pogubienia, złości, strachu, destrukcji, ale i refleksji, czerpania z życia, pielęgnowania wspomnień nawet o najbardziej prozaicznych przyjemnościach. C'est la vie. A przynajmniej dla Flea takie było.
Dla fanów RHCP jest tam niewiele o samym zespole. Więcej przeczytamy o początkach, poszukiwaniach i muzycznym kształtowaniu przy stawianiu pierwszych kroków z trąbką, a potem basem w ręce. Jest trochę też o wieloletniej przyjaźni z Anthonym Kiedisem (wokalistą RHCP) - owocnej muzycznie, ale też trudnej, oraz Hillelem Slovakiem - nieżyjącym już pierwszym gitarzystą Red Hotów. Flea świadomie postawił ostatnią kropkę w 1983 r., pozostawiając resztę na kolejną książkę, co do której - jak mówi - codziennie zmienia zdanie, czy ją napisać. Tym bardziej warto sięgnąć po to, czym do tej pory zgodził się podzielić.

To nie jest książka o RHCP. Ta książka przeniesie was w świat Los Angeles lat 70. - 80. i zaoferuje oprowadzenie po najbrudniejszych zakątkach miasta i wczesnej młodości Flea.
To nie jest klasyczna biografia. Wątki są porozrzucane tak, jak wspomnienia i emocje z nimi związane w psychice człowieka. Ale czy to dziwne?
Flea zrobił tę książkę po swojemu, tak jak po swojemu...

Ohhh jak ja nie powinnam wypowiadać się na temat tej książki, ponieważ mogła by być do d*** a ja i tak byłabym zachwycona 😂 Uwielbiam RHCP i Flea.... I nic na to nie poradzę.
Nie wyobrażam sobie, żeby mogła być napisana w jakikolwiek inny sposób. Krotkie, chaotyczne rozdziały i skakanie po tematach niczym pchiełka po scenie, to przecież caly Flea. Do tego zabawna i przesycona pokorą, radością z życia i miłością do ludzi! Nie mogę doczekać się kolejnej części. Flea, pisz szybciej!

Ohhh jak ja nie powinnam wypowiadać się na temat tej książki, ponieważ mogła by być do d*** a ja i tak byłabym zachwycona 😂 Uwielbiam RHCP i Flea.... I nic na to nie poradzę.
Nie wyobrażam sobie, żeby mogła być napisana w jakikolwiek inny sposób. Krotkie, chaotyczne rozdziały i skakanie po tematach niczym pchiełka po scenie, to przecież caly Flea. Do tego zabawna i...

Po przeczytaniu "Blizny" ciekawie było poznać drugie spojrzenie na relację między Flea a Anthonym. Jednak nie było o niej w tej książce zbyt wiele. Mam wrażenie że Flea potrzebował swojego rodzaju spowiedzi ze wszystkich relacji jakie nawiązał w swoim życiu i tym właśnie jest ta książka. Nieskierowanym do nikogo szczególnego rozliczeniem z własną przeszłością.

Po przeczytaniu "Blizny" ciekawie było poznać drugie spojrzenie na relację między Flea a Anthonym. Jednak nie było o niej w tej książce zbyt wiele. Mam wrażenie że Flea potrzebował swojego rodzaju spowiedzi ze wszystkich relacji jakie nawiązał w swoim życiu i tym właśnie jest ta książka. Nieskierowanym do nikogo szczególnego rozliczeniem z własną przeszłością.

Lekko i dobrze się czyta, chociaż dzieciństwo i młodość autora do najłatwiejszych nie należały (zanim stał się zwierzęciem scenicznym, jakim go znamy). Wskazówka (spojler) dla fanów zespołu, którzy chcą przeczytać biografię grupy - w momencie, kiedy kończy się książka, dopiero zaczyna się historia Red Hotów (ale ma być część druga, więc poczekajmy…)

Lekko i dobrze się czyta, chociaż dzieciństwo i młodość autora do najłatwiejszych nie należały (zanim stał się zwierzęciem scenicznym, jakim go znamy). Wskazówka (spojler) dla fanów zespołu, którzy chcą przeczytać biografię grupy - w momencie, kiedy kończy się książka, dopiero zaczyna się historia Red Hotów (ale ma być część druga, więc poczekajmy…)

Recenzja pochodzi z bloga https://blurppp.com/blog/balzary-michael-flea-flea-acid-for-the-children/
i dotyczy wersji audiobook
Red Hot Chilli Peppers to bezdyskusyjnie jeden z najważniejszych zespołów ostatnich 40 lat. Od swojego debiutu w 1984 roku rozgrzewają serca fanów. Rdzeń zespołu od początku stanowią charyzmatyczny wokalista Anthony Kiedis i odpowiadający za groove fenomenalny basista Flea. Reszta zespołu podlega ciągłym fluktuacją. O ile ten pierwszy jest dość znany i sporo o sobie opowiedział w autobiograficznej opowieści „Blizna” o tyle o tym drugim wiadomo było znacznie mniej. Teraz to się zmienia za sprawa niedawno wydanej autobiografii „Flea. Acid for the Children”.
Bardzo dziwna to pozycja i z pewnością wzbudzi ona u czytelników wiele ambiwalentnych odczuć. Głownie dla tego, że opisuje bardzo wczesny okres życia autora. Tak naprawdę opowiada nam jam australijski nadwrażliwiec Michael Peter Balzary stał się Flea.
Wspólnie z autorem przemierzymy kawał świata od australijskiego Melbourne, przez Nowy York po Holywood. Zatopimy się w problemy rodzinne przedstawicieli amerykańskiej niższej klasy średniej przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Poznamy świat nowojorskiej i kalifornijskiej bohemy. Wreszcie oglądniemy czas zmierzchu dzieci kwiatów.
Przy okazji zahaczymy o amerykańskie szkoły i rządzące nimi zasady przed reganomiką i tuż po niej. Przy okazji będzie szansa rzucić okiem na mechanizmy rządzące wówczas amerykańską wielkomiejska rodziną. I powiem wam, że nie zawsze spodoba wam się co tam zobaczycie.
Kolejnym ważnym elementem „Flea. Acid for the Children” jest szczere rozliczenie się Pchełki ze światem używek w tym wszelakich substancji zmieniających percepcje. Autor szczerze opowiada o swoich narkotykowych doświadczeniach, a tych było bardzo wiele, a łatwy dostęp do dragów zabrał mu przyjaciół i wiele w jego życiu zmienił.
Jest też oczywiście o przyjaźni z Anthonym Kiedisem, o odejściu Hillela Slovaka i o innych przełomowych momentach bardzo wczesnego RHCP. Ale na tym wczesnym etapie się kończy. „Flea. Acid for the Children” opowiada bowiem o tym co kształtowało i stworzyło Flea a nie o samej karierze. Na to pewnie przyjdzie czas w zapowiedzianej już drugiej części.
Tyle o treści, ale tym co na mnie zrobiło wielkie wrażenie, to język i styl opowieści. Michael pisze językiem jakiego raczej nie spodziewacie się po rockandrolowcu. Wszystko skrzy się od metafor, impresji, hiperbol. Dużo tu zabawy słowem, językiem, nastrojem. Wszystko waha się od euforii po mroczne, depresyjne klimaty. Co jest chyba jasna projekcją tego, co działo się w głowie małego chłopca dorastającego w toksycznym środowisku.
Sam „Flea. Acid for the Children” poznałem za sprawą audiobooka. W rolę lektora/autora/narratora wcielił się Janusz Zadura, i zrobił to z wielką klasą. Doskonale przedstawił pewną emocjonalną labilność, rozedrganie młodego człowieka w przełomowych momentach swojego życia. Nie ma tu patosu, nie ma popadania w egzaltację, jest za to doskonałe panowanie nad nastrojem, co w tej pozycji jest bardzo ważne.

Wysłuchanie tego tytułu niewątpliwie robi wrażenie, przedstawia ona bowiem tło tego co później zaowocowało niezwykła muzyka. Pokazuje, jak kształtował się warsztat i emocjonalność Flea. Zostaje też niestety odrobina niedosytu. Chciałoby się posłuchać o samej muzyce i karierze RHCP. To też niecierpliwie czekam na kolejna część. A tą z całego serca POLECAM

Recenzja pochodzi z bloga https://blurppp.com/blog/balzary-michael-flea-flea-acid-for-the-children/
i dotyczy wersji audiobook
Red Hot Chilli Peppers to bezdyskusyjnie jeden z najważniejszych zespołów ostatnich 40 lat. Od swojego debiutu w 1984 roku rozgrzewają serca fanów. Rdzeń zespołu od początku stanowią charyzmatyczny wokalista Anthony Kiedis i odpowiadający za groove...

Autobiografia Flea, jest naprawdę świetnie napisana pod względem warsztatowym, pióro jest niezwykle lekkie, historie przez niego opowiadane zabawne, a porównania na naprawdę najwyższym poziomie. Słabsza częścią tej książki jest jej sama treść. Jej znaczna część skupia się na dzieciństwie Flea, a kończy się na wstąpienia do Red Hotów. Rozumiem, że jest to celowy zabieg, mający na celu wydanie drugiej części, ale liczyłem jednak na pewne anegdoty z życia zespołu. Szczególnie ciekawi mnie okres ich najlepszego składu tj. AK, Flea, John Frusciante, Chad Smith. Z całą pewnością sięgnę po kolejną część, żeby o tym poczytać.

Autobiografia Flea, jest naprawdę świetnie napisana pod względem warsztatowym, pióro jest niezwykle lekkie, historie przez niego opowiadane zabawne, a porównania na naprawdę najwyższym poziomie. Słabsza częścią tej książki jest jej sama treść. Jej znaczna część skupia się na dzieciństwie Flea, a kończy się na wstąpienia do Red Hotów. Rozumiem, że jest to celowy zabieg,...

Świetnie napisana książka. Flea opowiada o swoim dzieciństwie i wczesnej młodości, aż do momentu powstania RHCP i robi to w sposób ładny literacko. Flea potrafi opowiadać językiem bogatszym niż się spodziewałem. Ma też ciekawą perspektywę na swoje dzieciństwo i na to co miało na niego wpływ. Dzięki perspektywie czasu (autor jest tuż przed 60tką) potrafi dotrzeć do przyczyn swoich zachowań. Dzięki temu jest to nie tylko chronologiczny ciąg wydarzeń: gdzie byłem i co robiłem, ale fascynująca opowieść o dojrzewaniu. A, że Flea dorastał w niecodziennym środowisku i był wolnym ptakiem, który robił różne szalone rzeczy na ulicach Hollywood historia jest dodatkowo ciekawa.

Książki wysłuchałem jako audiobook czytany przez Janusza Zadurę. Interpretacja lektora, który czyta historię uwypuklając uczucia narratora też jest super.

Polecam

Świetnie napisana książka. Flea opowiada o swoim dzieciństwie i wczesnej młodości, aż do momentu powstania RHCP i robi to w sposób ładny literacko. Flea potrafi opowiadać językiem bogatszym niż się spodziewałem. Ma też ciekawą perspektywę na swoje dzieciństwo i na to co miało na niego wpływ. Dzięki perspektywie czasu (autor jest tuż przed 60tką) potrafi dotrzeć do przyczyn...

Wędrówka przez Los Angeles lat 80 śladami psychicznych blizn wrażliwego, skrzywdzonego dzieciaka. Zrobiła na mnie duże wrażenie stylem, szczerością i przenikliwością.

Wędrówka przez Los Angeles lat 80 śladami psychicznych blizn wrażliwego, skrzywdzonego dzieciaka. Zrobiła na mnie duże wrażenie stylem, szczerością i przenikliwością.

Dla fana RHCP ale sama książka obejmuje czas do momentu powstania zespołu. Czekam bardziej na drugą część.

Dla fana RHCP ale sama książka obejmuje czas do momentu powstania zespołu. Czekam bardziej na drugą część.

Lubie Flea, lubię RHCP.
Dla fana RHCP książka ciekawa, napisana prostym językiem, trochę chaotyczna, ale szybka i bardzo przyjemna.

Lubie Flea, lubię RHCP.
Dla fana RHCP książka ciekawa, napisana prostym językiem, trochę chaotyczna, ale szybka i bardzo przyjemna.