Przeczytałam książkę jakiś czas temu ale myslę że pare słów mogę napisać: powieść ogólnie mi się podobała. Było pare niedociągnięć ale mimo to książka jest raczej fajna. Wątek podróży w czasie jest przedstawiony w nietypowy, fascynujący sposób. Trzeba przyznać że akcja rozwija się dopiero później, ale nie ma tak że nic się nie dzieje a potem nagle wszytko na raz bo takie książki czytałam i naprawdę ta nie jest zła. Pamiętam że kiedyś była moją ulubioną i może przeczytam ją jeszcze raz i przypomne sobie dlaczego i wtedy dopisze tą recenzję😉🙃

Przeczytałam książkę jakiś czas temu ale myslę że pare słów mogę napisać: powieść ogólnie mi się podobała. Było pare niedociągnięć ale mimo to książka jest raczej fajna. Wątek podróży w czasie jest przedstawiony w nietypowy, fascynujący sposób. Trzeba przyznać że akcja rozwija się dopiero później, ale nie ma tak że nic się nie dzieje a potem nagle wszytko na raz bo takie...

Nie rozumiem, dlaczego przeczytałam o tej książce tyle złych opini. Podejrzewam, że wiele osób skończyło czytać zanim doszła do około 100 strony, ponieważ to wtedy akcja zaczyna nabierać tępa. Jednak ja uważam, że ta książka zasługuje na uwagę.
Wątek podróży w czasie jest naprawdę intrygujący i pokazuje nam, że powinniśmy nie zamartwiać się przeszłością i żyć teraźniejszością.
Widać tam również przyjaźń godną naśladowania i że mimo pomyłek, kłótni i "zdrady" kogoś powinniśmy porozwamiac ze sobą szczerze, gdyż okazywanie uczyć jest ważne i spędzanie czasu z innymi - życzliwymi i szczerymi osobami - zmienia nas na lepsze. Jeśli się przyjrzeć i czytać pomiedzyvwierszami to można zobaczyć tam dwa rodzaje lub nawet trzy rodzaje przyjaźni, z których każda jest inna, ale wyjatkowa.
Na początku wątek miłosny wydawał mi się taki tandetny, ale zmienił się o 180° i moim zdaniem koniec końców cały ten wątek wyszedł świetny i niespodziewany po takim początku.
Ostatnie co chciałam napisać to, że zakończenie było urocze, ale również można powiedzieć, że jest jak z Polsatu.

Plusy✅️:
- wciagająca fabuła
- rozwój bohaterów
- wątek miłosny, który został dobrze poprowadzony
- rozegranie fabuły tak, że początek książki i jej koniec dzieje się w "tym samym dniu" lub "następnego dnia" (za co podziwiam autorkę)
- wątek podróży w czasie, który według mnie zawsze jest plusem

Minusy❌️:
- charakter głównej bohaterki, a głównie jej bezmyślność i egoizm - który na szczęście nie wystepował przez całą książkę
- parę razy zdarzyło się, że kilka wyrazów było że sobą sklejone w jeden
- późny rozwój akcji
- dziwne tłumaczenie 2 rozdziałów

Nie rozumiem, dlaczego przeczytałam o tej książce tyle złych opini. Podejrzewam, że wiele osób skończyło czytać zanim doszła do około 100 strony, ponieważ to wtedy akcja zaczyna nabierać tępa. Jednak ja uważam, że ta książka zasługuje na uwagę.
Wątek podróży w czasie jest naprawdę intrygujący i pokazuje nam, że powinniśmy nie zamartwiać się przeszłością i żyć...

Książkę tą kupiłam bo z opisu wydawała się całkiem całkiem, jednak strasznie rozczarowałam się pierwszą połową tej książki, akcja rozkręciła się dopiero pod końcowe rozdziały, jednak uważam że dla przyjemności i rozwinięcia wyobraźni trzeba ją przeczytać, czekam aż rozwinie sie akcja w drugim tomie, miłego czytania <3

Książkę tą kupiłam bo z opisu wydawała się całkiem całkiem, jednak strasznie rozczarowałam się pierwszą połową tej książki, akcja rozkręciła się dopiero pod końcowe rozdziały, jednak uważam że dla przyjemności i rozwinięcia wyobraźni trzeba ją przeczytać, czekam aż rozwinie sie akcja w drugim tomie, miłego czytania <3

Książkę dostałam na prezent. Po pierwszych stronach byłam trochę rozczarowana, że książka okaże się typową książką young-adult, a ja jestem już jednak na nie trochę za stara. Mniej więcej w połowie jednak wciąnełam się w historię. Postaci są w porządku, a wątek podróży w czasie opisany bardzo na plus. Mam nadzieję, że doczekamy się drugiej części, bo wielu bohaterów ma jeszcze potencjał na dalsze losy.

Książkę dostałam na prezent. Po pierwszych stronach byłam trochę rozczarowana, że książka okaże się typową książką young-adult, a ja jestem już jednak na nie trochę za stara. Mniej więcej w połowie jednak wciąnełam się w historię. Postaci są w porządku, a wątek podróży w czasie opisany bardzo na plus. Mam nadzieję, że doczekamy się drugiej części, bo wielu bohaterów ma...

Książka ,,Niewidzialne Miasto'' Moniki Peetz jest trochę inna niż wszystkie książki w taki... swój sposób.
Jak zaczyna się historia? Lena nie ma rodziców i mieszka z ciocią (Sonią) i dwiema jej ,,siostrami'', czyli córkami Soni. Ma zwykłe życie, jedyną jej przyjaciółką jest Bobbie. Czy można za przyjaciółkę dla Leny uznać Cloe? Nie jestem pewien, czy Lena w taki sposób ją określa. W każdym razie to nieważne.
Lena myje zęby. Myśli o tym, żeby zdać klasówkę z bioli (biologii),ponieważ nie idzie jej to najlepiej. W tym czasie jedna jej siostra robi jej z ukrycia filmik i zamierza wrzucić go na Youtuba (początek książki).
Ale nie będę przepisywać tutaj, w komentarz do książki ,,Niewidzialne Miasto'' wszystkich stron. Jednak opowiem trochę o niej w skrócie.
Tak, Lenie nie udaje się zdać klasówki z bioli przez... A, cechy dziedziczne swojej rodziny i, tak, czkawkę [hip] która jest u niej cechą dziedziczną. Ucieka do boksów, przemyka kamerom i Harry'emu, strażnikowi boksu. Pije gorącą czekoladę z automatu i znajduje jej przedmioty z dzieciństwa, szybko spakowane w pudle.
Tak, nie zdążyłem powiedzieć, że nie wiadomo, z jakich (głównie) powodów jej rodzice zginęli. Ale to tak przy okazji.
Znajduje pozytywkę z dzieciństwa. I znajduje w niej... Tajemniczy zegarek. Ale ktoś [nie będę wspominał kto] odnajduje ją w boksie z zabawkami z dzieciństwa.
Ona zdąży tylko schować jednym ruchem tajemniczy zegarek do kieszeni.
Później z Bobbie próbują odgadnąć, do czego on służy. A co było dalej, nie mogę wam powiedzieć, bo fajnie jest tego wszystkiego się dowiadywać.
Bo to fajna książka. Naprawdę fajna.
Szkoda tylko, że znajdują się błędy. Nie wiem, czy wydawnictwo źle przejrzało książkę, czy tak na prawdę tego wcale nie robiło.

Książka ,,Niewidzialne Miasto'' Moniki Peetz jest trochę inna niż wszystkie książki w taki... swój sposób.
Jak zaczyna się historia? Lena nie ma rodziców i mieszka z ciocią (Sonią) i dwiema jej ,,siostrami'', czyli córkami Soni. Ma zwykłe życie, jedyną jej przyjaciółką jest Bobbie. Czy można za przyjaciółkę dla Leny uznać Cloe? Nie jestem pewien, czy Lena w taki sposób ją...

Urocza, dobrze napisana, ciekawa, intrygująca powieść dla młodzieży. Bawiłabym się przy niej naprawdę dobrze, gdyby nie to, że wydawnictwo oszczędziło na redakcji tekstu, w którym roi się od błędów.

Urocza, dobrze napisana, ciekawa, intrygująca powieść dla młodzieży. Bawiłabym się przy niej naprawdę dobrze, gdyby nie to, że wydawnictwo oszczędziło na redakcji tekstu, w którym roi się od błędów.

Ta książka była dla mnie jedną, wielką niewiadomą. Wydana była już jakiś czas temu, a opinii o niej żadnych, że aż dziw brał. Długo chodziłam wokół niej, zastanawiając się, czy ją kupić, ale z drugiej strony obawiałam się rozczarowania, nie wiedząc, czego się po niej spodziewać. W akcie desperacji skończyłam tłumacząc sobie niemieckie opinie o tej książce, ale i one nie ułatwiły mi zadania, bo wynikało z nich, że książka jest... średnia.
Ostatecznie poszczęściło mi się, dorwałam ,,Serce czasu" za 7 złotych - nawet gdyby okazała się niewypałem, to nie byłaby to wielka strata, patrząc na to, że na reszcie stron minimalna cena oscylowała w granicach 20-30 złotych.
Nie mogę tego ukrywać - PRAGNĘŁAM tej książki ze względu na jej okładkę. Jest obłędna. Twarda oprawa, piękna grafika, motyw kwiatów w połączeniu z czernią - c u d o.
Czy zawartość jest równie cudowna?
Niestety nie.
Spełniło się to, czego spodziewałam się po owych niemieckich opiniach. ,,Serce czasu" nie jest książką tragiczną, ale nie jest też najlepsza. Zdecydowanie kierowana do tych młodszych odbiorców, jako początkująca czytelniczka może i byłabym zadowolona, ale mając już niejakie doświadczenie z literaturą nie mogę ocenić jej pozytywnie.
Mój główny zarzut? Chyba to, że książka z początku jest nieco... głupiutka. Obraca się wokół głupiutkich, codziennych rzeczy, ale takich, o których czytać nienawidzę. Popularność w szkole, kółeczka adoracji, wywyższanie się, podążanie za trendami, niezdarne zachowywanie się w obecności chłopców. Chociaż bardzo lubię młodzieżówki, to nie lubię młodzieżówek tego typu, przy czytaniu takich książek odczuwam już lekkie zażenowanie i irytację, tym bardziej, że książki młodzieżowe nie muszą być tak puste i stereotypowe, naprawdę. Jako starszego czytelnika okropnie mnie to razi i odrzuca.
Postać Leny jest... okej. Nie podbiła mojego serca, a z biegiem książki nawet nie była taka irytująca, choć wciąż popełniała głupoty. Niemniej, miała kilka momentów, gdy wydawała się być naprawdę sympatyczna.
Dante jest lekko... nijaki. Choć tak jak i Lena, zyskuje nieco z biegiem fabuły, ale obie te postaci nie są na tyle rozwinięte, by powiedzieć coś więcej. To postaci, o których szybko zapomnę, bo mimo "oryginalności", którą autorka próbowała wpleść w ich charaktery, są zwyczajnie średni.
Fabuła faktycznie zainteresowała mnie w ostatnich 150-ciu stronach. Wcześniej jako tako się wszystko toczyło, poznawaliśmy trochę faktów z życia Leny, a także paru innych postaci, ale były momenty, które dla mnie zdecydowanie można byłoby pominąć i książka by na tym zyskała. Jednak nawet kiedy zaczęło się robić interesująco, to zakończenie... też jest takie sobie. Jak cała ta książka, wydaje mi się, że wszystko w niej jest "takie sobie". I choć miałam już mocno pochwalić te ostatnie sto stron, to pojawiały się sceny, które wszystko niszczyły i wywoływały we mnie ogromne MEH.
Ponadto było tam dla mnie zbyt wiele błędów logicznych, nie jestem w stanie teraz przytoczyć wszystkich, ale jedno, chyba najgłupsze, sobie zapisałam.
D O R O Ś L I ludzie, jedna, wielka, tajna organizacja, którzy wszyscy, jak jeden mąż, obwiniają nastolatkę za błędy, które popełniła jej matka. Jak dzieci prowadzone przez matkę, czekają na werdykt Czasomistrzyni, by dopiero wtedy ocenić Lenę. Nie za to, jakim jest człowiekiem, nie za to, co robi, nawet nie próbują jej poznać, tylko czekają aż iż wielkie guru oświeci ich, co mają myśleć. Owszem, spotykamy się z wieloma dystopijnymi uniwersami, gdzie podobne sytuacje mogą mieć miejsce, ale tutaj jest to zwyczajnie głupie i bezsensowne. Zero własnego, logicznego myślenia, zero wyciągania wniosków, chłodnej analizy, którą niby się tak szczycą.
Przyznam, że motyw podróży w czasie mnie zaintrygował, gdy czytałam opis tej książki i był tu naprawdę dość kluczowy, mogę nawet przyznać, że ciekawie ograny z bardzo fajnie przedstawionym motywem efektu motyla.
Podsumowując: ciekawy motyw podróży w czasie, nawet uroczy wątek romantyczny, który autorka w pewnym momencie okropnie sponiewiera, średnie postaci, średnia fabuła, rozwijająca się dopiero pod koniec i półotwarte zakończenie. I LITERÓWKI. O matko, ile w tej książce pojawia się literówek, skandal! D:
Czy polecam? Nie wiem, myślę, że każdy może sprawdzić sam, czy ta książka przypadnie mu do gustu. Ja jestem średnio zadowolona, ta książka raczej szybko wypadnie mi z pamięci, ale okładkę to ona ma przepiękną.

Ta książka była dla mnie jedną, wielką niewiadomą. Wydana była już jakiś czas temu, a opinii o niej żadnych, że aż dziw brał. Długo chodziłam wokół niej, zastanawiając się, czy ją kupić, ale z drugiej strony obawiałam się rozczarowania, nie wiedząc, czego się po niej spodziewać. W akcie desperacji skończyłam tłumacząc sobie niemieckie opinie o tej książce, ale i one nie...

Po Księżycowym blasku i kilku innych tytułach niemieckich autorów zaczęłam zastanawiać się czy powinnam sięgać po historie z tego kraju. Książkę jednak zakupiłam, a żeby tak stała nieoceniona na półce bez przeczytania choćby kilku rozdziałów? To byłoby większe zmarnowanie. Dlatego też w czasie posuchy -gdy nie było co czytać, zdjęłam z półki Serce czasu.


Lena to zwyczajna uczennica, która żyje z ciotką i jej dwoma córkami. Jej rodzice zginęli, a jej dzieciństwo owiane jest mgłą tajemnicy. Jedyne czego jest pewna, to dzień dzisiejszy - słaba ocena z biologii, mecz piłki ręcznej, spędzanie czasu z przyjaciółką Bonnie i próby zwrócenia na siebie uwagi Jonasa. Wszystko się jednak zmienia, gdy dziewczyna znajduje pamiątkę z przeszłości przez którą pojawiają się tajemnice, pytania, wrogowie, a także intrygujące postacie. Jak odnajdzie się dziewczyna w całym tym przewrocie?


Do pierwszych rozdziałów podeszłam sceptycznie. Nigdzie nie spieszyłam się z dokończeniem pozycji. Akcja rozkręcała się powoli, co jest w sumie ogromnym plusem, bo dzięki temu mogłam zżyć się z bohaterami i poczuć całą tę historię z różnych stron.
Lena nie jest żadną super bohaterką, a zwykłą dziewczyną. Popełnia masę błędów - jak my wszyscy. Gdy na swojej drodze spotyka Dantego, coś się w niej zmienia. Ten duet przejdzie długą drogę, a każdy z nich dojdzie do własnych wniosków.Protagonistkę czeka przeprawa z czasem i wspomnieniami. Doświadczy przeszłości, aby mogła naprawić teraźniejszość, a może nie ma czego naprawiać? Może wszystko jest takie, jakie powinno być?
Dante jest natomiast postacią kolorową, specyficzną i totalnie spoza mieszczących się ram. Uczony naprawiania cudzych żyć jednocześnie nie mając swojego dostaje od losu prezent w postaci dziewczyny, która chce mu pokazać jakie piękne jest życie bez ciągłej gonitwy - po prostu bycie.


Drugą połowę pochłonęłam w jeden wieczór. Mimo że motyw podróżników w czasie pojawia się w kilku bardziej znanych pozycjach, to ta zdecydowanie im dorównuje.
W historii każdy dostaje swoje pięć minut dlatego też czekam na rozwinięcie relacji Bonnie, a także rozwoju wydarzeń w Niewidzialnym Mieście.
Seria zaczęła spokojnym tonem, jednak w międzyczasie nabrała rozpędu, dlatego z niecierpliwością czekam jakiej prędkości nabierze dalej. Niestety język niemiecki to największa przeszkoda w poznaniu ciągu dalszego, dlatego pokładam nadzieję w tłumaczach,dzięki którym przeczytanie kolejnych części będzie możliwe. Polecam i pozdrawiam /Hilda

Po Księżycowym blasku i kilku innych tytułach niemieckich autorów zaczęłam zastanawiać się czy powinnam sięgać po historie z tego kraju. Książkę jednak zakupiłam, a żeby tak stała nieoceniona na półce bez przeczytania choćby kilku rozdziałów? To byłoby większe zmarnowanie. Dlatego też w czasie posuchy -gdy nie było co czytać, zdjęłam z półki Serce czasu.


Lena to zwyczajna...