Książka, która jest miłym zaskoczeniem. Książka jest bardzo pouczająca, ponieważ czasami składając obietnice możemy popełnić błąd, który ciągnie się za nami przez długie lata. Nie patrząc na miłość, a z przyzwyczajenia możemy zrobić największą głupotę i skrzywdzić drugą osobę nie będąc tego świadomym aż do pewnego czasu kiedy coś się zmieni.

Główną bohaterka jest tego idealnym przykładem. Majka ma męża, prace, dom i patrząc na nią powinna być szczęśliwa, ale to co widzimy na pierwszy rzut oka może nas zmylić. Kiedy wygrywa konkurs na wydanie swojego reportażu i wyjeżdża w celu zebrania materiałów właśnie tam w Pomorzu ma przemyśleć całe swoje dotychczasowe życie. Uświadamia sobie, że mąż jej nie wspiera, a praca w której pracuje jej nie zadowala. Dodatkowo wszystko zmienia się kiedy poznaje Bartosza. Co postanowi dziewczyna?

Książka, którą kupiłam już dawno temu i na którą w końcu nadszedł czas do przeczytania. Autorka kolejny raz mnie nie zawiodła, a historia, którą opowiedziała chwyta za serce tak, że można uronić łzy.

Książka, która jest miłym zaskoczeniem. Książka jest bardzo pouczająca, ponieważ czasami składając obietnice możemy popełnić błąd, który ciągnie się za nami przez długie lata. Nie patrząc na miłość, a z przyzwyczajenia możemy zrobić największą głupotę i skrzywdzić drugą osobę nie będąc tego świadomym aż do pewnego czasu kiedy coś się zmieni.

Główną bohaterka jest tego...

Podoba mi się odwaga z jaką Maja wybiera się w podróż. Wie, że nie będzie szczęśliwego zakończenia, że teraźniejszość to wszystko co ma, ale ryzykuje. Zostawia męża, który bądź co bądź kocha ją, rodzinę, pracę, znajome otoczenie i wchodzi na całość w związek bez przyszłością. Naraża się na traumę i cierpienie, które bardzo trudno udźwignąć. Nie ma tego w książce i dlatego decyzje Mai nie są w oczach czytelnika wyzwaniem. Nie przechodźmy razem z nią przez bezkres choroby, bólu. Dostajemy zakończenie z nutką ulgi. Książka się ukazała, pamięć o Bartoszu uhonorowana.
Jak najbardziej rozumiem zamysł autorki. Dziewczyna jest młoda, stworzona do większych celów, z zapleczem bohaterstwa, a wybiera nijako. Mąż nie taki, praca też zostawia wiele do życzenia. To takie przygotowanie poduszki bezpieczeństwa. Bo gdyby jednak nie wyszło... To mi się nie zgadza.
Magia miłości od pierwszego wejrzenia jest dużo lepiej skonstruowana. Tego się uchwycę by polecić tę książkę.

Podoba mi się odwaga z jaką Maja wybiera się w podróż. Wie, że nie będzie szczęśliwego zakończenia, że teraźniejszość to wszystko co ma, ale ryzykuje. Zostawia męża, który bądź co bądź kocha ją, rodzinę, pracę, znajome otoczenie i wchodzi na całość w związek bez przyszłością. Naraża się na traumę i cierpienie, które bardzo trudno udźwignąć. Nie ma tego w książce i dlatego...

Przyjemna obyczajówka na odstresowanie, choć jak dla mnie nieco zbyt melodramatyczna. Zawiera jednak kilka elementów, które stanowią o jej wartości i wyróżniają ją na tle dziesiątek innych powieści mieszczących się w tym gatunku. Przede wszystkim, jak w większości książek Magdaleny Majcher, jest tu pewien aspekt historyczny. Bohaterka jest bowiem dziennikarką, która wygrywa konkurs i dostaje fundusze na napisanie książki- reportażu o ludziach związanych z Solidarnością na początku jej istnienia. Dzięki temu pomysłowi autorka wplata w fabułę sporo informacji na temat działaczy opozycji w Gdańsku (bo tam dzieje się część akcji),ich przeżyć oraz przemyśleń dotyczących idei solidarnościowych zagubionych na drodze do wolności.
Wątek romansowy, stanowiący główny człon książki nie jest może jakiś nadzwyczajny, ale zawiera w sobie sporo refleksji na temat podejmowania życiowych decyzji. Maja i jej mąż zdecydowali, że nie będą mieli dzieci i motywacje tej decyzji są tutaj szeroko omówione, albo te, które dotyczą wyborów partnera życiowego. Bohaterka przyznaje, że wyszła za mąż ze strachu przed samotnością i z poczucia, że w pewnym momencie trzeba już coś zrobić ze swoim życiem, bo tego oczekuje rodzina i tak podpowiada rozum. Myślę, że są to przemyślenia, które towarzyszą wielu osobom, a może po lekturze tej książki niektórym przyjdą do głowy? Magdalena Majcher nie odkrywa tu niczego nowego, ale nie próbuje też fundować nam psychologii dla ubogich. Po prostu stawia pytania, które czasem zastanawiają wielu z nas: Czy jestem szczęśliwa? Czy warto porzucić zwyczajny stabilny związek dla przeżycia kilku miesięcy prawdziwego uczucia?
Wydaje mi się jednak, że zakończenie tej historii zanadto trąci melodramatem. Pewnie jest wielu czytelników lubiących takie finały, ale ja do nich nie należę. Doceniam jednak sprawny warsztat pisarski autorki i lekkie pióro, które pozwoliły mi na kilka godzin relaksu. Na pewno sięgnę jeszcze na biblioteczną półkę z powieściami pani Majcher, bo czyta się je bardzo przyjemnie.

Przyjemna obyczajówka na odstresowanie, choć jak dla mnie nieco zbyt melodramatyczna. Zawiera jednak kilka elementów, które stanowią o jej wartości i wyróżniają ją na tle dziesiątek innych powieści mieszczących się w tym gatunku. Przede wszystkim, jak w większości książek Magdaleny Majcher, jest tu pewien aspekt historyczny. Bohaterka jest bowiem dziennikarką, która wygrywa...

Mam nieco mieszane uczucia po tej historii.
Niby łapie poważne tematy takie jak nieposiadanie dzieci i tego powody, życie w związku, który po latach okazał się błędem czego efektem jest zdrada, śmiertelna choroba i emocje jakie przeżywają najbliżsi podczas całego procesu... Ale...
Jakoś to było takie niepełne. Niedokończone, albo niezłapane odpowiednio.
Brakowało tu emocji mimo że wszyscy je obiecują w recenzjach.
Momentami wkurzałam się na główną bohaterkę, a może autorkę (?) bo można to było kurna załatwić inaczej. Nie ma wytłumaczeń na skoki w bok podczas gdy w domu czeka na Ciebie mąż nie mający pojęcia o tym że tej drugiej połowie jest w tym związku źle.
Wątek historyczny Solidarności - super, pewnie wiele osób dowiedziało się w tym miejscu czegoś nowego i interesującego.

Nadal uważam, że nie jest to wzruszająca historia. I wcale nie uważam że główna bohaterka kierowała się strachem podejmując pewne decyzje.
A to że historia była przewidywalna to jedno, ale chyba nikt nie sięga po tego typu tytuły żeby nagle spadać z krzesła.
Miało być ciepło i romantycznie, a było tak trochę byle jak.

Mam nieco mieszane uczucia po tej historii.
Niby łapie poważne tematy takie jak nieposiadanie dzieci i tego powody, życie w związku, który po latach okazał się błędem czego efektem jest zdrada, śmiertelna choroba i emocje jakie przeżywają najbliżsi podczas całego procesu... Ale...
Jakoś to było takie niepełne. Niedokończone, albo niezłapane odpowiednio.
Brakowało tu emocji...

To było moje drugie podejście do autorki. I ostatnie. Mam chyba po prostu większe wymagania.
Bohaterowie książki albo płascy, albo niespójni. Może bardziej chodziło o kwestię wyboru, który wcale nie okazał się aż tak trudny (albo ja tego trudu nie odczułam). A może o wątek historyczny.
Wszystkiego po trochę, niczego na 100 %.
Ale czyta się szybko, gdzieś tak od 70. strony.

Temat po raz kolejny miał potencjał. Niewykorzystany.

To było moje drugie podejście do autorki. I ostatnie. Mam chyba po prostu większe wymagania.
Bohaterowie książki albo płascy, albo niespójni. Może bardziej chodziło o kwestię wyboru, który wcale nie okazał się aż tak trudny (albo ja tego trudu nie odczułam). A może o wątek historyczny.
Wszystkiego po trochę, niczego na 100 %.
Ale czyta się szybko, gdzieś tak od 70. strony....

Ta historia pozwala nam zapoznać się ze słynną solidarnością, ale nie są to suche i nudzące fakty, a poruszające historie ludzi, którzy byli pobocznymi twórcami idei. Mamy szansę poznać co ukształtowało bohaterów oraz poznać odpowiedź na pytanie, co im dała przynależność do solidarności. Jakby wyglądało ich życie gdyby mieli inne wzorce do naśladowania?
Szansę jedna na milion ma nasza główna bohaterka, spotkać bratnią duszę, ale czy to wystarczy? Czy poznanie jej odmieni jej los? Życie płata nam różne figle, czy stagnacja i bycie ze sobą z przyzwyczajenia jest dobrą receptą na szczęście? Czy to nam wystarcza?
#dzieńwktórymciępoznałam nie należy do moich ulubionych pozycji ale ma ona ogromny potencjał, porusza ogrom strun w sercu, które tylko czekają żeby zadrgać.

Ta historia pozwala nam zapoznać się ze słynną solidarnością, ale nie są to suche i nudzące fakty, a poruszające historie ludzi, którzy byli pobocznymi twórcami idei. Mamy szansę poznać co ukształtowało bohaterów oraz poznać odpowiedź na pytanie, co im dała przynależność do solidarności. Jakby wyglądało ich życie gdyby mieli inne wzorce do naśladowania?
Szansę jedna na...

74/52k/52/2021

74/52k/52/2021

Drugą gwiazdkę daję za okładkę, bo jest piękna. Książka okropna. Niby nie była źle napisana, fabuła zapowiadała się dobrze. Ale wszystko zepsuła główna bohaterka, która zachowywała się jakby pozjadała wszystkie rozumy i była najmądrzejsza na całym świecie. Jej poglądy i teorie, które wygłaszała powodowały u mnie kolejne facepalmy. Dramat.

Drugą gwiazdkę daję za okładkę, bo jest piękna. Książka okropna. Niby nie była źle napisana, fabuła zapowiadała się dobrze. Ale wszystko zepsuła główna bohaterka, która zachowywała się jakby pozjadała wszystkie rozumy i była najmądrzejsza na całym świecie. Jej poglądy i teorie, które wygłaszała powodowały u mnie kolejne facepalmy. Dramat.

Wzruszająca, pełna emocji historia

Wzruszająca, pełna emocji historia

Główną bohaterkę odebrałam jako nadwrażliwą, skupioną na sobie i mającą się za lepszą osobę. Dla mnie bardzo irytująca postać, ale nie bez przyjemności doczytałam do końca. Chociaż początek i opisy wszystkich "solidarnościowych spraw" nieco nużące. I mimo, że z racji wieku są mi znane to akurat to czytałam bez przyjemności.

Główną bohaterkę odebrałam jako nadwrażliwą, skupioną na sobie i mającą się za lepszą osobę. Dla mnie bardzo irytująca postać, ale nie bez przyjemności doczytałam do końca. Chociaż początek i opisy wszystkich "solidarnościowych spraw" nieco nużące. I mimo, że z racji wieku są mi znane to akurat to czytałam bez przyjemności.