Lekturę tą uważam za jedną z najlepszych jaką czytałem, w ogóle.
Główny czynnik, najbardziej tu możliwie subiektywny, to tematyka. Podeszła mi idealnie. Główne moje zainteresowanie to historia nazizmu, ale temat ten może kręcić się wokół wielu wątków: militaria, Holokaust, biografie czołowych nazistów itd. Najbardziej ciekawa wydaje mi się chyba perspektywa "zwykłych ludzi" wobec reżimu nazistów, szczególnie Niemców, ale nie tylko.

I to jest właśnie ten temat w który uderzył Fritzsche którego jedna już książka, bardzo popularna w tych tematach, była wydana po polsku.
Zatem widzimy Europa pod okupacją nazistów i staramy się spojrzeć jakie ludzie przyjmowali postawy wobec z jednej strony oszołamiających militarnych sukcesów a potem brutalnej wojny szczególnie na wschodzie, z drugiej strony wobec zbrodni przez nich popełnianych, z Holokaustem na czele.

To wątek olbrzymi, jeśli grupa ludzi a jednocześnie obszar geograficzny w naszym zasięgu określimy Europą. Stąd autor co już we wstępie zaznacza wybiera na wyrywki zagadnienia.

Tematycznie wybije się okupowana Polska, Francja i trochę jest też perspektywy ze Szwajcarii. Teksty, obejmujące np. stosunek do Niemców w różnych krajach, stosunek do Żydów itp., są dobrze napisane, dobrze się je czyta. Dla mnie świetnym odkryciem były przytaczane przez autora źródła, chyba najbardziej mnie "wgniotła" opowieść autora o szwajcarskich lekarzach którzy pojechali w 1941 za niemieckimi wojskami do Rosji i z żołnierzami Rzeszy rozmawiali tam całkiem otwarcie o ich światopoglądzie co potem skrupulatnie zapisywali.

Świetnie też czytało mi się zestawienie okupacji Francji i Polski.

Warto wyróżnić, może nawet od tego powinno zacząć się, uniwersalny charakter narracji autora. Dotyka on ogólnoludzki wartości i omawia je na przykładach. Mamy tu perspektywę obu stron, opisywane są postawy zarówno Niemców jak i okupowanych przez nich narodów, czy eksterminowanych Żydów.

Odnośnie okupacji Polski, a w kontekście ostatniej awantury wokół Engelking, myślę że gdyby przytoczyć co autor pisze o stosunku ogółu społeczeństwa polskiego do Holokaustu, byłoby to plus minus to samo co twierdzi nasza socjolog-historyk, tym bardziej zaskakuje nieco ze taką książkę wydał instytut który być może niesłusznie mi kojarzy się z inną narracją.

Z wad: jedna zasadnicza. Autor wyraźnie podaje kilka razy nie właściwe dane liczbowe na temat np. mieszkańców Warszawy, strat wojennych itp. itd. co jest dość regularnie prostowane przez polską redakcje książki.

Lekturę tą uważam za jedną z najlepszych jaką czytałem, w ogóle.
Główny czynnik, najbardziej tu możliwie subiektywny, to tematyka. Podeszła mi idealnie. Główne moje zainteresowanie to historia nazizmu, ale temat ten może kręcić się wokół wielu wątków: militaria, Holokaust, biografie czołowych nazistów itd. Najbardziej ciekawa wydaje mi się chyba perspektywa "zwykłych...

Bardzo cenię nurt historiografii, który kładzie nacisk na zrozumienie i interpretację wydarzeń, a nie jedynie ich opisywanie. Metoda zapożyczona, jak się zdaje, z francuskiej szkoły mediewistycznej historii mentalności doskonale sprawdziła się przy opowieści o najtragiczniejszym epizodzie historii ludzkości.

"Patriotyczny" wydawca trochę sobie pofolgował z przypisami do niemal każdej krytycznej uwagi autora o Polakach, choć są one bardzo taktowne i zwykle historyk w toku narracji dodaje wyjaśnienie lub złagodzenie swojej opinii. W sumie jednak te przypisy nie są bardzo szkodliwe, a książka doskonała.

Bardzo cenię nurt historiografii, który kładzie nacisk na zrozumienie i interpretację wydarzeń, a nie jedynie ich opisywanie. Metoda zapożyczona, jak się zdaje, z francuskiej szkoły mediewistycznej historii mentalności doskonale sprawdziła się przy opowieści o najtragiczniejszym epizodzie historii ludzkości.

"Patriotyczny" wydawca trochę sobie pofolgował z przypisami do...