Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lekturę tą uważam za jedną z najlepszych jaką czytałem, w ogóle. Główny czynnik, najbardziej tu możliwie subiektywny, to tematyka. Podeszła mi idealnie. Główne moje zainteresowanie to historia nazizmu, ale temat ten może kręcić się wokół wielu wątków: militaria, Holokaust, biografie czołowych nazistów itd. Najbardziej ciekawa wydaje mi się chyba perspektywa "zwykłych ludzi" wobec reżimu nazistów, szczególnie Niemców, ale nie tylko. I to jest właśnie ten temat w który uderzył Fritzsche którego jedna już książka, bardzo popularna w tych tematach, była wydana po polsku. Zatem widzimy Europa pod okupacją nazistów i staramy się spojrzeć jakie ludzie przyjmowali postawy wobec z jednej strony oszołamiających militarnych sukcesów a potem brutalnej wojny szczególnie na wschodzie, z drugiej strony wobec zbrodni przez nich popełnianych, z Holokaustem na czele. To wątek olbrzymi, jeśli grupa ludzi a jednocześnie obszar geograficzny w naszym zasięgu określimy Europą. Stąd autor co już we wstępie zaznacza wybiera na wyrywki zagadnienia. Tematycznie wybije się okupowana Polska, Francja i trochę jest też perspektywy ze Szwajcarii. Teksty, obejmujące np. stosunek do Niemców w różnych krajach, stosunek do Żydów itp., są dobrze napisane, dobrze się je czyta. Dla mnie świetnym odkryciem były przytaczane przez autora źródła, chyba najbardziej mnie "wgniotła" opowieść autora o szwajcarskich lekarzach którzy pojechali w 1941 za niemieckimi wojskami do Rosji i z żołnierzami Rzeszy rozmawiali tam całkiem otwarcie o ich światopoglądzie co potem skrupulatnie zapisywali. Świetnie też czytało mi się zestawienie okupacji Francji i Polski. Warto wyróżnić, może nawet od tego powinno zacząć się, uniwersalny charakter narracji autora. Dotyka on ogólnoludzki wartości i omawia je na przykładach. Mamy tu perspektywę obu stron, opisywane są postawy zarówno Niemców jak i okupowanych przez nich narodów, czy eksterminowanych Żydów. Odnośnie okupacji Polski, a w kontekście ostatniej awantury wokół Engelking, myślę że gdyby przytoczyć co autor pisze o stosunku ogółu społeczeństwa polskiego do Holokaustu, byłoby to plus minus to samo co twierdzi nasza socjolog-historyk, tym bardziej zaskakuje nieco ze taką książkę wydał instytut który być może niesłusznie mi kojarzy się z inną narracją. Z wad: jedna zasadnicza. Autor wyraźnie podaje kilka razy nie właściwe dane liczbowe na temat np. mieszkańców Warszawy, strat wojennych itp. itd. co jest dość regularnie prostowane przez polską redakcje książki.