O naszym rudym, wiecznie głodnym (jak mój kot),nieznośnym i wrednym kocurze imieniem Garfield, pisałem już wielokrotnie. Dlatego tym razem opowiem o jego przeciwności, czyli najsłodszym kociaczkiem pod słońcem. Tak, mowa o Nermalu, pięknym, szarym, małym koteczku, który wie jak wyżebrać u ludzi absolutnie wszystko. Pojawił się on na paskach w 1979 roku, czyli jego postać trafiła już do pierwszego tłustego trójpaka. Od tamtego czasu przewijał się wielokrotnie, zaś Garfield wymyślał coraz to nowsze sposoby na pozbywanie się uzurpatora. Choć najczęściej wysyłała go do Abu-Dabi lub zwyczajnie wykopywał na śmietnik. Nigdy to jednak nie przeszkodziło Nermalowi powrócić.

Nermal to na swój sposób uosobienie absurdu. Mimo, że zdecydowanie jest kocurem, nieraz przez fanów jest brany za kotkę. Ma długie rzęsy, ogromne oczy, jest drobniutki oraz w serialu animowanym i wielu filmach głosu użycza mu Desirée Goyette, francuska piosenkarka oraz aktorka głosowa. To wszystko sprawia, że Nermal stał się totalnym przeciwieństwem Garfielda, za co czytelnicy go pokochali. To daje mu też wiele razy przewagę nad rudym "kolegą", gdy obaj startują do tej samej kotki imieniem Arlene. Często kończy się to naprawdę ciekawym zwrotem wydarzeń i to na pojedynczym pasku. Więc gdy czytamy ich kilkadziesiąt pod rząd można paść ze śmiechu, bo akcja gna jak dziki mustang.

Nie ukrywam, że sposoby Garfielda na pozbycie się konkurenta są coraz bardziej wyszukane. Owszem, część z nich się z czasem powtarza, w końcu to już piąty album zbiorczy z kolei, ale w każdym nasz rudzielec wymyśla garść nowych sposobów. Tak naprawdę ogranicza go tutaj tylko wyobraźnia jego twórcy, Jima Davisa, a jest on niezwykle kreatywnym facetem. Dzięki niemu i jego talentowi nie nudzi mi się ta seria. Tak, czasami wpadamy na powtórzone, pod kątem treści czy gagów, paski, ale i tak można do tego wracać i wracać i raczej nigdy się nie skończy nudzić. Szczególnie gdy za oknem jest szaro, człowieka ogarnia zmęczenie i potrzebuje odrobiny uśmiechu. Wtedy wkracza Garfield, a gdy obok niego pojawi się Nermal, wtedy otrzymujemy gwarancję dobrej zabawy.

O naszym rudym, wiecznie głodnym (jak mój kot),nieznośnym i wrednym kocurze imieniem Garfield, pisałem już wielokrotnie. Dlatego tym razem opowiem o jego przeciwności, czyli najsłodszym kociaczkiem pod słońcem. Tak, mowa o Nermalu, pięknym, szarym, małym koteczku, który wie jak wyżebrać u ludzi absolutnie wszystko. Pojawił się on na paskach w 1979 roku, czyli jego postać...

Ten kot sprawi że nuda zniknie.

Ten kot sprawi że nuda zniknie.

Rozjaśni najbardziej ponury dzień!!

Rozjaśni najbardziej ponury dzień!!

Pisząc coś o Garfieldzie, nie można wspomnieć o jego twórcy, czyli Jimie Davisie. Bez niego ekscentryczny kot, który wielbi lazanię, lubi oglądać telewizję i nienawidzi psów, w ogóle by nie powstał. A przecież w czerwcu minęło 40 lat gdy ten żarłoczny futrzak zawojował serca niemalże całego świata. Tak zwane paski z jego przygodami ukazują się w gazetach na wszystkich kontynentach. Powstały także filmy animowane, oraz nowatorskie połączenie animacji z filmem aktorskim. To znaczy nowatorskie w tamtych czasach, a był rok 2000. Nakładem Egmont Polska ukazał się właśnie już piąty-zbiorczy tom przygód Garfielda - a co ważniejsze - te paski są ułożone w porządku chronologicznym. Czyli zaczynamy od roku 1978, a tym tomie to już lata osiemdziesiąte. Od tamtego czasu kot przeszedł przemianę jednak nadal to ten sam złośliwy zwierzak.  Który uwielbia lazanię, nienawidzi poniedziałków, a jego dzień jest stracony jeśli nie zrobi czegoś Oddiemu.

O piątym tomie możemy przeczytać że:

Gdy właściciela nie ma w domu, kot tańcuje – zwłaszcza jeśli tym kotem jest Garfield, otyły praktyk zamętu i chaosu. Chociaż jednocześnie Garfield czerpie tyle samo – lub więcej – satysfakcji z czynionych zniszczeń, kiedy Jon jest na miejscu. Ataki na listonosza, mordowanie pizzy, dręczenie psa czy „delikatne” przypominanie Jonowi, że czas już na posiłek – wszystko to brzmi świetnie! 

Doskonały przykład na to, jak świetną zabawę można mieć czytając jakiś komiks. Bez kretyńskich superbohaterów i wymyślnych światów. Tutaj wszystko jest zwyczajne, oprócz naszego Garfielda, który jest jedyny i niepowtarzalny. Polecam każdemu na poprawę humoru.

Pisząc coś o Garfieldzie, nie można wspomnieć o jego twórcy, czyli Jimie Davisie. Bez niego ekscentryczny kot, który wielbi lazanię, lubi oglądać telewizję i nienawidzi psów, w ogóle by nie powstał. A przecież w czerwcu minęło 40 lat gdy ten żarłoczny futrzak zawojował serca niemalże całego świata. Tak zwane paski z jego przygodami ukazują się w gazetach na wszystkich...

ZADZIORNY UROK GARFIELDA

Najlepsza komiksowa seria o kocie powraca z piątym zbiorczym tomem! Co tam najlepsza seria o kocie, „Garfield” to jedna z najlepszych, jeśli nie najlepsza („Fistaszki” sprawiają, że się waham w tej kwestii) komiksowych komedii w dziejach. Zabawna, śmiesząca do łez, wciągająca, intrygująca, porywająca i przede wszystkim prawdziwa. Każdy właściwie kota powie Wam, że widzi tu odbicie swojego życia. Ale nie tylko oni znajdą tu wielką prawdę a zarazem głębię, bo przypadki leniwego kota to kawał świetnej satyry na ludzi jako jednostki, ludzi jako społeczeństwo, kontaktu międzyludzkie, związki, życie, pracę… Naprawdę muszę wszystko to wymieniać? Sięgnijcie sami i przekonajcie się na własnej skórze, jeśli jeszcze jakimś cudem do tej pory tego nie zrobiliście.

Garfield jest leniwy. Garfield jest gruby. Garfield nie lubi listonoszy i rodzynków w cieście, i poniedziałków, i diet. Wróć, diet nienawidzi. Garfield kocha za to lazanię i spanie, jedzenie i drzemkę, pokarm i wypoczynek.
John to jego pan. A właściwie ludzki podajnik karmy i czyściciel kuwety. Lubi kawę, jeśli akurat nie wypija mu jej Garfield. Lubi randki, ale te mu się prawie nigdy nie zdarzają, a jeśli już to kończą się katastrofą. Wiedzie więc ten swój żywot razem z kotem, starając się jakoś przetrwać. Bo Garfield potrafi niszczyć wszystko dookoła, zjadać każdą porcję przeznaczoną dla niego i nie dla niego także, a podrapać łydki, podrapać meble, podrzeć zasłony itd., itd. to jego chleb powszedni. Ale, że jednocześnie potrafi być też prawdziwym przyjacielem – nie dla mieszkającego z nimi psa i tym bardziej nie za często, ale jednak – potrafi osłodzić to i owo.

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/10/garfield-tusty-koci-trojpak-5-jim-davis.html

ZADZIORNY UROK GARFIELDA

Najlepsza komiksowa seria o kocie powraca z piątym zbiorczym tomem! Co tam najlepsza seria o kocie, „Garfield” to jedna z najlepszych, jeśli nie najlepsza („Fistaszki” sprawiają, że się waham w tej kwestii) komiksowych komedii w dziejach. Zabawna, śmiesząca do łez, wciągająca, intrygująca, porywająca i przede wszystkim prawdziwa. Każdy właściwie...