Komiks Franka Millera „300” z 1988 r. jest obecnie bardzo znany dzięki filmowej adaptacji z 2007 r. Fabuła skupiająca się na obronie wąwozu Termopile przez Spartan przed perskimi najeźdźcami z 480 r p.ne. nie jest zbyt skomplikowana, ale zarówno komiks, jak i i jego adaptacja miały bardzo spektakularną warstwę wizualną. Film doczekał się prequela w 2014 r. „300 – Narodziny imperium”, który został przyjęty dosyć chłodny. Z kolei komiksowa wersja rozwinięcia opowieści o 300 Spartanach została opublikowana dopiero w 2018 r. Nie jest to jednak t a sama historia, co w filmowym prequelu, lecz łączą je pewne wspólne elementy. Czy jednak jest lepsza niż film z 2014 r.?

Jak sam tytuł wskazuje, głównym bohaterem jest Xerxes, władca Persji, który w oryginale był głównym antagonistą. Przedstawione tu jest w jakich okolicznościach zdobył władzę i jak ostatecznie skończył. Ukazany też jest przebieg konfliktu grecko-perskiego.

Twórca nie usiłuje tutaj uszlachetnić Xerxesa. Jest on dosyć okrutnym władcą, który nie ma litości dla swoich przeciwników. Jednakże Xerxes nie jest tu moim zdaniem aż takim potworem jakim był w oryginalnym komiksie, ale dosyć typowym władcą jak na tamte czasy. Jest parę scen, które pokazują, że parokrotnie los potraktował go bardzo niesprawiedliwie, lecz władca odpłacał przeciwnikom z nawiązka. Scenariusz usiłuje pokazać, że w przypadku pewnych zdarzeń możliwe są dwie wersje – bardziej okrutna i ta bardziej ludzka. Przez to można mieć wrażenie, że słucha się opowieści przekazywanej ustnie, gdzie narrator nie jest pewny dawnych wydarzeń.

Podobała mi się też pewna różnorodność pośród greckiej strony. Pokazane jest, że różnią się w zachowaniu, stylu walki czy podejściu do życiu. Można tutaj wyróżnić parę historycznych postaci jak Temistokles czy Ajschylos. Szkoda jednak , że ta różnorodność ogranicza się do trzech postaci, a reszta bohaterów jest zwartą masą i nawet jak zostaje wprowadzona nowe postać, to potem nie zostaje rozwinięta.

Fabuła tomu jest dosyć rwana. Scenariusz przeskakuje bez zapowiedzi do kolejnych lat wojny i łatwo można się pogubić. Przez to wiele scen, które w zamierzeniu miały być bardzo dramatyczne, wypadają bardzo nijako.
Mam mieszane uczucia co do warstwy graficznej. Podobnie jak oryginalny komiks, ten też ma dosyć specyficzny format – grzbietem komiksu jest tu bowiem krótszy bok tomu. Poszczególne strony składają się z niewielu kadrów i dużo jest tu pojedynczych rysunków obejmujących całą stronę. Podobało mi się jak rysowany jest tu tytułowy bohater – głównie widoczna jest jego biżuteria, a on sam jest jedynie czarnym cieniem, z którego wyzierają białką oczu. Niestety reszta postaci rysowana jest bardzo pokracznie i ciężko patrzeć na poszczególne sceny. Gdzieś zagubił się tu cały majestat scen batalistycznych z oryginalnego komiksu.

Podsumowując, komiks miał pewien potencjał na ukazanie konfliktu z niestandardowego punktu widzenia. Niestety rwana akcja i nierówne rysunki sprawiają, że czyta się go z trudem. Przez to komiks jest równie przeciętny co film z 2014.

Komiks Franka Millera „300” z 1988 r. jest obecnie bardzo znany dzięki filmowej adaptacji z 2007 r. Fabuła skupiająca się na obronie wąwozu Termopile przez Spartan przed perskimi najeźdźcami z 480 r p.ne. nie jest zbyt skomplikowana, ale zarówno komiks, jak i i jego adaptacja miały bardzo spektakularną warstwę wizualną. Film doczekał się prequela w 2014 r. „300 – Narodziny...

Twórca powraca do świata starożytnej Grecji okresu wojen Perskich, serwując swoim miłośnikom kombinację prequela oraz sequela przygód garstki dzielnych Spartan. Miniseria „Kserkses. Upadek rodu Dariusza, świt ery Aleksandra” już na pierwszych kadrach pokazuje powód nienawiści Kserksesa I do Greków. Śmierć jego ojca zapatrzonego w swoją potęgę i chcącego podbić cały świat nie wiele nauczyły syna, który postanowił kontynuować jego dzieło. Boski władca swoje plany musiał jednak odpowiednio zrewidować, napotykając na swoje drodze garstkę dzielnych i po części szalonych mieszkańców Sparty. Sromotna porażka jego wojsk była początkiem jego końca, nie doczekał on spokojnej starości, ginąc w dość brutalny sposób w wyniku intrygi pałacowej. Wielkie imperium Perskie i wielbiona dynastia Achemenidów zdołała przetrwać jeszcze jakiś czas do momentu, kiedy tron objął Dariusz III. Jego lekceważące podejście do przeciwnika stosunkowo szybko zakończyło jego rządy, dając początek podbojom Aleksandra Macedońskiego.


Zaraz po zakończonej lekturze dzieła w głowie pojawia się pytanie, jak wypada ono w porównaniu z 300? Najprościej napisać, że jest dobrze, ale komiks pozostawia w czytelniku pewną mocno wyczuwalną dozę niedosytu. Mocne skupienie się na kilku różnych wydarzeniach historycznych powoduje, że żadne z nich nie jest przedstawione w sposób nie tyle wyczerpujący co należycie głęboki. Nie wymagam od komiksów tego typu iście historycznego podejścia do tematu, ale chociaż próba mocniejszego wgryzienia się w prezentowane wydarzenia przez autora byłaby tutaj mile widziana. Niestety Frank Miller postanowił pójść w stronę widowiskowości, serwując odbiorcy komiks historyczno-przygodowy. Oczywiście tutaj pojawia się kwestia tego, co czytelnik oczekuje po tego rodzaju dziele – jeśli chce on tylko czystej rozrywki, to raczej powinien być zadowolony. Kolejną małą łyżką dziegciu dla całego scenariusza jest brak jednego głównego bohatera. Co prawda pojawiające się tutaj postacie są całkiem nieźle nakreślone, ale moim zdaniem wylewa się z nich odrobinę zbyt dużo patosu, co sprawia, że momentami są do siebie aż nazbyt podobne, nawet jeśli stoją po obu stronach barykady. Nie mamy tutaj do czynienia z komiksem dorównującym poziome 300, nie mniej jednak Xerxes ma w sobie to coś, co sprawia, że nie można go nazwać złym dziełem.


Cała recenzja na stronie: PopKulturowy Kociołek
https://gameplay.pl/news.asp?ID=118012

Twórca powraca do świata starożytnej Grecji okresu wojen Perskich, serwując swoim miłośnikom kombinację prequela oraz sequela przygód garstki dzielnych Spartan. Miniseria „Kserkses. Upadek rodu Dariusza, świt ery Aleksandra” już na pierwszych kadrach pokazuje powód nienawiści Kserksesa I do Greków. Śmierć jego ojca zapatrzonego w swoją potęgę i chcącego podbić cały świat...

TRZYSTU BEZ TRZYSTU

„300” powszechnie uważa się za jedno z najlepszych dzieł nie tylko Franka Millera, ale i w dziejach komiksu w ogóle. Od jego powstania minęło już ponad dwie dekady, nic więc dziwnego, że nikt nie spodziewał się powrotu artysty do tej opowieści. A jednak z okazji dwudziestolecia powstania całości Miller zaserwował nam miniserię „Kserkses: Upadek rodu Dariusza, świt ery Aleksandra”, będącą prequelem całości, a zarazem pierwszym od siedmiu lat autorskim projektem artysty. I chociaż wiele jego dzieł z ostatnich lat okazało się sporym rozczarowaniem, a „Kserkses” siłą rzeczy nie dorównuje „300”, to kawał świetnej opowieści, która godnie uzupełnia pierwowzór i świetnie nadaje się dla czytelników, którzy go jeszcze nie znają.

Nadszedł czas na zemstę. Nadszedł czas na kolejną wojnę. Nadszedł czas na budowę imperium.
Żądny pomsty za śmierć swego ojca Dariusza Kserkses rozpoczyna kolejną wyprawę wojenną. Jednocześnie chce dzięki niej osiągnąć prawdziwą wielkość i zbudować imperium, jakiego świat jeszcze nie widział. Jednak przeciwnicy nie zamierzają dać mu tak łatwo zwyciężyć. Pod dowództwem Aleksandra Wielkiego, Grecy stawiają mu coraz bardziej zaciekły opór…

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/09/kserkses-upadek-rodu-dariusza-swit-ery.html

TRZYSTU BEZ TRZYSTU

„300” powszechnie uważa się za jedno z najlepszych dzieł nie tylko Franka Millera, ale i w dziejach komiksu w ogóle. Od jego powstania minęło już ponad dwie dekady, nic więc dziwnego, że nikt nie spodziewał się powrotu artysty do tej opowieści. A jednak z okazji dwudziestolecia powstania całości Miller zaserwował nam miniserię „Kserkses: Upadek rodu...