Ooookeeej... Co ja właśnie, kurwa, przeczytałem?!?!?! W zasadzie na tym mógłbym skończyć moją opinię, ale można ją odebrać w dwójnasób - pozytywnie lub negatywnie i nic nie wnosi do dyskusji. Z drugiej strony ekspresja tego wyrażenia chyba daje do zrozumienia czytelnikom, że pierwszy tom serii "Sekret panny Watanuki" jest... kontrowersyjny. Delikatnie rzecz ujmując. No dobra, skrót konkretów. Manga należy do gatunku ecchi, główni bohaterowie mają po 16 lat, chodzą do prestiżowej szkoły, a tytułowa panna Watanuki mieszka w Love Hotelu. Tak. To miejsce spotkań dla dorosłych gdzie uprawiają seks. Na szczęście to nie Facebook ani You Tube, więc nie muszę kryć się z słowami nielubianymi przez algorytm. W każdym razie do tego momentu jest spoko i to mnie zachęciło, aby sięgnąć po pierwszy, niejako pilotażowy, album serii. Prawdziwa plejada absurdu ma jednak miejsce nieco dalej.

Żeby nie było niedomówień - nie twierdzę, że ta manga jest zła. Wręcz przeciwnie, ma ogrom zalet i... kilka poronionych, przynajmniej dla mnie, dziwactw. Serio, nawet mangi hentai, które mam w kolekcji, choć jest ich niewiele, nie odstawiają takiego poziomu porąbania. I tak, wiem, że nie jestem znawcą, mało ecchi czy hentai czytałem oraz oglądałem, a kilka z nich było naprawdę zdrowo popierdolonych (lekko mówiąc),niemniej w "Sekrecie panny Watanuki" te odchyły nie zawsze mi pasowały. Zacznijmy jednak od tego, co uważam za zalety tego tytułu.

Po pierwsze główna bohaterka i ironiczna sytuacja w jakiej się znajduje. Z jednej strony wymaga od siebie bardzo wiele, a czytelnik szybko poznaje powody tego stanu rzeczy, jest świetną uczennicą, przewodniczącą samorządu uczniowskiego, ma szansę na stypendium na studia, a jednocześnie mieszka w Love Hotelu. Ojciec ją opuścił, matka zarządza całym przybytkiem, niemal się zaharowując na śmierć, a ona musi się z tym kryć. Do tego dziewczyna zmaga się z traumą z czasów dzieciństwa, z którą związany jest tytułowy sekret. I to jest fajne. Niby z początku wydaje się, że tym sekretem jest miejsce zamieszkania, ale do czytelnika błyskawicznie dociera, że sprawa ma drugie dno. Co więcej - jest ono ciekawie pomyślane, ale przy tym... obrzydliwe. Ja wiem. To Japonia, a oni są czasem dziwni.

Ooookeeej... Co ja właśnie, kurwa, przeczytałem?!?!?! W zasadzie na tym mógłbym skończyć moją opinię, ale można ją odebrać w dwójnasób - pozytywnie lub negatywnie i nic nie wnosi do dyskusji. Z drugiej strony ekspresja tego wyrażenia chyba daje do zrozumienia czytelnikom, że pierwszy tom serii "Sekret panny Watanuki" jest... kontrowersyjny. Delikatnie rzecz ujmując. No...

Trochę dziwna, trochę absurdalna, trochę porąbana, że aż śmieszna, ale schematyczna opowiastka z dziwacznym tłem.

Ale lekka i pozytywnie zakręcona!



Moja ocena: 3/5

Trochę dziwna, trochę absurdalna, trochę porąbana, że aż śmieszna, ale schematyczna opowiastka z dziwacznym tłem.

Ale lekka i pozytywnie zakręcona!



Moja ocena: 3/5

Znacie takie powieści, które nie zapowiadają wielkiego bum? Takie pierwsze wrażenie zrobiła na mnie ta historia. A w sumie nie zrobiła żadnego, bo co dobrego można spotkać w opowieści z młodymi ludźmi w roli głównej? Spokojnie! To jednak tylko pozory, nie jedna książka rozpoczyna się dość spokojnie, by potem nam dać świetną fabułę.

Poznajemy Leilę Watanuki, której mocno zależy, by bardzo dobrze się uczyć i mieć jak najlepsze wyniki. Pragnie zdobyć stypendium, by móc pomóc swojej mamie. Ojciec dawno od nich odszedł zostawiając im na głowie „Love Hotel” , w którym schadzki miłosne mają różni ludzie. Ogólnie rzecz biorąc Leila nie cierpi tego miejsca, ukrywa tę prawdę przed wszystkimi z myślą o ukochanej mamie i biorąc sobie na kieł fakt, że z całego serca chce jej pomóc. Jako dziecko niestety trafia na kochającą się parę i doznaje traumy – boi się mężczyzn i ich dotyku. Efektem jest nadmierne pocenie się, a na domiar złego jej tajemnicę poznaje jeden z kolegów jej klasy.

Po pierwszym tomie miałam ochotę odstawić tę serię. Myślałam, że jak już tak się rozpoczęło to nic więcej mnie nie zaskoczy! A tu psikus! Jakoś mnie jednak podkusiło i zaczęłam sięgać po kolejne tomiki, a gdybym tego nie zrobiła – uciekła by mi naprawdę dobra historia! Sama Leila jest niesamowicie porządnicka – i to mi się w niej podoba, że mimo wszystko jest delikatna, uprzejma, grzeczna, trochę w stylu rycerza na białym koniu, chodź w wersji damskiej, całokształtem ogromnie ją lubię, nawet jeśli jest naiwna i wierzy w miłość taką typowo romantyczną. Zaś Owaru... Tia... Z niego to niezłe ziółko! Niesamowicie mnie drażnił swoim zachowaniem, że chwilami jego decyzje były skrajnie wredne... A mimo to nie mogę powstrzymać się od śledzenia jego poczynań, bo kiedy pokazuje swoją prawdziwą twarz i prawdziwe oblicze to jakoś tak zyskuje na mojej sympatii. Musze Wam się przyznać, że to jednak Rikka widziałam u boku naszej nastolatki. Jakoś tak pasował mi na jej ukochanego...

Kreska mi się podoba, druk (napisy) jest w porządku – wiecie, ja ślepa jestem i jak są za małe literki to psioczę tak mocno, że chyba mnie u Basi w Lesku słychać! I przyznaję się bez bicia, jestem na tyle oczarowana, że po tym jak skończyłam tom III... zalogowałam się na stronę wydawnictwa i zamówiłam kolejne trzy tomiki! Ja muszę się dowiedzieć co tam się wydarzyło!

Znacie takie powieści, które nie zapowiadają wielkiego bum? Takie pierwsze wrażenie zrobiła na mnie ta historia. A w sumie nie zrobiła żadnego, bo co dobrego można spotkać w opowieści z młodymi ludźmi w roli głównej? Spokojnie! To jednak tylko pozory, nie jedna książka rozpoczyna się dość spokojnie, by potem nam dać świetną fabułę.

Poznajemy Leilę Watanuki, której mocno...

To moje pierwsze spotkanie z mangą - jakoś nigdy nie mogłam znieść tej specyficznej grafiki, wielkich oczu i tak dalej... Jak wyszło? Cóż, zaciekawił mnie ten styl i ta kultura. Z jednej strony pruderia, naiwność i dążenie do perfekcji, a z drugiej - erotyka, grzeszki, niegrzeczna zabawa. Jest w tym coś wciągającego na tyle, że sięgnę z pewnością po kolejny tom, a także po inne komiksy z tego gatunku.

To moje pierwsze spotkanie z mangą - jakoś nigdy nie mogłam znieść tej specyficznej grafiki, wielkich oczu i tak dalej... Jak wyszło? Cóż, zaciekawił mnie ten styl i ta kultura. Z jednej strony pruderia, naiwność i dążenie do perfekcji, a z drugiej - erotyka, grzeszki, niegrzeczna zabawa. Jest w tym coś wciągającego na tyle, że sięgnę z pewnością po kolejny tom, a także po...

Manga to przedstawiciel komedii romantycznych, starający się podać w odmiennej formie niektóre ze sprawdzonych schematów pojawiających się w takich tytułach. Dodatkowo od samego początku komiks epatuje odrobinę większej pikanterii z pogranicza ecchi. Jak na razie swoją otoczkę erotyczną przejawia w symbolice, tekstach, pozach i niedopowiedzeniach niż w samej nagości. Dzięki takiemu zabiegowi, tytuł może zainteresować zarówno męskie, jak i damskie grono odbiorców.

Jeśli chodzi o fabułę, nie ma tutaj mowy w żadnym momencie o czymś nadzwyczajnym. Od samego początku mamy tutaj do czynienia z nieskomplikowaną, odrobinę niegrzeczną i przesiąkniętą specyficznym humorem treścią. Zaserwowana historia na pewno nie wymusi na odbiorcy dogłębnej analizy treści, ale zapewni mu chwile relaksu i kilka momentów z mimowolnie pojawiającym się uśmiechem na twarzy. To właśnie dość prosta, czysto rozrywkowa forma mangi stanowi o jej sile i może przyciągnąć do niej potencjalnych odbiorców.

Bardzo dobrze z luźną komediowo – romansową formą komiksu współgrają postacie głównych bohaterów, którzy wypadają bardzo interesująco. Dwa zupełnie przeciwstawne charaktery, które wyraźnie są do siebie przyciągane i mogą stanowić dla siebie swoistego rodzaju uzupełnienie. Wszystko wskazuje na to, że zanim jednak dopadnie ich przysłowiowa strzała amora, czeka ich jeszcze wiele zabawnych sytuacji.

Cała recenzja na Popkulturowy Kociołek

https://gameplay.pl/news.asp?ID=118895

Manga to przedstawiciel komedii romantycznych, starający się podać w odmiennej formie niektóre ze sprawdzonych schematów pojawiających się w takich tytułach. Dodatkowo od samego początku komiks epatuje odrobinę większej pikanterii z pogranicza ecchi. Jak na razie swoją otoczkę erotyczną przejawia w symbolice, tekstach, pozach i niedopowiedzeniach niż w samej nagości. Dzięki...

Leila Watanuki to niesamowicie piękna i nieziemsko uzdolniona uczennica szkoły średniej, która w swoim młodzieńczym życiu skrywa pewien wstydliwy sekret: mieszka w Love Hotelu – w miejscu, które budzi wiele dwuznacznych skojarzeń i burzliwych kontrowersji. Gdyby ktokolwiek z jej otoczenia odkrył jej gorzką tajemnicę, z całą pewnością wywołałby nią niemały, obyczajowy skandal. Jej nieskazitelna opinia grzecznej dziewczyny i status szkolnej prymuski niewątpliwie uległby zmianie, i to na gorsze.

Pewnego dnia matka Leili mdleje z przemęczenia i prosi, by córka przez chwilę ją zastąpiła. Dziewczyna dostarcza zamówiony obiad do wskazanego pokoju, a tam… wpada na kolegę z klasy, Owaru Sangatsu. Leila prosi go, by nie zdradzał nikomu jej wstydliwej tajemnicy, ale Owaru nie zamierza trzymać buzi na kłótkę i wymusza na niej obietnicę wspólnego zamieszkania!

Recenzja - www.blackcrow87.wordpress.com

Leila Watanuki to niesamowicie piękna i nieziemsko uzdolniona uczennica szkoły średniej, która w swoim młodzieńczym życiu skrywa pewien wstydliwy sekret: mieszka w Love Hotelu – w miejscu, które budzi wiele dwuznacznych skojarzeń i burzliwych kontrowersji. Gdyby ktokolwiek z jej otoczenia odkrył jej gorzką tajemnicę, z całą pewnością wywołałby nią niemały, obyczajowy...

SEKRETY HOTELU MIŁOŚCI

Ema Toyama, autorka znanych w Polsce „Psów na mangę” powraca z nową serią. „Psy”, choć niezłe, okazały się nie do końca spełnioną, lekką komedyjką dla nastolatków, przetykaną momentami naprawdę udanymi scenami. Z „Sekretem panny Watanuki” rzecz ma się nieco inaczej. Okej, to też nie jest rzecz do końca spełniona i także w tym wypadku mamy do czynienia z komediową opowieścią dla nastolatków – głównie, ze względu na erotykę, płci męskiej – ale jest to rzecz sympatyczna i wciągająca. Nie głęboka, o to jej nawet nie podejrzewajcie, ale dostarczająca udanej, nieobowiązującej i niegrzecznej rozrywki wszystkim miłośnikom podobnych dzieł.

Główną bohaterką całej opowieści jest nastoletnia Leil Watanuki, dziewczyna nie dość, że piękna, to jeszcze będąca szkolną prymuską i przewodniczącą. Zawsze najlepsza, zawsze doskonała, skrywa jednak sekret, którego ujawnienie zniszczyłoby jej życie. Dziewczyna mieszka bowiem w zostawionym im przez ojca, a prowadzonym przez matkę Love Hotelu. Nie cierpi tego miejsca i wszystkich zboczeńców, chce się stąd wyrwać, póki co jednak dzień w dzień przemyka się tak, by nikt tego nie zauważył i by mogła żyć spokojnie.
Wszystko zmienia się pewnego dnia, kiedy jej matka mdleje z przepracowania. Leila, która dotąd unikała klientów, nagle zmuszona zostaje dostarczyć im zamówione jedzenie. Rzecz w tym, że jednym nich okazuje się jej szkolny kolega i rywal zarazem, Owaru Sangatsu, który postanawia wykorzystać sytuację. Żąda, by Leila pozwoliła mu zamieszkać w hotelu. Jeśli ta się nie zgodzi, wyda wszystkim jej tajemnice. Dziewczyna nie ma jednak jeszcze pojęcia, co to wszystko będzie dla niej oznaczało…

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/09/sekret-panny-watanuki-ema-toyama.html

SEKRETY HOTELU MIŁOŚCI

Ema Toyama, autorka znanych w Polsce „Psów na mangę” powraca z nową serią. „Psy”, choć niezłe, okazały się nie do końca spełnioną, lekką komedyjką dla nastolatków, przetykaną momentami naprawdę udanymi scenami. Z „Sekretem panny Watanuki” rzecz ma się nieco inaczej. Okej, to też nie jest rzecz do końca spełniona i także w tym wypadku mamy do...

Shojka z nutką erotyzmu. Ona dziewczyna z traumą z dzieciństwa, on doświadczona prostytutka. To może być ciekawe.

Shojka z nutką erotyzmu. Ona dziewczyna z traumą z dzieciństwa, on doświadczona prostytutka. To może być ciekawe.

Oryginalny pomysł na historię, jestem bardzo ciekawa kolejnych tomów :)

Oryginalny pomysł na historię, jestem bardzo ciekawa kolejnych tomów :)