Przez pierwszą połowę książki nic się nie dzieje. O ile jeszcze w poprzednich częściach bohaterowie przynajmniej się przemieszczali, tutaj przez dwieście stron po prostu siedzą, użalają się nad swoim losem i rozważają minione wydarzenia. Bardzo przydałoby się, żeby choć w jednym wątku pojawiło się więcej akcji albo przynajmniej nowe elementy, a nie mielenie wciąż tej samej treści. Za to około połowy akcja przyspiesza gwałtownie w obu głównych wątkach (Simona i Josui oraz Miriamele),a także w nieco pobocznym, ale bardzo ważnym wątku Maegwin. Obserwujemy serię szalonych (miejscami zbyt szalonych, pojawiające się znikąd człekopodobne insekty porywające ludzi są chyba przesadzone) przygód Miriamele i Isgrimnura, a z drugiej strony bitwę o Kamień Rozstania, która chyba ma być odpowiednikiem Bitwy na Polach Pelennoru. W połowie opisu bitwy zaczęłam kręcić nosem na schematyczność, ale rozwiązanie było bardzo satysfakcjonujące.

Przez pierwszą połowę książki nic się nie dzieje. O ile jeszcze w poprzednich częściach bohaterowie przynajmniej się przemieszczali, tutaj przez dwieście stron po prostu siedzą, użalają się nad swoim losem i rozważają minione wydarzenia. Bardzo przydałoby się, żeby choć w jednym wątku pojawiło się więcej akcji albo przynajmniej nowe elementy, a nie mielenie wciąż tej samej...

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam