Muszę przyznać, że mam zamęt w głowie. Z części na część moje sekretne marzenie o większej ilości stron w tomie rośnie, a poza tym jest mi też trochę... przykro. Jakoś nie potrafię uwierzyć, że jest to już ósma część Kate. Zostały jeszcze tylko dwie - które ponoć mają nazywać się Magic Verb 1 i 2 - a ja za bardzo nie potrafię sobie wyobrazić rozstania z tą serią. :(

Dobra, to było tak trochę sentymentalnie, a teraz przejdźmy do rzeczy.

Podobało mi się, chociaż "Magic Shifts" nie było tak bardzo emocjonujące i pełne akcji jak poprzedni tom. Oczywiście tutaj też wiele się działo, ale jednak miałam wrażenie, że wszystkie opisywane wydarzenia mają na celu przede wszystkim jedno - mocniejszy nacisk na relacje między bohaterami - konkretnie Kate i Currana, chociaż tymi drugoplanowymi też. Nie potrafię przypomnieć sobie ani jednego rozdziału, gdzie którekolwiek z nich pojawiałoby się osobno. Zawsze ta druga osoba była obok, albo pojawiała się w międzyczasie/ pod koniec. To jest tom, w którym chyba najbardziej rozwinięta została ich relacja. A może nie rozwinięta - to złe słowo. Raczej dopełniona. W "Magic Shifts" są oni już parą z pewnym stażem, znają się tak dobrze, jak nikt inny ich nie pozna - chyba nawet sami przyjaciele - i wiedzą, że mogą na siebie liczyć. Po tych wszystkich komplikacjach nakreślonych w "Magic Rises" już nic nie może zasiać w nich wątpliwości, bo ich relacja/ uczucie, to fundament tego co budują. Dlaczego wgl o tym piszę - w jednym z rozdziałów Kate dostaje wylewu i jest sparaliżowana, chociaż może mówić. Chyba dotąd w serii o Kate nie pojawiło się bardziej dramatyczne wydarzenie, które dotyczyłoby jej samej - sytuację z Julie w piątej części pomijam, bo to nie życiem Kate było stawką - i na początku uważałam to za całkowicie niepotrzebne. To było dla mnie nawet nierealne - Kate zawsze radziła sobie ze wszystkimi problemami, wychodziła cało z każdej opresji, a teraz buum - nieświadoma reperkusji rzucenia słowa mocy na wroga (zauważcie, że Kate zawsze jest świadoma konsekwencji kłopotów, w które się pakuje), dostaje magią z powrotem, rani sama siebie i co, koniec? Taka sytuacja była dla mnie po prostu nierealna. Moje odczucia, gdy o tym czytałam, bardzo przypominały to samo niedowierzanie, które czułam przy pojawieniu się Hugh na zebraniu Rodu i Gromady w "Magic Breaks".

A jednak po chwili stwierdzam, że może jedna, nierealna sytuacja, a jednak była bardzo potrzebna. Wyjaśniła wiele rzeczy.
- Pogłębiła relację Julie i Currana, który powiedział, że dziewczyna ma rodzinę i on jej nie zostawi
- Potwierdziła, że Curran ma zamiar zostać na dobre i złe z Kate
- Co ważniejsze dla fabuły następnych części, dało to bolesną lekcję Kate, która nie będzie mogła w walce z Rolandem używać słów mocy, a teraz o tym wie
- Nawet jeśli Kate umrze, dowiedzieliśmy się, że Curran nie ma zamiaru wrócić do Gromady
- Kate w końcu dowiedziała się o co chodzi z tą całą magią miasta + dowiedziała się też, że dzięki temu Roland - no i oczywiście ona też - nawet podczas techniki mogą korzystać z rezerw magii. Może słabych, ale jednak. Ta informacja też jest istotna dla kolejnych wydarzeń.

A więc to nie tak, że Ilona dopisała sobie taki rozdział z "widzimisię".

Czego tylko do końca nie rozumiem, to faktu, że Dollitle przewidywał, że Kate po jego magicznej operacji będzie miała Alzhimera/ zmienioną osobowość, a nie licząc kilku usuniętych wspomnień, nic się właściwie nie stało.

Druga bardzo ważna sprawa z ósmej części - wizja jednej z wyroczni. Moje pytanie brzmi: Czy dopełnienie tej wizji pod koniec części przez djinna, który kusił Kate i pokazał jej, że bronią, którą trzyma Roland jest jej przyszły syn, uznajemy za prawdę? Tzn. czy on mógł to wymyślić tylko po to, aby "zmusić" ją do wypowiedzenie życzenia? A jeśli nie - w końcu było powiedziane, że Kate czuła, że to prawda - czy to dziecko będzie stawką w finalnej bitwie Roland/ Kate? + czy wgl do tego dojdzie. Wiem, jak to brzmi, ale coraz bardziej zaczynam lubić Rolanda. :-P No powiedzcie mi tylko, że nie podobała Wam się sytuacja w restauracji i nie skłamcie przy tym!

Barabas, Derek i Christopher opuszczający Gromadę z Kate i Curranem, nie mówiący o tym Kate, byli tak bardzo rozczulający. <3 Do momentu, aż się nie wydało naprawdę myślałam, że ta sytuacja tak trochę ich "rozdzieli", a tu niespodzianka. No i z tego co zrozumiałam, na razie z wykupionych przez Currana "dodatkowych" domów, zostałały zajęte tylko trzy. Już pomijając genialny pomysł Raphaela na wykurzenie "zwykłych" sąsiadów z osiedla, ciekawa jestem kto się tam jeszcze wprowadzi.

Bardzo interesująco zapowiada się Gildia pod patronatem Currana i Kate. Już nie mogę się doczekać rozwinięcia tego wątku. Curran w końcu będzie miał bezwzględnych zabójców na jedno skinienie, których później wystarczy tylko opłacić, żeby bronili ich bliskich. Curran 1: Gromada 0

Coraz bardziej zaczyna mi się też nie podobać kierunek, w którym Ilona prowadzi Dereka. Wydarzenia z trzeciego tomu odcisnęły na nim tak silne piętno, że w każdej następnej części jest on mniej podobny do siebie. Staje się bardziej ponury, wyobcowany. :cry:

PS Kate z krótkimi włosami - dziwne. Na okładce wygląda to całkiem fajnie. xD

Muszę przyznać, że mam zamęt w głowie. Z części na część moje sekretne marzenie o większej ilości stron w tomie rośnie, a poza tym jest mi też trochę... przykro. Jakoś nie potrafię uwierzyć, że jest to już ósma część Kate. Zostały jeszcze tylko dwie - które ponoć mają nazywać się Magic Verb 1 i 2 - a ja za bardzo nie potrafię sobie wyobrazić rozstania z tą serią. :(...