Przeczytałam z wielką przyjemnością i bardzo żałuję, że nie miałam dotychczas możliwości obejrzenia tej znakomitej aktorki na żywo. Rozmowa przeprowadzona jest tak, że słyszałam przy czytaniu bardzo charakterystyczny głos aktorki. Taki jak w filmie "Cudowny chłopak. Biały ptak."

Przeczytałam z wielką przyjemnością i bardzo żałuję, że nie miałam dotychczas możliwości obejrzenia tej znakomitej aktorki na żywo. Rozmowa przeprowadzona jest tak, że słyszałam przy czytaniu bardzo charakterystyczny głos aktorki. Taki jak w filmie "Cudowny chłopak. Biały ptak."

Laurka. Ale do takiej osoby jak Grażyna Barszczewska trudno się przyczepić. Doskonała aktorka, piękna kobieta z dystansem do siebie i swojej urody, nie bojąca się oszpecić dla roli. Mądra osoba, mistrzyni mowy polskiej, doceniająca kulturę w mowie i zachowaniu... Wykonująca zawód, który jest jej pasją, więc nie myśląca o przejściu na emeryturę. Tego akurat jej zazdroszczę. Z jej obserwacjami dotyczącymi współczesnych zjawisk politycznych i społecznych zgadzam się w 100 %. Przeczytałam z przyjemnością.

Laurka. Ale do takiej osoby jak Grażyna Barszczewska trudno się przyczepić. Doskonała aktorka, piękna kobieta z dystansem do siebie i swojej urody, nie bojąca się oszpecić dla roli. Mądra osoba, mistrzyni mowy polskiej, doceniająca kulturę w mowie i zachowaniu... Wykonująca zawód, który jest jej pasją, więc nie myśląca o przejściu na emeryturę. Tego akurat jej zazdroszczę. ...

Mądra, ciepła opowieść o Tej, która miała nie być aktorką, ponieważ w połowie pierwszego roku studiów w PWST w Warszawie usłyszała: „Wiesz, dziecko, nie dasz sobie rady w tym zawodzie. Jesteś za delikatna, za słaba, zbyt krucha, nieodporną”. Dobrze. że Pani Grażyna Barszczewska nie poddała się i rozpoczęła studia w Krakowie. Tam zadebiutowała na scenie jako studentka IV roku i odtąd zaczęła tworzyć swoją ścieżkę w historii polskiego teatru, kabaretu, filmu i radio. Nie pozwoliła się zaszufladkować i dzięki temu mogliśmy i nadal możemy poznawać Panią Grażynę w różnych rolach, w różnych odsłonach. Ujmuje szacunkiem dla widza, brakiem złośliwości względem kolegów, pokorą względem zawodu, który wybrała, Dla kogo chce grać? „Dla widza, słuchacza o pewnej wrażliwości, o pewnych potrzebach emocjonalnych i intelektualnych - serca i głowy” (Grażyna Barszczewska).
Z przytoczonych w tym tomie wypowiedzi męża, przyjaciół, współpracowników wyłania się obraz kobiety delikatnej zewnętrznie, zaś silnej wewnętrznie, pracowitej, wytrwałej i wiedzące, czego chce. A jednocześnie otwartej na propozycje innych, umiejącej słuchać:
„Nie jest uparta (...) Chętnie też eksperymentuje (...) Uwielbia, kiedy ktoś wymaga od niej czegoś nowego” (Grzegorz Damięcki).

Mądra, ciepła opowieść o Tej, która miała nie być aktorką, ponieważ w połowie pierwszego roku studiów w PWST w Warszawie usłyszała: „Wiesz, dziecko, nie dasz sobie rady w tym zawodzie. Jesteś za delikatna, za słaba, zbyt krucha, nieodporną”. Dobrze. że Pani Grażyna Barszczewska nie poddała się i rozpoczęła studia w Krakowie. Tam zadebiutowała na scenie jako studentka IV...