Dobry kryminał retro. Jan i Mateusz to jest dobry tandem, aż szkoda, że łączy ich relacja pan-służący, moim zdaniem jest to jakaś bariera w ich przyjaźni.

Tym razem nie mamy pudełkowej fabuły i bohaterów zamkniętych w jakimś dworze. Jest powiew świeżości związany z akcją w mieście. Jest ciekawie, bo wiele się dzieje i są niesamowite zwroty akcji.
Jedynym minusem jest chyba duża liczba osób biorących udział w akcji, np. pogubiłem się i nie wiem, kto z kim się chciał ożenić lub wyjść za mąż, a jak to faktycznie się potoczyło. Sceny balowe — nie wiem co się tam działo.

Zakończenie ciekawe i zaskakujące, ale niestety mam wrażenie, że nie zrozumiałem, o co w nim chodziło.

Mam jakiś wielki sentyment do tej serii i sięgnę po kolejny tom.

Dobry kryminał retro. Jan i Mateusz to jest dobry tandem, aż szkoda, że łączy ich relacja pan-służący, moim zdaniem jest to jakaś bariera w ich przyjaźni.

Tym razem nie mamy pudełkowej fabuły i bohaterów zamkniętych w jakimś dworze. Jest powiew świeżości związany z akcją w mieście. Jest ciekawie, bo wiele się dzieje i są niesamowite zwroty akcji.
Jedynym minusem jest chyba...

Zaczęłam od tego tomu, więc gdy się zorientowałam w połowie, była krok od porzucenia. Ale trochę już sie wciągnęłam i dobrnęłam do końca. Nie jest to odkrycie roku, ale całkiem zgrabnie (mimo częstych dłużyzn, dla kogoś, kto nie specjalnie interesuje się tym okresem w dziejach Polski) napisany kryminał retro.

Zaczęłam od tego tomu, więc gdy się zorientowałam w połowie, była krok od porzucenia. Ale trochę już sie wciągnęłam i dobrnęłam do końca. Nie jest to odkrycie roku, ale całkiem zgrabnie (mimo częstych dłużyzn, dla kogoś, kto nie specjalnie interesuje się tym okresem w dziejach Polski) napisany kryminał retro.

Moja przygoda z serią o Janie Morawskim i jego fantastycznym kamerdynerze Mateuszu dobiegła końca. Chyba że Autorka napisze kolejny tom, ponieważ "Zgubna trucizna", o której zamierzam tutaj napisać parę zdań, to piąty, a zarazem ostatni tom serii.

Tym razem akcja powieści rozgrywa się w Poznaniu. Mamy zimę tysiąc dziewięćset pierwszego, a Jan zajmuje się tropieniem szajki fałszerzy pieniędzy. Sprawy komplikują się, kiedy współpracownik Morawskiego zostaje zabity, a podejrzany o ten czyn jest właśnie Jan. Nie będzie to niestety jedyny trup w tej historii, a wszystkie ofiary w jakiś sposób są powiązane z naszym detektywem. Nie ułatwia mu to prowadzenia śledztwa, szczególnie w sytuacji, kiedy uwziął się na niego jeden z niemieckich policjantów. Kto jest zamieszany w fałszowanie pieniędzy? Jak i gdzie złoczyńcy podrabiają banknoty? Dlaczego musiały zginąć tak różne osoby i jaki miały związek z całą tą sprawą? Tego musi dowiedzieć się Jan, a pomoże mu niezawodny Mateusz, a także jego niesforny młodszy brat, Marek.

Chociaż cenię bardzo dobry research w przypadku każdej z powieści tego cyklu, tym razem muszę przyznać, że niektóre opisy dotyczące sposobu fałszowania pieniędzy czy ogólnej sytuacji historyczno-ekonomicznej Polaków, nękanych przez Niemców, były trochę przydługie i zbyt szczegółowe, a przez to nużące. Zagadka kryminalna chwilami gubiła się w natłoku informacji, nazwisk, balowych rewelacji i innych wątków pobocznych.

Działaniem na plus było wprowadzenie postaci związanej z Mateuszem, czyli jego młodszego brata. Niesforny, niechętny do podjęcia uczciwej pracy i bardzo bezpośredni mężczyzna uczestniczył w większości humorystycznych scen, w których do tej pory stoicki kamerdyner stawał się nad wyraz poirytowany.

Klimat dawnej epoki tworzą zachowania poszczególnych postaci, świetne opisy dotyczące Pani Etykiety, czyli zestawu zasad, których musiał sztywno trzymać się każdy szanujący się człowiek, a także sytuacji politycznej. Do tego dziewiętnastowieczny Poznań w tle i mamy naprawdę dobry kryminał retro. Polecam :-)

Moja przygoda z serią o Janie Morawskim i jego fantastycznym kamerdynerze Mateuszu dobiegła końca. Chyba że Autorka napisze kolejny tom, ponieważ "Zgubna trucizna", o której zamierzam tutaj napisać parę zdań, to piąty, a zarazem ostatni tom serii.

Tym razem akcja powieści rozgrywa się w Poznaniu. Mamy zimę tysiąc dziewięćset pierwszego, a Jan zajmuje się tropieniem szajki...

https://zielony-pokoik.blogspot.com/2020/12/kulturalnie-katarzyna-kwiatkowska.html

https://zielony-pokoik.blogspot.com/2020/12/kulturalnie-katarzyna-kwiatkowska.html

Moja druga książka z tej serii. Tym razem przenosimy się do Poznania gdzie będziemy śledzić fałszerzy pieniędzy. Ponieważ trwa karnawał, balów i tańców nie zabraknie.
Z minusów, trochę za długie opisy szczegółowe sposobów na fałszowanie pieniędzy. Po prostu nużące. I tez jak dla mnie zbyt długie tłumaczenie niuansów historycznych, choć lubię historię w tle, te opisy mnie zmęczyły, niestety. Ale ogólnie niezły kryminał retro, a już zakończenie pierwsza klasa, za do duży plus.

Moja druga książka z tej serii. Tym razem przenosimy się do Poznania gdzie będziemy śledzić fałszerzy pieniędzy. Ponieważ trwa karnawał, balów i tańców nie zabraknie.
Z minusów, trochę za długie opisy szczegółowe sposobów na fałszowanie pieniędzy. Po prostu nużące. I tez jak dla mnie zbyt długie tłumaczenie niuansów historycznych, choć lubię historię w tle, te opisy mnie...

Prawie arcydzieło!

Piszę prawie, bo nadal mam dylemat natury moralnej, czy książce tej należy się najwyższa, możliwa ocena, czy też dziewięć gwiazdek w zupełności wystarczy. Jakkolwiek jest liczy się to, że jestem pod wielkim wrażeniem tego wszystkiego, czego byłem świadkiem w moim trzecim już spotkaniu z Janem Morawskim. Nie znam dwóch z pięciu książek, które napisała Katarzyna Kwiatkowska, ale z tych trzech Zgubna trucizna to dzieło ze wszech miar wybitne i doskonałe.

Mnogość postaci i wątków, dynamika historii rozpisanej raptem na kilka dni, koloryt miasta na progu XX wieku, opowieść, którą się chłonie każdym porem skóry i każdą cząstką świadomości ludzkiej. Nikt lepiej by tego nie oddał, nie ujął. O ile dwie znane mi historie odległe już w czasie są pomimo zagadki dosyć spokojne to tutaj trzeba nieźle się nabiegać za bohaterami, aby nie zgubić wątku, nie stracić tropu, nie pogubić się w tym, kto z kim i dlaczego. Tak wielu postaci, które przewinęły się przez karty tej książki nie poznałem już dawno. (...)

Pełny tekst recenzji książki dostępny w poniższym linku:
https://internetowacela.blogspot.com/2019/01/katarzyna-kwiatkowska-zgubna-trucizna.html

Prawie arcydzieło!

Piszę prawie, bo nadal mam dylemat natury moralnej, czy książce tej należy się najwyższa, możliwa ocena, czy też dziewięć gwiazdek w zupełności wystarczy. Jakkolwiek jest liczy się to, że jestem pod wielkim wrażeniem tego wszystkiego, czego byłem świadkiem w moim trzecim już spotkaniu z Janem Morawskim. Nie znam dwóch z pięciu książek, które napisała...

Czy ktoś może orientuje się, czy powstaną kolejne części?

Czy ktoś może orientuje się, czy powstaną kolejne części?

Ciekawa podróż z zaskakującym zakończeniem. Interesujaca odmiana

Ciekawa podróż z zaskakującym zakończeniem. Interesujaca odmiana

Zgrabnie napisany kryminał retro.

Zgrabnie napisany kryminał retro.

Na pewno świetnie oddana epoka, czuć klimat. Całkiem niezła intryga. No i cóż... widać, że pisała to kobieta, bo często dałoby się coś napisać w sposób mniej rozwlekły. Ale i tak szczerze polecam.

Na pewno świetnie oddana epoka, czuć klimat. Całkiem niezła intryga. No i cóż... widać, że pisała to kobieta, bo często dałoby się coś napisać w sposób mniej rozwlekły. Ale i tak szczerze polecam.