Ta niewielkich rozmiarów książeczka zawiera właściwie kompendium wiedzy na temat zderzenia dwóch kultur i tradycji, które bywa bardzo bolesne i nieprzewidywalne w skutkach mając czasem tragiczny finał.

Opisy egzotycznej przyrody Honolulu ujęte w bardzo barwnym i plastycznym stylu potęgują nieziemskie wrażenia czytelnicze opisywanych historii. Mamy kilku bohaterów i kilka opowieści mocno wkomponowanych w dziką i magiczną scenerię polinezyjskiej wyspy. Poznajemy życie codzienne ludności tubylczej, ich zachowania i obyczaje przedstawione krótko w zwartym i oszczędnym języku. Obnażone zostają nasze ludzkie przywary i słabości.

Autor subtelnie, ale i konsekwentnie stopniuje wrażenia opisywanych historii, przeprowadza czytelnika przez kolejne wydarzenia ukazując specyficzny obraz egzotycznego klimatu i związanej z nim codziennej egzystencji mającej bezpośredni wpływ na naszych bohaterów.

Opowiadania zawierają życiowe prawdy i nauki, z których możemy czerpać na co dzień. Dowiadujemy się bowiem, że krzywdzący osąd, pozory mylą, że zawsze trzeba widzieć pewne sytuacje czy osoby w szerszej perspektywie. Kolejną kwestią jest fakt, że do miłości nie można nikogo zmusić, bo wynikają z tego czasem bardzo nieprzyjemne konsekwencje, podobnie jest w przypadku miłości bez wzajemności.

Autor porusza też temat czarów, rzucanych klątw czy uroków, wspomina o różnych rodzajach śmierci i nie boi się zahaczyć o drażliwą kwestię misjonarzy wykonujących swoje zadania czasami w sposób dość kontrowersyjny.

Ten zbiorek czyta się bardzo szybko, treść wzbogacona opisami przyrody wywiera spore wrażenia na czytelniku ukazując często zwykłe sprawy w innej, niecodziennej, wyjątkowej i dzikiej scenerii, która nie traci na swojej pierwotnej wartości nakreślając sedno sprawy, którą wytyczył jej sam autor.

Polecam

Ta niewielkich rozmiarów książeczka zawiera właściwie kompendium wiedzy na temat zderzenia dwóch kultur i tradycji, które bywa bardzo bolesne i nieprzewidywalne w skutkach mając czasem tragiczny finał.

Opisy egzotycznej przyrody Honolulu ujęte w bardzo barwnym i plastycznym stylu potęgują nieziemskie wrażenia czytelnicze opisywanych historii. Mamy kilku bohaterów i kilka...

Moje zainteresowanie prozą W. Somerseta Maughama zaczęło się wraz z przeczytaniem jego "Malowanego welonu", o którym pisałam na blogu kilka lat temu. A zaowocowało to zakupem jego trzech kolejnych książek, w tym tego, wydanego w 1958 roku, zbioru nowel. To wydanie, co sobie cenię w starych wydaniach książek, opatrzone jest przedmową pisarza, z której dowiedziałam się, że Maugham zaczął swą karierę pisarską od nowel, ale niestety nie miały one wzięcia u wydawców aż do czasu, gdy już uzyskał pewną sławę jako pisarz. Pisywał je jednak już teraz sporadycznie do czasopism, by z czasem, gdy pochłonęło go pisanie dramatów, zaprzestać przez długie lata uprawiać tą dziedzinę literacką, do której powrócił już jako uznany dramaturg i autor powieści " W niewoli uczuć".

Książka, którą tym razem wyciągnęłam z półki to owoc podróży Maughama po morzach południowych, którą odbył w latach dwudziestych ubiegłego wieku, po dłuższej chorobie. Obserwacja życia na wyspach Samoa, zupełnie innego niż znał i doświadczył wcześniej oraz poznane tam nieznane mu do tej pory typy ludzkie, jak pisze we wstępie, sprawiły, że tematy do nowel nasuwały mu się jeden po drugim. A robione notatki, w których zamieszczał charakterystyki poznanych ludzi i miejscowości w parę lat później stały się bazą dla nowel, które składają się na tę książkę, którą przeczytałam z dużym zainteresowaniem i przyjemnością.


W zbiorze nowel opatrzonych polskim tytułem "Honolulu" W.Somerset Maugham zawarł osiem świetnie napisanych i niezwykle ciekawych nowel ukazujących życie Europejczyków w początkach ubiegłego wieku, którzy z różnych przyczyn osiedlili się na Samoa a w tym często, by w ciepłym oceanicznym klimacie podratować swoje słabe zdrowie. Bohaterami tych nowel są głównie mężczyźni, często uwikłani w toksyczne i nie mające dobrych rokowań związki a nawet małżeństwa z tubylczymi kobietami. Mamy tu do czynienia z całą galerią charakterystycznych, barwnych postaci o prawych naturach, jak i mrocznych charakterach. Bywa, że między takimi właśnie bohaterami dochodzi do zgrzytów a nawet konfrontacji. Maugham w kapitalny sposób obnaża w swych opowiadaniach ludzkie słabości i przywary, które w połączeniu z różnego rodzaju namiętnościami często doprowadzają w historiach przez niego opowiedzianych do dramatów. A to wszystko dzieje się w egzotycznym polinezyjskim klimacie i w otoczeniu, w którym trudno się oprzeć pięknu i zmysłowości tubylczych kobiet przy czym związek z taką kobietą działa jak obosieczny miecz: z jednej strony narzucając liczną rodzinę ukochanej a z drugiej wykluczając z własnego środowiska.


"Honolulu" to pierwszorzędna literatura i znakomita lektura, która wciąga intrygującą fabułą każdej z nowel i pociąga bogactwem portretów, jak i przeżyć ludzkich w nich przedstawionych oraz oczywiście egzotyką.

Moje zainteresowanie prozą W. Somerseta Maughama zaczęło się wraz z przeczytaniem jego "Malowanego welonu", o którym pisałam na blogu kilka lat temu. A zaowocowało to zakupem jego trzech kolejnych książek, w tym tego, wydanego w 1958 roku, zbioru nowel. To wydanie, co sobie cenię w starych wydaniach książek, opatrzone jest przedmową pisarza, z której dowiedziałam się, że...

Wszystkie opowiadania Maughama są po prostu doskonałe. Mądre,mocne bezkompromisowe i oryginalne, obnażające cały syf natury ludzkiej, wszystkie słabości i wstydliwe grzeszki. To zdecydowanie mój ulubiony autor opowiadań.

Wszystkie opowiadania Maughama są po prostu doskonałe. Mądre,mocne bezkompromisowe i oryginalne, obnażające cały syf natury ludzkiej, wszystkie słabości i wstydliwe grzeszki. To zdecydowanie mój ulubiony autor opowiadań.