Mimo, że w tytule znajdziecie coś kociego, opowiadania "Kocie szlaki" nie mają z kotami nic wspólnego.

Krystyna Jarocka osadziła większość historii w latach 80-tych, ale problemy w nich poruszane są tak samo, a niektóre może nawet bardziej aktualne w dniu dzisiejszym. Problemy, o których nie myślimy pochłonięci codziennością, a z którymi każdemu z nas przyjdzie się mierzyć na pewnym etapie życia.

Autorka bardzo realistycznie, bez upiększeń mówi o beznadziei i bezsensie ludzkiej egzystencji, codziennej rutynie, która wysysa jakiekolwiek chęci do życia, o rozmijaniu się z innym człowiekiem, kiedyś tak bliskim. O depresji, chorobie, starości i śmierci. Ale również o absurdach PRL-u i dewaluacji wszelkich wartości.

Najsilniej w moją duszę wkradły się opowiadania "Życie rodzinne" o kryzysie małżeńskim, "Emil" o lękach śmiertelnie chorego młodego mężczyzny i "Taka sobie banalna historia" o bezsilności wobec choroby i ludzkiej znieczulicy.

To smutne opowiadania, przygnębiające wręcz, zmuszające do refleksji. Mocno chwytające za serce i pozostające w nim przez długi czas. Warto jednak zajrzeć głęboko w ludzką psychikę, odkryć prawdziwą naturę człowieka i naszą własną naturę i zmierzyć się z własnymi lękami.

Mimo, że w tytule znajdziecie coś kociego, opowiadania "Kocie szlaki" nie mają z kotami nic wspólnego.

Krystyna Jarocka osadziła większość historii w latach 80-tych, ale problemy w nich poruszane są tak samo, a niektóre może nawet bardziej aktualne w dniu dzisiejszym. Problemy, o których nie myślimy pochłonięci codziennością, a z którymi każdemu z nas przyjdzie się...