W porównaniu z poprzednimi częściami cyklu o Wojownikach Nocy „Nocna Plaga” wypada o niebo lepiej. Choć stwierdzenie „o niebo lepiej” nie jest chyba najwłaściwszym określeniem dla książki, w której szatan przy udziale swej najwierniejszej służebnicy chce przejąć władzę nad światem, by zaprowadzić na nim przemoc, chaos i zniszczenie. Jest to spowodowane tym, że dzielni Wojownicy Nocy objawiają się dopiero pod koniec powieści, bo tak jak i w poprzednich tomach to oni stanowią najsłabsze ogniwo tego cyklu.

Masterton to specyficzny pisarz, którego proza jest dość schematyczna: jakieś demony, nadprzyrodzone zjawiska, troszkę nawiązań do dawnych legend i wierzeń, kilka odniesień do literatury i historii, jakieś niezbyt subtelne sceny erotyczne i dość brutalne opisy przemocy oraz okrutne morderstwa. Generalnie jest to estetyka horrorów klasy B, a może i C. Trzeba mieć choć cień sympatii do tego typu klimatów, by móc czytać horrory tego pisarza bez zgrzytania zębami.

Okładka czytanego przeze mnie wydania mniej więcej oddaje estetykę „Nocnej Plagi”. Pokonana przed wiekami przez Wojowników Nocy czarownica Isabel Gowdie odzyskała część swej mocy. Będący na jej usługach Nosiciele ruszyli w świat, by zainfekować „chorobą bardów” jak największą ilość osób. Co ciekawe, choroba może rozprzestrzeniać się na jawie i we śnie. No bo jaką mamy pewność, kto kogo śni? Tym razem wśród zakażonych Nocną Plagą będzie dwójka dzielnych Wojowników Nocy. Na szczęście wysłannik Ashapoli, Springer, będzie wspierał waleczną gromadkę, choć pomoc ta jest bardzo enigmatyczna. Poza znanym z poprzednich tomów Kasyksem pozostali Wojownicy to „nówki-sztuki, nieśmigani”. No ale Strażnik Mocy widocznie jest tylko jeden.

„Nocną Plagę” spokojnie można czytać bez znajomości poprzednich tomów cyklu – absolutnie nic na tym się nie traci. Oczywiście, w książce tej jest wiele nieścisłości i nielogicznych ciągów przyczynowo - skutkowych, ale czyż sny nie rządzą się własnymi nie-prawami? Jeśli myślicie, że dacie radę poznać dokonania zgrai wojowników o dziwnych imionach i odjechanych mocach, którzy w snach odziani w kostiumiki, jakich nie powstydziłyby się Drag Queens na technoparadzie ku czci Power Rangers, walczą z pomiotami szatana, sięgajcie śmiało po „Nocną Plagę”.

W porównaniu z poprzednimi częściami cyklu o Wojownikach Nocy „Nocna Plaga” wypada o niebo lepiej. Choć stwierdzenie „o niebo lepiej” nie jest chyba najwłaściwszym określeniem dla książki, w której szatan przy udziale swej najwierniejszej służebnicy chce przejąć władzę nad światem, by zaprowadzić na nim przemoc, chaos i zniszczenie. Jest to spowodowane tym, że dzielni...