Książka podejmująca ważny temat przemocy wobec kobiet ale jej treść i styl jest wyzwaniem dla czytelnika.

Książka podejmująca ważny temat przemocy wobec kobiet ale jej treść i styl jest wyzwaniem dla czytelnika.

Książka z ważnym przekazem.
Jednak nie można wszystkich wrzucać do jednego worka a Autor książki to zrobił. Zdecydowanie to przeszkadzało w czytaniu. Poruszony temat - przemoc wobec kobiet - potrzebny, dobrze że o tym się mówi coraz głośniej, jednak sposób przekazania zbyt feministyczny.
W czasie czytania gubiłem się w wątkach sennych, po zażyciu środków odurzających, głównej bohaterki, jedyne co wtedy miałem w głowie aby Autor jak najszybciej wrócił do rzeczywistości. Wtedy książka wracała na swój poziom i była znośna w czytaniu.
Trzeba się jeszcze zastanowić czy sposób jaki wybrała główna bohaterka do rozwiązania problemów jest słuszny. Tutaj jednak myślę że każdy Czytelnik powinien indywidulanie odpowiedzieć sobie na to pytanie, temat trudny i ilu ludzi tyle opinii.

Książka z ważnym przekazem.
Jednak nie można wszystkich wrzucać do jednego worka a Autor książki to zrobił. Zdecydowanie to przeszkadzało w czytaniu. Poruszony temat - przemoc wobec kobiet - potrzebny, dobrze że o tym się mówi coraz głośniej, jednak sposób przekazania zbyt feministyczny.
W czasie czytania gubiłem się w wątkach sennych, po zażyciu środków odurzających,...

Musze przyznać, że Kata mnie skatowała...bardzo trudne i ciężkie tematy poruszane w tej opowieści przerażają, poruszają i nie pozwalają spokojnie zasnąć. Przemoc wobec kobiet, temat bardzo aktualny dzisiaj, budzi masę emocji a emocje pokazane w tej historii są bardzo mocne. Bardzo silnie działają na wyobraźnię i zagnieżdżają się w niej. Na pewno nie odpowiada mi rozwiązanie problemów przez Katę, nigdy "oko za oko", wg mnie, nie jest rozwiązaniem. Niestety, jest akcja, jest reakcja, jest przemoc, budzi przemoc, i można byłoby tak bez końca wzajemnie się niszczyć...No cóż, na pewno warto poznać naszą Katę i wypracować własny pogląd. Polecam.

Musze przyznać, że Kata mnie skatowała...bardzo trudne i ciężkie tematy poruszane w tej opowieści przerażają, poruszają i nie pozwalają spokojnie zasnąć. Przemoc wobec kobiet, temat bardzo aktualny dzisiaj, budzi masę emocji a emocje pokazane w tej historii są bardzo mocne. Bardzo silnie działają na wyobraźnię i zagnieżdżają się w niej. Na pewno nie odpowiada mi rozwiązanie...

Początek bardzo dobry, później jest nieco gorzej. Książka jest feministyczna w swojej wymowie i porusza bardzo ważny temat - przemoc wobec kobiet. Nie do końca spodobały mi się wątki wizji sennych/narkotycznych głównej bohaterki - nie zawsze rozumiałam ich powiązania ze światem rzeczywistym. Poza tym były nieco nużące. Mimo drobnych mankamentów, uważam, że warto przeczytać.

Początek bardzo dobry, później jest nieco gorzej. Książka jest feministyczna w swojej wymowie i porusza bardzo ważny temat - przemoc wobec kobiet. Nie do końca spodobały mi się wątki wizji sennych/narkotycznych głównej bohaterki - nie zawsze rozumiałam ich powiązania ze światem rzeczywistym. Poza tym były nieco nużące. Mimo drobnych mankamentów, uważam, że warto przeczytać.

Steinar Bragi "Kata".
Kryminał, sensacja, thriller.
Islandia.

Kata wraz z mężem pracują w szpitalu, on jest lekarzem, ona pielęgniarką. Mają jedną córkę Valę. Kiedy nastolatka nie wraca z balu szkolnego, szybko rozpoczynają się poszukiwania, niestety nie przynoszą rezultatu.
Rok później policja znajduje zwłoki Vali.

Kata nie radzi sobie ze stratą córki, a kiedy policji nie udaje się złapać winnego, matka rozpoczyna własne śledztwo. Chce zemsty i nie spocznie, dopóki nie ukarze winnych.

To moje pierwsze spotkanie z literaturą islandzką.
Zaskoczeniem dla mnie było to, jak autor, potrafił wyczuć się w psychikę kobiety. Samo to, że podjął się tematu gwałtów, przemocy oraz walki o sprawiedliwość i sposób w jaki to zrobił, trochę mnie zaskoczyły.
Książka trochę feministyczna, trochę krzyk rozpaczy, wołanie o pomoc.

Niestety momentami nie do końca się orientowałam co jest jawą a co majakami bohaterki. Rozumiem, że były potrzebne, żeby pokazać w jakim stanie była Kata.

Było też kilka momentów nudnych, przy których prawie zasnęłam.

Ogólnie, w moim odczuciu, książka nie była ani rewelacyjna, ani też tragiczna. Była dobra. Możliwe, że za jakiś czas nie będę pamiętać szczegółów, o czym była książka, chyba jedynie dzięki okładce będę kojarzyć, że matka cicha, spokojna, przeciętna, szukała zemsty.

Jednak nie odradzam, bo coś w niej jest, więc polecam, aby każdy sam przeczytał i ocenił czy się spodobała.

Steinar Bragi "Kata".
Kryminał, sensacja, thriller.
Islandia.

Kata wraz z mężem pracują w szpitalu, on jest lekarzem, ona pielęgniarką. Mają jedną córkę Valę. Kiedy nastolatka nie wraca z balu szkolnego, szybko rozpoczynają się poszukiwania, niestety nie przynoszą rezultatu.
Rok później policja znajduje zwłoki Vali.

Kata nie radzi sobie ze stratą córki, a kiedy policji...

Książka która miała być porywająca, feministyczna i wciągająca.., jednak okazała sie być zupełnie inna. Poznajemy główną bohaterkę, która próbuje wymierzyć sprawiedliwość mężczyznom winnym śmierci jej ukochanego dziecka. Wątek śledztwa poprowadzony jest bardzo niedokładnie, autor w pełni skupia się na historii Katy i jej chęci zemsty. Zachowanie kobiety i jego opisy często są niejasne, przesadzone, co sprawia że książka w niektórych momentach jest nudna i się dłuży. Feministyczny przekaz opierał się na ekspresji najpopularniejszych i oklepanych sloganów wykrzykiwanych przez skrajne feministki. Spodziewałam się ciekawej powieści, jednak rezultat nie spełnił moich oczekiwań.

Książka która miała być porywająca, feministyczna i wciągająca.., jednak okazała sie być zupełnie inna. Poznajemy główną bohaterkę, która próbuje wymierzyć sprawiedliwość mężczyznom winnym śmierci jej ukochanego dziecka. Wątek śledztwa poprowadzony jest bardzo niedokładnie, autor w pełni skupia się na historii Katy i jej chęci zemsty. Zachowanie kobiety i jego opisy często...

Miała mi się podobać, miała być mocną odpowiedzią na #metoo i głosem w sprawie przemocy wobec kobiet. Po trosze tym jest, ale dla mnie to za mało, zwłaszcza gdy książka nie może się zdecydować, czym chce być. Bo jeśli ma być głosem w sprawie przemocy wobec kobiet, to jakoś gryzie mi się to z główną bohaterką, która wymierza sprawiedliwość na mężczyznach w brutalny sposób. Jeśli odpowiedzią na przemoc ma być przemoc... to ja tego nie popieram. Jest to natomiast z pewnością opowieść o zemście matki po zamordowaniu jej dziecka – ale jako taka niczym nie ujmuje i niczego nowego nie wprowadza. Ot, opowieść, jakich wiele. „Kata” ma momenty, kiedy brzmi dobrze i faktycznie dobrze mówi o niesprawiedliwości systemu – nomen omen – sprawiedliwości, o jego nieudolności, jednak ma też takie momenty, kiedy dosłownie nie wiadomo, o co chodzi, bo uczestniczymy w narkotycznych majakach głównej bohaterki, które... właściwie nadal nie wiem, po co się tam znalazły. Książka jest bardzo nierówna i przez to rozczarowująca.

Po więcej moich recenzji zapraszam na Instagram: https://www.instagram.com/niefikcyjna/

Miała mi się podobać, miała być mocną odpowiedzią na #metoo i głosem w sprawie przemocy wobec kobiet. Po trosze tym jest, ale dla mnie to za mało, zwłaszcza gdy książka nie może się zdecydować, czym chce być. Bo jeśli ma być głosem w sprawie przemocy wobec kobiet, to jakoś gryzie mi się to z główną bohaterką, która wymierza sprawiedliwość na mężczyznach w brutalny sposób....

https://wypozyczone.blogspot.com/2019/10/oko-za-oko.html

Podobno Steinar Bragi to nazwisko numer jeden w świecie literackim Islandii. Tak przynajmniej twierdzi Wydawnictwo Literackie, które w tym roku (2019) wydało w Polsce jego powieść „Kata”. Ale szczerze mówiąc to nie wysoka ocena talentu autora wpłynęła na moją decyzję o sięgnięciu po powieść. To… okładka! Zdjęcie zwyczajnej kobiety, ani młodej ani starej, ani specjalnie zadbanej ani zaniedbanej, ani uśmiechniętej ani wściekłej, pomazanej krwią. Czy Kata z okładki, która czymś mnie do siebie przyciągnęła i Kata wyłaniająca się z zadrukowanych stron to ta sama osoba? Czy nie okazało się, że jednak moje wyobrażenia i kreacja Steinara Bragiego bardzo się rozjechały? Czy prawdą jest, że jednak bezwzględnie nie należy oceniać książki po okładce, bo można się bardzo rozczarować?

Nie wdając się w rozwlekłe dywagacje odpowiadam na powyższe pytania: „Kata” nie rozczarowuje. Dostałam dokładnie to, czego się spodziewałam. Opowieść o zwyczajnej kobiecie, która w którymś momencie życia musiała pomazać się krwią. W dodatku opowieść skonstruowaną tak sprawnie, będącą umiejętnie zbalansowanym koktajlem tylu gatunków, operującą tak klarownym językiem, że nie tylko czytało mi się książkę Bragiego bardzo dobrze, ale i niezmiernie szybko.

Zaczyna się od mocnego uderzenia w splot słoneczny. Nastoletnia córka Katy - Vala została znaleziona martwa. Przyczyną śmierci było zatrzymanie oddychania - reakcja na środki, jakie dziewczyna przyjęła. Jakie ktoś jej podał, zanim ją zgwałcił i zostawił by zmarła. Policja co prawda ma kilku podejrzanych, ale ze względu na brak dowodów na ich kontakt z Valą przychyla się do opcji, że dziewczyna sama przedawkowała, podejmując udaną próbę samobójczą. Tym bardziej, że Vala nie należała do tzw. grzecznych dziewczynek. I choć w jej zachowaniu nie było ostentacji a raczej pełne wycofanie, to jednak córka Katy była zbuntowana przeciw wszystkiemu - od rodziców począwszy na rówieśnikach i nauczycielach kończąc.

Kata o tym wie. Ale Kata nie wierzy w to, że jej dziecko samo odebrało sobie życie. Kata zaczyna więc na chłodno analizować wszystko, z czym Vala stykała się w ostatnich miesiącach. Począwszy od domku dla lalek, który podarował jej ojciec, przez kontakty z rówieśnikami, skończywszy na korespondencji z niejaką Batory - dziewczyną zafascynowaną praktykami BDSM i wywierającą na Valę coraz większy wpływ. Ma też trzy nazwiska mężczyzn, których policja podejrzewała początkowo o gwałt na Vali - Gardara Eysteinssona, Atliego Einarssona i Björna Axelssona.

Kata jest racjonalna. Kata jest otwarta na hipotezy. Kata wyciąga wnioski. Wkrótce w kręgu jej podejrzanych - mężczyzn, którzy mogli skrzywdzić jej córkę - oprócz Gardara, Atliego i Björna, znajdują się również jej mąż Tomas i mężczyźni ze wspólnoty kościelnej do której należała Vala.

Kata sprawdza i analizuje. I wkrótce dochodzi do wniosku, że to, co spotkało jej córkę, przydarza się tysiącom kobiet na świecie - młodszych i starszych, ładnych i brzydkich, wyzywających i spokojnych. Mężczyźni, krewni, znajomi i obcy - bez wyjątku, maltretują, znęcają się psychicznie, gwałcą, kaleczą, zabijają… I często pozostają bezkarni, a nawet jeśli za swoje czyny zostają skazani na więzienie to najczęściej na okres żenująco krótki - ofiara jeszcze nie zdąży poradzić sobie z traumą a jej oprawca znów chodzi po ulicach.

Wkrótce więc prywatne śledztwo Katy zaczyna przeradzać się w walkę o prawa ofiar - kobiet. Kata, która jest pielęgniarką, widzi wiele przypadków zgwałconych dziewcząt, które po weekendowych imprezach trafiają na ostry dyżur nie pamiętając w ogóle, co się z nimi działo. Tak spotyka Soley z którą się zaprzyjaźnia. Dziewczyna pomoże jej dokonać zemsty. O tak, bo Kata cały czas dąży do tego, by ukarać mężczyznę, który skrzywdził jej córkę. Skoro nie robi tego policja, musi zrobić to matka.

Ale powieść Steinara Bragiego to nie thriller ani kryminał, choć pewnie można tak sądzić, jeśli ktoś poprzestanie na pobieżnym przeglądnięciu fabuły. Bragi bowiem, oprócz postawienie przed Katą celu wymierzenia sprawiedliwości, każe jej zmagać się z tym wszystkim, z czym zmagają się zwykli, nie będący bohaterami literackimi ludzie. Kata przeżywa więc żałobę, eksperymentuje ze środkami psychotropowymi, które „fundują” jej wizje obracające się wokół domku dla lalek Vali, rozwodzi się z mężem, zmaga się z niepewnością, z ciągłymi wątpliwościami dotyczącymi tego, czy to co robi ma sens, czy nie lepiej odpuścić. I nawet gdy mówi o potrzebie wyrównanie rachunków z tym, kto skrzywdził Valę, nie mówi o zemście a jedynie o sprawiedliwości. A odpowiadając na zarzuty, że odpowiedź przemocą na przemoc zatopi świat w przemocy mówi:

"Myślałam o tym, co mówiłeś o Ghandim: „Oko za oko uczyni świat ślepym”. I wiesz, co myślę? Oko za oko uczyni dwie osoby jednookimi, nie tylko ofiarę, ale również sprawcę. Ponieważ on sobie na to zasłużył, i to z nawiązką. I ponieważ istnieje szansa, że z jednym okiem tego nie powtórzy." [s.448]

„Kata” Bragiego, oprócz wciągającej fabuły, bazującej na wątku kryminalnym - poszukiwaniu sprawcy zbrodni, ma też swoją warstwę psychologiczną i społeczną. Bardzo rozbudowane, niekiedy zaskakujące czytelnika, często zmuszające go do zastanowienia. Bo np. o ile wszyscy się zgodzą z tym, że przypadki przemocy wobec kobiet powinny być bezwzględnie ścigane przez policję i karane surowo przez sądy, o tyle już kwestie wspomniane wcześniej - odpowiedzi przemocą na przemoc nie są tak jednoznaczne. Bo czy jednak naprawdę należy całkowicie zgodzić się z Katą, która mówi:

"Nic nie jest dobre albo złe [...]. Tylko to, co jest właściwe." [s. 461]

„Kata” Bragiego to książka, która nie przepływa przez czytelnika bez śladu. I choć zdecydowanie nie należy do tego typu literatury, po który sięga się wielokrotnie, to jednak jest czymś zdecydowanie więcej niż przeciętnym thrillerem. Jest mocnym głosem autora w sprawie przemocy wobec kobiet. Już choćby dla tego samego warto „Katę” przeczytać!
Mg

https://wypozyczone.blogspot.com/2019/10/oko-za-oko.html

Podobno Steinar Bragi to nazwisko numer jeden w świecie literackim Islandii. Tak przynajmniej twierdzi Wydawnictwo Literackie, które w tym roku (2019) wydało w Polsce jego powieść „Kata”. Ale szczerze mówiąc to nie wysoka ocena talentu autora wpłynęła na moją decyzję o sięgnięciu po powieść. To… okładka! Zdjęcie...

Książka porusza bardzo ważny temat przemocy wobec kobiet. W miażdżące sposób przetacza dane, opisuje różne przypadki. Jednak jeden minus...te majaki, zwidy trudno się połapać co jest realne. Przez co książka momentami nudna.

Książka porusza bardzo ważny temat przemocy wobec kobiet. W miażdżące sposób przetacza dane, opisuje różne przypadki. Jednak jeden minus...te majaki, zwidy trudno się połapać co jest realne. Przez co książka momentami nudna.

Trochę za długie, ale tak naprawdę poruszające i trzymające w napięciu. O powszechności przemocy seksualnej, granicach zła i zemście, która co prawda nic nie ma szans naprawić, ale przynosi przynajmniej trochę satysfakcji.

Trochę za długie, ale tak naprawdę poruszające i trzymające w napięciu. O powszechności przemocy seksualnej, granicach zła i zemście, która co prawda nic nie ma szans naprawić, ale przynosi przynajmniej trochę satysfakcji.